Ψυχοσάββατο

 

Όλοι γνωρίζουμε πως τα Ψυχοσάββατα είναι αφιερωμένα στους κεκοιμημένους μας. Στην πραγματικότητα τα Ψυχοσάββατα αφορούσαν τους κεκοιμημένους για τους οποίους οι δικοί τους δεν ήξεραν ότι είχαν κοιμηθεί. Τα ταξίδια, ειδικά εκείνα με τα καράβια, ήταν μακροχρόνια και επικίνδυνα και κάποιος μπορεί να έχανε τη ζωή του και να το μάθαινε η οικογένειά του χρόνια αργότερα. Το ίδιο συνέβαινε και με τους στρατιώτες που πήγαιναν σε κάποια μάχη. Γι' αυτούς τους ας τους πούμε "άγνωστους" κεκοιμημένους ήταν αφιερωμένο το Ψυχοσάββατο. 

Αλλά και σήμερα. Στη Παλαιστίνη, στην Ουκρανία, σε άλλες περιοχές του κόσμου όπου μαίνονται μάχες, υπάρχουν φορές που χάνονται άνθρωποι την ταυτότητα των οποίων δεν μαθαίνουμε ποτέ. Και αν υπάρχουν φίλοι και συγγενείς κάποιος ίσως ενδιαφερθεί αλλά αν δεν υπάρχουν; Και γι' αυτούς λοιπόν τελούνται τα Ψυχοσάββατα. Γιατί και στις δύο αυτές περιοχές, αλλά και σε κάθε εμπόλεμη ζώνη, υπάρχουν Ορθόδοξοι χριστιανοί — άνθρωποι που, αν και σκοτώθηκαν, ίσως δεν μνημονεύτηκαν ποτέ.

Και αν η Εκκλησία προσεύχεται για τις ζωές των Ορθοδόξων, όπως η κάθε θρησκεία προσεύχεται για τους δικούς της πιστούς σε αυτές τις τελετές, εντούτοις αγωνιά για τη ζωή όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως πίστης ή φυλής. Γιατί το θέλημα του Θεού είναι οι άνθρωποι να ζουν. Και όχι μόνο να ζουν αλλά να ζουν ευτυχισμένοι. 

Και αυτό πρέπει να είναι και το μέλημα το δικό μας. Ο Θεός δε θα σταματήσει τους πολέμους ούτε τα εγκλήματα. Τέτοιου είδους επεμβάσεις καταργούν την ελευθερία του ανθρώπου, την οποία ο Θεός σέβεται απόλυτα. Το τίμημα ίσως είναι υψηλό μα η ελευθερία και τίμημα υψηλό έχει και μεγάλες ευθύνες φέρει. 

Και τώρα ερχόμαστε στη δική μας δουλειά, στο δικό μας έργο εφόσον είμαστε χριστιανοί και το θέλημά μας είναι αυτό του Κυρίου. Εμείς με όσες δυνάμεις έχουμε οφείλουμε να είμαστε ειρηνοποιοί, να ζητούμε δικαιοσύνη και ελευθερία για όλους τους ανθρώπους. Αλλιώς τι κάνουμε; Απλά βράζουμε σήμερα στάρι και κάνουμε τυπικές ευχές;  

Όχι, Κάθε μυστήριο, κάθε ακολουθία και κάθε λειτουργία που τελείται στην εκκλησία αποκαλύπτει και έναν καινούριο τρόπο ζωής. Έναν τρόπο ζωής που το θέλημά μας είναι το θέλημα του Θεού και μέριμνά μας το καλό του ανθρώπου. Και αλήθεια, υπάρχει καλύτερη προσφορά για τις ψυχές των κεκοιμημένων μας από το να ακολουθήσουμε μια τέτοια ζωή;