Βρίσκεται πάνω από μισό αιώνα στον αθλητισμό. Τα περισσότερα χρόνια ως προπονητής, έχοντας αναδείξει σπουδαίους αθλητές που χάρισαν διακρίσεις στα ελληνικά χρώματα και όχι μόνο. Ο Γιώργος Παυλίδης είναι ένας μάστερ της ξιφασκίας, ένας άνθρωπος με μεγάλη αθλητική παιδεία αλλά και βαθιά γνώση για ένα πολύ δύσκολο άθλημα, το μοντέρνο πένταθλο (ξιφασκία, σκοποβολή, κολύμβηση, στίβος, ιππασία), που ο ίδιος ξεκίνησε ως αθλητής το 1963.
Ο Γιώργος Παυλίδης γεννήθηκε το 1950 στη Ρωσία, στο Βλαδικαυκάς (πρωτεύουσα της Βόρειας Οσετίας) από γονείς Πόντιους.
«Τόσο από την πλευρά του πατέρα μου όσο και της μητέρας μου, οι ρίζες είναι ποντιακές. Μεγάλωσα σε μια αυλή με αρκετά σπίτια το ένα δίπλα στο άλλο και έξι μεγάλες οικογένειες, όλοι Πόντιοι, ήμασταν μαζί», περιγράφει στο ξεκίνημα της κουβέντας που είχαμε μαζί του στο Νέο Ηράκλειο, στην περιοχή όπου σήμερα διατηρεί τον αθλητικό σύλλογο ξιφασκίας «Ακρίτες».
«Η γιαγιά και ο παππούς πήγαν στη Ρωσία από το Καρςενώ πιο πριν οι γονείς τους ζούσαν στην Αργυρούπολη του Πόντου. Οι γονείς μου γεννήθηκαν στη Ρωσία· ο πατέρας μου στο Βλαδικαυκάς και η μητέρα μου στο Νοβοροσίσκ. Εγώ γεννήθηκα στο Βλαδικαυκάς, μια όμορφη και φιλόξενη πόλη. Παυλίδης είναι το επίθετο της οικογένειας του πατέρα και Ξενίδη από την πλευρά της μητέρας μου, που είχε μεγάλο σόι στην περιοχή του Καρς, στο χωριό Ζέλετσα», λέει με έντονα συναισθηματικό τόνο στη φωνή του ο Γιώργος Παυλίδης.
Ο Γιώργος Παυλίδης (δ), η αδελφή του Βαρβάρα και η γιαγιά τους Μαρία Χατζηιερίδη-Παυλίδη, Βλαδικαυκάς 1962
Οι πρόγονοί του, κυνηγημένοι από τους Τούρκους, αναγκάστηκαν μαζί με πολλές άλλες ποντιακές οικογένειες από την περιοχή να αφήσουν τις πατρογονικές τους εστίες. Μαζί με συγγενείς και συντοπίτες έφτασαν στο Βλαδικαυκάς της Ρωσίας. Τα πρώτα χρόνια πέρασαν δύσκολα για τους παππούδες και τους γονείς του, που αξίζει όμως να τονιστεί ότι δεν άλλαξαν την ελληνική υπηκοότητα.
Πάλεψαν για την επιβίωση και κατάφεραν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους διατηρώντας την ελληνική συνείδηση, τα ήθη, τα έθιμα και τον πολιτισμό του Πόντου.
Φωτογραφικό κειμήλιο του Γ. Παυλίδη με προγόνους του από το Καρς
Γυρνά το χρόνο αρκετά χρόνια πίσω και θυμάται: «Μεγάλωσα στο Βλαδικαυκάς, εκεί πήγα σχολείο και μετά πανεπιστήμιο. Μπήκα στο κρατικό Πανεπιστήμιο Γυμναστικής Ακαδημίας, το αντίστοιχο ρωσικό ΤΕΦΑΑ, ενώ είχα ήδη ξεκινήσει τον αθλητισμό με το μοντέρνο πένταθλο. Μετά επέλεξα την ξιφασκία».
Το 1975 το υπουργείο Αθλητισμού της Ρωσίας (Σοβιετική Ένωση τότε) του απένειμε τον τίτλο του Master του αθλητισμού της χώρας.
Από το 1975 έως το 1987 ήταν αρχηγός προπονητής και τεχνικός σύμβουλος σε εξειδικευμένη σχολή ξιφασκίας «ολυμπιακής προετοιμασίας». Αυτή την περίοδο η σχολή του έβγαλε Ολυμπιονίκες και πρωταθλητές σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, καθώς και σε πανεπιστημιάδες. Αλεξάντερ Μαζάεφ, Λαρίσα Τσαγκαράεβα, Ζαΐρα Ζάχοβα, Όλγα Βιλίτσκα είναι ορισμένοι από τους σπουδαίους αθλητές που έβγαλε η σχολή. Παράλληλα, ήταν και προπονητής της Εθνικής ομάδας Νέων της Ρωσίας.
Ο Γ. Παυλίδης σε διεθνείς αγώνες ξιφασκίας
Η ρωσική σχολή ξιφασκίας είναι από τις πιο γνωστές στον κόσμο, έχοντας αφομοιώσει στοιχεία από τις αντίστοιχες σχολές της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ουγγαρίας που πρωταγωνίστησαν τον 19ο αιώνα. Παρ’ όλα αυτά, όπως σημειώνει ο Γ. Παυλίδης, «στη Σοβιετική Ένωση, το να βγάλεις έναν πρωταθλητή, ήταν πολύ δύσκολο. Και ειδικά να πάει σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και να πάρει μετάλλιο». Η δουλειά του γρήγορα αναγνωρίστηκε. Το 1980 η ρωσική ομοσπονδία του έδωσε τον τίτλο του προπονητή α΄ κατηγορίας στο άθλημα της ξιφασκίας, ενώ το υπουργείο Παιδείας τον τίτλο του «Αριστούχου Λαϊκής Παιδείας». Το 1988 τοποθετήθηκε διευθυντής σε αθλητικό σχολείο στο Βλαδικαυκάς και παράλληλα συνέχισε να προπονεί τους αθλητές του.
Ο ερχομός στην Ελλάδα
Η Ελλάδα, αν και μακριά, ήταν πάντα στην ψυχή και το μυαλό του ίδιου και των ανθρώπων του συγγενικού του περιβάλλοντος. «Η γιαγιά Μαρία Χατζηιερίδη-Παυλίδη μας έλεγε συνέχεια: "όταν έχετε ευκαιρία να φύγετε, να πάτε στην Ελλάδα". Δεν είχε έρθει ποτέ η γιαγιά στην Ελλάδα, την αγαπούσε όμως πολύ. Ήταν στην καρδιά της. Το 1991, λοιπόν, εμείς αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να ετοιμαστούμε να πάμε στην Ελλάδα, εκπληρώνοντας κατά κάποιον τρόπο και το όνειρο που δεν είχε πραγματοποιήσει μέχρι τότε η γιαγιά».
Η Ελλάδα, αν και μακριά, ήταν πάντα στην ψυχή και το μυαλό του ίδιου και των ανθρώπων του συγγενικού του περιβάλλοντος. «Η γιαγιά Μαρία Χατζηιερίδη-Παυλίδη μας έλεγε συνέχεια: "όταν έχετε ευκαιρία να φύγετε, να πάτε στην Ελλάδα". Δεν είχε έρθει ποτέ η γιαγιά στην Ελλάδα, την αγαπούσε όμως πολύ. Ήταν στην καρδιά της. Το 1991, λοιπόν, εμείς αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να ετοιμαστούμε να πάμε στην Ελλάδα, εκπληρώνοντας κατά κάποιον τρόπο και το όνειρο που δεν είχε πραγματοποιήσει μέχρι τότε η γιαγιά».
Ο Γιώργος Παυλίδης με τον γενικό γραμματέα Αθλητισμού Ιούλιο Συναδινό
Φτάνοντας στην Ελλάδα, πήγε για μόνιμη εγκατάσταση στη Μάνδρα Αττικής. Εκεί ζούσαν και τον βοήθησαν κάποιοι συγγενείς του, που είχαν φύγει από το Βλαδικαυκάς πολλά χρόνια νωρίτερα. «Πέρασα πέντε πολύ δύσκολα χρόνια» μας εκμυστηρεύεται. «Ήρθαμε και βρήκαμε ένα παλιό σπίτι – δεν είχε τίποτα μέσα, μόνο οι τοίχοι υπήρχαν. Ήρθε και ο πατέρας μου και με βοήθησε και τα φτιάξαμε όλα».
Οι δυσκολίες πολλές. Τα πρώτα χρόνια δεν μπορούσε να βρει εργασία στο αντικείμενό του. Αναγκάστηκε και δούλεψε σε εργοστάσιο.
«Δούλεψα και σε βενζινάδικο στην Ελευσίνα», θυμάται ο 68χρονος προπονητής, και συμπληρώνει: «Κάποιοι φίλοι του γαμπρού μου με ρώτησαν στο βενζινάδικο ποιος είμαι. Μόλις έμαθαν ότι είμαι προπονητής κι έχω κάνει αυτά που είχα πετύχει στη Ρωσία, είπαν "τι κάνεις εδώ;". Πήγα λοιπόν στον Ανδρέα Αρβανίτη, τον τότε πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ξιφασκίας, αλλά δεν έγινε κάτι. Η Ομοσπονδία είχε τότε έναν Ούγγρο προπονητή και ο πρόεδρος μου είπε να περιμένω. Μετά από καιρό βρέθηκα με τον Μανώλη Κατσιαδάκη, που είχε γίνει πρόεδρος στην Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας. Μου πρότεινε να δουλέψω σε σύλλογο. Έτσι πήγα στην ΟΛΑ, την Οπλομαχητική Λέσχη Αθηνών, στον Λυκαβηττό, ένα από τα ιδρυτικά σωματεία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ξιφασκίας. Το 1993 ξεκίνησα. Έψαχνα να κάνω αθλητές παιδιά οικογενειών που ήρθαν από την ΕΣΣΔ αλλά όχι μόνο. Μετά από δύο χρόνια (1993-1995) έβγαλα πρωταθλητές Ελλάδας στο ξίφος μονομαχίας, τους Γιώργο Ασλανίδη και Θώμη Τριπερίνα».
Ο Γ. Παυλίδης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004
Στις αρχές του 1994 ο Γιώργος Παυλίδης γίνεται ομοσπονδιακός προπονητής. Υπό τις οδηγίες του αναδείχθηκαν μεγάλοι αθλητές (Γιώργος Ασλανίδης, Σωκράτης Κουρουζίδης, Θώμη Τριπερίνα, Κ. Παυλίδης, Σ. Ντεμουρτσίδης, κ.ά.), με διακρίσεις εντός κι εκτός Ελλάδας. Αξίζει να τονιστεί ότι έβγαλε συνολικά 15 πρωταθλητές Ελλάδας σε όλες τις κατηγορίες, και μάλιστα όχι υπό ιδανικές συνθήκες. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Σωκράτη Κουρουζίδη, του Πανελληνιονίκη ξιφομάχου για έξι συνεχόμενες σεζόν (από το 1997 έως και το 2002), ο οποίος μάλιστα πήρε και τρίτη θέση σε Μεσογειακούς Αγώνες.
«Πάρα πολύ καλός αθλητής ο Σωκράτης Κουρουζίδης, Πόντιος. Αλλά δεν είχε τη βοήθεια που έπρεπε. Σκεφτείτε μόνο ότι δούλευε οικοδομή και το βράδυ ερχόταν για προπόνηση, και πολλές φορές δεν μπορούσε να ανοίξει τα χέρια του από τον πόνο και την κούραση».
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ξιφασκίας Ανδρών, Αθήνα 2001:
Ο Γ. Παυλίδης με τους αθλητές του Σ. Κουρουζίδη, Κ. Παυλίδη, Χ, Καρύδη και Κ. Αγγελή
Με την είσοδο σχεδόν στη νέα χιλιετία, άνοιξε ένας νέος κύκλος για τον Γ. Παυλίδη. «Το 2001 ξεκίνησα να εργάζομαι στην Ελληνική Ομοσπονδία Μοντέρνου Πεντάθλου. Ξεκίνησα να δουλεύω εκεί ως προπονητής ξιφασκίας και αργότερα ανέλαβα την θέση του τεχνικού συμβούλου. Έχουμε βγάλει κι εκεί αθλητές που διακρίθηκαν σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, Πανευρωπαϊκό, Ολυμπιακούς Αγώνες», αναφέρει.
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ξιφασκίας Ανδρών-Γυναικών, Φλώρινα 2018: Ο Γ. Παυλίδης με τους αθλητές του
Να σημειώσουμε επίσης ότι ο Γιώργος Παυλίδης υπήρξε και εκπαιδευτής της Σχολής Ικάρων ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής, ενώ στις αρχές του 2018 τιμήθηκε από την Ομοσπονδία Μοντέρνου Πεντάθλου σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, για την προσφορά του στο άθλημα. Σήμερα είναι προπονητής ξιφασκίας στην Ελληνική Ομοσπονδία Μοντέρνου Πεντάθλου και συνεργάτης με την Ομοσπονδία Ξιφασκίας Κύπρου.
Κλείνοντας την κουβέντα μας, θέλησε να απευθυνθεί στους γονείς και στα παιδιά στέλνοντας ένα μήνυμα: να συμμετέχουν και να ασχολούνται όσο περισσότερο γίνεται με τον υγιή αθλητισμό.
- Ευχαριστούμε τον Κωνσταντίνο Παυλίδη για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών από το προσωπικό αρχείο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου