Κυριακή της Πεντηκοστής -Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος

Η Κυριακή της Πεντηκοστής και η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος αποτελούν μία ενότητα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Γι' αυτό άλλωστε και ο εσπερινός της Δευτέρας τελείται τη Κυριακή το πρωί αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία. 

Η ενότητα είναι και θεολογική. Η Κυριακή της Πεντηκοστής μας θυμίζει τη μέρα που το Άγιο Πνεύμα φώτισε τους μαθητές του Ιησού -έγινε αισθητό αρχικά σαν δυνατός άνεμος και οι δωρεές του είχαν τη μορφή φλογών- οι οποίοι από φοβισμένα ανθρωπάκια έγιναν γενναίοι κήρυκες του Ευαγγελίου και μάλιστα μπορώντας να μιλήσουν σε γλώσσες που μέχρι τότε δεν γνώριζαν καν. 

Η Πεντηκοστή είναι η αναστροφή του Πύργου της Βαβέλ. Εκεί ο άνθρωπος προσπαθώντας μόνος του και χωρίς τη βοήθεια του Θεού να φτάσει στον ουρανό, έφτιαξε έναν πανύψηλο πύργο. Αποτέλεσμα εκείνης της αυθάδειας ήταν ο πύργος να γκρεμιστεί και οι άνθρωποι να αρχίσουν να μιλάνε διαφορετικές γλώσσες μεταξύ τους και να μη μπορούν να συνεννοηθούν. 

Τώρα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας δίνει στους μαθητές του Χριστού τη δυνατότητα να μιλήσουν σε όλες τις γλώσσες και να φέρουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως σε όλους τους ανθρώπους. Τους δίνει μια νέα παγκόσμια γλώσσα. Και η γλώσσα ετούτη δε στηρίζεται σε γραμματικές και ταχύρρυθμα μαθήματα ούτε σε φιλοσοφίες και πολύπλοκες διατυπώσεις. Η γλώσσα αυτή είναι απλή και στηρίζεται στη διάθεση του ανθρώπου. Αυτή η γλώσσα δεν είναι άλλη από την αγάπη. 

Και η αγάπη έχει κι αυτή το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Αγίου Πνεύματος. Είναι σαν άνεμος. Και μάλιστα άνεμος που δε γνωρίζει όρια, δε σταματιέται από τοίχους και εμπόδια. Μπορεί να φυσήξει ακόμα και μέσα σε ένα τελείως κλειστό δωμάτιο, μπορεί να διαπεράσει και τον πιο απομονωμένο άνθρωπο. Όπως έγινε με την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος. Και  δεν έρχεται μόνη της. Συνοδεύεται, μεταδίδεται και αναπτύσσεται μόνο μέσω της ελευθερίας. Αδέσμευτη, ανίκητη, ασταμάτητη. 

Οι δύο αυτές γιορτές, η Κυριακή της Πεντηκοστής και η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος είναι γιορτές της αγάπης και της ελευθερίας. Δύο εννοιών που έρχονται να ενώσουν ξανά τον κόσμο και να κλείσουν τη πληγή που άνοιξε τότε μετά την κατάρρευση του Πύργου της Βαβέλ. Μένει στους ανθρώπους πια -και τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουμε πρωτίστως οι χριστιανοί- να αφήσουν το Άγιο Πνεύμα να πνεύσει μέσα στις καρδιές τους.