Γνωστή σε όλους μας η σημερινή παραβολή.Ο φτωχός Λάζαρος που ταλαιπωρείται στη ζωή του και απολαμβάνει μετά τον Παράδεισο και ο εγωιστής πλούσιος που ενώ απολαμβάνει όλα τα καλά σε τούτη τη ζωή , μετά τον θάνατο υποφέρει στην κόλαση.
Θα μπορούσαμε να μείνουμε σε αυτή την οπτική, να πούμε για τον κακό πλούσιο και τον καλό φτωχό και να πάμε ήσυχοι στα σπίτια μας και με καθαρή συνείδηση αφού για εμάς πλούσιος ορίζεται πάντα αυτός που έχει περισσότερα από εμάς ανεξαρτήτως του ποια και πόση είναι η περιουσία μας.
Ο πλούσιος όμως δεν καταδικάστηκε λόγω πλεονάσματος αγαθών,καταδικάστηκε λόγω έλλειψης αγάπης.Καταδικάστηκε λόγω υπέρμετρου εγωισμού.Καταδικάστηκε επειδή δεν ενδιαφέρθηκε για τον φτωχό Λάζαρο που υπέφερε και επειδή νόμιζε πως λόγω της θέσης του,αυτός και η οικογένειά του άξιζαν ειδικής μεταχείρισης ακόμα και από τον Θεό,γι'αυτό και ζήτησε από τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο στους συγγενείς του και να τους προειδοποιήσει για τα μετά θάνατον βάσανα που τους περιμένουν.Τέτοια αλαζονεία είχε!
Ας δούμε όμως και μια Λειτουργία ή μια ακολουθία πανηγυρική της Εκκλησίας μας σήμερα.Οι πρώτες θέσεις φυλάγονται πάντα για τους λεγόμενους επίσημους και άρχοντες,ενώ πάντα γίνεται ιδιαίτερη μνεία στην παρουσία δημάρχων,βουλευτών,υπουργών και άλλων αξιωματούχων λες και κάνουν κάποια ιδιαίτερη τιμή στον Θεό όταν έρχονται-συνήθως αργοπορημένοι- για να Τον ευχαριστήσουν.Κι ας λέει ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος στην επιστολή του να μην δίνουμε καλύτερη θέση στον πλούσιο απ'ότι στον φτωχό όταν εισέλθουν στην λατρευτική σύναξη γιατί αυτό αντιτίθεται στην χριστιανική αγάπη.
Πώς λοιπόν να μιλήσουμε σήμερα,για τον πλούσιο και τον φτωχό;Πώς να κηρύξουμε για το σημερινό Ευαγγέλιο χωρίς να γινόμαστε υποκριτές;Γιατί παραξενευόμαστε που η Εκκλησία υποχωρεί και η αθεΐα και οι αιρέσεις ακμάζουν;Αφού εμείς οι ίδιοι με την πράξη μας ακυρώνουμε τις διδασκαλίες της Εκκλησίας μας.
Ας είναι λοιπόν η σημερινή παραβολή μια αφύπνιση για όλους μας.Να δούμε τα λάθη και τις παραλείψεις μας αλλά και πόσο απομακρυνθήκαμε από την αυθεντική εκκλησιαστική ζωή.Για να μην φτάσουμε στο σημείο να παρακαλούμε κι εμείς να βρέξει ο φτωχός Λάζαρος το δάχτυλό του ώστε να δροσιστούμε λίγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου