cohen.gr
Μαριάννα Πυργιώτη
Λάρισα 2018
Aπό τη στιγμή που αποδέχθηκα την πολύ τιμητική πρόταση της Ισραηλιτικής κοινότητας της Λάρισας, να μιλήσω την ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, μου γεννήθηκε ένα βασανιστικό ερώτημα: Τι να πω που δεν έχει ειπωθεί και τι έχω να εισφέρω πραγματικά…. Αναζήτησα έναν «τίτλο» όπως συνηθίζεται στη δημοσιογραφική πρακτική Έναν τίτλο γύρω από τον οποίο θα έχτιζα την ομιλία μου Κι ο τίτλος που αυθόρμητα ξεπήδησε μέσα από την ψυχή μου είναι
« Συγνώμη» ….
Μαριάννα Πυργιώτη
Βέβαια «συγνώμη» πρέπει να ζητούν όσοι ενσυνείδητα από πρόθεση διέπραξαν κάτι κακό . Υπ αυτή την έννοια η δική μου και οι νεότερες γενιές δεν έχουμε τυπικά κάποιο λόγο κάποια ευθύνη…
Συγνώμη
Θα έπρεπε να ζητήσουν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του μεγαλύτερου οργανωμένου εγκλήματος στην ιστορία της ανθρωπότητας του απόλυτου Κακού που, προς ντροπή και όνειδος του δυτικού πολιτισμού μας, διαπράχθηκε τον 20ο μετά Χριστόν αιώνα κι όχι τον 20ο προ Χριστού…
Συγνώμη
Θα έπρεπε να ζητήσουν όσοι πολιτικά στήριξαν ενεργά ή παθητικά το τερατώδες ιδεολογικό αφήγημα του Τρίτου Ράιχ μέσα και έξω από την Γερμανία Διότι δεν ήταν μόνον οι Γερμανοί ναζιστές, ήταν εκατομμύρια οι θαυμαστές του Χιτλερισμού σε άλλες χώρες ….
Συγνώμη
Θα έπρεπε να ζητήσουν όσοι τότε εκείνες τις εφιαλτικές μέρες ενώ υποψιάζονταν γνώριζαν ή βίωναν την συστηματική πρώτη φάση του σχεδίου εξόντωσης, στις πόλεις και τις γειτονιές της πατρίδας μας, στις πόλεις και τις γειτονιές της Ευρώπης σιώπησαν αδιαφόρησαν ή δεν βοήθησαν ενώ μπορούσαν….
Αυτοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ζουν πια. Αν γονάτισαν και ζήτησαν έλεος για τα εγκλήματα τους αν γονάτισαν από τις τύψεις που ο πλησίον, ο αδελφός τους έφυγε αβοήθητος, αν γονάτισαν και έκλαψαν μετανοημένοι δεν το ξέρω ….
Αυτό που ξέρω είναι ότι εμείς είμαστε οι επίγονοι και σαν τέτοιοι φέρουμε την ευθύνη των δικών μας πράξεων και των δικών μας θέσεων. Εμείς λοιπόν δεν θα ζητήσουμε συγνώμη για λογαριασμό «προγόνων» εντός ή εκτός εισαγωγικών . Εχουμε την πολυτέλεια να λέμε ότι δεν είμασταν εκεί κι αν είμασταν αν εμείς ζούσαμε τότε, θα είχαμε πράξει διαφορετικά θα είχαμε ενεργήσει σωστά…
Μήπως όμως δεν είναι αυτή ακριβώς η αποτύπωση της πραγματικότητας;
Το ερώτημα αυτό θέλει πολύ κουράγιο ν απαντηθεί πιστέψτε με…
Την Κυριακή στην εκκλησία στον όρθρο την ωραιότερη ώρα της θείας λειτουργίας, στην κατανυκτική ατμόσφαιρα στο ναό, η συγνώμη πρέπει να ειπωθεί . Γιατί αν δεν ειπωθεί δεν θα εξαλειφθεί ποτέ η παρά φύση στρέβλωση που οδήγησε Χριστιανούς -Χριστιανούς της αγάπης και της αλληλεγγύης- να γίνονται διώκτες των αδελφών τους, όχι μόνον στο Ολοκαύτωμα αλλά επί εκατοντάδες χρόνια και σε όλη την ήπειρο από την Ισπανία ως τη Ρωσία. Και η εκκλησία όχι σαν σώμα πιστών αλλά σαν κεφαλή των πιστών, έχει βαρύτατη διαχρονικά ευθύνη για την δημιουργία την καλλιέργεια και τελικά την στοχοποίηση των Εβραίων. Δεν αρκούν μερικοί φωτισμένοι κληρικοί όπως ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός ή ο μητροπολίτης Ζακύνθου . Αν αρκούσαν δεν θα είχαμε το μεγαλύτερο ποσοστό εξόντωσης επι του εβραικού πληθυσμού Και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με κηρύγματα από άμβωνος και ιερές διακηρύξεις που έχουν τις ρίζες τους στην μισαλλοδοξία και το ψέμα. Διότι η εκκλησία έχει ευθύνη για την προκατάληψη , την αρνητική μυθοπλασία, την ριζωμένη αντιπάθεια που έγινε και γίνεται κατευθυνόμενο μίσος. Αυτά δημιούργησαν το κατάλληλο έδαφος για να διωχθεί ξανά και ξανά ο λαός του Ισραήλ….
Την Δευτέρα στο σχολείο , στην αίθουσα που τα παιδιά μας αντιλαμβάνονται τον κόσμο πέρα από τα στενά οικογενειακά όρια, την ώρα της γνώσης η συγνώμη πρέπει να ειπωθεί . Γιατί αν δεν ειπωθεί θα συνεχίσουν παιδιά σαν εμένα στα 70ς να αγνοούν τα γεγονότα . Δεν θα μάθουν τι συνέβη πώς συνέβη γιατί συνέβη το ολοκαύτωμα και κυρίως δεν θα νοιώσουν δεν θα μάθουν συναισθηματικά…. Οι ισχυρές αντιστάσεις στο Κακό δημιουργούνται όταν πέρα από τη λογική , εμπλέκεται και η θυμική απέχθεια … Πολλοί υποστηρίζουν ότι μια τέτοια διαδικασία θα είναι τραυματική για τα μικρά παιδιά. Τους απαντώ ότι όπως δεν φοβόμαστε μην πληγωθούν τα παιδιά μας επειδή τους λέμε την ιστορία για τον Αθανάσιο Διάκο που τον σούβλισαν οι Τούρκοι ή τις Σουλιώτισσες που πήδησαν στον γκρεμό με τα μωρά στα χέρια τους, έτσι δεν θα πάθουν τίποτε αν ακούσουν την ιστορία των χιλιάδων Ελληνόπουλων που χάθηκαν στα στρατόπεδα και των δεκάδων χιλιάδων γονιών και παππούδων τους…. Αν δεν το κάνουμε θα βλέπουμε έρευνες όπως αυτή που εκπόνησε το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στην ερώτηση αν ήταν θετική εξέλιξη (sic) η εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων, περίπου το 40% των ερωτηθέντων απαντά ότι ήταν θετική, σχεδόν θετική ή ουδέτερη, ενώ στην ερώτηση εάν πρέπει να αφήσουμε πίσω μας το Ολοκαύτωμα, πάλι ένα 25% απαντά θετικά. Αξίζει να τονίσει κανείς ότι τα ποσοστά των νέων ανθρώπων που εξέφρασαν τέτοιες απόψεις ήταν πολύ μεγάλα.
Την Τρίτη στη δικαστική αίθουσα εκεί όπου υπηρετείται η ιερή έννοια του Δικαίου , στον χώρο που ο απλός άνθρωπος και ο βασιλιάς είναι ίσοι απέναντι στον νόμο, η συγνώμη πρέπει να ειπωθεί. Γιατί οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης όχι μία αλλά πολλές φορές με πρόσχημα το γράμμα του νόμου κι όχι το πνεύμα του νόμου, την απόδοση Δικαίου δηλαδή, δικαίωσαν τους προπαγανδιστές του ακραίου αντισημιτισμού Τους επέτρεψαν να κομπάζουν και να επαναλαμβάνουν δημόσια τις ψευδείς εμπαθείς μισαλλόδοξες και εξοργιστικές θέσεις τους χωρίς κανείς μας να μπορεί να αντιδράσει…. Το ζήσαμε με κορυφαίο παράδειγμα το βιβλίου του κ Πλεύρη και την δικαστική απόφαση για την «επιστημονική» τάχα μου προσέγγιση…. Και όχι δεν το έκαναν οι υπηρέτες της Θέμιδος επειδή παραπλανήθηκαν ή δεν είχαν στοιχεία αλλά διότι το επέλεξαν . Και με τη δύναμη της τρίτης εξουσίας νομιμοποίησαν και ενίσχυσαν σημαντικά όλους όσοι εργολαβικά πουλούν αντισημιτισμό
Την Τετάρτη στην αίθουσα σύνταξης , στο κομπιούτερ ή στο μικρόφωνο , όλοι όσοι υπηρετήσαμε την τέταρτη εξουσία που διαμορφώνουμε την κοινή γνώμη που μπαίνουμε στα σπίτια του κόσμου πρέπει να ψελλίσουμε μια συγνώμη. Γιατί δεν αρκούν οι επετειακές αναφορές και τα λιγοστά άρθρα δεν έχουν νόημα τα αφιερώματα μια φορά τον χρόνο. Νόημα έχει να διακόψεις τον πολιτικό που λέει ότι είδε στα πρώτα ονόματα της λίστας Λαγκάρντ Εβραίους και να τον εγκαλέσεις. Να παρεμβαίνεις κάθε φορά που δημόσια ακούγονται και λέγονται αντισημιτικά σχόλια και να ρωτάς καθαρά και δυνατά τι εννοεί ο πολιτικός ο πολιτευτής ή ο συνάδελφος που σχολιάζει όπως κάνεις όταν για παράδειγμα εκφράζονται απαξιωτικές θέσεις για ένα εθνικό θέμα. … Θυμηθείτε την εποχή της απάλειψης του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Τότε ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα οι δημοσιογράφοι της κεντροδεξιάς που συνδέσαμε τα δύο δεδομένα και θυμίσαμε ότι μερικές δεκαετίες πριν ο Αγγελος Εβερτ εξέδιδε ψεύτικες ταυτότητες για να σώσει τους Ελληνες Εβραίους… Τώρα προ ημερών μετά το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη για τη Μακεδονία βεβηλώθηκε το μνημείο Ολοκαυτώματος. Τονίστηκε αναδείχθηκε και αναλύθηκε δημοσιογραφικά το θέμα; Όχι για να μην «αμαυρωθεί» η εικόνα της μεγάλης συμμετοχής…. Συγνώμη λοιπόν γιατί πρέπει να μιλά και να γράφει κάποιος 365 μέρες τον χρόνο όταν συμβαίνει κάτι, όχι μία στην επέτειο και τελειώσαμε
Την Πέμπτη στην ταβερνούλα ή στο φιλικό σπίτι εκεί που μεταξύ σοβαρού κι αστείου αναπαράγονται τα χειρότερα στερεότυπα αυτά που φαίνονται αθώα αλλά είναι λίπασμα για το έδαφος μιας ρατσιστικής αντίληψης . Τα ανέκδοτα, τα απαξιωτικά για τους Εβραίους στερεότυπα , οι θεωρίες συνωμοσίας ….Εκεί πρέπει να ειπωθεί η συγνώμη γιατί οι νεκροί είναι εκατομμύρια και οι ζωντανοί έχουν μνήμη. Τραυματική μνήμη. Κανείς δεν αστειεύτηκε ποτέ με τους νεκρούς των Καλαβρύτων κανείς δεν διανοήθηκε να αμφισβητήσει τη σφαγή της Σμύρνης κανείς δεν επέτρεψε ανεκδοτολογικά αφηγήματα για τους ήρωες μας και τους τάφους τους.
Και την Παρασκευή εκεί στη Δύση του ήλιου όταν η μέρα δίνει τη θέση της στη νύχτα είναι ήδη Σάββατο . Να το θυμόμαστε ότι είναι Σάββατο και μια ακόμη συγνώμη πρέπει να ειπωθεί ψιθυριστά ….Από σεβασμό και αγάπη στον λαό που υπέφερε πολλά στο διάβα των χιλιετιών αλλά είναι εδώ σε πείσμα των εχθρών και των διωκτών του
Συγνώμη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου