Μακάρι

 

Υπάρχει μια κάποια αισιοδοξία στην αντιπολίτευση μετά τις αποκαλύψεις των νέων σκανδάλων της κυβέρνησης, κυρίως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ. Και μόνο που μιλάμε για νέα σκάνδαλα, αυτό θα έπρεπε να μετριάζει τον ενθουσιασμό της αντιπολίτευσης αφού η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει ήδη και άλλα τέτοια με τη βοήθεια των μηχανισμών της. 

Οι οποίοι μηχανισμοί, χοντρά χοντρά, είναι η εξαγορά των ΜΜΕ και ο έλεγχος των ειδήσεων και ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων του λαού. Ενός μέρους του μάλλον, αφού η "αποχή ως αντίδραση" κάνει το έργο αυτό ακόμα ευκολότερο. Το σύστημα αυτό έχει ξεκινήσει και στήνεται από την εποχή του δημοψηφίσματος οπότε και φάνηκε ότι η πρώτη φορά Αριστερά δεν είχε έρθει τελικά και ήταν παρένθεση. 

Έτσι, με τη βοήθεια των φιλικών μέσων στήθηκε μια επικοινωνιακή πολιτική για τον λαό και με διάφορα υπόγεια ρεύματα, μια εξαγορά "φίλων" ισχυρών. 

Έτσι χτίστηκε το προφίλ του "μόνου κατάλληλου πρωθυπουργού" και της κανονικότητας, με βομβαρδισμό παρόμοιων ειδήσεων, άρθρων και αναλύσεων. Έκανε και η κυβέρνηση Τσίπρα ό,τι μπορούσε και ήρθανε στη κυβέρνηση οι φίλοι του Κυριάκου. 

Από εκεί και πέρα, το χρήμα έρεε στους φίλους και σε ένα μέρος του λαού που θα μπορούσε να εξαγοραστεί. Αυτό είναι το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ.  Κρήτη -κυρίως- Λάρισα και Αιτωλοακαρνανία αλλά και άλλες περιοχές άλλαξαν χρώμα έτσι.

Έχοντας λοιπόν αυτά τα δεδομένα, έναν λαό διεφθαρμένο, μοιρολάτρη ή αδιάφορο με το μικρόβιο του εξυπνακισμού και του "πως να χωθούμε κι εμείς", μεγαλοπαράγοντες ουσιαστικά αγορασμένους ή με κοινά συμφέροντα τέλος πάντων, καρτέλ τροφίμων και ενέργειας που αποφέρουν στους καρχαρίες μεγάλα κέρδη, τι περιμένετε να συμβεί αν η κυβέρνηση προκηρύξει εκλογές τον Σεπτέμβριο; Ειδικά αν βάλουμε στην εξίσωση και μια αντιπολίτευση πλήρως αποδυναμωμένη όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή σε μόνιμο vertigo οπως το ΠΑΣΟΚ; Ποιος θα κερδίσει; Και τότε, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα από το να συνεχίσουν να κυβερνούν σαν να μη τρέχει τίποτα...

Είναι απαισιόδοξο το παραπάνω αλλά εγώ αυτό βλέπω. Μακάρι να κάνω λάθος. Μακάρι...