Jad Ganem
Υπάρχουν λέξεις που χάνουν τη δύναμη και το νόημά τους λόγω υπερβολικής χρήσης και επανάληψης, τόσο κατάλληλη όσο και ακατάλληλη. Ίσως η λέξη "συνοδικότητα", για την οποία οι Ορθόδοξοι καυχιόνται ως το θεμέλιο της εκκλησιαστικής τάξης τους είναι μία από αυτές τις λέξεις. Η πραγματικότητα που έζησε η Ορθοδοξία έχει ξεκάθαρα αποκαλύψει, ειδικά υπό το πρίσμα της κρίσης που βιώνει σήμερα ο Ορθόδοξος κόσμος, ότι όλοι ζητούν συνοδικότητα, αλλά όλοι εφαρμόζουν έναν θανάσιμο ατομικισμό σε κάθε επίπεδο. Δεν υπάρχει συνοδικότητα στο επίπεδο της οικουμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά ο ατομικισμός ορισμένων εκκλησιών συναντιέται με την ακαμψία άλλων εκκλησιών, κατηγορίες διακινούνται από όλους σε ένα κλίμα χωρίς διάλογο ή με διάλογο των κωφών.
Ούτε υπάρχει συνοδικότητα στο επίπεδο των τοπικών εκκλησιών, αλλά μάλλον εποχιακές συναντήσεις επισκόπων με το πρώτο τους, συνήθως κυριαρχείται από σπασμωδικές ατμόσφαιρες και διέπεται από τη διαλεκτική διαφωνίας γύρω από τον ατομικισμό και την ανεξαρτησία σε μια εμφανή απουσία εποικοδομητικής συνεργασίας. Ούτε υπάρχει συνοδικότητα στο επίπεδο των επισκοπών, αλλά επίσκοποι που περιβάλλουν τον εαυτό τους στην καλύτερη περίπτωση με μια ομάδα βοηθών και συμβούλων ή με μισθοφόρους και αριβίστες των οποίων οι κλοπές και τα εγκλήματα περιστασιακά εκλύουν μια οσμή, ενώ κανείς δεν λαμβάνει υπόψη ή δεν ρωτά για την σχεδόν ολική καθίζηση δυνατοτήτων και την έλλειψη εμπλοκής στην κοινή εργασία. Ούτε υπάρχει πραγματικό συλλογικό έργο στο επίπεδο των ενοριών, αλλά ομάδες και επιτροπές των οποίων τα μέλη συχνά κατηγορούν τους ιερείς για συγκεντρωτισμό, ενώ οι ιερείς κατηγορούν τα μέλη ότι είναι αυταρχικοί και καθ΄όλη τη διάρκεια οι δύο πλευρές είναι απολύτως ικανοποιημένες που αντικαθιστούν τη ζωντανή ενορία με τα αντιπροσωπευτικά της όργανα. Έχει έρθει η ώρα οι Ορθόδοξοι να έχουν κάποια ταπεινοφροσύνη, να σταματήσουν να εκθειάζουν τη χαμένη συνοδικότητά τους και να κάνουν χρήση της διοικητικής εξειδίκευσης που είναι άφθονη σήμερα; Ίσως θα τους διδάξει τις αρχές της ενεργητικής ακρόασης, των εποικοδομητικών μέσων για την οικοδόμηση συναίνεσης και της επίλυσης προβλημάτων και των υγιεινών βάσεων για διαδραστική διοίκηση, όπου όλοι συμμετέχουν στην εκπόνηση σχεδίων, στην εκτέλεση τους, στην επίβλεψή τους, στην αξιολόγησή τους και αντλώντας διδάγματα από την εφαρμογή τους με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Πότε θα τελειώσει ο χρόνος των λόγων και θα αρχίσει ο χρόνος της δράσης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου