Τώρα,με την κοίμηση του Λαρίσης,θυμήθηκα την πρώτη φορά που μετά την εις πρεσβύτερο χειροτονία (μωρ' τι ωραία που τα γράφω) βρέθηκα σε πανηγυρικό εσπερινό στη Λάρισα.Δεν θυμάμαι ποια γιορτή ήταν,κάποια θερινή σίγουρα.
Που λέτε,φτάνω στην εκκλησία,ψαρωμένος στο φουλ καθότι νιούφης(νέουρας,καινούριος πώς το λένε),μπαίνω στο ιερό,και περιμένω να έρθει ο Μητροπολίτης και να αρχίσει η ακολουθία.Πράγματι ήρθε ο μακαριστός,τον υποδεχτήκαμε,ξεκίνησε η ακολουθία,κάναμε και την είσοδο κοκ.
Εκεί,λοιπόν,που καθόμουν και σκεφτόμουν πόσο με ενοχλεί το πουκάμισο(πραγματικά δεν πρέπει να έχει σκεφτεί τίποτα πιο βλακώδες ο άνθρωπος από αυτό το ρούχο.Με το που ακουμπάει ο γιακάς τον σβέρκο και τα μανίκια τους καρπούς και κουμπώνουν τα κουμπιά και είσαι σαν φυλακισμένος που σε πάνε σιδηροδέσμιο για αποκεφαλισμό,αισθάνομαι σαν να έχει κάτσει η Μόρα πάνω μου),νιώθω ένα ελαφρύ τράβηγμα στο φελόνιο.Γυρίζω και τι να δω.Ένας αρχιμανδρίτης,με τα δάχτυλά του έλεγχε την ποιότητα του υφάσματος!
Απομακρύνθηκα ελαφρά για να πέσω σε πηγαδάκι τεσσάρων παπάδων,έγγαμων και άγαμων. Εδώ το πράγμα είχε ερωτήσεις.Που ράφτηκες,τι ύφασμα έβαλες,πόσο έκανε,πόσες στολές έχεις φτιάξει,για να δούμε και το ράσο τι ποιότητα είναι,και γιατί βρε παιδάκι μου δεν πήρες μανικετόκουμπα από του Λ...-δεν θα κάνω και διαφήμιση- και φτιάξε και μια στολή στόφα(στόφα είναι ένα βαρύ ύφασμα που το χρησιμοποιούν μόνο παπάδες για τα άμφια και οι καναπέδες για ταπετσαρία-διασκευασμένο αυτό το τελευταίο-με τις τιμές να ξεκινάνε από χιλιάρικο κι απάνω συνήθως).
Να μην τα πολυλογώ,κάπως έτσι πέρασαν οι επόμενες δυο ώρες.Ήταν και μακρές οι αρχιερατικές ακολουθίες.Τι κόλλημα έχουν ορισμένοι κληρικοί με τα υφάσματα δεν το χωρά ανθρώπου μυαλό.Αμφιβάλλω αν οι μοδίστρες και οι ράφτες γνωρίζουν περισσότερα.Στα χρώματα δε,δεν τους πιάνει ούτε εκείνη η γεματούτσικη κυρία με τα χαλιά από το Πακιστάν,που έβγαινε στην τηλεόραση και έλεγε κάτι μπορδοροδοκόκκινα και τέτοια.
Δέκα χρονάκια έχω κλείσει από τη χειροτονία μου περίπου.Μια πορεία που ξεκίνησε πνιγμένη σε στόφες,γιακάδες και μανικετόκουμπα.Εις υγείαν!
ΥΓ. Φυσικά και δεν είναι προνόμιο της Λάρισας η υφασματολογία. Τα ίδια βλέπεις και αλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου