Μπορεί η αντίδραση που ξεσήκωσαν οι δηλώσεις Αμβροσίου να ήταν και εύλογη και δικαιολογημένη. Το πρόβλημα όμως για την Εκκλησία (ιεραρχία, απλό κλήρο, χριστιανοί) παραμένει και είναι - από όσο εγώ καταλαβαίνω- πολύ πιο καίριο και ζωτικής σημασίας από μια απλή καταδίκη.
Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε το θέμα στην ερώτηση : σε τι αποσκοπεί ο λόγος των ιεραρχών, όταν μιλάνε;
Που πάει να πει, με την σειρά του, δύο πολύ σημαντικά πράγματα :
1) Πώς ο λόγος των ιεραρχών μπορεί να διαφέρει ουσιαστικά, εάν διαφέρει, από τον κυρίαρχο λόγο, αυτών που έχουν το προνόμιο να μιλούν δημόσια π.χ. πολιτικοί, μέσα μαζικής ενημέρωσης, κυρίαρχη ιδεολογική προπαγάνδα, χριστιανικό life style (δηλαδή από τις διάφορες μορφές εξουσιαστικού λόγου);
Και επιπλέον, αυτός ο λόγος για να έχει ένα οντολογικό έρεισμα και να μην είναι μια απλή συμμόρφωση σε κάποιους τύπους, περισσότερο ή λιγότερο παραδοσιακούς, θέτει επί τάπητος το ιστορικό πρόβλημα :
2) Τι σημαίνει να είναι κάποιος χριστιανός στον σύγχρονο κόσμο, στο εδώ και στο τώρα που ο λόγος αυτός αρθρώνεται;
Εάν υπάρχουν ζωντανοί και σκεπτόμενοι άνθρωποι στο χώρο αυτό, δεν θα πρέπει να αρκεστούν σε μια απλή "καταδίκη" των πιο ακραίων και σκοτεινών -και γι' αυτό σχετικά εύκολα αντιμετωπίσιμων - φωνών στον χώρο της Εκκλησίας, αλλά να προσπαθήσουν να αναμετρηθούν με αυτά τα ζωτικής σημασίας γι' αυτούς θέματα, και όχι με τα ράκη και τα φαντάσματα του χώρου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου