Περάσανε χρόνια πολλά,τότε που Σε ξανάδα
Σε καραβάνι βρίσκομαι απάνω σε δρομάδα
Πότε άνεμος με οδηγεί πότε μ'εμποδίζει
Την ψυχή μου μιά δαίμονας,μιά άγγελος κερδίζει
Μέσα στης ψυχής τη σκοτεινιά,φως πώς θες να ρίξω;
Το θυμό να αρνηθώ,τη κραυγή μου πώς να πνίξω;
Ας είχα θάρρος με φωνή,καθάρια να φωνάξω
Να περιμένω τη τροφή του κόρακα ν'αρπάξω.
Στείλε μου κι εμένανε απαλό αεράκι
Και χρόνια τρία ας μη πιω ,το δροσερό νεράκι
Να σταθώ βοήθα με,στου Βάαλ τους προφητάδες
Μην κλίνω τον αυχένα μου,σε ψεύτες βασιλιάδες
Άξιος δεν είμαι εγώ, το άρμα να με αρπάξει
Και θα Σε αρνούμαι τρεις,ο αλέκτωρ πριν να κράξει
Μα αφού ποτέ δεν είχα σαν του Θεσβίτη θάρρος
Άσε της μετάνοιας να μ'οδηγεί ο φάρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου