Πραγματικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να γράψω ένα κήρυγμα όταν διαβάζεται η συγκεκριμένη περικοπή.
Ο Χριστός σήμερα,λέει στους μαθητές Του να μην αγωνιούν για τα υλικά αγαθά,να μην τους γίνονται εμμονή και να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στο Θεό και Αυτός θα φροντίσει γι'αυτούς.Γιατί ο Θεός αφού φροντίζει για όλα τα πλάσματά Του σίγουρα θα φροντίσει και για το σπουδαιότερο δημιούργημά Του,τον άνθρωπο.Και πράγματι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ζει πραγματικά ο άνθρωπος.Όχι να θέτει ως κύριο σκοπό του το χρήμα κι έτσι να οδηγείται στη φιλαργυρία,τη πλεονεξία την αρχομανία,αλλά να θέτει ως στόχο του τη κατά Θεό ζωή,την συνεργασία και την αλληλεγγύη με τον συνάνθρωπο,την αρμονική συνύπαρξη.
Πώς όμως να μιλήσουμε γι'αυτά τα υψηλά ιδανικά;Πώς θα πείσει ο παπάς τους ενορίτες και πώς θα πείσουν οι πιστοί όσους είναι αδιάφοροι ή και άπιστοι ακόμα;Πώς θα το καταφέρουμε αυτό όταν εμείς οι ίδιοι πρώτοι καταπατούμε τους λόγους του Χριστού;Πώς θα μιλήσουμε για απλότητα,ταπείνωση,προσευχή όταν στην πραγματικότητα είμαστε όλοι μας πνιγμένοι στον εγωισμό,την υπερηφάνεια και το κυνήγι των υλικών αγαθών;Όταν εμείς πρώτοι απ'όλους,κληρικοί και λαϊκοί,αδιαφορούμε και για τον Χριστό και για την Εκκλησία Του;Όταν θέλουμε να αλλάξουμε τις διδασκαλίες που παραλάβαμε ώστε να μας είναι πιο βολικές;
Δεν μπορώ να μιλήσω για τη σημερινή περικοπή γιατί πολύ απλά δεν ζω όπως θέλει ο Χριστός.Βάζω το θέλημά μου πάνω από το δικό Του.Το μόνο που μπορώ να πω,το μόνο που μπορούμε να κάνουμε,είναι να δούμε αυτό το απόσπασμα του Ευαγγελίου σαν καμπανάκι.Και να αρχίσουμε από σήμερα κιόλας τη προσπάθεια να ζήσουμε όπως Αυτός που μας έπλασε θέλει.Και να ζητάμε να μας βοηθήσει σ'αυτή τη διαδρομή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου