Μόνο αν απορρίψει τη φτώχεια και ταυτόχρονα γίνει φτωχή ώστε να διαμαρτυρηθεί εναντίον της φτώχειας θα μπορέσει η Εκκλησία να έχει κάτι το αυθεντικό στο κήρυγμά της:την "πνευματική φτώχεια",δηλαδή το άνοιγμα του ανθρώπου και της ιστορίας προς το μέλλον που έχει υποσχεθεί ο Θεός.Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να εκπληρώσει,με τιμιότητα και με πιθανότητες να γίνει ακουστή,την προφητική καταγγελτική λειτουργία κάθε αδικίας που υφίστανται οι άνθρωποι και το απελευθερωτικό κήρυγμα μιας πραγματικής ανθρώπινης αδελφοσύνης.
Μόνο μια αυθεντική αλληλεγγύη με τους φτωχούς και μια πραγματική διαμαρτυρία ενάντια στη φτώχεια έτσι όπως παρουσιάζεται στις μέρες μας μπορεί να αποτελέσει συγκεκριμένο και ζωτικό περιβάλλον για τον περί φτώχειας θεολογικό λόγο.Η έλλειψη μιας επαρκούς στράτευσης στο πλευρό των φτωχών,των απόκληρων και όσων είναι θύματα εκμετάλλευσης είναι ίσως η θεμελιώδης αιτία της έλλειψης ενός σύγχρονου στοχασμού που να διατυπώνει ισχυρά επιχειρήματα για τη μαρτυρία της φτώχειας.
Gustavo Gutierrez,Θεολογία της απελευθέρωσης,εκδ.Άρτος Ζωής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου