Sunstorm ft. Joe Lynn Turner - "Edge of Tomorrow" (Official Music Video)

 

Άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος

 

Δύο φράσεις σημάδεψαν και σφράγισαν τη ζωή του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου(ο πρώτος που κλήθηκε, δηλαδή, από τον Χριστό). Το  «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. α΄, 36) που είπε ο Ιωάννης ο Πρόδορομος απευθυνόμενος σε αυτόν και τον Ιωάννη τον Θεολόγο δείχνοντάς τους τον Χριστό και το «Ἔρχεσθε καί ἴδετε» (δηλαδή ελάτε και θα δείτε), που του απάντησε ο ίδιος ο Χριστός όταν Τον ρώτησαν ο Ανδρέας και ο Ιωάννης, «Ραββί, που σημαίνει Διδάσκαλε, πού μένεις;». 

Αυτός είναι και ο τρόπος που η Εκκλησία κάνει την ιεραποστολή της και που οι κληρικοί ποιμαίνουν τον πιστό λαό. Πρώτα δείχνουν τον Χριστό, τον Σωτήρα μας και έπειτα αποκαλύπτουν την εν Χριστώ ζωή. Τη ζωή που ο Χριστός μας πρόσφερε και μας προσφέρει. Και όποιος θέλει ακολουθεί. Με αυτόν τον τρόπο έδρασε η πρώτη ρωσική ιεραποστολή στην Άπω Ανατολή, από τη Σιβηρία ως την Ιαπωνία, με αυτόν τον τρόπο έδρασε και δρα η η ελληνική ιεραποστολή στην Αφρική και αλλού. Ομοίως δρουν παρομοίως και άλλες τοπικές εκκλησίες στις ΗΠΑ και την Αυστραλία. 

Ο Χριστός λοιπόν, και κατ' επέκταση η Εκκλησία, καλεί, δείχνει και περιμένει όποιον θέλει και το αποφασίσει να Τον ακολουθήσει. Δε θαυματουργεί για να εντυπωσιάσει, τα θαύματα έρχονται αργότερα προς ενδυνάμωση της πίστης των Μαθητών, αλλά αφήνει ελεύθερα τον κάθε άνθρωπο που Αυτός έχει εκλέξει να αποφασίσει τι θα κάνει. Ομοίως και η Εκκλησία καλεί τους ανθρώπους και υποδέχεται όσους επιλέξουν να γίνουν μέλη της.

Μια παρένθεση εδώ. Πολλές φορές η Εκκλησία δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει δύναμη αντί του λόγου της, ιδίως στη Δύση, πολλές φορές δε μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία της κρατικής προστασίας και της εξάπλωσής της μέσω του κρατικού μηχανισμού, κυρίως στην Ανατολή και πολλές φορές οι κληρικοί, αντί να δείξουμε τον Ιησού και να αφήσουμε τους προσερχόμενους πιστούς να γευτούν την εν Χριστώ ζωή, τους δείχνουμε τον εαυτό μας και τους δίνουμε να γευτούν μια σειρά από άνοστους κανόνες(όχι της Εκκλησίας, δικούς μας) και άγευστες διατάξεις που καθορίζουν μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας τη ζωή των ανθρώπων. Αυτό είναι έκπτωση από την εκκλησιαστική ζωή και εμείς που το διαπράττουμε υπόλογοι.

Ο Άγιος Ανδρέας μας υπενθυμίζει αυτά που ξεχνάμε καμιά φορά. Μας θυμίζει την ελευθερία που πρέπει να διέπει τις αποφάσεις μας, την ελευθερία που νοστιμίζει την εν Χριστώ ζωή, την ελευθερία που οφείλει η Εκκλησία να σέβεται και να διαφυλάσσει. 

Enuff Z'Nuff - Right by Your Side

 

Στον λαβύρινθο των αποφάσεων

 Αν κάποιος γυρίσει πίσω τον χρόνο και αλλάξει κάποιες από τις αποφάσεις που έχει πάρει προφανώς και θα αλλάξει τη ζωή του αλλά και δε θα γνωρίσει τους άνθρωπος που έχει γνωρίσει. Συζητώντας κάτι τέτοιο θα ήταν λάθος να σκεφτεί αν θα του λείψουν ή αν θα τους λείψει. Δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Γιατί πολύ απλά δε γίνεται να του λείψουν άνθρωποι που δε θα έχει γνωρίσει και ούτε μπορεί να κάνει σύγκριση ανάμεσα σε αυτούς που έχει γνωρίσει και σε αυτούς που θα γνώριζε αλλάζοντας την απόφασή του, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι, χειρότεροι ή πάνω κάτω ίδιοι με όσους έχει ήδη γνωρίσει. Για παράδειγμα. Αν αύριο μου πει κάποιος έλα να μείνεις στη Λαμία. Αν αποφασίσω να πάω, προφανώς και εκεί θα γνωρίσω κάποιους ανθρώπους με κάποιους από τους οποίους θα σχηματίσω φιλίες. Αν πάλι αποφασίσω να μην πάω δεν θα γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους αλλά θα γνωρίσω πιθανότατα άλλους ανθρώπους εδώ που θα παραμείνω, τους οποίους δε θα γνώριζα αν έφευγα. Αλλά δε μπορούν αν μου λείψουν άνθρωποι που δεν έχω γνωρίσει. Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε κι αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο και άλλαζα κάποια από τις αποφάσεις μου. Οι άνθρωποι που γνώρισα με τις αποφάσεις που πήρα δε θα μου έλειπαν αλλάζοντας αυτές τις αποφάσεις αφού δε θα τους γνώριζα ποτέ. Ομοίως ούτε κι εγώ θα ήμουν απώλεια για εκείνους αφού επίσης δε θα με γνώριζαν ποτέ. Απλώς οι άνθρωποι πολύ συχνά κάνουν το λάθος να υπολογίζουν ως απώλεια αυτόν ή αυτούς που ποτέ δε θα είχαν γνωρίσει. Αυτά τα ολίγα χωροχρονικά για σήμερα.

Bonfire - Why Is It Never Enough

 

Πού βρίσκονται τα παιδιά του Θεού;

 

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται». Πρόκειται, δυστυχώς για τον πιο επίκαιρο από τους μακαρισμούς. Ο κόσμος διολισθαίνει συνεχώς σε όλο και περισσότερες συγκρούσεις και οι εξοπλισμοί είναι τέτοιοι που απειλούν ξεκάθαρα αυτή την ίδια την ύπαρξη του πλανήτη. Οι αντιμαχόμενες πλευρές τραβούν συνεχώς το σκοινί ενώ όλο και περισσότεροι "ηγέτες" δείχνουν πρόθυμοι να μπουν στο χορό αυτόν της παράνοιας. Είναι αυτοί οι ηγέτες που ο Χριστός μας υπενθυμίζει ότι καταδυναστεύουν τους λαούς των οποίων ηγούνται. Αυτό όμως που είναι πιο παρανοϊκό είναι η απάθεια, η έλλειψη βούλησης και η σιωπή όσων θα έπρεπε να μιλούν. Όσων θα έπρεπε να φωνάζουν και να απαιτούν την ειρήνη. Οι λαοί πηγαίνουν άβουλοι και ζαλισμένοι σε κάθε νέο σφαγείο που ετοιμάζεται. Οι θρησκευτικοί ηγέτες αν δεν υποδαυλίζουν τους πολέμους , σιωπηρά τους αποδέχονται. Με δυο ανακοινώσεις και τρεις εγκυκλίους δεν είσαι ειρηνοποιός. Φοβισμένος ψιθυριστής είσαι. Μου κάνει εντύπωση πως ακόμα και ο Πάπας Φραγκίσκος, ο πιο ισχυρός θρησκευτικός ηγέτης αναμφίβολα, δεν ακούγεται όταν μιλά για ειρήνη. Μοιάζει η φωνή του αναιμική. Ούτε ο κάποτε μαχητικός και μπροστάρης σε τέτοια θέματα Δαλάι Λάμα ακούγεται. Ίσως και λόγω ηλικίας. Λέμε πως στην εποχή μας λείπουν οι ηγέτες. Δε λείπουν οι ηγέτες. Άλλωστε και χώρες με ηγέτες, όπως η Ρωσία και η Τουρκία ή και το Ισραήλ είναι μπροστάρηδες σε πολλούς από τους πολέμους που διεξάγονται. Αυτοί που αναζητούνται είναι τα παιδιά του Θεού. Είναι οι ειρηνοποιοί. Είναι αυτοί που θα ξυπνήσουν τον κόσμο ώστε να φωνάξουν όλοι μαζί για τον τερματισμό των πολέμων, για την επικράτηση της ειρήνης. Αυτοί αναζητούνται. 

Deep Purple - Breakfast in Bed

 

Άγιος Στυλιανός και πλούτος

 

Ο άγιος Στυλιανός γεννήθηκε από βαθύπλουτους χριστιανούς γονείς. Από τους γονείς του έμαθε πως το χρήμα δεν είναι μέσο ατομικής καλοπέρασης αλλά όπλο για την καταπολέμηση της δυστυχίας των άλλων ανθρώπων. Έτσι από νέος έμαθε να χρησιμοποιεί τον πλούτο που είχε για να βοηθά τους άπορους και να περιθάλπει  τους φτωχούς ασθενείς συνανθρώπους του. Όταν δε ενηλικιώθηκε και κληρονόμησε την περιουσία των γονέων του, αποφάσισε να πουλήσει όποιο περιουσιακό στοιχείο είχε και να μοιράσει όλο τον πλούτο του στους φτωχούς. Θεωρούσε εγκληματικό να έχει αυτός τεράστια περιουσία ενώ υπήρχαν άνθρωποι που δεν είχαν να φάνε. Τελικά, όσο κι αν προσπαθούμε με θεολογικές ή και φιλοσοφικές πιρουέτες να δώσουμε μια άλλη ερμηνεία ώστε να δικαιολογήσουμε τη δική μας ροπή προς τον πλουτισμό, είτε την ατομική του καθενός μας είτε της Εκκλησίας ως οργανισμού, τόσο το Ευαγγέλιο όσο και οι ζωές των αγίων δίνουν πάντα την ίδια απάντηση. Ο πλούτος όταν δεν μοιράζεται, όταν δεν θεωρείται κάτι προς διαχείριση αλλά απόκτημα ατομικό προς δική μας και μόνο τέρψη, τότε είναι εμπόδιο στη σωτηρία μας. Δεν είμαστε χριστιανοί, δεν πραγματώνουμε το θέλημα του Θεού αλλά το θέλημα του Μαμμωνά. Το παράδειγμα και του αγίου Στυλιανού, όπως και πολλών άλλων αγίων, μένει λαμπρό και αναζητά μιμητές. Και δε βρίσκει, όχι μόνο στον κόσμο αλλά ούτε και εντός της Εκκλησίας. Παρ' όλα αυτά και σε πείσμα της αμαρτωλότητάς μας, συνεχίζει να φωτίζει και να μας δείχνει τον δρόμο.

Για τη ζωή αυτή που επέλεξε ο άγιος Στυλιανός και εξαιτίας της αγάπης του για τα παιδιά, αξιώθηκε να λάβει το δώρο της θεραπείας των νηπίων που ασθενούσαν εκείνη την εποχή. 

Eric Clapton - Layla (Acoustic Live)

 

Αγία Αικατερίνη η πάνσοφος

 

Η αγία Αικατερίνη, ονομάζεται πάνσοφος και πολλοί πιστεύουν πως αυτό οφείλεται στις γνώσεις της για την ποίηση, τις επιστήμες και τα φιλοσοφικά ρεύματα. Πιθανόν αν είναι και έτσι. Το σκέφτομαι όμως και κάπως διαφορετικά. Οι γνώσεις δε κάνουν κάποιον ή κάποια σοφό/ή. Οι επιλογές είναι αυτές που φανερώνουν σοφία. Και η αγία Αικατερίνη(Αικατερίνα είναι η σωστή γραφή επ' ευκαιρίας) έκανε σοφές επιλογές. Αντί να επιλέξει την τρυφηλή ζωή που θα μπορούσε να της προσφέρει ένας από τους πολλούς πλούσιους γαμπρούς που της έφεραν οι γονείς της, επέλεξε την εν Χριστώ ζωή. Αντί να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς θεούς διακήρυξε ενώπιον του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα την πίστη της στον αληθινό Θεό. Αντί να προτιμήσει μια μικρή και ανώδυνη υποχώρηση μπροστά στους σοφούς του αυτοκράτορα, με θάρρος απάντησε σε όλους τόσο πειστικά ώστε αυτοί έγιναν τελικά χριστιανοί. Αντί να επιλέξει τον συμβιβασμό και την άνετη ζωή επέλεξε το μαρτύριο για χάρη του Χριστού. Αυτά την κάνουν πάνσοφο και όχι οι γνώσεις της. Οι οποίες γνώσεις της βέβαια, είναι μια καλή υπενθύμιση πως η μόρφωση προφανώς και δεν είναι εμπόδιο στην πίστη όπως λανθασμένα πιστεύουν ορισμένοι...

Αλλαγή;

 

Λέγανε κάποτε, ο Γκάντι νομίζω αλλά δεν παίρνω κι όρκο, πως το πρόβλημα είναι πως πολλοί θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά κανείς δε θέλει να αλλάξει τον εαυτό του. Νομίζω πως σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει πια πολύ προς το χειρότερο. Δεν υπάρχουν πια ούτε αυτοί που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Απαθείς και αδιάφοροι οι περισσότεροι, ενώ κάποιοι άλλοι κοιτάνε πως να βρουν θέση σε αυτόν τον κόσμο, πως να βολευτούν, κάνοντας κάποιες επαναστατικές ασκήσεις πού και πού. Και εδώ βρίσκεται η διαφορά σε σχέση με τις παλαιότερες εποχές. Τότε υπήρχαν άνθρωποι που ήθελαν αν αλλάξουν τον κόσμο έστω κι αν δεν σκέφτονταν καν να αλλάξουν τον εαυτό τους. Σήμερα, δεν υπάρχουν εκτός κι αν θεωρήσει κανείς αλλαγή το γελοίο woke κίνημα με τις παλαβομάρες και τα μεγάλα κεφάλαια από πίσω που φτάνουν ως το Hollywood ή την ακροδεξιά στροφή που είναι στην πραγματικότητα ο ίδιος κόσμος ξανασερβιρισμένος με μια διαφορετική γαρνιτούρα. Και ενώ ο κόσμος έχει τα χάλια που πάντοτε είχε δεν υπάρχει πουθενά εκείνη η δυναμική που θα δίνει μια ελπίδα αλλαγής(πολύ παπανδρεϊκό μου βγαίνει το κείμενο με την αλλαγή). Δεν αναζητούμε πια τον καλύτερο τρόπο για κάποια επανάσταση, για να θέσουμε νέα πορεία στο σκάφος που λέγεται πλανήτης γη, αλλά πως να πάρουμε την καλύτερη δυνατή θέση στον δρόμο που ήδη υπάρχει.

The Bangles - Manic Monday

 

Κυριακή ΙΓ΄Λουκά

 

Κάποιος άρχοντας πλησίασε τον Ιησού και τον  ρώτησε: «Αγαθέ Διδάσκαλε, τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Ο Ιησούς του απάντησε: «Γιατί με αποκαλείς «αγαθό»; Κανένας δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας: ο Θεός. Τις εντολές τις ξέρεις: μη μοιχεύσεις, μη σκοτώσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Κι εκείνος του είπε: Όλα αυτά τα τηρώ από τα νιάτα μου» Όταν το άκουσε ο Ιησούς του είπε: «Ένα ακόμα σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό∙ και έλα να με ακολουθήσεις». Μόλις εκείνος τ’ άκουσε αυτά, πολύ στεναχωρήθηκε, γιατί ήταν πάμπλουτος. Όταν ο Ιησούς τον είδε πολύ στεναχωρημένο, είπε: «Πόσο δύσκολά αυτοί που έχουν χρήματα θα μπούν στη βασιλεία του Θεού! Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα μέσα από βελονότρυπα, παρά να μπεί ο πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Όσοι τον άκουσαν είπαν: «Τότε ποιος μπορεί να σωθεί; Κι εκείνος τους απάντησε: «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά». 

Ο πλούσιος, ο πολύ πλούσιος άρχοντας που πλησίασε τον Ιησού και τον ρώτησε πως μπορεί να κληρονομήσει την αιώνια ζωή είχε την έξωθεν καλή μαρτυρία. Πλούτο, που για τους Εβραίους έδειχνε πως ο Θεός τον αγαπούσε και του παρείχε αγαθά, είναι μια πεποίθηση που συναντάμε συχνά στη Παλαιά Διαθήκη, τηρούσε τις εντολές από μικρός, είχε αυτό που λέει μια καλή και ευσεβή ζωή. Και όμως σε αυτόν τον άνθρωπο, βλέπουμε τον Χριστό να μιλά απότομα. Όταν τον αποκαλεί αγαθό, ο Ιησούς του απαντά κοφτά «Γιατί με αποκαλείς «αγαθό»; Κανένας δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας: ο Θεός.» Γιατί άραγε το κάνει αυτό; Δεν αναφέρεται πουθενά στο κείμενο πως ο άρχοντας αυτός το είπε περιπαικτικά αυτό στον Χριστό. 

Λοιπόν, ο νέος αυτός δεν πίστευε πραγματικά στον Θεό. Ήταν ευλαβής, τηρούσε τις εντολές, ήθελε να κερδίσει την αιώνια ζωή αλλά στον Θεό δεν πίστευε. Κάτι που φάνηκε όταν ο Χριστός του είπε «Ένα ακόμα σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό∙ και έλα να με ακολουθήσεις». Τότε εκείνος έφυγε. 

Ο Χριστός δε ζήτησε από τον πλούσιο αυτόν να ζήσει μέσα στη φτώχια. Μπορεί εκείνος να το κατάλαβε έτσι αλλά του ζήτησε κάτι πολύ διαφορετικό. Του ζήτησε να αφεθεί στον Θεό. Να κάνει θέλημα το θέλημα Του. Γιατί η τήρηση των κανόνων μπορεί να γίνεται από περηφάνεια. Τηρώ τους νόμους, είμαι ευσεβής, είμαι πιστός και άρα είμαι μέλος ενός ιδιαίτερου κλαμπ εκλεκτών. Αυτό πίστευε ο άρχοντας για τον εαυτό του. Θεωρούσε πως ο πλούτος του ήταν η ανταμοιβή του από τον Θεό για την ευσεβή ζωή του. Η ευσέβειά του δεν ήταν τίποτα παρά αποτέλεσμα της περηφάνειας και του εγωισμού του. Ίσως να φανερώνει και μια κάποια σκληροκαρδία. 

Πολλές φορές συναντούμε τέτοιους ανθρώπους στην Εκκλησία. Δεν είναι ανάγκη να είναι και πλούσιοι. Τηρούν τους κανόνες, τις νηστείες, τρέχουν σε λειτουργίες και ακολουθίες και θεωρούν πως αυτοί και μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια, πως μόνο αυτοί ευαρεστούν τον Θεό και πως αυτοί γνωρίζουν το σωστό. Αυτό που δε γνωρίζουν -και που δεν γνωρίζουμε και όσοι από εμάς σκεφτόμαστε έτσι- είναι ότι δεν αφήνεται έτσι καθόλου μα καθόλου χώρος στον Θεό να δράσει μέσα μας. Η τήρηση των κανόνων, η καλή γνώμη της κοινωνίας, ο πλούτος αν και όσο υπάρχει, δεν είναι μόνο η ανταμοιβή που θεωρούμε πως πρέπει να μας δώσει ο Θεός, γίνονται αυτά ο Θεός μας. Και δεν τα αποχωριζόμαστε ούτε κι αν ο Θεός μας τα ζητήσει. Ο άρχοντας της περικοπής, αποκαλώντας αγαθό τον Χριστό αναγνωρίζει πως είναι ο Υιός του Θεού. Και όταν ο Υιός του Θεού, ο ίδιος ο Θεός του ζητά να αφήσει τα πλούτη του, θυμώνει, στεναχωριέται και φεύγει. Τόσο λίγο υπολόγιζε τελικά το θέλημα του Θεού στη ζωή του.

Αν θέλουμε πράγματι να ακολουθήσουμε τον Θεό, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε το θέλημα Του. Όσο άσχημο ή δύσκολο κι αν μας φαίνεται. Όπως έκανε ο δίκαιος Ιωβ ή ο άγιος Φιλάρετος ο Ελεήμων. Πρέπει να γνωρίζουμε πως δε φτάνει η τυπική τήρηση κανόνων και διατάξεων αλλά απαιτείται η καρδιά μας να είναι γεμάτη από τον Θεό. Κι ας φαίνονται εξωτερικά διαφορετικά τα πράγματα. 

Και θα με ρωτήσετε ποιος μπορεί τελικά να σωθεί αν είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα; Δεν έχω την απάντηση. Όσο δύσκολο ακούγεται σε σας ακούγεται και σε μένα. Αλλά έχουμε τα λόγια Αυτού που δεν είπε ψέματα ποτέ, που δεν αμάρτησε ποτέ και που μας αγάπησε τόσο που βασανίστηκε και σταυρώθηκε για να μπορούμε να σωθούμε εμείς. «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά». Ας αφήσουμε λοιπόν τον Θεό να μας οδηγήσει.

Beastie Boys - Sabotage

 

Η εντός μας εξερεύνηση

 

Ο άνθρωπος είναι κατά τ' άλλα  πλάσμα εξερευνητικό. Κοιτάζει παντού. Στο βάθος των ωκεανών, στην απεραντοσύνη του διαστήματος, κάτω από το έδαφος και πέρα από τις μαύρες τρύπες του σύμπαντος. Σε ένα μέρος μόνο αποφεύγει να κοιτάξει. Μέσα του. Κανένας άνθρωπος δε θέλει να δει τι κρύβει. Μπορεί να κοιτάξει μέσα σε άλλους ανθρώπους ώστε να πάρει μια ιδέα για το τι κρύβει και ο ίδιος αποφεύγοντας όμως να το δει απευθείας. Και είναι κρίμα που υπάρχει αυτός ο φόβος. Μέσα μας κρύβεται ένα ολόκληρο σύμπαν. που όπως και το εξωτερικό σύμπαν μπορεί να περιέχει μυστικά απίστευτου τρόμου αλλά και κρυμμένες γωνίες θεϊκού κάλλους. Αποφεύγοντας να ταξιδέψουμε στο εσωτερικό μας από τον φόβο μήπως ανακαλύψουμε κάτι τρομακτικό μένουμε ξένοι με τον ίδιο μας τον εαυτό, ίσως και λίγο εχθρικοί προς αυτόν, και δεν καταφέρνουμε να δούμε αυτή την ομορφιά που κρύβουμε. Έτσι, ούτε με τα άσχημά μας αναμετρούμαστε ώστε να τα αντιμετωπίσουμε και να τα θεραπεύσουμε ούτε και την ομορφιά μας κατορθώνουμε να βγάλουμε προς τα έξω. Τα πρώτα όμως ανεξέλεγκτα εξωτερικεύονται ενώ η τελευταία αποκομμένη ουσιαστικά ατροφεί.

The Damned - Alone again or

 

Οι φανατικοί

 

Οι φανατικοί της ορθοδοξίας, ουσιαστικά, δεν γνωρίζουν την αλήθεια, γιατί δεν γνωρίζουν την ελευθερία, δεν γνωρίζουν την πνευματική ζωή. Οι φανατικοί της ορθοδοξίας νομίζουν πως είναι άνθρωποι ταπεινοί, γιατί είναι υπάκουοι στην εκκλησιαστική αλήθεια και κατηγορούν τους άλλους ότι είναι επηρμένοι. Αυτό όμως είναι μια τρομακτική ψευδαίσθηση και αυταπάτη. Ας υπάρχει στην Εκκλησία η πληρότητα της αλήθειας. Γιατί όμως ο ορθόδοξος φαντάζεται ότι μόνο αυτός κατέχει αυτή την αλήθεια της Εκκλησίας, ότι μόνο αυτός τη γνωρίζει; Γιατί ειδικά μόνο σε αυτόν έχει δοθεί το χάρισμα του οριστικού διαχωρισμού της εκκλησιαστικής αλήθειας από την αίρεση, γιατί ειδικά αυτός είναι ο εκλεκτός; Αυτή είναι η έπαρση και η αλαζονεία και δεν υπάρχουν πιο αλαζονικοί και επηρμένοι άνθρωποι από τους φύλακες της ορθοδοξίας. Αυτοί ταυτίζουν εαυτούς με την εκκλησιαστική αλήθεια. Υπάρχει η ορθόδοξη εκκλησιαστική αλήθεια.  Μπορεί όμως να είναι φανατικός της ορθοδοξίας, αλλά δεν τη γνωρίζεις, γνωρίζεις μόνο θραύσματα ως αποτέλεσμα της περιορισμένης σου αντίληψης, του γεγονότος ότι πέτρωσε η καρδιά σου, της αναισθησίας σου, της εμμονής σου στη φόρμα και στο γράμμα του νόμου, στην απουσία ταλέντου και ευγένειας

Νικολάι Μπερντιάεφ, Η αλήθεια της Ορθοδοξίας και άλλα δοκίμια, εκδ. s@mizdat

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

 Οι ευσεβείς Ιωακείμ και Άννα απέκτησαν, έπειτα από πολλές προσευχές και παρά το γεγονός ότι η Άννα δεν μπορούσε να κάνει παιδιά,  επιτέλους μια κόρη, την Μαρία, την Θεοτόκο. Όταν η κόρη τους έγινε τριών ετών, αποφάσισαν να τηρήσουν την υπόσχεση που είχαν δώσει στον Θεό, πως αν αποκτήσουν παιδί θα του το αφιερώσουν, και οδήγησαν την Παναγία στον Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Αγίας κόρης στην ενανθρώπιση του Κυρίου. Στα ενδότερα του Ναού η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Παναγία με τροφή ουράνια. Εξήλθε από τα Άγια των Αγίων, όταν έφθασε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού.

Αυτή είναι σύμφωνα με την παράδοση η ιστορία της σημερινής εορτής, των Εισοδίων της Θεοτόκου. Η οποία μας καλεί κι εμάς να προχωρήσουμε στα δικά μας εισόδια. Να εισέλθουμε σε αυτό που οι Νηπτικοί Πατέρες ονομάζουν ενδότερο σημείο της καρδιάς. Στο σημείο εκείνο όπου δεν πνέουν οι άνεμοι του κακού, στο καθαρότερο σημείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Εκεί όπου βρίσκεται η "εντός ημών Βασιλεία" στο σημείο δηλαδή όπου ο άνθρωπος πραγματικά συναντά τον Θεό. Η καρδιά, είναι το μέρος όπου ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής λέει πως ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα έρχονται να κατοικήσουν δια του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Η παρουσία αυτή συνεχίζεται παρά την αμαρτωλότητά μας αλλά όσο δεν τηρούμε τις θείες εντολές δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε. Να σημειώσουμε πως για κάποιους Πατέρες όπως ο Ιουστίνος ο Φιλόσοφος και Μάρτυρας, ο Θεός έχει φυτέψει τον σπόρο τούτο στις καρδιές όλων των ανθρώπων, ο λεγόμενος σπερματικός λόγος, και πως η παρουσία αυτή επιβεβαιώνεται και βαθαίνει με το Μυστήριο του Βαπτίσματος. 

Όπως και να έχει εμάς το ενδιαφέρον μας είναι στην είσοδό μας στο σημείο αυτό της υπάρξεώς μας όπου και θα μπορέσουμε να συναντήσουμε τον Χριστό. Αυτό επιτυγχάνεται ή μάλλον είναι δυνατόν να επιτευχθεί, μέσω της συνεχούς προσευχής, της λεγόμενης νοεράς προσευχής, μέσω της συμμετοχής στα Μυστήρια της Εκκλησίας και φυσικά μέσω της τήρησης των θείων εντολών όπως ήδη αναφέρθηκε. Φτάνοντας εκεί ξεκλειδώνουμε και την ουσία όλων αυτών για τα οποία συζητάμε που είναι η αγάπη. Και τι είναι αυτή η αγάπη τελικά; Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει πως αυτός που έχει "καρδία ελεήμων" εύχεται υπέρ των ανθρώπων, των όρνεων και των ζώων και των ερπετών και των δαιμόνων ακόμα και υπέρ παντός κτίσματος. Υπέρ των εχθρών της αλήθεια αλλά και υπέρ εκείνων που τον βλάπτουν ώστε ο Θεός να τους ελεήσει.

Η είσοδος αυτή μπορεί να φαντάζει δύσκολη. Και μάλλον είναι. όμως ότι είναι αδύνατο για τον άνθρωπο είναι δυνατό για τον Θεό. Ας κάνουμε εμείς ένα μικρό βήμα, αποφασιστικό και ειλικρινές προς την κατεύθυνση αυτή, την εσωτερική,  και ας αφήσουμε τον Θεό να μας οδηγήσει όπως μόνο Αυτός ξέρει στα υπόλοιπα. Άλλωστε μια τέτοια προσπάθεια αξίζει πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια έχουμε κάνει στη ζωή μας.

Δημιουργία

 

Μερικές φορές οι άνθρωποι σκέφτονται ως εξής: αρχικά ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί, να νικήσει την αμαρτία και μετά να δημιουργήσει. Αυτή όμως η προσέγγιση της χρονολογικής αντιστοιχίας μεταξύ σωτηρίας και δημιουργίας είναι αντίθετη με τους νόμους της ζωής. Έτσι τίποτα ποτέ δε θα γινόταν και δε θα γίνεται. Θα πρέπει να φροντίζω για τη σωτηρία μου καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής και μέχρι το τέλος της ζωής μου δε θα κατορθώσω οριστικά να νικήσω την αμαρτία. Γι' αυτό και δεν θα έρθει ποτέ η στιγμή όταν θα έχω τη δύναμη να δημιουργήσω ζωή. από τη στιγμή που ο άνθρωπος θα πρέπει να φροντίζει για τη σωτηρία του καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, θα πρέπει σε όλη του τη ζωή να δημιουργεί, συμμετέχοντας στη δημιουργική διαδικασία, αντίστοιχα με τα χαρίσματα που έχει και την αποστολή του. Ο συσχετισμός ανάμεσα στη σωτηρία και τη δημιουργία είναι ο ιδανικός και εσωτερικός συσχετισμός, και όχι συσχετισμός της πραγματικής χρονολογικής συνέχειας. Η δημιουργία βοηθάει και δεν εμποδίζει τη σωτηρία, γιατί η δημιουργία είναι η εκπλήρωση της βούλησης του Θεού, η υπακοή στο κάλεσμα του Θεού, η συμμετοχή στο έργο του Θεού στον κόσμο. Είτε είμαι ξυλουργός, είτε φιλόσοφος έχω κληθεί από το Θεό να συμμετέχω στη δημιουργική οικοδομή. Η δημιουργία μου μπορεί να διαστρεβλωθεί από την αμαρτία, αλλά η πλήρης απουσία δημιουργίας είναι η έκφραση της οριστικής σύνθλιψης του ανθρώπου από το προπατορικό αμάρτημα. Δεν είναι σωστό ότι οι ασκητές και οι άγιοι φρόντιζαν μόνο για τη σωτηρία τους. Και οι δύο δημιουργούσαν, ήταν καλλιτέχνες των ανθρώπινων ψυχών. Ο Απόστολος Παύλος ως προς τη ψυχοσύνθεσή του ήταν μάλλον μια μέγιστη θρησκευτική μεγαλοφυία, παρά ένας άγιος.

BERDYAEV NIKOLAI - Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΟΚΙΜΙΑ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ S@MIZDΑT

Hawkwind - Master of the universe (Space Ritual)

 

To χάος ως τάξη

 

Περπατώντας και κοιτάζοντας στον ουρανό το βράδυ, μετά από βροχή, κάποιος πατά ένα σαλιγκάρι. Πόσες πιθανότητες υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, όταν ξύπνησε το πρωί, να πατήσει εκείνη τη στιγμή σε εκείνο το σημείο και πόσες να βρίσκεται το σαλιγκάρι που ξεκίνησε κάποια ώρα πριν τη πορεία του σε εκείνο το σημείο; Γιατί έγινε αυτό; Ομοίως ένας άνθρωπος παθαίνει καρδιακή προσβολή και πεθαίνει. Γιατί εκείνη τη στιγμή και όχι μιαν άλλη; Τι νόημα έχει ένας τέτοιος θάνατος; Ή τα θύματα μιας τρομοκρατικής επίθεσης. Πώς και γιατί βρέθηκαν στο σημείο ενός τυφλού χτυπήματος την ώρα που αυτό εξελισσόταν; Τo πρόβλημα των περισσότερων ανθρώπων στην κατανόηση της ζωής ή του σύμπαντος( όσων τέλος πάντων ασχολούνται με το θέμα) είναι ότι αδυνατούν αν καταλάβουν πως η τάξη του σύμπαντος δεν είναι μια σειρά νόμων και κανόνων όπου η κάθε πράξη οδηγεί πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα. Η προσπάθεια να επιβάλλει μια τέτοιου είδους τάξη στη ζωή, στον κόσμο(με την έννοια του σύμπαντος) ώστε να αισθάνεται άνετα ζώντας σε αυτόν οδηγεί αναπόφευκτα σε αδιέξοδα αλλά και σε -πολλές φορές- γελοιότητες που αγγίζουν το γκροτέσκο. Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η προσπάθεια του ανθρώπου να επιβάλλει τους νόμους ή τις επιθυμίες του στη φύση; Αδυνατεί ο σύγχρονος άνθρωπος, ιδιαίτερα ο δυτικός αλλά και όχι μόνο αυτός, να καταλάβει πως η τάξη του κόσμου, οι νόμοι που διέπουν το σύμπαν, είναι αυτό που ονομάζουμε δίνοντάς του μάλλον μια κάπως λανθασμένη έννοια, χάος. Το χάος, ένα πλέγμα απίστευτα πολλών δυνατοτήτων και πιθανοτήτων που ξεπηδούν από κάθε μικρή πράξη, που πολλές φορές καταπατούν τους νόμους που έχουμε ορίσει εμείς, όχι εντελώς αυθαίρετα. Να το πω και πιο θεολογικά, αφού τα ξέρω κάπως καλύτερα, όσες φορές ακούστηκε η φωνή του Θεού να μιλά στον Χριστό, οι παρευρισκόμενοι άκουσαν κάτι που περιγράφουν ως βροντή. Τι είναι αυτή η βροντή αν όχι μια χαοτική σύνθεση ήχων; Επομένως, εφόσον αντιλαμβανόμαστε τη φωνή του Θεού ως χάος ομοίως και η τάξη του Θεού, μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον άνθρωπο κατά τον ίδιο τρόπο. Ως χάος. Η προσπάθεια να επιβληθεί η ανθρώπινη ιδέα της τάξης στην ανάγνωση του σύμπαντος αλλά και της ζωής μοιάζει πάρα πολύ με τη προσπάθεια να χωρέσουμε τον Ειρηνικό Ωκεανό σε ένα φλιτζάνι τσάι. 

Η αγάπη, το υπερφυσικό γρανάζι

 

Τα αποκαλούμενα θαυμαστά γεγονότα είναι συμβατά προς την επιστημονική αντίληψη του κόσμου, αν αποδεχτεί κανείς ως αξίωμα ότι μία επαρκώς ανεπτυγμένη επιστήμη θα μπορούσε να τα εξηγήσει. 

Αυτό το αξίωμα δεν καταργεί τον δεσμό που συνδέει αυτά τα γεγονότα με το υπερφυσικό.

Τα γεγονότα μπορεί να είναι συνδεδεμένα με το υπερφυσικό με τρεις τρόπους:

Κάποια μπορούν να είναι αποτέλεσμα είτε αυτού που παράγεται μέσω της σάρκας, είτε της ενέργειας του δαιμονίου στην ψυχή, είτε της ενέργειας του Θεού. Έτσι, ένας άνθρωπος κλαίει από φυσικό πόνο· πλάι του ένας άλλος κλαίει αναλογιζόμενος το Θεό με καθαρή αγάπη. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν δάκρυα. Αυτά τα δάκρυα είναι το αποτέλεσμα ενός ψυχοφυσιολογικού μηχανισμού. Μα στη μία από τις δύο περιπτώσεις ένα γρανάζι του μηχανισμού είναι υπερφυσικό: η αγάπη. Μ' αυτή την έννοια, παρ' ότι τα δάκρυα είναι ένα φαινόμενο καθ' όλα φυσιολογικό, τα δάκρυα ενός αγίου που βρίσκεται σε κατάσταση γνήσιας θεωρίας είναι υπερφυσικά. 

Αποκλειστικά και μόνο υπ' αυτή την έννοια, τα θαύματα ενός αγίου είναι υπερφυσικά. Όπως υπερφυσικά είναι και όλα τα υλικά αποτελέσματα της αγάπης.  Μία πράξη ελεημοσύνης που γίνεται από καθαρή αγάπη είναι θαύμα τόσο μεγάλο, όσο το περπάτημα πάνω στο νερό. 

Ένας άγιος που περπατά επάνω στο νερό είναι απολύτως ίδιος με έναν άγιο που κλαίει. Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει ένας ψυχοφυσικός μηχανισμός με ορατά αποτελέσματα, ένα γρανάζι του οποίου είναι η αγάπη - το θαύμα έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι η αγάπη μπορεί να λειτουργήσει ως γρανάζι σ' ένα τέτοιο μηχανισμό. Το ορατό αποτέλεσμα είναι στη μία περίπτωση το περπάτημα στο νερό, στην άλλη τα δάκρυα. Το πρώτο είναι πιο σπάνιο. Και αυτή είναι η μοναδική διαφορά μεταξύ τους.

Σιμόν Βέιλ, Επιστολή προς έναν ιερέα, εκδ. Ευθύνη

Lone Wanderer - A Morbid Portrayal

 

Τρέχοντας τον χρόνο

 

Σπρώχνουμε το χρόνο προς τα εμπρός οι άνθρωποι. Με τέτοια μανία που ξεχνάμε φαίνεται πως όταν κάνεις το χρόνο να τρέχει πιο γρήγορα, σε παρασέρνει μαζί του. Πώς όμως μπορεί να κάνει ο άνθρωπος το χρόνο να τρέξει; Πάντα είχα την αίσθηση ότι ο χειμώνας κρατά λιγότερο από το καλοκαίρι. Λίγο ότι στην Ελλάδα ο χειμώνας είναι πιο ήπιος και το κρύο υποχωρεί γρηγορότερα από τη ζέστη του καλοκαιριού, λίγο ότι η κλιματική αλλαγή το έχει κάνει αυτό ακόμα πιο έντονο, δίνεται μια τέτοια αίσθηση. Αλλά αυτό δεν είναι δουλειά του ανθρώπου. Η μανία του εορτασμού όμως; Βλέπω να στολίζονται μαγαζιά και σπίτια με χριστουγεννιάτικο διάκοσμο πριν καν την 17 Νοέμβρη. Πωλούνται ήδη στολίδια, εξοπλισμοί και τρόφιμα σχετικά. Φέρνουμε έτσι από τώρα την πολυαναμενόμενη (όσον αφορά τον καταναλωτισμό και τις εκδηλώσεις και όχι το πνεύμα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) γιορταστική περίοδο. Είμαστε ήδη στα τέλη Δεκεμβρίου. Μόλις όμως περάσουν οι γιορτές και γυρίσει ο κόσμος στην αφόρητη καθημερινότητά του, αυτή η μακρά περίοδος προετοιμασίας-εορτασμού, που έχει γίνει μία πια, φαίνεται σαν μια στιγμιαία ανάμνηση. Χάνουμε τη περίοδο πριν τις γιορτές έτσι, ενσωματώνοντάς τη στις γιορτινές μέρες, δεν την απολαμβάνουμε όσο μπορούμε και όταν περάσει μας φαίνεται μια φευγαλέα σύντομη στιγμή. Έχουμε έτσι μικρύνει το χρόνο, τον έχουμε εξωθήσει να περάσει γρηγορότερα (είναι θέμα αντίληψης τελικά) και μειώνουμε έτσι τη ζωή μας. Το ίδιο επαναλαμβάνουμε και με τις θερινές διακοπές, σε μικρότερο όμως βαθμό επειδή δεν παίρνουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια εποχή την άδειά τους. Αλλά αν το προσέξετε ο Αύγουστο, περνά κι αυτός πολύ σύντομα. Αλλά είναι στο τέλος του καλοκαιριού και έχουν προηγηθεί δύο πιο αργοί μήνες. Ενώ οι χειμερινοί μήνες που ακολουθούν τις χριστουγεννιάτικες γιορτές συμπαρασύρονται επειδή ο Ιανουάριος βρίσκεται μέσα στην περίοδο αυτή και ο Φεβρουάριος είναι μήνας που κλιματικά δίνει μια οσμή άνοιξης.

Electric Wizard - I,The Witchfinder

 

Η παραβολή του άφρονα πλουσίου

Είπε ο Κύριος την εξής παραβολή «Κάποιου πλούσιου ανθρώπου χωράφια έδωσαν άφθονη σοδειά. Κι εκείνος σκεφτόταν και έλεγε: τι να κάνω; Δεν έχω μέρος να συγκεντρώσω τα γεννήματά μου! Να τι θα κάνω, είπε. Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες για να συγκεντρώσω εκεί όλη τη σοδειά μου και τα αγαθά μου. Και τότε θα πω στον εαυτό μου: τώρα, έχεις πολλά αγαθά, που αρκούν για χρόνια πολλά. Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε. Τότε του είπε ο Θεός: «ανόητε. Αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά λοιπόν που ετοίμασες, σε ποιόν θα ανήκουν;». Αυτά, λοιπόν, παθαίνει όποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρούς και δεν πλουτίζει τον εαυτό του με ό,τι θέλει ο Θεός». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν΄ακούει ας τα ακούει».

Γνωστή και η σημερινή παραβολή. Μία εβδομάδα μετά το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη που διακινδυνεύει και βοηθά έναν αλλόθρησκο, έναν αλλόφυλο, έναν εχθρό, σήμερα διαβάζουμε για το ακριβώς αντίθετο. Για έναν πλούσιο, ακόμα έναν τέτοιο πλούσιο μετά από εκείνον με τον φτωχό Λάζαρο, ο οποίος έχει τόσα πλούτη που δε χωρούν στις αποθήκες και τα θησαυροφυλάκιά του. Και τι αποφασίζει; Να μοιράσει μήπως κάποια από αυτά; Να δώσει στους φτωχούς; Να κάνει έργα που θα βοηθήσουν τους συνανθρώπους του; Όχι βέβαια. Μήπως σκέφτεται έστω να ευχαριστήσει τον Θεό για όλα αυτά που έχει; Ούτε κι αυτό φυσικά. Το μόνο που σκέφτηκε ήταν να γκρεμίσει τις αποθήκες του και να φτιάξει μεγαλύτερες. και μετά να απολαμβάνει με μεγαλύτερη άνεση τα αγαθά του. Όμως εκείνο το βράδυ ο Θεός τον πληροφορεί ότι θα ζητήσουν την ψυχή του(Ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ·), ποιοι είναι αυτοί που θα ζητήσουν τη ψυχή του δε το πληροφορούμαστε, μπορούμε να υποθέσουμε ότι μάλλον δε πρόκειται για κάποιους καλόβολους τύπους που θέλουν να τον τιμήσουν με αυτό τον τρόπο. Και το υποθέτουμε καθώς η παραβολή κλείνει με το δίδαγμα "Αυτά, λοιπόν, παθαίνει όποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρούς και δεν πλουτίζει τον εαυτό του με ό,τι θέλει ο Θεός".

Και προσθέτει ο Κύριος στο τέλος, «Όποιος έχει αυτιά για ν΄ακούει ας τα ακούει». Και τελικά εδώ είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι της σημερινής παραβολής. Ποιος έχει αυτιά για να ακούει; Ας ψάξουμε. Στη Βουλή, στα κόμματα, στα Πανεπιστήμια, στην Εκκλησία, σε ένα σωρό οργανισμούς και οργανώσεις. Σε άλλες θρησκείες, σε ομάδες σε κολλεκτίβες, δε ξέρω κι εγώ που αλλού. Σε συνεταιρισμούς. Στις κυβερνήσεις του κόσμου όλου. Υπάρχει τελικά κανείς που να ακούει; Υπάρχει κανείς που να προκρίνει το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη και να το ακολουθεί; Υπάρχει κανείς που να λέει αρκετά πλούτη μάζεψα για εμένα και για την οικογένειά μου, ας αρχίσω να μοιράζω σε ανθρώπους που δεν έχουν, ας βελτιώνω με όποιο τρόπο μπορώ τη ζωή των υπαλλήλων μου. Θα βρούμε πενήντα τέτοιους ανθρώπους στον κόσμο όλο; Θα βρούμε έστω σαράντα πέντε; Σαράντα; Τριάντα; Είκοσι; Έστω δέκα; 

 

Οι παραπάνω αριθμοί δεν είναι τυχαίοι. Είναι οι αριθμοί των δικαίων για χάρη των οποίων, αν πράγματι υπήρχαν, υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ πως δε θα καταστρέψει τα Σόδομα που είχαν φτάσει στα υψηλότατα επίπεδα αμαρτίας και αθλιότητας. Τότε στα Σόδομα, δε βρέθηκαν ούτε δέκα τέτοιοι άνθρωποι. Φαίνεται πως στον κόσμο μας υπάρχουν ακόμα αρκετοί ώστε να μη μας αφήνει ο Θεός στη τύχη μας. Γιατί αυτό ήταν η καταστροφή των Σοδόμων. Μια πόλη που φανερά ζούσε χωρίς να θέλει να έχει καμία σχέση με τον Θεό. Και στο τέλος ο Θεός τους έκανε τη χάρη και ήρε τη χάρη Του από την πόλη αφήνοντας την έρμαιο και των φυσικών δυνάμεων και της ανθρώπινης ανοησίας και κακίας. 

Και τώρα αφού τα είπαμε αυτά, ας σταματήσουμε το ψάξιμο. Να μην ψάχνουμε για δικαίους σε όλες αυτές τις ομάδες, τους θεσμούς και τις οργανώσεις. Δεν έχει και κάποιο νόημα, έτσι δεν είναι; Παραείναι μεγάλος ο κόσμος και ακόμα μεγαλύτερη η ψυχή του κάθε ανθρώπου για μια τέτοια έρευνα. Ας κάνουμε κάτι καλύτερο και ουσιαστικότερο. Ας ξεκινήσουμε εμείς μια πορεία για να γίνουμε δίκαιοι. Ας γίνουμε εμείς οι καλοί Σαμαρείτες, ας γίνουμε εμείς οι δίκαιοι για χάρη των οποίων ο Θεός δε θα αφήσει τον κόσμο μόνο του. Αυτό μοιάζει καλύτερο έτσι δεν είναι; Ας ξεκινήσουμε κοιτάζοντας πέρα από τον εαυτό μας. Ας αρχίσουμε να κοιτάμε πέρα από το συμφέρον μας και την καλοπέρασή μας. Δε νομίζετε ότι κάτι τέτοιο έχει σημασία και  αξία σπουδαία;

Witch - Seer

 

Διακλαδώσεις

 

Όταν κάποιος καλείται να κάνει μία επιλογή στη ζωή του, αυτομάτως σκοτώνει όλες τις άλλες ζωές που θα είχαν προκύψει αν είχε επιλέξει διαφορετικά. Για παράδειγμα. Σε κάποιον νεαρό αρέσει μια κοπελιά. Για κάποιο λόγο αποφασίζει να μην της μιλήσει(επειδή ντρέπεται, επειδή τελικά αποφάσισε ότι δεν του άρεσε και τόσο, επειδή βρήκε κάποια άλλη κλπ). Εκείνη την ώρα "σκοτώνει" τη ζωή που θα είχε προκύψει αν μιλούσε στη κοπέλα αλλά και τις ζωές, τις εκδοχές δηλαδή της ζωής του, που θα προκύπταν από τη θετική ή την αρνητική απάντηση της κοπέλας αλλά και όλες τις άλλες ζωές που θα προκύπταν από τις μετέπειτα επιλογές τόσο του ίδιου όσο και της κοπέλας. Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε φορά που επιλέγουμε να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάτι ή όταν επιλέγουμε να κάνουμε κάτι και όχι κάτι άλλο. Μπερδευτήκατε; Δεν πειράζει. Γιατί όλο το προηγούμενο καμία σημασία δεν έχει αφού τελικά η μόνη ζωή που "μετράει" είναι αυτή που προέκυψε από την επιλογή που έγινε και όχι από όσες δεν έγιναν. Όλα τα άλλα είναι απλές πνευματικές ασκήσεις για εμάς που περπατάμε πολλές ώρες της ημέρας και κάπως πρέπει να νοστιμίζουμε αυτό το περπάτημα...

*Η εικόνα είναι από manga του Shintaro Kago

Acrimony - Whatever

 

Ο απόστολος Φίλιππος

 

Ο Απόστολος Φίλιππος είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, ο πρώτος των μυστικών στην ιστορία της Εκκλησίας. Είναι αυτός που αναφώνησε με χαρά στον Ναθαναήλ πως "βρήκαμε τον Μεσσία". Αυτός που ζήτησε από τον Ιησού να τους δείξει το πρόσωπο του Πατέρα, για να λάβει την απάντηση πως όποιος βλέπει τον Ιησού βλέπει και τον Πατέρα. Ο σκοπός και το έργο του μυστικού αυτό είναι. Να αναζητά συνεχώς και παντού τον Θεό. Και η αναζήτηση αυτή έχει επιτυχή κατάληξη μόνο όταν ο άνθρωπος έχει καθαρή καρδιά και αγνή ψυχή. Ο Φίλιππος, απλοϊκός και με αγαθούς λογισμούς είχε και τα δύο. 

Ίσως και γι' αυτό ο Ιησούς ρώτησε τον Φίλιππο προ το θαύμα των πέντε άρτων των δύο ιχθύων, πού να βρουν αρκετά τρόφιμα για να χορτάσει όλος αυτός ο κόσμος. Με απλότητα και με μια πινελιά χιούμορ ο Απόστολος Φίλιππος απάντησε πως "Ψωμιά αξίας διακοσίων δηναρίων δεν φτάνουν σ' αυτούς, όχι για να χορτάσουν, αλλά για να πάρει ο καθένας από ένα μικρό κομμάτι.". 

Χαρά, απλότητα, καθαρή καρδιά και χιούμορ. Αυτά τα στοιχεία είναι που βοηθούν πάρα πολύ τον άνθρωπο που αναζητά τον Θεό. Χωρίς αυτά ματαιοπονεί και χάνεται σε δαιδαλώδεις φιλοσοφίες και θεωρίες που μάλλον του σκοτίζουν το μυαλό ακόμα κι αν νομίζει πως του το φωτίζουν. Η μυστική αναζήτηση του θείου υπερβαίνει τη λογική και τη σκέψη, χωρίς βέβαια να τις ακυρώνει. 

Όποιος θέλει λοιπόν να ακολουθήσει ένα τέτοιο δρόμο, τον μυστικό δρόμο, τον δρόμο όπου αποκαλύπτονται αυτά που αν και φανερά, ο πολύς κόσμος δεν τα βλέπει, έχει το πρότυπο που θα τον βοηθήσει να βρει την πορεία του. 

MONOLORD - I'll Be Damned

 

Η βία τίποτα καλό δε πετυχαίνει

 

Είπε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Με τις κατάλληλες συμβουλές ας πείθουμε τους κακούς να γίνουν καλοί. Κι αν εκείνοι περιφρονούν τα λόγια μας, ας μην τους εξαναγκάζουμε. Κανένας δεν γίνεται καλύτερος αναγκαστικά. Ούτε  ο Θεός θέλει να γίνονται με τη βία τα κατορθώματα της αρετής, αλλά με την προαίρεση και τη θέλησή μας.

Και θα ρωτήσει κάποιος: "Δεν είναι καλύτερα να γίνει κανείς με τη βία καλός, παρά να μείνει με τη θέλησή του κακός;". Όχι. Γιατί εκείνος που γίνεται καλός με τη βία, θα επιστρέψει πάλι στην κακία. Ενώ εκείνος που γίνεται καλός με την προαίρεσή του, μένει σταθερός και αμετακίνητος στην αρετή.

(από το βιβλίο Θέματα Ζωής,εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου)

Η βία όπως βλέπουμε να λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δε μπορεί τίποτα να πετύχει. Τίποτα δεν αλλάζει και τίποτα δε γεννά παρά μόνο περισσότερη βία. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως μπορεί κάτι καλό να προκύψει από τη χρήση βίας αλλά στη πραγματικότητα μόνο ένας φαύλος κύκλος γεννάται όπου η βία οδηγεί και σε άλλη βία και σε άλλη και σε άλλη. Ακόμα κι αν κάποιοι σκοποί, κάποιοι στόχοι, κάποιες νίκες επιτευχθούν θα είναι προσωρινοί αφού ήδη έχει εισχωρήσει στη σκέψη των ηττημένων η προσδοκία ανταπόδοσης της βίας στους νικητές. 

Η βία, είτε φυσική είτε λεκτική είτε με κάποια άλλη μορφή δηλητηριάζει όσους τη χρησιμοποιούν, νικητές και χαμένους. Βλέπουμε σήμερα τις περιοχές στις οποίες η βία προκρίθηκε ως μέσο αντιμετώπισης των όποιων προκλήσεων. Τι γίνεται; Ολοένα και περισσότερο αυξάνεται η χρήση της βίας και λύση δε φαίνεται πουθενά. Ακόμα κι όταν ο ισχυρός φαίνεται πως μπορεί να επιβάλλει πλήρως τα συμφέροντά του, πάντα μένει κάποιος έστω μικρός θύλακας αντίστασης απ' όπου νέα κύματα βίας γεννιούνται. 

Αλλά και στις κοινωνίες. Η βία της ανισότητας, η βία της αδικίας, ακόμα κι όταν ασκείται από το κράτος(ή μάλλον ειδικά τότε) όχι μόνο δε φέρνει κάποιο μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα αλλά τελικά οδηγεί ολόκληρη τη κοινωνία σε ένα χάος αποσάθρωσης. 

Η βία εκφράζεται και ασκείται με πολλές μορφές και πολλούς τρόπους. Αποτελεί ένα είδος καρκίνου που τρώει τη ζωή κάθε οργανωμένης κοινωνίας αλλά και κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Μόνο η απαλλαγή από αυτήν και η απελευθέρωση της σκέψης μας από το δίχτυ της μπορεί να φέρει κάποια στιγμή κάποιου είδους θεραπεία.

Candlemass - A Sorcerer's Pledge

 

Για τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα

 

Είναι εξαιρετικό ένα επεισόδιο από τη ζωή του αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος. Με το που χειροτονήθηκε Πατριάρχης Αλεξανδρείας έστειλε τους οικονόμους της Εκκλησίας και τους άλλους κληρικούς να καταγράψουν τους φτωχούς και ζητιάνους, που αποκαλούσε «κυρίους και δεσπότας του». Περισσότεροι από 7.500 φτωχοί καθημερινά θα είχαν τροφή και στέγη. Αλλά δεν είναι αυτό το εξαιρετικό επεισόδιο. Αυτό έδειξε εξ αρχής το στίγμα του. Ακόμα, το 614 όταν οι Πέρσες κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα μεγάλος αριθμός προσφύγων έφτασε στην Αλεξάνδρεια. Ο άγιος Ιωάννης τους δέχτηκε, τους ανακούφισε και ξόδεψε όλους τους πόρους της Εκκλησίας για να τους θρέψει. Έστειλε τρόφιμα και σιτηρά στην Παλαιστίνη και εργάτες για να κτίσουν τις κατεστραμμένες εκκλησίες. Ο ιστορικός και ακαδημαϊκός Κ. Άμαντος γι’ αυτό το έργο του Αγίου αναφέρει «Περιέθαλψε τους πρόσφυγας κατά τρόπον μοναδικόν, άγνωστον μέχρι τότε εις την ιστορίαν». Αλλά ούτε κι αυτό είναι το εξαιρετικό επεισόδιο που μου έκανε εντύπωση. Το εξαιρετικό επεισόδιο είναι το παρακάτω: Έδινε αδιακρίτως σε καλούς και κακούς, σε άξιους και ανάξιους. Μια μέρα ένας φτωχός που πήρε βοήθεια, παρουσιάστηκε μεταμφιεσμένος άλλες τρεις φορές. Όταν το έμαθε ο άγιος είπε να του δώσουν δύο φορές περισσότερα λέγοντας: «Ίσως να είναι ο Χριστός, ο Σωτήρας μου, που έρχεται να με δοκιμάσει». Είναι καταπληκτικό αυτό που έκανε ο άγιος Ιωάννης. Δεν καθόταν να ξεψαχνίσει αυτούς που του ζητούσαν βοήθεια. Θα μπορούσε να επικαλεστεί αυτό που επικαλούνται πολλοί. Ότι αν δώσεις στον απατεώνα το στερείς από κάποιον που έχει ανάγκη. Λες και αν δώσεις ένα μικρό ποσό σε κάποιον απατεώνα δε θα μπορέσεις να δώσεις και σε κάποιον άλλον. Η αλληλεγγύη μας λοιπόν τόσο μικρή είναι; Συναγωνίζεται σε ψευτιά και μικρό μέγεθος ακόμα και τη δήθεν πίστη μας! Ή μήπως μοιράζουμε οι περισσότεροι τόσο μεγάλα ποσά που φοβόμαστε μη μας στερέψουν τα χρήματα; Η δε βοήθεια που έδινε ο άγιος Ιωάννης σε όλους όσους είχαν ανάγκη εξάντλησε τους πόρους της Εκκλησίας. Δεν μπορούσε πια να φτιάξει άμφια χρυσοποίκιλτα, ούτε πολυελαίους βαρείς, ούτε σαλόνια πολυτελείας στα πνευματικά κέντρα. Τι έγινε τελικά; Οι δωρεές που δόθηκαν στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ήταν τόσες που διπλασιάστηκε η περιουσία της. Την οποία επίσης ξόδεψε για τους τους φτωχούς ο άγιος αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...Λαμπρό το παράδειγμα του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος που ακόμα περιμένει να ακολουθηθεί(έχει ακολουθηθεί αλλά σε μικρότερη κλίμακα από αρκετούς Αγίους και Αγίες είναι η αλήθεια αλλά σε κλίμακα τοπικής εκκλησίας όχι)...

Saint Vitus - I Bleed Black

 

Ο καλός Σαμαρείτης, μια άλλη οπτική

 

Στον κόσμο πάντα υπάρχουν καλοί Σαμαρείτες, αδιάφοροι λευίτες και ιερείς και κάμποσοι ληστές. Αν έκανα μια πιο διαφορετική ερμηνεία απ' ό,τι συνήθως θα παρομοίαζα τους ληστές με τους ισχυρούς του κόσμου, αυτούς που όπως ο ίδιος ο Χριστός είπε κατακυριεύουν και δυναστεύουν αυτούς των οποίων ηγούνται. Οι αδιάφοροι ιερείς και λευίτες είναι/είμαστε όλοι εκείνοι που δεν ασχολούνται με τα τεκταινόμενα και δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια να αλλάξουν κάτι είτε επειδή σκέπτονται το ατομικό(και όχι προσωπικό, έχει σημασία) συμφέρον τους, είτε επειδή φοβούνται είτε επειδή απλά δεν ενδιαφέρονται. Οι καλοί Σαμαρείτες είναι αυτοί που αγωνίζονται να αλλάξουν τον κόσμο, πώς όμως; Όχι με βία, όχι στρεφόμενοι με τα ίδια μέσα εναντίον των ληστών αλλά συμπαραστεκόμενοι και θεραπεύοντες τα θύματα των ληστών, τους καταπιεσμένους, τους αδικημένους, τους περιθωριοποιημένους. Αυτή την επανάσταση προκρίνει ο Χριστός, αυτή διδάσκει ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος στον οποίο αυτός που δίνει μαχαιριά, παίρνει τελικά και μαχαιριά. 

Saint Vitus - Ice Monkey

 

Ποιος είναι ο πλησίον;

Η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, επανέρχεται τα τελευταία χρόνια όλο και πιο επίκαιρη δυστυχώς. Το ερώτημα που επαναλαμβάνουν οι άνθρωποι -ακόμα και αυτοί που διατείνονται πως υπερασπίζονται την ορθοδοξία, λες και κάποιος τους το ζήτησε- είναι το ίδιο με του νομοδιδασκάλου: "Ποιος είναι ο πλησίον;". Ένα ερώτημα το οποίο με το που τίθεται, ελαττώνει ήδη την μεταμορφωτική δύναμη της εντολής «Να αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη την ψυχή σου, μ’ όλη τη δύναμή σου και μ’ όλο το νου σου· και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Γιατί με το που αρχίζουμε να περιορίζουμε την έννοια του πλησίον αρχίζουμε να μειώνουμε και την ακτινοβολία της αγάπης. Ποιος είναι ρωτάμε υποκριτικά κι εμείς ο πλησίον μας; Άλλοι θα πουν ο συγγενής, άλλοι ο ομοεθνής, κάποιοι θα πουν ο ομοϊδεάτης και κάποιοι ο ομόθρησκος. Όλες αυτές οι απαντήσεις δεν έχουν σκοπό να βρουν πράγματι ποιος είναι ο πλησίον. Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις αυτές θέλουν να αποκλείσουν από την αγάπη μας αυτούς που δεν εμπίπτουν στην κατηγορία πλησίον. 

Αλλά ο Χριστός ισοπεδώνει αυτού του είδους τις κουτοπονηριές και τις σοφιστείες. Στη παραβολή τον χτυπημένο από τους ληστές άνθρωπο δεν τον βοηθά ούτε ο ιερέας ούτε ο λευίτης, άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ο καθένας τους ως πλησίον του θύματος. Τον βοηθά ο Σαμαρείτης, δηλαδή κάποιος ο οποίος θεωρούταν αλλόπιστος, αλλόφυλος και τελικά εχθρός από τους Εβραίους. Αλλά αυτός, ο αιρετικός, ο άπιστος είναι αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού, που ακολουθεί τον νόμο και τελικά είναι αυτός που είναι ο πλησίον σε αντίθεση με τους άλλους δύο. 

Και ας προσέξουμε κι αυτό. Οι διαφορές μεταξύ των δύο δεν λύνονται. Δε λέει κάπου ο Ιησούς ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι έζησαν από εκείνη τη μέρα ως αδερφοί και φίλοι. Όχι. Κατά πάσα πιθανότητα ούτε που ξαναείδε ο ένας τον άλλον. Αφού ο Σαμαρείτης πλήρωσε όσα χρειάστηκε στον ξενοδόχο οι δύο άνθρωποι πήραν ο καθένας τον δρόμο του. Και πιθανότατα αν συναντιόνταν κάπου αργότερα θα έβλεπε ο ένας τον άλλον ως εχθρό. Την ώρα της ανάγκης όμως ξεπεράστηκε αυτό το μίσος και έγινε αυτό που ο Θεός ζητά. 

 Ποιος είναι λοιπόν ο πλησίον; Ο οποιοσδήποτε ξένος; Ο οποιοσδήποτε δικός μας; Κανείς από τους δύο. Πλησίον είναι ο οποιοσδήποτε ξεπερνά το ανθρώπινο μίσος και βλέπει τον οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο, ακόμα και αυτόν με τον οποίον τον χωρίζουν ιδεολογικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές πεποιθήσεις ως εικόνα του Θεού. Ως πλάσμα και παιδί του ίδιου Πατέρα. ως αδερφό του. 

Σε μια εποχή που οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων όλο και εντείνονται δημιουργώντας όλο και περισσότερες συγκρούσεις και διαμάχες, που οδηγούν στο θάνατο αθώων αμάχων αλλά και στρατιωτών, οι χριστιανοί καλούμαστε να θυμίσουμε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη στον κόσμο. Να βοηθήσουμε όσους βρίσκονται σε ανάγκη, χτυπημένοι, πληγωμένοι, βασανισμένοι. Και είναι θλιβερό να βλέπουμε πολλούς αυτοαποκαλούμενους χριστιανούς να πρωτοστατούν στην επανάληψη του ίδιου πονηρού ερωτήματος: "Ποιος είναι ο πλησίον μου;".

King Crimson - Epitaph (Including "March for No Reason" and "Tomorrow and Tomorrow")

 

Παρακμή

 

Η εκλογή Τραμπ δεν αποτελεί ανάσχεση στη παρακμή των ΗΠΑ και της Δύσης. Είναι γέννημα και ταυτόχρονα επιταχυντικός παράγοντας της παρακμής αυτής. Φυσικά οι Δημοκρατικοί ήταν ο ορισμός της παρακμής. Γιατί όταν ο λαός λέει πως ανησυχεί για τη πορεία της οικονομίας και για τις θέσεις εργασίας που χάνονται κι εσύ απαντάς πως προωθείς τη συμπερίληψη και τα ταυτοτικά θέματα τύπου γονέας 1 και γονέας 2, σημαίνει ότι η εξουσία δεν έχει καμία σχέση και καμία επαφή με την κοινωνία. Αυτό είναι συνώνυμο της παρακμής. Αυτά τα ολίγα, άλλωστε δε μπορεί να εξαντληθεί το θέμα με ένα σύντομο σημείωμα...

Love Like Blood - Doomsday

 

Των Αγίων Ταξιαρχών

 

Ας πούμε λίγα λόγια για τους αγγέλους, βασιζόμενοι στο έργο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Αχρίδος: 

Η φύση των αγγέλων είναι από κάποια άποψη διαφορετική από τη φύση του ανθρώπου και από κάποια άλλη μοιάζει μ’ αυτήν. Οι διαφορές είναι οι έξης: Οι άγγελοι είναι ασώματοι και κατά συνέπεια αόρατοι στα φυσικά μάτια μας. Αφού δεν έχουν σώμα, είναι απαλλαγμένοι από σωματικές ανάγκες, επιθυμίες και πάθη. Ο χρόνος δε μετράει σ’ αυτούς, δεν έχουν ηλικία. Δεν ανησυχούν για τη σωτηρία τους ούτε κι αγωνίζονται για αθανασία, αφού είναι ήδη αθάνατοι. Αντίθετα με τους ανθρώπους, δεν ταλαντεύονται ανάμεσα στο καλό και το κακό, επειδή είναι ήδη καλοί και άγιοι, όπως τους έπλασε ο Θεός.

Από την άλλη μεριά οι άγγελοι μοιάζουν στους ανθρώπους στο ότι είναι πρόσωπα, κι ο καθένας τους έχει αυτοσυνειδησία. Όπως κι οι άνθρωποι έχουν κι αυτοί λογική κι ευφυΐα, αισθήματα, ελεύθερη βούληση και δημιουργική ικανότητα. Έχουν κι αυτοί προσωπικά ονόματα όπως κι οι άνθρωποι. Μερικά από τα ονόματά τους τα γνωρίζουμε είτε από την Αγία Γραφή είτε από την παράδοση της Εκκλησίας μας, όπως π.χ. Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ, Σαλαθιήλ, Βαραχιήλ κλπ

Όλες οι αγγελοφάνειες είναι απλά εμφανίσεις, δεν έχουν σχέση με τη φύση των αγγέλων. Οι άγγελοι είναι αγνά πνεύματα. Όλη τους η δύναμη και το κάλλος είναι πνευματικά, όχι υλικά. 

Οι άγγελοι του Θεού δεν επιθυμούν να λατρεύονται. Όταν ένας άγγελος έδειξε στον άγιο Ιωάννη το νέο παράδεισο στον ουρανό με όλα τα θαυμάσιά του, ο άγιος Ιωάννης έπεσε στα πόδια του αγγέλου για να τον προσκυνήσει, ο άγγελος όμως δεν τον άφησε και του είπε: «κοίτα, μη το κάνεις αυτό! Δούλος είμαι κι εγώ σαν εσένα και τους αδελφούς σου τους προφήτες κι εκείνους που τηρούν τα λόγια αυτού του βιβλίου. Το Θεό να προσκυνήσεις»(Αποκ. κβ’ 8-9). Μόνο το Θεό λατρεύουμε και προσκυνούμε.

Η διακονία των αγγέλων είναι διττή: στον ουρανό να δοξολογούν το Θεό και στη γη να μεταφέρουν τις εντολές του Θεού στους ανθρώπους. Η λέξη «άγγελος» άλλωστε σημαίνει αγγελιαφόρος. 

Σήμερα τιμούμε τους αγγέλους και θυμόμαστε τον Αρχάγγελο Μιχαήλ ο οποίος σταμάτησε τους αγγέλους που παρασυρμένοι ήταν έτοιμοι να ακολουθήσουν τον Εωσφόρο στη πτώση του, μια πτώση που προκάλεσε η έπαρση του μετέπειτα αρχηγού των δαιμόνων. Οι άγγελοι που δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην αποστασία του, απέκτησαν το χάρισμα της τέλειας ατρεψίας και ακινησίας προς το κακό. Η ακινησία των αγγέλων προς το κακό δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται το αυτεξούσιό τους, αλλά ότι εξαγιάζεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. 

Από τη σημερινή γιορτή μπορούμε να διδαχθούμε και πρέπει να θυμόμαστε ότι τους αγγέλους τους τιμούμε αλλά δεν τους λατρεύουμε. Ότι οι δαίμονες ήταν κάποτε άγγελοι και μπορούν εύκολα να μας ξεγελάσουν εκμεταλλευόμενοι τη φαντασία μας και τη ροπή μας προς το κακό. Ότι ακόμα και αυτά τα πλάσματα, παραλίγο η έπαρση και ο εγωισμός να τα καταδικάσουν να γίνουν πνεύματα νεκρά. Ας φανταστούμε λοιπόν τι μπορούν να κάνουν σε μας, Και τέλος, το πιο σημαντικό ίσως μάθημα, πως τη κρίσιμη στιγμή, και ακούγοντας τη φωνή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, έκαναν τη σωστή επιλογή. Πέρασαν ουσιαστικά μια πρόωρη ημέρα της Κρίσης. Τέτοιες ημέρες Κρίσεως περνάμε και εμείς καθημερινά, αφού δεν έχουμε αποκτήσει την ακινησία των αγγέλων προς το κακό. Ας θυμόμαστε λοιπόν συνεχώς τα λόγια του Αρχαγγέλου Μιχαήλ: "Στώμεν καλώς! Στώμεν μετά φόβου!" δηλαδή "σταθείτε γερά, σταθείτε με σεβασμό στο Θεό!" ώστε κάθε φορά, κάθε κρίσιμη στιγμή να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις. 

Ο φονταμενταλισμός της ελεύθερης αγοράς οδηγεί στην αχαλίνωτη αρπαγή της εξουσίας, του πλούτου και της κοινωνικής θέσης

 

Ο φονταμενταλισμός της ελεύθερης αγοράς ευτελίζει το ενδιαφέρον για το δημόσιο συμφέρον. Βάζει τον φόβο και την ανασφάλεια στις καρδιές των εργαζομένων που ταλαιπωρούνται από το άγχος. Επίσης, κάνει τους εκλεγμένους αξιωματούχους που βασίζονται στα χρήματα, που έχουν εμμονή με τις κάλπες να ευλαβούνται τους εταιρικούς στόχους του κέρδους – συχνά εις βάρος του κοινού καλού. … Ο φονταμενταλισμός της ελεύθερης αγοράς που επικρατεί στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα προωθεί τη διάχυτη υπνοβασία του λαού. Οι άνθρωποι βλέπουν ότι οι ψευδοπροφήτες ανταμείβονται αδρά — με χρήματα, θέση και πρόσβαση σε περισσότερη εξουσία. … Βιώνουμε τη θλιβερή γκανγκστεροποίηση της Αμερικής — μια αχαλίνωτη αρπαγή της εξουσίας, του πλούτου και της κοινωνικής θέσης.

"Cornel West: Democracy Matters" στο The Globalist (24 Ιανουαρίου 2005)

Ο Cornel Ronald West (γεννημένος στις 2 Ιουνίου 1953) είναι Αμερικανός φιλόσοφος, θεολόγος, πολιτικός ακτιβιστής, πολιτικός, κοινωνικός κριτικός και δημόσιος διανοούμενος 

Ο West ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών το 2024 .

GARDEN OF DELIGHT - Agony

 

Melania

 

Εντάξει, για εμένα η Καμάλα και ο Ντόναλντ δεν έχουν διαφορά ως δίδυμο από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, τον γκρεμό και το ρέμα, τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ, τον Γκούφι και τον Μίκυ, τον Μπαντ Σπένσερ και τον Τέρενς Χιλ, τον Χοντρό και τον Λιγνό και σταματώ εδώ γιατί θα συνεχίσω να γράφω δίδυμα μέχρι αύριο το πρωί... Από εκεί και πέρα δε μπορώ να μη παραδεχτώ πως κάθε ήττα του δικαιωματισμού και όλης της νοσηρής woke-ιλας με κάνει και χαμογελάω έστω και ελάχιστα. Επιπλέον, θα βλέπω πιο συχνά τη Μελάνια, είναι κι αυτό ένα κάποιο μπόνους...

ΥΓ. Πραγματικά ότι κάποιοι πίστευαν πως η άχρωμη, άνοστη, άοσμη και παντελώς αόρατη Καμάλα θα μπορούσε να κερδίσει τον Τραμπ και το έλεγαν και δημόσια με ύφος αναλυτή, πολύ διασκεδαστικό το βρίσκω. 

Ζιλιέτ

 

«Οι ουρανοί και οι θάλασσές σας είναι έμπνευση». Η ιστορία σας, η φιλοσοφία σας, οι Άγιοί σας και ιδιαίτερα ο Άγιος Παΐσιος γεμίζουν την διαδρομή μου. Είχα την πιο υπέροχη ημέρα σήμερα στην Θεσσαλονίκη. Βυζάντιο, μοναστήρια, περπάτησα στον δρόμο, ένιωσα τις πέτρες και τα δέντρα, έφαγα το υπέροχο ψωμί και ψάρι σας, ενώ θαύμαζα ταυτόχρονα τους υπέροχους βυζαντινούς θησαυρούς. Τι όμορφη πόλη. Εύχομαι τα καλύτερα για το φεστιβάλ».

Ζιλιέτ Μπινός, Γαλλίδα ηθοποιός

Υπήρξε μια προσπάθεια να ψιλοθαφτούν οι δηλώσεις της Γαλλίδας ηθοποιούς από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης τουλάχιστον, θέλει ψάξιμο για να τη βρεις και δε καταλαβαίνω το λόγο. Δηλαδή καταλαβαίνω πως η Μπινός δεν έχει το πνευματικό μέγεθος ενός Τατσόπουλου, την φιλοσοφική ματιά ενός Βαλλιανάτου ή την πολιτική διεισδυτική σκέψη ενός Φίλη(του πρώην υπουργού) που βρίσκουν πάντα φιλόξενα μέσα να τους προβάλλουν ειδικά όταν βρίζουν την Εκκλησία, όχι σαν οργανισμό αλλά στην ουσία της πίστης της, αλλά κι αυτή η καημένη είχε την άποψή της. Της αρέσουν οι Άγιοι, της αρέσουν οι αρχαίοι φιλόσοφοι, της αρέσουν τα βυζαντινά μοναστήρια. Μη σας κάνει έκπληξη. Πολλοί Γάλλοι είναι έτσι.  Τι να κάνουμε. Ας δείξουμε μια κάποια έστω υποκριτική ανεκτικότητα βρε παιδιά εκεί στα ΜΜΕ. Άλλωστε τον Γονίδη που έλεγε ότι με την πίστη του μπορεί και μετακινεί αντικείμενα και κάτι άλλα παλαβά τον πρόβαλλαν -λόγω γραφικότητας θα υπέθετα αν ήμουν καχύποπτος - αρκούντως...

Ο αββάς Μακάριος και η έγκυος νεαρή

 

https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/18/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF-%CE%B8/

Διηγήθηκε για τον εαυτό του ο Αββάς Μακάριος, λέγοντας: «Όταν ήμουν νεώτερος και έμενα σε κελλι, στην Αίγυπτο, με έκαμαν δια της βίας κληρικό στην κώμη. Και μη θέλοντας να αναλάβω, έφυγα σε άλλο τόπο. Και ήλθε σε μένα ένας ευλαβής λαϊκός και έπαιρνε το εργόχειρο μου και με διακονούσε.

Συνέβη δε, από πειρασμό, μια παρθένος στην κώμη, να πεση σε αμαρτία. Και έχοντας μείνει έγκυος, τη ρωτούσαν ποιος της το έκαμε αυτό. Και εκείνη έλεγε : Ο αναχωρητής. Βγήκαν λοιπόν οι χωρικοί, με έπιασαν, μου κρέμασαν στον τράχηλο γανωμένες χύτρες και χερούλια από κοφίνια, με πομπευσαν στα σταυροδρόμια της κώμης και με χτυπούσαν, λέγοντας: Αυτός ο καλόγερος μας διέφθειρε το κοράσι, πάρτε τον, πάρτε τον. Και με χτύπησαν τόσο, οπού παρά λίγο να πεθάνω.

Ήλθε δε κάποιος από τους γέροντες και είπε : Ως πότε θα χτυπάτε τον ξένο μοναχό; Αυτός δε οπού με διακονούσε , ακολουθούσε πίσω μου ντροπιασμενος. Γιατί κι αυτόν τον έβριζαν πολύ και του έλεγαν: Να, βλέπεις τι έκαμε ο αναχωρητής, οπού συ καμαρώνεις; Και λέγουν οι γονείς της: Δεν τον αφήνουμε ώσπου να μας δώσει εγγυητή ότι θα τη διατρέφη. Και είπα στον διακονητή μου κι αυτός εγγυήθηκε. Και πήγα στο κελλι μου και του έδωσα όσα ζεμπίλια είχα, λέγοντας: Πούλησε τα και δος στη γυναίκα μου να φαη. Και έλεγα στον λογισμό μου: Μακάριε, να, σου έλαχε γυναίκα. Πρέπει να εργάζεσαι πιο πολύ για να τη τρέφης. Και εργαζόμουν νύχτα και μέρα και της έστελνα.

 Και όταν ήλθε η ώρα της αθλίας να γεννήση, περνούσαν μέρες πολλές όπου βασανιζόταν χωρίς να γεννήση. Και της λέγουν , τι σημαίνει αυτό; Και τους αποκρίθηκε: Εγώ ξέρω. Γιατί συκοφάντησα τον αναχωρητή και τον κατηγόρησα λέγοντας ψέμματα. Δεν φταίει αυτός , αλλά ο δείνα νέος.

Ήλθε λοιπόν αυτός που με διακονούσε, όλος χαρά. Και μου είπε ότι δεν μπόρεσε να γεννήση εκείνη η πρώην παρθένος, ωσότου ωμολόγησε: Δεν είναι ένοχος ο αναχωρητής, αλλά είπα ψέμματα εναντίον του. Και να, όλη η κώμη θέλει να έλθη εδώ με πομπή και παράταξη, για να σου υποβάλη τη μετάνοιά της. Εγώ, όμως, ακούοντας τα αυτά, για να μη με θλίψουν οι άνθρωποι, σηκώθηκα και ήλθα εδώ στη Σκήτη. Αυτή ήταν η αφορμή οπού κατέφυγα εδώ. »

Πλούτος, το υλικό που φτιάχνει την κόλαση

 

Την ψυχή του φτωχού Λαζάρου την οδηγούν άγγελοι κοντά στον Αβραάμ. Ο πλούσιος απλά θάβεται και βρίσκεται στον άδη, στη κόλαση. Ο παράδεισος, η σωτηρία, είναι δώρο του Θεού στους ανθρώπους, οδηγούμαστε εκεί από τους αγγέλους Του. Η κόλαση είναι επιλογή μας. Μόνοι μας, εντελώς μόνοι μας οδεύουμε προς τα εκεί και καταλήγουμε στον τόπο εκείνο. Εμείς που κωφεύουμε στον λόγο του Κυρίου, που αδιαφορούμε για τους πάντες και τα πάντα γύρω μας. Που υπηρετούμε τον Μαμωνά και μόνο το χρήμα μας ζωντανεύει. Η απληστία μας μας δίνει ζωή, η απληστία μας οδηγεί μακριά από τον Θεό. Και όταν η μέθη της περνά είναι πια αργά. Γιατί διψά και βασανίζεται ο πλούσιος; Γιατί εκεί που βρίσκεται πια, δε μπορεί να μαζέψει χρήματα ούτε να επιδοθεί σε απολαύσεις. Πήρε μαζί του τα πάθη του αλλά πλέον δε μπορεί να τα ικανοποιήσει. Μια κόλαση που μόνος του κατασκεύασε για χάρη της συγκέντρωσης πλούτου. Ο πλούτος οδηγεί στην κόλαση όταν συγκεντρώνεται για προσωπική και μόνο χρήση και στη σωτηρία μόνο όταν μοιράζεται. Αλλά όταν μοιράζεται, παραμένει πλούτος;

Κλίκες

 

Εσείς έχετε υποχρέωση να με ενημερώνετε, όχι να σωπαίνετε. Αν δει κάποιος από εσάς να έχει φτιαχτεί μέσα σε υπουργείο ή σε άλλο σώμα μια κλειστή κλίκα, πείτε το μου εμένα, που έχω τη δύναμη που μου δίνει το Σύνταγμα - δύναμη που κανένας από εσάς δεν έχει- και θα τους αλλάξω τα φώτα, εσείς δε μπορείτε να το κάνετε, μπορώ όμως εγώ και θα το κάνω ευχαρίστως· πιστέψτε με, θα το κάνω ευχαρίστως. 

Ούγκο Τσάβες, Αλλαγή ρότας! -εκδ. Α/συνέχεια

The Sisters Of Mercy - This Corrosion

 

Ποιανού αδερφός είμαι;

 

Διαβάζω ξανά την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου και μου κάνει εντύπωση η αδιαφορία του πλούσιου για τον Λάζαρο που σέρνεται πληγιασμένος μπροστά από το τραπέζι του και προσπαθεί να χορτάσει με τα αποφάγια που πέφτουν κάτω ενώ σκυλιά του γλείφουν τις πληγές. Και μετά μένω άναυδος από την απαίτησή του να σταλεί ο νεκρός πια Λάζαρος στα αδέρφια του για να τα προειδοποιήσει ώστε να μην καταλήξουν κι αυτοί στην κόλαση. Τα αδέρφια του που δεν ακούν το λόγο του Μωυσή και των προφητών. Και τελικά χαίρομαι κρυφά που η κατάληξή τους θα είναι ίδια με του πλούσιου. Να διψούν και να καίγονται στον Άδη. Αλλά για μια στιγμή! Ποια είναι τα αδέρφια του πλούσιου; Το ερώτημα με αγχώνει. Τι έχω κάνει για του φτωχούς Λαζάρους δίπλα μου, στη γειτονιά μου, στη πόλη μου, στη χώρα, στον κόσμο; Με νοιάζει ή καλύπτω με διάφορα φτιασίδια την αδιαφορία μου; Μήπως κάποια ελάχιστα που κάνω λειτουργούν σαν άλλοθι; Ποιος είναι πιο κουφός στο λόγο του Θεού από εμένα; Μήπως τελικά είμαι κι εγώ αδερφός του πλούσιου κι ας καμώνομαι ότι είμαι δίπλα στο φτωχό Λάζαρο; 

Fields Of The Nephilim - The Watchman

 

Έτσι, ε;

 

Ο δάσκαλος του Ζεν, ο Χακουίν, επαινούνταν από τους γείτονές του για την αγνή ζωή που διήγε.

Μια όμορφη Γιαπωνέζα, μικρή κοπέλα ήτανε, που οι γονείς της είχαν ένα φαγάδικο, ζούσε κοντά στον Χακουίν. Άξαφνα, χωρίς προειδοποίηση καμία, οι γονείς της ανακάλυψαν ότι η θυγατέρα τους ήταν έγκυος. 

Θύμωσαν οι γονείς της. Εκείνη να μην ομολογεί ποιος ήταν ο άντρας ο εραστής της, αλλά ύστερα από μεγάλο ζόρισμα κατονόμασε τον Χακουίν. 

Έξαλλοι από θυμό, οι γονείς πήγαν να βρουν το δάσκαλο. "Έτσι, ε;" ήταν το μόνο που είχε να πει.

Μετά που γεννήθηκε το παιδί, το έφεραν στον Χακουίν. Τώρα πια είχε χάσει αυτός τη φήμη του, κάτι που δεν τον σκότιζε, αλλά φρόντισε το παιδί με πολλή στοργή. Εξασφάλισε γάλα από τους γείτονες, και ό,τι άλλο χρειαζόταν το μικρούλι. 

Ένα χρόνο μετά, η νεαρή η μάνα δε μπορούσε άλλο ν' αντέξει. Είπε στους γονείς της την αλήθεια - ότι ο πατέρας στην πραγματικότητα ήταν ένας νεαρός άντρας που δούλευε στην ψαραγορά.

Η μάνα κι ο πατέρας της κοπέλας πήγαν πάραυτα στον Χακουίν να ζητήσουν τη συγγνώμη του, για ώρα πολλή να απολογηθούν, και πίσω να πάρουν το παιδί. 

Ο Χακουίν ήταν πρόθυμος. Σαν τους παρέδωσε το παιδί, το μόνο που είπε ήταν: " Έτσι, ε;".

Ιστορ'ιες του Ζεν, εκδ. Ροές

Ο πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος

  

H παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου είναι γνωστή. Είναι ίσως μία από τις πιο γνωστές παραβολές του Κυρίου. Πολύ περιληπτικά πρόκειται για έναν πλούσιο, ο οποίος δεν ξέρει τι έχει και ολημερίς και ολονυχτίς τρώει και πίνει ενώ κάτω από το τραπέζι του, ο φτωχός Λάζαρος, σε άθλια πραγματικά κατάσταση, προσπαθεί να χορτάσει τη πείνα του από τα αποφάγια του πλουσίου. Όταν πεθαίνουν, ο Λάζαρος βρίσκεται στους κόλπους του Αβραάμ ενώ ο πλούσιος υποφέρει στον Άδη. Ο πλούσιος αρχικά ζητά από τον Αβραάμ να του στείλει τον Λάζαρο να τον δροσίσει λίγο γιατί διψά κι αφού ο Αβραάμ του εξηγεί πως δε γίνεται αυτό γιατί τους χωρίζει τεράστιο χάσμα και ότι ο πλούσιος που απόλαυσε τα αγαθά στην επίγεια ζωή του τώρα διψά και πεινά ενώ ο Λάζαρος που υπέφερε τώρα ευφραίνεται, ο πλούσιος ζητά να σταλεί ο Λάζαρος στα αδέρφια του ώστε να συνετιστούν και να μην έχουν την ίδια μοίρα. Αλλά και πάλι του απαντά ο Αβραάμ ότι έχουν τον λόγο του Μωυσή και των προφητών και αφού δεν ακούν αυτόν δε θα ακούσουν ούτε τον Λάζαρο ακόμα κι αν τον δουν αναστημένο. 

Τι είναι όμως αυτό που οδηγεί τον πλούσιο στον Άδη; Είναι ο ίδιος ο πλούτος; Θα μπορούσαμε να το πούμε αυτό αλλά και ο Αβραάμ πλούσιος ήταν. Σας θυμίζω μια ευχή που δίναμε παλαιότερα σε κάποιον, του λέγαμε "τα καλά του Αβραάμ και τα αγαθά του Ισαάκ να έχεις".  Άρα ο πλούτος από μόνος του δεν είναι αυτός που οδηγεί στον Άδη. Επομένως είναι αυτά που φέρνει ο πλούτος μαζί του. Η προσκόλληση στο χρήμα, η ειδωλοποίηση του χρήματος, η εξαπάτηση  και η καταπίεση των άλλων ανθρώπων προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της συγκέντρωση χρήματος. 

Ο πλούσιος της παραβολής δεν αναφέρεται με το όνομά του. Αντίθετα ο φτωχός, ο Λάζαρος αναφέρεται ονομαστικά. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί ο πλούσιος δεν αναφέρει πουθενά την οικογένειά του. Δεν αναφέρει πουθενά έναν φίλο του, έναν συγγενή(τα αδέρφια του τα θυμήθηκε αφού ήταν πια στον Άδη), έναν συνεργάτη!. Δε νοιάζεται για τον Λάζαρο που μπροστά στο τραπέζι του, γεμάτος με πληγές που τις έγλειφαν σκυλιά, πέθαινε της πείνας. Και όταν πεθαίνουν τι μας λέει ο Κύριος στην παραβολή; Πως τον Λάζαρο οι άγγελοι τον πήγαν κοντά στον Αβραάμ ενώ τον πλούσιο απλά τον έθαψαν. Δεν ήρθαν καν οι δαίμονες να τον οδηγήσουν στον Άδη. Απλά πέθανε και τον έθαψαν. Γιατί όλα αυτά; Γιατί ο πλούσιος αφιερωμένος αποκλειστικά στη συγκέντρωση πλούτου και στις ατομικές του απολαύσεις χάνει την ανθρωπιά του, χάνει την προσωπικότητά του, χάνει και την ίδια τη ψυχή του. Είναι απλώς...κυνηγός χρημάτων.

Πώς λοιπόν διαχειρίζεται κάποιος τον πλούτο, ώστε να μην τον καταστρέψει; Ας ακούσουμε άλλη μια ιστορία, από τη μακρινή Ανατολή αυτή τη φορά. Εκεί ένας μοναχός θέλησε να φτιάξει μια μεγαλύτερη αίθουσα στο μοναστήρι του. Ένας πλούσιος έμπορος του δώρισε πεντακόσια χρυσά νομίσματα, ποσό τεράστιο, αφού με τρία μόνο τέτοια νομίσματα, κάποιος ζούσε ολόκληρο χρόνο. Ο Μοναχός του είπε απλά "εντάξει, θα τα πάρω". Ο έμπορος εκνευρισμένος που δεν άκουσε ένα ευχαριστώ του είπε "μα καλά, τέτοιο τεράστιο ποσό έδωσα και ούτε ένα ευχαριστώ δε λες;". Ο μοναχός τότε του απάντησε, "αυτός που δωρίζει είναι αυτός που θα πρέπει να πει ευχαριστώ".

Και θυμόμαστε αυτομάτως, ακούγοντας αυτή την ιστορία, τους τρεις Ιεράρχες, οι οποίοι υποστήριζαν πως ο πλούσιος δεν είναι ιδιοκτήτης του πλούτου αλλά διαχειριστής του και υπεύθυνος να διανέμεται σωστά σε όλους τους ανθρώπους. Θυμόμαστε τον προφήτη Αμώς να μιλά εκ μέρους του Θεού και να ζητά "να αναβλύσει σαν νερό το δίκαιο και η δικαιοσύνη ως αστείρευτος ποταμός".  Ή τον προφήτη Ησαϊα να λέει, πάλι ερμηνεύοντας το θέλημα του Θεού: "σταματήστε το κακό, πράξτε το καλό, ζητήστε το δίκαιο, διορθώστε το κακό, αποδώστε στο ορφανό αυτό που πρέπει και υπερασπιστείτε τη χήρα".

Ο πλούσιος δεν έκανε τίποτα από αυτά. Δε διόρθωσε το κακό που πάθαινε ο Λάζαρος, χωρίς να διαμαρτύρεται και χωρίς να μνησικακεί αυτός και γι' αυτό πήγε κοντά στον Αβραάμ, δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει το καλό, δεν ενδιαφέρθηκε για δικαιοσύνη, δεν ενδιαφέρθηκε για κανέναν άλλον. Θεώρησε τον εαυτό του ιδιοκτήτη και όχι διαχειριστή του πλούτου. Μάλιστα ούτε καν ιδιοκτήτη αλλά περισσότερο λάτρη.  Το χρήμα, είναι ένα μέσο για να διορθώνουμε τις αδικίες. Μόνο όταν το χρησιμοποιούμε έτσι οδηγεί στη σωτηρία. Μόνο όταν το μοιραζόμαστε γίνεται πραγματικά πλούτος...

Michael Schenker Fest - Warrior (feat. Gary Barden, Graham Bonnet, Robin Mcauley & Doogie White)

 

Εποχικοί πυροσβέστες

Πολύ σωστά έπραξε η κυβέρνηση που έστειλε τα ΜΑΤ να πλακώσουν στις μπούφλες τους εποχικούς πυροσβέστες! Και πολύ σωστά κάνει και τους αφήνει στα αζήτητα τον μισό και πλέον χρόνο. Στο κάτω κάτω ποια φωτιά έσβησαν φέτος; Ρεζίλι έκαναν το υπουργείο και το επιτελικό κράτος που σχεδίασε τα πάντα στην εντέλεια για την καταπολέμηση των πυρκαγιών. Εδώ είναι κράτος οργανωμένο, κράτος δικαίου, δεν είναι καμιά τριτοκοσμική χώρα...Και μπράβο στο υπουργείο προστασίας του πολίτη που προστάτευσε εμάς τους πολίτες από τους αιμοβόρους εποχικούς πυροσβέστες που μας απειλούσαν. Έτσι προσεγγίζει η χώρα μας την Ευρώπη!!

Gamma Ray - Somewhere out in Space