Περιμένοντας στη στάση

-Η διαδικασία μετακίνησης με λεωφορείο προς την ενορία-ειδικά με τα πρώτα πρωινά δρομολόγια-κρύβει πολλές ενδιαφέρουσες εκπλήξεις.

-Περιμένοντας στη στάση έξω από club "σκοτεινού rock" έτυχε να πιάσω κουβέντα με θαμώνες.Ωραίες κουβέντες έγιναν περί πίστης,ύπαρξης Θεού,μουσικής κλπ.Άλλωστε σε αυτό το club ήμουν τακτικός θαμώνας όταν πρωτοάνοιξε,πριν περίπου είκοσι χρόνια.Οικείο το περιβάλλον.

-Την Πρωτοχρονιά τα ξημερώματα βγαίνει ένας νεαρός,που λέτε,και αφού μου ευχήθηκε άρχισε να μου λέει για τη σημασία της μοναστικής ζωής και την παλαιά αδελφότητα της Εσφιγμένου.Από εκεί που δεν το περιμένεις σου έρχεται.

-Πολλοί άνθρωποι θέλουν απλώς κάπου να πουν τον πόνο τους,να ζητήσουν να προσευχηθώ για κάποιον δικό τους,να πάρουν ευλογία,να πουν και να ακούσουν  μια καλημέρα.Έτσι η στάση του λεωφορείου έχει γίνει τόπος συναντήσεως και διαλόγου.



-Την πιο ενδιαφέρουσα συνάντηση την είχα ένα μεσημεράκι.Ένας τύπος που εύκολα θα χαρακτηρίζαμε "αλλοπαρμένο" με πλησίασε,με χαιρέτησε και μου είπε το παράπονό του:"Τους λέω ότι υπάρχει Θεός και δεν με πιστεύουν".Χαμογέλασα και του απάντησα κάτι,δεν έχει σημασία τι.Χάρηκε,φάνηκε στο πρόσωπό του,ζήτησε να προσεύχομαι γι'αυτόν κι έφυγε.

-Οι παπάδες γενικά είμαστε γκρινιάρηδες.Δίνουμε έμφαση στα άσχημα που μπορεί να μας τύχουν στο δρόμο(π.χ. να μας βρίσει κάποιος στο δρόμο)και δεν εστιάζουμε στα θετικά,σε αυτούς που πλησιάζουν με θετική διάθεση.Και είναι και περισσότεροι αυτοί.

-Είναι όμορφο να εκτίθεσαι στην καθημερινή τριβή με τον κόσμο μακριά από το "προστατευμένο" περιβάλλον της ενορίας.Και πολύ ενδιαφέρον.

-Αν ερχόταν και το λεωφορείο πάντα(όχι απαραίτητα στην ώρα του,απλά να ερχόταν)θα ήταν ακόμα καλύτερα τα πράγματα.Βέβαια θα πρέπει να πέσει και καμιά δεκάρα για τη συντήρηση του στόλου των αστικών αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

-Και καλή χρονιά μας!