Τα πάντα είμαι εγώ!

Είσαι των πάντων η αρχή
Μα είσαι και το τέλος 
Εσένα είχε στόχο πάντοτε
Του Έρωτα το βέλος!

Εσένα όλοι ζηλεύουνε
Με φθόνο σε θαυμάζουν
Και οι θεοί κι οι δαίμονες
Ποθούν να σε κοιτάζουν!


Μα όταν έρθει το πρωί,
Και όταν ξημερώσει
Θα ΄ρθει κι η μαύρη η στιγμή
Που τ'όνειρο,σαν παγωτό θα λιώσει

Ανάθεμα σε κόσμε και ντουνιά
Που δε μ'άναγνωρίζεις
Π'εγώ χωρίς να σου'χω πει
Εσύ στριφογυρίζεις

Πόσες φορές να σας το πω;
Εγώ,εγώ,εγώ,σας λεώ
Είμ'ένα άστρο φωτεινό
Ήλιος λαμπρός που καίω!

Μα εσείς είσαστε άθλιοι
Και ανθρωπάκια όλοι
Γύρω μου δε περιστρέφεται
Τη βιοτή σας όλη!

Είμαι το στέφος του χωριού
Και του νησιού μας όλου
Σ'εμένα θέλουν να δεθούν
Οι ψαρόβαρκες του μώλου 

Αφού λοιπόν δε δίνεται 
Καμία σας σημασία
Αναγνωρίζω εγώ σ'εμένανε
Τάλαντα και αξία

Θα σας στερήσω αυστηρά 
Όλο μου το μεγαλείο
Α!δε σας νοιάζει ουτ'αυτό;
Θα φύγω με το πλοίο!