Μπάστερ Κίτον

 

Άνθρωπος χωρίς χιούμορ δεν μπορεί να γίνει ποτέ πραγματικός χριστιανός. Το χιούμορ προϋποθέτει την ευφυία εκείνη που μας εμποδίζει να παίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά και μας επιτρέπει να γελάμε με τις αστοχίες και τις αποτυχίες μας και επομένως να μην απογοητευόμαστε. Αν κάποιος με ρωτούσε για τον πνευματικό αγώνα και ήθελε ένα παράδειγμα, θα του έδειχνα μια ταινία του Μπάστερ Κίτον(μεγάλος κωμικός ηθοποιός του βουβού κινηματογράφου των ΗΠΑ) και των περιπετειών του. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις κακοτυχίες του είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε κι εμείς τις πτώσεις μας. Όπως ο αξιαγάπητος ήρωας περνά ένα σωρό ατυχίες χωρίς να στεναχωριέται, χωρίς να εκνευρίζεται, χωρίς να θίγεται, αφού κι ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του με μια ελαφρότητα βαρύτερη από τη πιο βαριά σοβαρότητα ή σοβαροφάνεια, έτσι κι εμείς αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πνευματική μας προσπάθεια

Παράδεισος

 

Αν δε μπορούμε να δούμε τον Θεό σε ένα ερωτευμένο νεαρό ζευγάρι που κρατιέται χέρι χέρι, δύσκολα θα Τον διακρίνουμε σε Λειτουργίες και Γραφές. Αυτοί οι δύο είναι τόσο κοντά στον Παράδεισο εκείνη τη στιγμή...

Joe Bonamassa - I'll Play The Blues For You (Live At The Greek Theatre)

 

Σχολείο και εκπαίδευση

 «Το σχολείο οικειοποιείται τα χρήματα, τους ανθρώπους και την καλή θέληση που είναι διαθέσιμα για την εκπαίδευση και επιπλέον αποθαρρύνει άλλους θεσμούς από το να αναλάβουν εκπαιδευτικά καθήκοντα. Η εργασία, ο ελεύθερος χρόνος, η πολιτική, η ζωή στην πόλη, ακόμη και η οικογενειακή ζωή εξαρτώνται από τα σχολεία για τις συνήθειες και τις γνώσεις που θεωρούν δεδομένα, αντί να γίνουν τα ίδια μέσα εκπαίδευσης».

— Ivan Illich

Βροχή και κρύο, καιρός για περπάτημα

 

Λίγα πράγματα με ευχαριστούν όσο το να περπατάω στη βροχή και στο κρύο. Οπότε χθες και προχθές μόλις έπιασε κάτι ανάμεσα σε χιονόνερο και βροχή παγωμένη πήρα τους δρόμους. Θυμήθηκα ότι χρειαζόμασταν ψώνια(περπάτημα χωρίς βάρος δεν αξίζει) φόρεσα σκούφο και μπουφάν με κουκούλα και ξεκίνησα. Και δεν πήγα φυσικά στα μαγαζιά που έχω στα πέντε λεπτά από το σπίτι αλλά έφτασα στον δίπλα δήμο και στα είκοσι λεπτά περπάτημα, έτσι για να το ευχαριστηθώ καλύτερα. Και η έξτρα δυσκολία που προσφέρουν τα βρεγμένα και κακοσυντηρημένα -και επομένως γλιστερά- πεζοδρόμια, κάνει το περπάτημα ακόμα πιο διασκεδαστικό. Και μετά, με το που γυρίζω σπίτι ένας ελληνικός καφές με λίγο γάλα είναι το καλύτερο "κλείσιμο". Ναι, είναι άλλη αίσθηση να περπατάς στο κρύο και τη βροχή. Ενώ τη ρημάδα τη ζέστη και τη λιακάδα δε μπορώ να τις παλέψω με τίποτα. Κάτι κρυουλιάρηδες και φίλοι της άνεσης δε περιμένω να το καταλάβουν αυτό αλλά αυτοί είναι άξιοι της μοίρας τους. Αυτά τα χαζά για σήμερα. Αύριο πάλι...μάλλον. 

Σπουδαιότητα

 

Δεν συνειδητοποίησα το μεγαλείο και τη σπουδαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης παρά μόνο όταν αντιλήφθηκα τη θέση της Γης στο σύμπαν.

Jeff Beck - Pork Pie (From "Performing This Week Live at Ronnie Scotts")

 

Η σύνθεση...

του Ρούντι Ρινάλντι

https://edromos.gr/fones-poy-akoygontai-alla-den-oloklironontai-politika/

Η πραγματικότητα όπως εξελίσσεται έχει έναν ταχύτατο ρυθμό. Τα γεγονότα «καταναλώνονται» κι αυτά πολύ σύντομα, και έχουν προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό διεργασίες αποπροσανατολισμού, σύγχυσης, οδηγώντας σε ένα διπλό σχήμα στη σκέψη και εν μέρει στη συνείδηση: σχήμα σχετικισμού (δεν υπάρχει αλήθεια) – μηδενισμού (δεν υπάρχει νόημα). Μέσα σε αυτή τη μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, που ελκυστήρες της στην περιοχή του κόσμου που ζούμε είναι η πραγματικότητα του δυτικού, ψηφιακού πλέον, καπιταλισμού και οι ιδεολογικοί του μανδύες (το «πνεύμα» της παγκοσμιοποίησης, με τον δικαιωματισμό και την κατάρριψη κάθε ορίου), «υπάρχει» και μια πολιτική ζωή. Μια πολιτική ζωή μίζερη, τιποτένια, πλήρως προσαρμοσμένη στις προδιαγραφές που υποβάλλονται, με ένα εξωφρενικό άδειασμα του Δημόσιου και Πολιτικού χώρου, καθώς και την κατάργηση κάθε ουσίας της Δημοκρατίας. Το Ανθρώπινο άτομο μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο.

Στη χώρα μας δε, μια χώρα κόμβο και αποικία μαζί, με έντονα όλα τα μεταπρατικά στοιχεία που έχουν μεταμφιεστεί και με ψηφιακό ντεκόρ, τα πράγματα (έννοια δύσκολη, γιατί παραπέμπει σε ύλη) έχουν μια καρικατουρίστικη μορφή. Η πολιτική ζωή, ο τρόπος του πολιτικαντισμού, οι μορφές «πάλης», δηλαδή οι κωλοτούμπες και τα yes men, αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο. Και όλο το πολιτικό προσωπικό σύρεται σε διαδικασίες, συνέδρια και παράτες για να υμνεί την ψηφιακή μετάβαση, τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», τη «νέα επενδυτική βαθμίδα», την «Ελλάδα 2.0 του 2030».

Οι τρεις Ιεράρχες

 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος απαντώντας σε κάποιο ερώτημα έγραψε πως οι νόμοι είναι άδικοι προς τις γυναίκες γιατί τους έγραψαν άντρες και φρόντισαν να είναι προς όφελός τους. Θεωρούσε δε την απόλυτη ισότητα ως αυτή που ομοιάζει περισσότερο στη προπτωτική κατάσταση. Ισότητα και για τα δύο φύλα και κοινωνική ισότητα.

Ο Μέγας Βασίλειος την ίδια πάνω κάτω εποχή έγραφε πως ο εργοδότης που δεν πληρώνει όσο πρέπει τον εργαζόμενο είναι ίδιος με έναν δολοφόνο. Έλεγε πως οι πλούσιοι ήταν κλέφτες καθώς κρατούσαν για τον εαυτό τους τα μέσα παραγωγής πλούτου που έπρεπε να ανήκουν σε όλους αφού ο Θεός τα έδωσε σε όλους

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος τα έβαλε με την τότε αυτοκράτειρα επειδή εκείνη έκλεψε το χωράφι μια χήρας. Πίστευε δε στην επιστροφή στην κοινοκτημοσύνη όπως έκαναν στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες.

Αυτό είναι το πνεύμα της Εκκλησίας που έχει χαθεί από την υποταγή της Εκκλησίας όχι στην πολιτεία αλλά στο πνεύμα που την διέπει. Πόσα χρόνια έχει να ακουστεί μια ανάλογη αρχιερατική ή και ιερατική φωνή που να μιλά γι' αυτά τα πράγματα; Γι' αυτό είναι σημαντικοί οι Τρεις Ιεράρχες και όχι για το "ακίνδυνο" αφήγημα που τους θέλει να είναι σημαντικοί επειδή συνέβαλαν στη διάδοση και της εισαγωγή των Αρχαίων Γραμμάτων στην παιδεία της τότε εποχής.

Σχολείο

 

Δεν υπάρχει μέρος όπου η δίψα για μάθηση να δολοφονείται πιο αποτελεσματικά από το σχολείο. Ό,τι ξεφεύγει από το πρόγραμμα διδασκαλίας του υπουργείου αναλαμβάνουν να το εκτελέσουν οι (περισσότεροι) καθηγητές...

Η ανάδειξη της σημασίας των Τριών Ιεραρχών και των πατερικών κειμένων στη σχολική αίθουσα συνιστά μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση

 

https://e-theologia.blogspot.com/search/label/%CE%A4%CE%A1%CE%95%CE%99%CE%A3%20%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%95%CE%A3

Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει με αφορμή την κατάργηση της σχολικής αργίας την ημέρα των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου) και τη μετατροπή της σε μέρα εκδηλώσεων μέσα στο σχολείο. Είναι αυτό τόσο αρνητικό όπως προβάλλεται;

Βεβαίως και όχι! Γιατί η κοινωνική σημασία του έργου των 3 αυτών θεολογων (Ιωάννης Χρυσόστομος, Βασίλειος ο Μέγας και Γρηγόριος Ναζιανζηνός) υπήρξε αντιπλουτοκρατική - και με βάση τη σύγχρονη ορολογία αντικαπιταλιστικη- και αντιεξουσιαστική. Στα πατερικά κείμενα ενυπάρχει η ριζοσπαστική κριτική του πλούτου και της ιδιοκτησίας, η αντίθεση στην κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση, και συνυπάρχει με το πνεύμα της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης και της έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους αδυνάτους μέσα από την κοινωνική στράτευση. 

Beth Hart - Caught Out In The Rain

 

Το ερώτημα

 

Με ρωτάνε(τα έχουμε πει, κανείς δε ρωτάει απλά έτσι ξεκινάω το κείμενο) που βρίσκω την όρεξη και γράφω κάθε μέρα σχεδόν. Τους ρωτάω πώς αντέχουν να μη γράφουν έστω μια φορά την εβδομάδα. Δε μου απαντούν, συνήθως με κοιτάζουν με βλέμμα απλανές. Μου αρέσει να γράφω, λοιπόν. όχι για να με διαβάζουν, όχι για να διαφωνούν ή να συμφωνούν μαζί μου, όχι για να καυγαδίζω(αν και αυτό είναι ένα εξτραδάκι που δεν το αφήνω πάντα να πηγαίνει ανεκμετάλλευτο). Τέλος πάντων, πάντα μου άρεσε να γράφω. Αλλά να γράφω όπως θέλω και για ό,τι θέλω. Όχι εκείνες της φριχτές εκθέσεις στο σχολείο, ειδικά εκείνες τις στημένες και με προκαθορισμένο τρόπο και συμπέρασμα, που μας μάθαιναν να γράφουμε έτσι ώστε να είναι όλες τόσο αφόρητα όμοιες μεταξύ τους και τόσο άψυχες και στερούμενες φαντασίας. Ούτε εκείνα τα απαίσια "τι θέλει να πει ο ποιητής" όπου θεωρητικά έγραφες τι πίστευες εσύ πως έλεγε ο ποιητής αλλά στην πραγματικότητα είχες να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο τρεις έτοιμε επιλογές. Επιπλέον και όλη εκείνη η άβολη κατάσταση με τετράδια, στυλό, μολύβια ήταν λίγο αποθαρρυντικά. Ενώ τώρα με πληκτρολόγιο και υπολογιστή, ε, υπάρχει μια ευκολία. Επιπλέον, είχα την τύχη(θα το αρνηθώ αυτό που ακολουθεί σε κάθε ευκαιρία) στα σχολικά μου χρόνια, κυρίως στη τελευταία τάξη του γυμνασίου και σε αυτές του λυκείου, να κάνω παρέα με κάποια αρκετά ταλαντούχα άτομα. Είχαν ταλέντο σε μουσική, ζωγραφική, θεατρικά κόλπα κλπ. Ε, εγώ που δεν είχα κανένα ιδιαίτερο ταλέντο, το έριξα στο γράψιμο. Από ένα σημείο και μετά γίνεται κομμάτι του εαυτού μου. Να, σήμερα δεν είχα για τι να γράψω κι έγραψα για το ίδιο το γράψιμο. Το ερώτημα δεν είναι πως μπορώ και γράφω κάθε μέρα, το ερώτημα είναι αν αντέχω να μη γράφω κάθε μέρα.

Ο πόλεμος απλώνεται

 

https://edromos.gr/diethnopoieitai-o-polemos/

Φουντώνουν οι ενδείξεις, ότι η τάση προς τη διεθνοποίηση και τη γενίκευση του πολέμου, ολοένα και μεγαλώνει. Τα πολλαπλά ανοιχτά πολεμικά μέτωπα με εμπλοκή μεγάλων γεωπολιτικών παικτών, σε στασιμότητα στην Ουκρανία, σε παροξυσμό στη Μέση Ανατολή, υπό προετοιμασία στην περιοχή της Σινικής Θάλασσας, και άλλα μικρότερα περιφερειακά ή διά αντιπροσώπων, διαμορφώνουν το σκηνικό ενός κατακερματισμένου μεν, παγκόσμιου δε, πολέμου. Η ολοένα και πιο συχνή εμπλοκή μεγάλων στρατιωτικών παικτών, οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που προκαλεί η γεωπολιτική ανάφλεξη στην οικονομία, το παγκόσμιο εμπόριο κ.ά., οι ιδεολογικές και ψυχολογικές εκστρατείες προετοιμασίας των κοινωνιών, έρχονται να ενισχύσουν την παραπάνω εικόνα.

Lynyrd Skynyrd - The Last Rebel

 

Του Ζακχαίου

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη. Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος. Αυτός προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς· δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από κει. Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού. Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη». Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους»

Ο Ζακχαίος δεν ήταν ένας απλός αμαρτωλός. Ήταν τελώνης. Δηλαδή μάζευε φόρους από τους συμπατριώτες του για να τους δίνει στους κατακτητές Ρωμαίους. Και φυσικά, κατά το συνήθειο των τελώνων της εποχής, δε μάζευε μόνο τους φόρους που ζητούσαν οι Ρωμαίοι αλλά χρέωνε παραπάνω τους συμπατριώτες του και τα κρατούσε για τον εαυτό του. Όχι μόνο συνεργαζόταν με τον κατακτητή αλλά επιπλέον καταλήστευε και τους συμπατριώτες του για προσωπικό όφελος. Ήταν ένας άνθρωπος δηλαδή, που μπήκε φτωχός στην υπηρεσία του τότε κράτους και τελικά απέκτησε εις βάρος των συμπατριωτών του τεράστια περιουσία. Όλοι νομίζω μπορούμε να σκεφτούμε σημερινά ανάλογα παραδείγματα...

Rory Gallagher - A Million Miles Away

 

Παππούδες

 

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν χαθεί πολλοί άνθρωποι από τη ζωή μου. Καμιά φορά όταν σκέφτομαι πόσοι είναι με εντυπωσιάζει ο αριθμός. Ποτέ δε σκέφτεσαι όλους μαζί αυτούς με τους οποίους χάθηκες λόγω απόστασης ή για άλλους , αυτούς με τους οποίους τσακώθηκες για κάποιο λόγο, αυτούς οι οποίοι πέθαναν. Ούτε καν σαν ομάδες. Συνήθως σκέφτεσαι μεμονωμένα πρόσωπα. Αν τους προσθέσεις, γίνεται μεγάλος ο αριθμός. Δε ξέρω αν μου λείπει κάποιος από όλους αυτούς ιδιαίτερα. Στεναχωριέμαι όταν σκέφτομαι αυτούς που πέθαναν, λογικό είναι αυτό, ειδικά όσους έφυγαν νωρίς, θυμώνω με τον Μεγάλο(ξέρω ότι θεολογικά δεν είναι σωστό για κάποιους αλλά που να πάρει αν το παιδί δε θυμώσει με τον Πατέρα, με ποιον θα θυμώσει;), αλλά ξέρω ρε παιδί μου πως είναι κομμάτι της ζωής κι αυτό πια. Με αυτούς που για κάποιο λόγο δεν έχουμε σχέσεις πια είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Υπάρχει λόγος προφανώς.  Ίσως να άλλαζα κάποια πράγματα ίσως και όχι. Κυρίως με όσους απλά χάθηκα για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με διαφωνίες, τσακωμούς κλπ. Ναι,  ίσως να ήθελα να ξαναβρεθώ με κάμποσους από αυτούς τους τελευταίους, να πιούμε δυο τρία, τέσσερα μπουκάλια και να πλακωθούμε στις μπουνιές έτσι για να θυμηθούμε τον παλιό καλό καιρό.  Αυτοί όμως που μου λείπουν πραγματικά είναι ο παππούς μου και η γιαγιά μου. Με αυτούς είχα μια ιδιαίτερη σχέση. Αυτοί με αγαπούσαν πολύ και ίσως ήταν και οι μοναδικοί άνθρωποι που με στήριζαν, κι εγώ έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να τους τρελαίνω! Και που είμαι παπάς σήμερα, μάλλον σε αυτούς οφείλεται κυρίως και είναι κρίμα που δεν πρόλαβαν αν με δουν. Αν και νομίζω πως ακούω τον παππού μου να λέει: "Εσύ παπάς; Άσε μας καημένε..." Θυμάμαι τη γιαγιά μου κάποια εποχή, στα 70 της ανεβοκατέβηκε τρέχοντας τη πλαγιά από το χωριό ως το ποτάμι για να βρει εμένα και τους άλλους της παρέας που είχαμε χαθεί και τρεις ώρες αγνοούμασταν. Φυσικά γίναμε το θέμα συζήτησης για ολόκληρο το καλοκαίρι στο χωριό. Όπως και να έχει μου λείπουν αυτοί οι δυο, με τις γκρίνιες τους, τα γέλια τους, τις παραξενιές τους, τα ωραία τους. Για πολλά χρόνια οι μοναδικές καλές αναμνήσεις που είχα είχαν αν κάνουν με αυτούς. Όταν πέθαναν, με έξι μήνες διαφορά περίπου, συνειδητοποίησα ότι έφτασε το τέλος μιας πολύ μεγάλης και μακριάς εποχής, η οποία δε θα ξαναερχόταν. Δεν είμαι άνθρωπος που λέει για τις παλιές καλές εποχές και τις παλιές καλές μέρες. Ούτε κι εκείνες ήταν. Πιο πολλά άσχημα έχω να θυμάμαι παρά καλά και από τα σχολικά χρόνια και από τα μετέπειτα. Αλλά λίγο η νοσταλγία, λίγο ότι τότε ήμουν νέος και θα ερχόταν ένα καταπληκτικό μέλλον, έτσι πιστεύαμε όλοι τότε, λίγο ότι το μεγαλύτερο μέρος από τα 17 ως τα 23 ήμουν λίγο ή πολύ πιωμένος, μου δημιουργείται μια αίσθηση θαλπωρής για εκείνο τον καιρό. Εκτός από εκείνη τη χρονιά που έπινα πραγματικά πολύ και με είχε πιάσει μια κρίση κι άκουγα σκυλάδικα! Αυτό θέλω να το ξεχάσω αν γίνεται. Αν και η αλήθεια είναι ότι δε θυμάμαι και πάρα πολλά. όχι, εντάξει. Πλάκα είχε κι εκείνη η περίοδος. Λοιπόν. Αυτά για τώρα. Πάω να φτιάξω χαμομήλι(το κείμενο γράφεται βραδάκι) 

ΥΓ. Θα έβαζα φωτογραφία από τους παππούδες μου αλλά δεν έχω. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν οι φωτογραφίες. Ελάχιστες έχω δικές μου και τις κοιτάζω πολύ σπάνια. Οπότε θα βάλω το χωριό μου. Για να ζητήσω μετά λεφτά για τη διαφήμιση...Α ναι, Δορβιτσά το λένε, στην Ορεινή Ναυπακτία(ο ευγενικός τρόπος για να πεις τα  Γκράβαρα)

AC/DC - Hail Caesar

 

Η κακοποίηση της άδειας

 

Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με ορισμένους ανθρώπους και την κακοδιαχείριση...ποια κακοδιαχείριση...την κατακρεούργηση της άδειάς τους. Να κάνω εδώ μια παύση και να διευκρινίσω. Άδεια είναι πάνω από τρεις μέρες. Κάτω από τρεις μέρες είναι ρεπό. Έστω ενωμένα. Συνεχίζω λοιπόν. Μου στέλνει ένα φίλος μήνυμα γεμάτο ενθουσιασμό: "Πω ρε φίλε, επιτέλους άδεια, να ξεκουραστώ, να ηρεμήσωωωω!!!". Κοιτάζω την ώρα αποστολής, έξι το πρωί. Που σημαίνει ότι έχει ξυπνήσει από τις πεντέμισι τουλάχιστον, δε μπορεί με το που άνοιξε τα μάτια του να είχε το δάχτυλο στο κινητό για να στείλει μηνύματα σε όλους τους φίλους του. Του λέω "έχεις κανονίσει για κυνήγι και ξύπνησες πιο νωρίς κι από όταν έχεις δουλειά;". "Όχι", μου απαντά, "αλλά δε μπορώ να κοιμηθώ, έχω συνηθίσει από τη δουλειά". Μα αυτό είναι το νόημα της άδειας. Να μη κάνεις αυτά που λόγω δουλειάς έχεις συνηθίσει. Αλλιώς άσε να πάρει άδεια κανένας άλλος που θα ξέρει να το διαχειριστεί το πράγμα. Μου λέει η άλλη "επιτέλους άδεια να χαλαρώσω". "Ωραία" απαντώ εγώ ο αθώος και απονήρευτος, "θα πας για κανένα καφεδάκι;". "Α, όχι" μου λέει "έχω αφήσει κάτι εκκρεμότητες στη δουλειά και τις τελειώνω από το λάπτοπ μου". Δηλαδή είναι να πας, την αρπάξεις από το μαλλί και να τη σέρνεις γύρω γύρω στη πόλη για παραδειγματισμό. Ρε κυρά μου, αφού έχεις άδεια γιατί δουλεύεις; Κι αφού δουλεύεις γιατί πήρες άδεια; Δικιά σου είναι η εταιρεία; Ή θα καταρρεύσει αν δε δουλέψεις στην άδειά σου; Έχουν πεθάνει άνθρωποι για να μπορείτε εσείς να παίρνετε άδειες και να τις πετάτε στο καλάθι των αχρήστων! Ντροπή σας! Αν δε μπορείτε να τεμπελιάσετε αξιοπρεπώς στην άδειά σας να κάτσετε εκεί να δουλεύετε όλη μέρα, κάθε μέρα. Σαν τους σκλάβους στις φυτείες του Νότου των ΗΠΑ. Ε, μα με βγάζουν έξω από τα ρούχα μου μερικοί και μερικές!

Slaughter - Fly to the Angels

 

Πρόταση για μια πολυγαμική οικογένεια

 

Μια καλή ιδέα, τώρα που φεύγει πια και ο Έλληνας από τον μεσαιωνικό-σκοταδιστικό ζυγό που τόσους αιώνες τον καταπίεζε(χωρίς να το ξέρει καν κι ευτυχώς που βρεθήκαν μερικοί καλοζωϊσμένοι και φωτισμένοι συμπολίτες να τον ξυπνήσουν με το ζόρι) και ακολουθεί τη φωτισμένη Δύση, θα είναι να προχωρήσουμε πιο πολύ ακόμα. Να δείξουμε ότι είμαστε πραγματικά κομμάτι του δυτικού κόσμου. Θα μπορούσε λοιπόν στο επερχόμενο νομοσχέδιο να προστεθεί και μία εξαιρετική πρόβλεψη. Γάμος μεταξύ περισσοτέρων ατόμων. Και εφόσον περάσουμε κάποια στιγμή στο Γονέας 1 και Γονέας 2, εδώ τα μαθηματικά(να που θα φανούν κι αυτά επιτέλους κάπου πραγματικά χρήσιμα) μας δίνουν τη δυνατότητα να θεσπίσουμε και τις ονομασίες Γονέας 3, Γονέας 4 κοκ. Ακόμα, χάρη στα μαθηματικά και πάλι, θα μπορούσε να δοθεί η δυνατότητα στη πολυγαμική οικογένεια να ορίσει και ποσοστά δικαιωμάτων επί του παιδιού. Θα μπορούσε να υπάρξει Γονέας 1, Γονέας 2 , Γονέας 3/4, Γονέας 1/2. Γονέας 2/5 κλπ. Αυτό θα είχε ευεργετικές επιπτώσεις και στο δημογραφικό, μια οικογένεια με δύο άντρες και πέντε γυναίκες ή και το αντίστροφο(πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε θέματα ισότητας) έχει καλύτερο εισόδημα και περισσότερες πιθανότητες για υψηλότερους αριθμούς γεννήσεων. Εξάλλου τόσα παιδιά κακοπερνούν σε κλασικές οικογένειες αλλά και μονογονεϊκές. Άρα; Άρα οι πολυγαμικές οικογένειες θα είναι πολύ καλύτερες(φυσικά μπορεί και πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη και για πολυγαμικές οικογένειες του ίδιου φύλου)Και τι είναι καλύτερο; Ο άντρακλας που δέρνει τη γυναίκα του ή ο γνήσιος αισθηματίας που θέλει να μοιράζεται την πολλή του αγάπη με περισσότερες γυναίκες(και το αντίστροφο, είπαμε τα θέματα ισότητας είναι κρίσιμα). Επιπλέον, μια τέτοια οικογένεια θα μπορεί να παρέχει στα παιδιά μια πλειάδα προτύπων, αρσενικών και θηλυκών, αποδυναμώνοντας έτσι κι άλλο τα απαρχαιωμένα επιχειρήματα των σκοταδιστών της Εκκλησίας και των οπισθοδρομικών του ΚΚΕ. Διότι το παν είναι η πρόοδος. Η κίνηση προς τα εμπρός. Το τι υπάρχει προς την κατεύθυνση δε πρέπει να μας ενδιαφέρει. Το παν είναι όλα τα γούστα να γίνουν δικαιώματα και να ευθυγραμμιστούμε με τους οδηγούς. Κι ας μη ξέρουν ούτε αυτοί που πάνε. 

ΥΓ. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά και με τις οικογένειες διαφορετικού είδους ώστε να απολυτρωθούμε και από τη μέγγενη του σπισισμού η οποία ταλαιπωρεί τη κοινωνία μας και δεν την αφήνει να προοδεύσει. 

 

Crown of Thorns - Faith

 

Ξύπνημα πρωινό

 

Όταν ήμουν μικρός και γκρίνιαζα για το πρωινό ξύπνημα μου έλεγαν οι μεγάλοι, με όλη τη σοφία τους, πως θα το συνηθίσω με τον καιρό. Σαράντα χρόνια έχουν περάσει και λόγο παρόμοιας βλακείας δεν έχω ακούσει. Ίσως το "ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό". Άκου θα συνηθίσω. Ούτε το πρωινό ξύπνημα συνήθισα ούτε και τον βραδινό ύπνο. Που μερικοί μόλις πέσει ο ήλιος αρχίζουν και χασμουριούνται. Επίσης όχι, δεν αισθανόμουν χρήσιμο μέλος της κοινωνίας όταν ξυπνούσα στις 4 για να πιάσω δουλειά στις 6. Ηλίθιος αισθανόμουν. Αυτά τα η δουλειά κάνει τους άντρες είναι για ταινίες με τον Παπαμιχαήλ. Γι' αυτό ένα ζήτω για τους άντρες που δε δουλεύουν και δουλεύουν οι γυναίκες τους(για να το δέσω με το χθεσινό). Οι άλλοι να φασκελώνεστε το πρωί που ξυπνάτε. Άντε, καλημέρα μας...

Dolly Parton - Jolene

 

Ντεκαντάνς

 

Το διαβάζω συχνά τελευταία, ότι οι άνδρες έχουν ένα κάποιο πρόβλημα επειδή στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες έχουν χάσει το ρόλο τους. Δεν είναι αυτοί που φέρνουν, λέει, τα χρήματα στο σπίτι, πολλές φορές οι γυναίκες φέρνουν περισσότερα και αυτό έχει αντίκτυπο στην ψυχολογία του άντρα και -φυσικά εκεί θα πήγαινε το πράγμα- στο σεξ. Δηλαδή, για να το καταλάβω. Ένας άντρας, έχει παντρευτεί μια γυναίκα που φέρνει ένα σκασμό λεφτά στο σπίτι, αυτός κάθεται και χαζολογάει, και ως αποτέλεσμα παθαίνει ψυχολογικό και δεν του κάνει κουκου; Του λέει η άλλη κάτσε, χαλάρωσε, άντε φτιάξει κανένα φαϊ κι εγώ θα δουλεύω και θα σε συντηρώ κι αυτός πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη και δε μπορεί ούτε σεξ να κάνει; Τι ανωμαλία είναι αυτή; Μετά γίνεται και δημοσκόπηση, τον ρωτάνε "συμφωνείτε με του γκέι γάμους" και λέει "ναι", τι θα πει; Αφού ο άνθρωπος είναι ανώμαλος(πιάσατε το πολιτική μη ορθό μήνυμα που πέρασα υποβολιμαία, ε;). Άκου λέει έχασε τη θέση του. Τη βρήκε τη θέση του. Στη πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι το χειμώνα και στη βεράντα το καλοκαίρι. Ρε βάλε τη φορμίτσα σου -και μια ποδίτσα- και άραξε! Που δε σ' αρέσει κιόλας. Δεν πάει καλά η Δύση, το λέω χρόνια...Σε πλήρη παρακμή είναι...Ντεκαντάνς!

Lee Hazelwood - Your Sweet Love

 

Οι δέκα λεπροί

 

Εκείνο τον καιρό, καθώς έμπαινε ο Ιησούς σ’ ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί∙ στάθηκαν λοιπόν από μακριά και του φώναζαν δυνατά: «Ιησού, αφέντη, ελέησέ μας!» Βλέποντάς τους εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς». Και καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν από τη λέπρα. Ένας απ’ αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή το Θεό, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Τότε ο Ιησούς είπε: «Δε θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννιά πού είναι; Κανένα τους δε βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει το Θεό παρά μόνο τούτος εδώ ο αλλοεθνής;» Και σ’ αυτόν είπε: «Σήκω και πήγαινε στο καλό∙ η πίστη σου σε έσωσε».

Ο Χριστός ο Υιός του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ως τέλειος Θεός  γνώριζε πολύ καλά τι κρύβει στην καρδιά του ο κάθε άνθρωπος. Ήξερε τι είχαν κάνει, τι έκαναν, τι θα έκαναν. Ήξερε ακόμα και τις πιο μύχιες σκέψεις του κάθε ανθρώπου. Αλλά και ως τέλειος άνθρωπος δε θα μπορούσε να μην εκπλαγεί από την αγνωμοσύνη που έδειξαν οι εννιά λεπροί από τους δέκα που θεράπευσε. 

Lou Reed - Perfect Day

 

Αντιβίωση

 

Συχνά πυκνά φίλοι/ες και γνωστοί/ές μου στέλνουν μήνυμα ή παίρνουν τηλέφωνο και αρχίζουν: "με πονάει το κεφάλι, διάβασε μου καμιά ευχή" ή "έχω πυρετό, μη με ξεχάσεις στη λειτουργία"...Προφανώς με έχουν μπερδέψει με το ντεπόν δεν εξηγείται αλλιώς. Τι είμαι ρε σεις, αντιβίωση; Σιγά μη σας διαβάσω και για τη πέτρα στα νεφρά, τη τριχόπτωση(αν το πετύχαινα αυτό θα διάβαζα εμένα πρώτον) και για τη κυτταρίτιδα. Να πάτε στο φαρμακείο, να αγοράσετε κανένα αντιπυρετικό, κανένα αντιφλεγμονώδες, να κινηθεί και η αγορά στο χώρο των φαρμάκων. Τώρα που έχουμε αποθέματα, αύριο δε ξέρεις τι γίνεται. Ή να κάνετε καμιά γυμναστική. Για τη πέτρα και τη τριχόπτωση, μη κάνετε τίποτα, δε θα πιάσει το έχω δοκιμάσει! Άντε συμμαζευτείτε λίγο ορισμένοι/ες γιατί σε λίγο θα με ρωτάτε αν βγαίνω και σε αναβράζον ή σε σιρόπι...

Leonard Cohen - You Want It Darker

 

Ντομάτες

 

Σήμερα θα γράψω για ντομάτες. Αλλά το κείμενο δεν αφορά μόνο τις ντομάτες αλλά και όλα τα άλλα λαχανικά. Μαρούλια, κρεμμύδια, καρότα, αγγούρια, κολοκυθάκια κλπ...Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ο αξιότιμος κλάδος των αγροτών με το παρακάτω κείμενο. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι παρά χιουμοριστικό και ίσως προϊόν κάποιας μυθοπλασίας...

Με πλησιάζει κάποιος, κάπου, κάποτε και μου φέρνει κάτι ντομάτες κάτι αγγουράκια και ίσως και κάποια άλλα ζαρζαβατικά από τον κήπο του. Τον ευχαρίστησα ευγενικά και τα άφησα στη κουζίνα. "Μα τι κάνεις;" μου λέει με αγανάκτηση! "Δοκίμασε τη ντομάτα! Να δεις τι γεύση και τι άρωμα! Όχι σαν αυτές του μανάβικου που είναι όλο φάρμακα". "Ε, ξέρεις, δεν πεινάω τώρα" απάντησα, ξέροντας τι κατάληξη θα έχει αυτή η ιστορία(φαντάζομαι ότι κι εσείς ήδη έχετε μαντέψει)."Δε πειράζει", επέμεινε, "φάε να δεις διαφορά". Πήρα λοιπόν μια ντομάτα, την έπλυνα, την έκοψα κι έφαγα ένα κομμάτι. "Λοιπόν;" με ρώτησε όλο αγωνία..."Ωραία" του απάντησα κι ευχόμουν να γλιτώσω τη συνέχεια. Δε τη γλίτωσα.

Κουτσούμπας: Οι μπίζνες του νέου νομοσχεδίου

 

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας άσκησε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση όχι μόνο για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας και τα μη κρατικά πανεπιστήμια- που ήταν το αντικείμενο συζήτησης στη Βουλή- αλλά και για τη ρύθμιση που αναμένεται αναφορικά με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

«Πάει πολύ να εμφανίζεστε ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων, επειδή θα φέρετε νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, όταν μιλάμε για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, δεν μιλάμε για την αναγνώριση μιας μορφής συμβίωσης ή για κάποια ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ των συμβιούντων, βασικά μιλάμε για την τεκνοθεσία, την από κοινού γονική μέριμνα, τα οποία δεν είναι δύο ξεχωριστές έννοιες», είπε αρχικά ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ.

«Το αντίθετο: γάμος ομόφυλων σημαίνει από χέρι κατάργηση της πατρότητας-μητρότητας. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον γονέα 1, 2, 3 και βάλε. Οδηγεί στην ακραία εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος με την παρένθετη μητρότητα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών. Έτσι ήταν και έτσι είναι, όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι να το διαχωρίσουν για ευνόητους λόγους», συνέχισε ο Δημήτρης Κουτσούμπας.

«Κάνετε, λοιπόν, λέτε, μια σημαντική κίνηση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Επικαλείστε μάλιστα τα δικαιώματα των παιδιών που μεγαλώνουν από ομόφυλα ζευγάρια. Αν όντως θέλατε να ρυθμίσετε ή να βελτιώσετε κάποιες ρυθμίσεις που υπάρχουν και που αφορούν τη σχέση ενός παιδιού με την ή τον σύντροφο του φυσικού ή θετού γονιού του, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, θα μπορούσατε να το κάνετε. Και να καλύψετε κάποια ζητήματα, της καθημερινότητας σε όφελος της προστασίας των παιδιών», τόνισε ακόμη.

Joan Baez - Diamonds And Rust

 

Πρόταση προς το ελληνικό κοινοβούλιο ιδιαιτέρως δε προς την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση

 

Μία καλή λύση, για να ξεμπερδεύουμε με την ανάγκη να κάνουμε νόμους, δημόσιο διάλογο, τον οποίο πρέπει να στήνουμε και να χειραγωγούμε ώστε να ακούγονται μόνο οι απόψεις που θέλουμε και να εξοβελίζουμε, να ειρωνευόμαστε ή να λοιδορούμε τις αντίθετες(και η αλήθεια είναι πως η Αριστερά που διατείνεται πως πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις με μεγάλη προθυμία και χαρά συνετέλεσε σε αυτή την ιδιότυπη γραφικοποίηση-φίμωση) με τη συνδρομή των μέσων, έντυπων, ηλεκτρονικών, διαδικτυακών, είναι τα σούπερ μάρκετ. Τα πράγματα είναι απλά. Εφόσον έχουμε υποβιβάσει ήδη τους ανθρώπους σε "δικαίωμα", έχουμε κάνει ήδη το πρώτο βήμα, μπορούμε να το προχωρήσουμε και να τους μετατάξουμε στη κατηγορία εμπορεύματος. Θα το λέμε αγαθό που είναι και πιο εύηχο. Και πού θα βρεις τα πιο πολλά αγαθά; Στο σούπερ μάρκετ. Δε χρειάζονται και πολλά. Μια προσεκτική κατασκευή ειδικών ραφιών όπου θα τοποθετούνται τα μωρά ή τα μικρά παιδιά και ο κάθε πολίτης θα εξασκεί το δικαίωμά του να αποκτήσει ένα από δαύτα χρησιμοποιώντας την ηλεκτρονική του κάρτα που θα την ονομάσουμε baby(ή adoption) pass! Θα υπάρχει διαχωρισμός σε φύλο(αγόρι, κορίτσι, ρευστό για να ικανοποιηθεί και η δικαιωματιστική μερίδα του πολιτικού τόξου), χρώμα δέρματος, μαλλιών, κιλών κλπ. Έτσι νομίζω πως θα επιτύχουμε πραγματικά, και με έναν έλεγχο στις τιμές για να μην υπάρχει το φαινόμενο της -εισαγόμενης βεβαίως- κερδοσκοπίας και ακρίβειας, την απόλυτη εφαρμογή της αναγνώρισης του δικαιώματος να αγοράσουν ένα παιδάκι και να το διαμορφώσουν όπως αυτοί/αυτές/αυτά θέλουν για όλο τον κόσμο. Επίσης κανένας, ούτε φυσικά η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση(ειδικά αν έχουν αριστερό/σοσιαλιστικό πρόσημο) δε θα χρειαστεί να ασχοληθούν ποτέ με πραγματικά προβλήματα και δ θα αναγκαστούν να δώσουν ποτέ μα ποτέ λύσεις. Καλημέρα σας και εις στο επανιδείν.

Willie Nelson - Have You Ever Seen the Rain

 

Ονειρικά εδέσματα

 

Υπάρχουν άνθρωποι με όνειρα πολύ χειροπιαστά. Συνήθως μετριούνται αυτά με καταθέσεις στη τράπεζα και περιουσιακά στοιχεία. Δε ξέρω, αλλά νομίζω ότι τους λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους. Έχουν όνειρα πολύ χωμάτινα. Ναι, τους λυπάμαι όσο μένουν σε αυτού του είδους τα μη όνειρα. Αρχίζω και τους αντιπαθώ όμως, όταν λοιδορούν και ειρωνεύονται τα όνειρα όσων ακόμα μπορούν πραγματικά να ονειρεύονται. Το να θρέφεσαι μόνο με τα επίγεια είναι δικαίωμα σου. Το να θες οι άλλοι να μη δοκιμάσουν τα ονειρικά εδέσματα είναι η κατάντια σου.

Τρελοί καιροί

 

Έρχεται καιρός κατά τον οποίον οι άνθρωποι θα τρελαθούν· κι αν δουν κάποιον που δεν είναι τρελός, θα του επιτεθούν και θα του πουν, είσαι τρελός, γιατί δεν θα είναι όμοιός τους.

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

The Monkees - I'm a Believer

 

Τα δύο φύλα

 

Μιλάω με μια παλιά συμφοιτήτρια(όχι με μία μόνο αλλά μία κοροϊδεύω τώρα), πολύ καλή κοπέλα αλλά σε κάθε κουβέντα έχω την αίσθηση ότι μιλάω με τη γιαγιά μου; Γιατί; Γιατί κάθε, σχεδόν, φορά που θα πούμε κάτι πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρει ότι πέρασαν από τότε πάνω από είκοσι χρόνια. Όπως η γιαγιά μου, όταν μου έλεγε ιστορίες ξεκινούσε ή παρέμβαλε πάντα το "ε, τότε ήταν δύσκολα χρόνια, πείνα, φτώχια". Έτσι κι αυτή η φίλη μου με τα είκοσι χρόνια που έχουν περάσει από τότε. Σιγά πια κυρά μου! Λες και μόνο για εμάς πέρασαν τα είκοσι χρόνια. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος έμεινε να ζει στο 2000. Τι πράγμα και τούτο. Πάντως με αυτή τη λόξα της, με έκανε να αναλογιστώ τα δύο φύλα και το πως γερνάνε. Αρχικά να διασαφηνίσω τη θέση μου. Άνδρες και γυναίκες δεν ανήκουν στο ίδιο είδος. Οι γυναίκες είναι άνθρωποι με όλη τη πολυπλοκότητα της σκέψης τους και την ποικιλομορφία τους ενώ οι άντρες είναι απλά άτριχοι ομιλούντες χιμπατζήδες. Και όχι και τόσο άτριχοι μερικοί από εμάς...Βάλτε μας να δούμε αγώνα ποδοσφαίρου ή να φάμε ένα κοντοσούβλι και θα δείτε πως λέω αλήθεια! 

Chantal Chamberland ~ Don't Explain

 

Τα σπασμένα κρεβάτια

 

Το πιο άτιμο από τα έπιπλα που μπορεί να σου σπάσουν, να σου χαλάσουν, είναι το κρεβάτι. Δεν έχεις που να πεις τον πόνο σου και ποιον να βρεις να σου συμπαρασταθεί. Ας πούμε, σπάει η βιβλιοθήκη, σου λένε με θαυμασμό "πω πω, πόσα βιβλία έχεις". Σπάει ο καναπές, σου λένε "τόσες πολλές επισκέψεις;". Ας φύγουμε από τα έπιπλα. Χαλάει η κουζίνα σου λένε "master chef το έχετε κάνει, ε;". Σπάει το κρεβάτι. Αρχίζουν τα πονηρά χαμόγελα. "Αλήθεια; Τι κάνατε και έσπασε το κρεβάτι; Έφηβοι είστε ακόμα;" κλπ. Αυτά αν οι φίλοι που θα μιλήσετε έχουν καλή διάθεση. Αλλιώς ακούς κάτι από τα επόμενα: "Μα καλά πόσο τρώτε πια; Σαν γορίλλες έχετε γίνει και δεν άντεξε το κρεβάτι! Η ζυγαριά, έσπασε κι εκείνη;" και άλλα τέτοια. Δίκιο δε βρίσκεις ποτέ. Κανείς δε θα σκεφτεί ότι το κρεβάτι δεν ήταν καλά φτιαγμένο ή ότι το υλικό του είχε πρόβλημα. Δε θα σκεφτούν καν ότι μπορεί να έχεις άγχος, να βλέπεις εφιάλτες και να κάνεις ανήσυχο ύπνο στριφογυρίζοντας. Όχι. Το μυαλό θα πάει ή στο πονηρό ή στο κακό. Ή στο πολύ σεξ ή στο πολύ φαγητό(μεταξύ μας, συνήθως φταίει το δεύτερο...). Καμία κατανόηση. Ή εξυπνάδες ή κακεντρεχή σχόλια. Ή και τα δύο. Τι να πω. Βέβαια, ο Θεούλης βλέπει κι έρχεται η ώρα που σπάνε και τα κρεβάτια αυτών που σε δούλευαν επειδή έσπασε το δικό σου. Και τότε είναι η σειρά σου να "συμπαρασταθείς". Έτσι είναι αυτά.  Δράττομαι λοιπόν, της ευκαιρίας να συμπαρασταθώ σε όσους και όσες (που δεν κορόιδευαν προηγουμένως, να το τονίσω αυτό) κάποια στιγμή έσπασε το κρεβάτι και είχαν να αντιμετωπίσουν αυτές τις στερεοτυπικές και συντηρητικές αντιδράσεις. Μαζί σας αδέρφια! Στους υπόλοιπους που κορόιδευαν και την έπαθαν κι οι ίδιοι...στα μούτρα σας!

Dead Can Dance - Xavier

 

Κυριακή μετά τα Φώτα

 

Εκείνο τον καιρό, όταν έμαθε ο Ιησούς πως συνέλαβαν τον Ιωάννη, έφυγε για τη Γαλιλαία. Εγκατέλειψε όμως τη Ναζαρέτ και πήγε κι έμεινε στην Καπερναούμ, πόλη που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης, στην περιοχή των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Έτσι πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Ησαΐα που λέει: Η χώρα του Ζαβουλών και η χώρα του Νεφθαλείμ, εκεί που ο δρόμος πάει για τη θάλασσα και πέρα από τον Ιορδάνη, η Γαλιλαία που την κατοικούν ειδωλολάτρες, εκεί αυτοί που κατοικούνε στο σκοτάδι είδαν φως δυνατό. Και για όσους μένουν στη χώρα που τη σκιάζει ο θάνατος ανέτειλε ένα φως για χάρη τους. Από τότε άρχισε κι ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: «Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού».

Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε το κήρυγμά του ο Ιησούς. Με μια τόσο απλή φρασούλα. Εφτά λέξεις όλες κι όλες που όμως περιέχουν όλη την ουσία της μετέπειτα διδασκαλίας Του. Μετανοείτε, γιατί έφτασε η Βασιλεία του Θεού. 

Δηλαδή; Δηλαδή αλλάξτε τρόπο ζωής, αλλάξτε τρόπο σκέψης. Σταματήστε να κάνετε αυτά που μέχρι τώρα κάνετε και που σας κρατούν μακριά από τον Θεό. Πράξτε αυτά που μέχρι τώρα δε πράξατε και θα σας φέρουν κοντά στον Θεό. Τι έκαναν μέχρι τότε οι Ιουδαίοι; Τι κάνουμε μέχρι σήμερα κι εμείς; Περιορίζουμε τη πίστη μας σε τύπους, δεν την αφήνουμε να ποτίσει την καθημερινότητά μας, βλέπουμε τη σχέση μας με τον Θεό ως μία συναλλαγή, του τύπου "εμείς κάνουμε αυτά που πρέπει τη Κυριακή και τις γιορτές, Εσύ φρόντισε να μη μας λείψει τίποτα, να μη πάθουμε κανένα κακό". Βρίσουμε δικαιολογίες όχι μόνο για να μη βοηθήσουμε τους διπλανούς μας αλλά και για να τους μισήσουμε όσο πιο πολύ γίνεται. Και αν μπορέσουμε να τους κάνουμε κι αυτούς να μας μισήσουν. Βάζουμε πρώτα τον εγωισμό μας, τον ατομικό αλλά και τον εθνικό, όπως οι Εβραίοι εκείνης της εποχής, που περίμεναν έναν Μεσσία που θα ασχοληθεί μόνο με αυτούς, θα τους κάνει βασιλείς της γης και θα υποτάξει τα άλλα έθνη σε αυτούς. Και ο Χριστός τους λέει ξεχάστε τα όλα αυτά, ήρθε η Βασιλεία του Θεού. Γιατί πράγματι ήρθε η βασιλεία του Θεού με τη Γέννηση του Χριστού. Με την Ανάστασή Του άνοιξε ο δρόμος για να γυρίσουμε πίσω στον Θεό και ο δρόμος αυτός βαδίζεται μόνο με τη μετάνοια. Γιατί μετάνοια είναι το σπάσιμο των δεσμών της αμαρτίας.

Κράτος Θεού;

 

https://www.isagiastriados.com/index.php/articles/8454-o-xristos-egkathidrysei-kratos-theoy

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

       Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι δεν ζούμε σε όντως χριστιανική κοινωνία και ότι το κράτος μας δεν είναι «κράτος Θεού». Άλλωστε ο Χριστός δεν ήλθε ν’ αλλάξει τις κοινωνίες αλλά τον άνθρωπο. Δεν επιδιώκει να εγκαθιδρύσει κράτος Θεού αλλά τη Βασιλεία Του που δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Η προσπάθεια κάποιων, κληρικών και λαϊκών, να επιβάλουν στην κοινωνία, θεμιτά ή αθέμιτα, άμεσα ή έμμεσα, τις χριστιανικές λεγόμενες αρχές, δείχνει ότι δεν κατανόησαν το πνεύμα του Ευαγγελίου κι ας έχουν καλές προθέσεις.

Virgin Steele - Noble Savage

 

Δίλημμα...

 

Δεν μπορώ να αποφασίσω...Κάποιοι είναι χαζοί επειδή παίρνουν στα σοβαρά τις απόψεις μου ή επειδή  παίρνουν στα σοβαρά τις δικές τους απόψεις...;

Kι εμείς οι πνευματικοί δεν είμαστε άγγελοι και αρχάγγελοι

 

https://www.protothema.gr/greece/article/1454497/arhiepiskopos-kritis-eugenios-gia-omofula-zeugaria-einai-aderfia-mas-kai-emeis-oi-pneumatikoi-den-eimaste-aggeloi/

Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Αντιθέσεις» του Κρήτη TV πήρε θέση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών λέγοντας πως όλοι είναι παιδιά του Θεού και τόνισε πως δεν μπορεί να διαχωρίζονται με το αν είναι ή όχι ομόφυλοι ή ετερόφυλοι.

«Θα πω πρώτα για τους ομόφυλους ανθρώπους. Για να περάσουμε σε αυτό που ονομάζεται γάμος. Να μιλήσουμε για τα πρόσωπα. Με τα ομόφυλα πρόσωπα δεν έχουμε κανένα προβληματισμό στην ανοιχτή μας αγκαλιά προς αυτά. Είναι αδέρφια μας, είναι άνθρωποι που έχουν έναν προσανατολισμό, που εγώ δεν είμαι άξιος να κρίνω κανένα από αυτούς. Γιατί ο Χριστός μου είπε μην κρίνεις για να μην κριθείς. Όποιος λοιπόν εκφράζεται κατηγορηματικά εναντίον αυτών των προσώπων που έχουν ανάγκη περισσότερο από όλους αγάπης, που δεν στάθηκε ούτε ένα λεπτό στη σκέψη πώς έχουν γίνει αυτό που είναι, τι παιδική ζωή είχαν, τι τραύματα κουβαλούν... Ισχύει όχι μόνο για τα ομόφυλα πρόσωπα, αλλά για όλα τα πρόσωπα που βγάζουν βία στην κοινωνία», είπε.

Skyclad - When All Else Fails

 

Η λίστα με τα ψώνια

 

Όταν πηγαίνω για ψώνια πηγαίνω πάντα με λίστα. Και τη λίστα δεν πετάω μέχρι να παρέλθει 24ωρο από την ώρα που άδειασα τα ψώνια στο σπίτι και τα έλεγξε ο δεσμοφ...η γυναίκα μου. Και σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο για να γλυτώσετε τυχόν συζητήσεις υπαρξιακού περιεχομένου. Να σας εξηγήσω τι εννοώ...Πήγα μια φορά -με λίστα- για ψώνια, αγόρασα ότι είχε γράψει η σύζυγος, τα πήγα σπίτι, τα ακούμπησα και πέταξα τη λίστα. Ήρθε μετά η η γυναίκα μου, η γλυκιά μου η γυναικούλα, τα έβαλε στα ντουλάπια και στα ράφια. Μέχρι εδώ όλα κύλησαν ομαλά. Μετά από κανένα μισάωρο, ίσως καμιά ώρα, θυμήθηκε ότι ήθελε και σιμιγδάλι. Μου λέει,  πήρες σιμιγδάλι; Λέω όχι, δεν το είχες στη λίστα. Στο είχα γράψει μου απαντά, φέρε να δούμε τη λίστα. Την πέταξα λέω και ήδη έχουμε πετάξει κι άλλα σκουπίδια και έχει γίνει η σακούλα χάλια. Οπότε απόδειξη του εγκλήματος δεν υπήρχε. Μετά άρχισε ο μονόλογος-κατηγορητήριο...Στο είχα γράψει αλλά δεν έδωσες σημασία στη λίστα. Αλλά γιατί να δώσεις σημασία στη λίστα; Μήπως έδωσες ποτέ σημασία σε αυτά που σου λέω; Που είσαι πάντα αδιάφορος και μόνο αυτά που διαβάζεις εσύ σε ενδιαφέρουν , που μου έχεις γεμίσει το σπίτι βιβλία και δε μπορούμε να κουνηθούμε και πετάς ένα σωρό χρήματα εκεί, το μέλλον των παιδιών δεν το σκέφτεσαι βρε;  Της λέω από το σιμιγδάλι φτάσαμε στο μέλλον των παιδιών; Είναι η γενικότερη στάση σου, μου απάντησε κι έφυγε. Από τότε όχι μόνο δε πετάω τις λίστες αλλά τις ταξινομώ σε ειδικές καρτέλες οπότε αν κληθώ σε απολογία ένα μήνα μετά να έχω έτοιμη υπερασπιστική γραμμή...

Βανδάλισαν εικόνα της Αγίας Ματρώνας με τον Στάλιν στη Γεωργία

 

https://www.orthodoxianewsagency.gr/patriarxeia/patriarxio_georgias/to-patriarxeio-georgias-gia-ton-vandalismo-tis-eikonas-tis-agias-matronas-me-ton-stalin/

Μεγάλη έκταση έχει πάρει το τελευταίο διάστημα στη Γεωργία το θέμα της φθοράς εικόνας στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδος στην Τιφλίδα από άγνωστο δράστη.

Του Νίκου Οικονόμου / ope.gr

Ο δράστης έριξε χρώμα πάνω στην εικόνα στην οποία απεικονίζεται, μεταξύ άλλων, ο γεννημένος στη Γεωργία Ιωσήφ Στάλιν – πρώην δικτάτορας και δηλωμένος άθεος που κατέστειλε βίαια τη θρησκεία σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση – να ευλογείται από την Αγία Ματρώνα της Μόσχας, μια αγία της Ρωσίας, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Lynyrd Skynyrd - Free Bird

 

I rest my case...

 

Με παίρνει χθες ένας φίλος μου τηλέφωνο εκνευρισμένος. "Τι είναι αυτά ρε που έγραψες για τους φίλους σου, ότι μόνο με τα αθλητικά ασχολούνται;" μου λέει. "Έλα ρε" του απαντώ με το γνωστό λόγιο στυλ μου, "χιουμοριστικό τελείως ήταν, αφού στο τέλος γράφω ότι δε κάνω παρέα με ανθρώπους που δεν ασχολούνται με τα αθλητικά". "Σε ποιον τα πουλάς αυτά μωρή ρόμπα, λες και δε σε ξέρω" μου ξαναλέει. Και ακολουθεί ο διάλογος:

Αυτός: Εσύ δε βλέπεις μπάλα;

Εγώ: Αφού σου είπα, πλάκα έκανα

Α: Τι πλάκα ρε, βλέπεις ή δε βλέπεις μπάλα;

Ε: Βλέπω ρε, αλλά αφού επιμένεις, σπάνια ξεκινάω κουβέντες για αθλητικά και ποτέ σοβαρά

Α: Σώπα ρε! Και νομίζεις ότι είσαι εξυπνότερος, ότι έχεις ενδιαφέροντα; Άσε μας κάτω

Ε: Όχι, δεν είπα αυτό, να το συζητήσουμε το πράγμα, μη μείνει παρεξήγηση

Α: Να το συζητήσουμε, να δω τι θα μου πεις, που ασχολούμαι μόνο τάχα μου μόνο με τα αθλητικά...Να το συζητήσουμε...αλλά όχι τώρα

Ε: Γιατί όχι τώρα;  

Α: Ε να, αρχίζει ο Ολυμπιακός σε λίγο μη το χάσουμε

Ε: Πώς λες να πάει; Σερνόμαστε φέτος, έχουμε και τη διαιτησία κόντρα

Α: Ο Χοντρός(Μαρινάκης όταν τον βρίζουμε, αλλιώς είναι ο Πρόεδρος) φταίει που δε κάνει μεταγραφές...Καλά άρχισε. Τα λέμε στο ημίχρονο. Άσε με, να πεθάνω είμαι..

Ε: ΟΚ. Δες το ποδόσφαιρο, να δω το μπάσκετ και να ανταλλάσσουμε μηνύματα

Α: Έγινε, τα λέμε...

Όπως λένε και οι δικηγόροι στις ΗΠΑ(δε ξέρω αν το λένε, σε σειρές και ταινίες το έχω δει) I rest my case....

Rainbow - I wrrender

 

Οι φίλοι μου...

 

Με ρωτάνε πολλοί(κανένας δε με ρωτάει, απλά το χρησιμοποιώ για να γράψω αυτά που θέλω) γιατί γράφω όλο για διαλόγους με φίλες και όχι με φίλους και αν κρύβεται κάτι πίσω από αυτό το γεγονός. Λοιπόν, θα απαντήσω. Οι φίλοι μου είναι βαρετοί. Γενικά οι άντρες είμαστε βαρετοί. Ας πούμε, παίρνω ένα φίλο τηλέφωνο. Τον ρωτάω τι κάνει:"Χάλια είμαι, όλα μαύρα, χάσαμε τη Κυριακή, θέλω να πέσω να πεθάνω από τη στεναχώρια...". Προσπαθώ να τον παρηγορήσω λέγοντάς του ότι έτσι είναι ο αθλητισμός, τους αδίκησε και η διαιτησία κλπ, με κόβει στη μέση και ουρλιάζει: "Ακούς ρε τι σου λέω; Χάσαμε! Θέλω να πεθάνωωωωω!!!". Την επόμενη εβδομάδα, θέλοντας να δω αν πέθανε τελικά, τον ξαναπαίρνω τηλέφωνο. Αλλάζει λίγο η απάντηση: "Κερδίσαμε ρε! Τους πατήσαμε κάτω! Τι ομαδάρα Θεέ μου! Είμαι τόσο χαρούμενος που θέλω τώρα δα να πεθάνω". Προσπαθώ να μετριάσω κάπως τον ενθουσιασμό του που έχει ξεφύγει και του λέω πως στους άλλους ακύρωσε γκολ και δεν έδωσε πέναλτι και πως το πρωτάθλημα έχει δρόμο ακόμα...Απάντηση ουρλιαχτή:"Ρε ακούς τι σου λέω κερδίσαμε! Ομαδάρα ρε , όνειρο ρε Θέλω να πεθάνωωωωωω. Την επόμενη εβδομάδα, ανησυχώντας για την υγεία του ξαναπαίρνω. "Ισοπαλία φέραμε. Δε ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να λυπηθώ. Θέλω να πεθάνω..." ε, του το έκλεισα το σκατοτηλέφωνο και δεν ξαναπήρα. Κάπως έτσι είναι με όλους τους φίλους μου. Οπότε τι να γράψω; Θα πει κάποιος ότι δεν ασχολούνται όλοι οι άντρες με τη μπάλα και τα αθλήματα. Αυτούς που δεν ασχολούνται δεν θέλω καν να τους ξέρω όχι να τους έχω και φίλους από πάνω...

Άξιοι της μοίρας μας

 

Ποδοσφαιρικό σχόλιο κι όποιος κατάλαβε: Το ότι αυτοί που αδικούνται σήμερα χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα αυτών που αδικούσαν χθες ενώ αυτοί που αδικούνταν χθες χρησιμοποιούν σήμερα τα επιχειρήματα αυτών που τους αδικούσαν και κανείς από όλους αυτούς δεν κοκκινίζει από ντροπή ενώ οι υποστηρικτές των μεν και των δε χειροκροτούν σαν ηλίθιοι δείχνει και το μυαλό που έχει αυτός εδώ ο λαός και γιατί τραβάει όσα τραβάει.

Blind Guardian - Valhalla

 

Καλημέρα!

 Δε μου αρέσει να μου λένε καλημέρα. με βλέπει ο άλλος στο δρόμο  7 παρά το πρωί, "καλημέρα" μου λέει χαμογελώντας. Και πρέπει κι εγώ να χαμογελάσω και να του πω καλημέρα, κι ας μην έχει βγει ο ήλιος ακόμα. Όχι ρε, δεν είναι καλημέρα. Αν ήταν καλή θα ήμουν σπίτι και θα κοιμόμουν, δε θα ήμουν στο δρόμο να βλέπω εσένα! Και πού το ξέρεις ότι έχω καλημέρα; Δεν έχω καλή μέρα. Ξύπνησα για να πάω να κηρύξω πτώχευση και να γραφτώ στους απόρους του δήμου Αθηναίων. Μαύρη είναι η μέρα μου κι άραχλη. Και τι πάει να πει καλημέρα; Πού το ξέρεις ότι δε θα συννεφιάσει, δε θα βρέξει, δε θα χιονίσει; Πού ξέρεις ότι είναι καλή η μέρα για εμένα αν έχει λιακάδα; Δε μου αρέσει ο ήλιος. Μου κάνει καρκίνο στο δέρμα. Άσε με ήσυχο! Ε, ρε κάτι άνθρωποι που κυκλοφορούν πρωί πρωί....Άδικο έχω; 

Από το επερχόμενο λογοτεχνικό μου πόνημα "Το ημερολόγιο ενός χαλβά" εκδ. Ο Ανέκδοτος

Ο κόσμος όλος

 

Μια φίλη μου, πραγματικά πολύ ενοχλητικός άνθρωπος όπως είναι γενικά οι φίλοι, είχε(και ακόμα έχει) την εξής κακιά συνήθεια: θεωρούσε σωστό ό,τι έκανε ο "κόσμος" (συνήθως αναφερόταν στους γνωστούς της και τους συγγενής της) και πίστευε ότι έχει το δικαίωμα να σε πρήζει μέχρι να κάνεις αυτό που κάνει ο κόσμος. Δηλαδή η ίδια. Οπότε σε ρωτάει "τι κάνεις;". Λες "καλά μωρέ, έχω λίγο βήχα" και αρχίζει ο εξής διάλογος:

-Να πας σε γιατρό

-Γιατί να πάω σε γιατρό; 

- Γιατί βήχεις

-Ε, σιγά το πράγμα

- Εγώ όταν βήχω πηγαίνω

-Ε, εγώ δεν πηγαίνω

-Όλος ο κόσμος πάει

-Ποιος είναι αυτός ο κόσμος; 

-Ο ξάδερφος από το χωριό της μάνας μου, η ξαδέρφη από το χωριό του πατέρα μου, η θεία από το χωριό του άντρα μου, όλοι

-ΟΚ, άρα ο γιατρός έχει πολλή δουλειά, δεν έχει χρόνο για μένα..

Κάποτε, μια Παρασκευή, φοιτητές στη Λάρισα τότε,  με ρώτησε. -Πού θα βγεις το Σάββατο το βράδυ; 

-Πουθενά. Θα βγω τη Δευτέρα που θα κατέβω Αθήνα

-Μα όλος ο κόσμος Σάββατο βγαίνει

(αφού διευκρινίσαμε ποιος είναι "όλος ο κόσμος με τη παραπάνω μέθοδο)

-Δε με νοιάζει τι κάνει όλος ο κόσμος

-Μα δε μπορεί να μη σε νοιάζει τι κάνει όλος ο κόσμος

-Δε με νοιάζει

-Μα δε γίνεται

-Κοίτα, αυτός ο κόσμος όλος που θα βγει Σάββατο, περιλαμβάνει κι εσένα; 

-Ναι

-Ε, γι' αυτό δε βγαίνω Σάββατο, όλο τον ίδιο κόσμο βλέπω...

Πολύ καλή κοπέλα στη πραγματικότητα. Της έχω κρατήσει μια ιδιαίτερη θέση στο σπίτι και έχω μια φωτογραφία της. Ακριβώς στο κέντρο του στόχου που πετάω τα βελάκια...

Leatherwolf - The Calling

 

Μουσικές ερωτήσεις.

 

Με πλησιάζουν μερικές φορές διάφοροι, κι επειδή για κάποιο λόγο έχουν ταυτίσει τον παπά με τα δημοτικά τραγούδια, με ρωτάνε για τη δημοτική μουσική. Όταν τους απαντώ πως δε μου αρέσει καθόλου με κοιτάνε με μια έκφραση έκπληξης και αηδίας μαζί, όπως όταν λέω ότι μου αρέσουν οι μπάμιες(παρεμπιπτόντως τις φτιάχνει καταπληκτικές η γυναίκα μου χωρίς αυτή την ενοχλητική "μύξα"). Αλλά επειδή οι άνθρωποι είναι συνήθως επίμονοι, δε τα παρατάνε εκεί. Το πάνε παρακάτω. Οπότε φτάνουν στο επόμενο λογικό είδος. Τα λαϊκα. 'Οταν τους λέω ότι ούτε λαϊκά μου αρέσουν με κοιτάνε πια με έκδηλη περιφρόνηση σαν να τους έχω προσφέρει τις μπάμιες που ανέφερα παραπάνω. Κάποιοι, λίγοι τολμάνε να πάνε ακόμα παραπέρα υπογραμμίζοντας πως και  τα δύο αυτά είδη έχουν συγγένεια με τη βυζαντινή μουσική. Οπότε τους αποτελειώνω λέγοντας πως αν η βυζαντινή μουσική δεν ήταν κομμάτι της λειτουργικής ζωής, δε θα την άκουγα ούτε δεμένος με ατσάλινα δεσμά και με κάποιον να με σημαδεύει με καραμπίνα. Ε, τότε όλη η αγανάκτηση ξεσπά σε μια ερώτηση. "Είστε σίγουρα παπάς;"  μου λένε. "Αν σας απαντήσω όπως πραγματικά θέλω, θα πάψω να είμαι..."

Ελευθερία

 

Αντάλλασσα μηνύματα με μια φίλη και της έστειλα ένα αστείο κειμενάκι για το πως καταπιέζει τον άντρα της. Το διάβασε, γέλασε και μου λέει: "δεν τον καταπιέζω", "Όχι", της απαντώ, "ο άντρας σου απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα ενός σκλάβου στις ΗΠΑ του 17ου αιώνα". "Ε, είδες;" μου ξαναλέει, "στα λόγια μου έρχεσαι". Απλά άπαιχτη...

Accept - Balls to the Wall

 

Θεολογική έκσταση

 "Αφέσου στο Χριστό" γράφουν διάφοροι εκκλησιαστικοί συγγραφείς των τελευταίων χρόνων και τα σύμπαντα παραληρούν. "Τι φωτισμένος παππούλης, τι πνευματικός άνθρωπος, τι γέροντας!!" Ενθουσιάζονται οι αναγνώστες και με ορθάνοιχτα τα μάτια προσπαθούν να αφομοιώσουν τη σοφία που διάβασαν. Και εκεί πάνω στην έκσταση , κάποιος ρωτάει, "εντάξει ρε παιδιά, αλλά πώς αφήνουμε τον εαυτό μας στον Χριστό; Τι σημαίνει και πώς γίνεται αυτό;". Αφού το σκεφτούν για κάμποση ώρα και αφού αλληλοκοιταχτούν, τα μέχρι πρότινος εκστασιασμένα πλήθη, αποφασίζουν να αγνοήσουν την ερώτηση και αυτόν που την έκανε και να συνεχίσουν να κολυμπούν στη προηγούμενη εκστατική κατάσταση...

ΥΓ. Όταν σε  κάποιον/α δεν έχω ιδέα τι να πω, τι ίδιο του λέω. Να αφεθεί στον Χριστό...

Gary Moore - Still Got The Blues

 

Αναρτήσεις

 

Έχετε δει αυτές τις αναρτήσεις στα social, που κάποιος εύχεται σε όλους, γενικά κι αόριστα, χρόνια πολλά; Ε, κανείς δε νοιάζεται γι' αυτές. Όλοι κάνουν "like", για να μην πουν οι άλλοι ότι είναι οι μ....κες που δεν έκαναν like στις ευχές αλλά κανείς δε νοιάζεται πραγματικά. Όταν τη βλέπουν λένε συνήθως: "να άλλη μια χαζή ανάρτηση που εύχεται χρόνια πολλά και πρέπει να κάνω like για να μη με κουτσομπολέψουν οι υπόλοιποι άνθρωποι για τους οποίους αδιαφορώ" και μετά πατάνε το κουμπάκι και πάνε παρακάτω. Είναι καταπληκτικό πως έχουμε περάσει τα χούγια μας που κληρονομήσαμε από τις γιαγιάδες στο χωριό στα social. Και κάποιοι φοβούνται πως θα μας αλλοτριώσει η τεχνολογία. Οι γιαγιάδες αλλοτριώνουν την τεχνολογία...

Τα Θεοφάνεια(μια πιο οικολογική προσέγγιση)

 

Τα Θεοφάνεια γιορτάζουμε σήμερα, μια πολύ μεγάλη γιορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας,. Είναι η μέρα σήμερα που ο Χριστός καταδέχεται να βαπτιστεί από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο στον Ιορδάνη ποταμό, όχι για να ελευθερωθεί από τις αμαρτίες Του, αφού δεν είχε, ο Χρίστος είναι ο μόνος αναμάρτητος που περπάτησε ποτέ στη Γη, αλλά για να αγιάσει όλη τη κτίση βαπτιζόμενος στα νερά του Ιορδάνη και να μας παραδώσει το μυστήριο του Βαπτίσματος. 

Ναι, ο Χριστός αγίασε όλη τη κτίση, όλο τον κόσμο με τη βάπτισή Του. Γι' αυτό και ανήμερα των Θεοφανείων κληρικοί κάθε βαθμίδας, αρχιερείς και ιερείς, τελούμε την ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού και ρίχνουμε στο σταυρό σε κολυμπήθρες, δεξαμενές, υδραγωγεία, λίμνες, ποτάμια, θάλασσες για να αγιαστεί το νερό, το οποίο με πολλούς τρόπους θα μεταφερθεί σε ολόκληρη τη κτίση και θα την αγιάσει κι αυτή. Με τη βροχή, με τον αέρα, μέσω πτηνών, ερπετών και εντόμων, μέσω των ψαριών. Ακόμα και το νερό που τρέχει στη βρύση του σπιτιού μας είναι αγιασμένο σήμερα. Και μετά θα πάμε σπίτια μας σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Γιατί θα μας έχει ξεφύγει μία σημαντική πτυχή της γιορτής που χάνεται μέσα στα πλούσια θεολογικά μηνύματά της, αλλά μία πτυχή που αξίζει να αναφερθεί.

Παιδιά

 

Όσοι έχετε παιδιά, μη μας τρώτε το χρόνο λέγοντάς μας τι κάνουν τα παιδιά σας στο σχολείο, στο σπίτι, στις δραστηριότητες. Δεν μας ενδιαφέρει. Ζοριζόμαστε να δείξουμε ενδιαφέρον για τα δικά μας παιδιά, σιγά μη μας νοιάξει για τα δικά σας...

Απόσπασμα από το δοκίμιο(δεν ξέρω καν τι είναι το δοκίμιο, απλά μου αρέσει σαν λέξη) που ποτέ δε θα εκδοθεί "Η οικογένειακή ζωή και οι χαρές της"

Uriah Heep - Sympathy

 

Κοινωνικοπολιτικοί καυγάδες

 

Όταν επιλέγω να τσακωθώ με κάποιον για τα πολιτικά, προτιμώ να είναι αριστερός. Οι αριστεροί γενικά είναι άνθρωποι που δεν έχουν χιούμορ, παίρνουν πολύ σοβαρά τις βλακείες που λένε κι έτσι οι αντιδράσεις τους είναι γενικά αστείες. Ενώ οι δεξιοί από την άλλη είναι εντελώς βαρετοί. Δε πιστεύουν αυτά που λένε αλλά τα λένε για να ευθυγραμμιστούν με αυτά που ακούγονται. Οπότε κανείς δεξιός δεν εκνευρίζεται αν του πεις ότι η πολιτική του φιλελευθερισμού εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Στην πραγματικότητα ούτε καν θα το καταλάβει. Αλλά και να το καταλάβει δεν τον ενδιαφέρει. Το βλέπει το πράγμα όπως το ποδόσφαιρο. Αν κερδάμε έχουμε ομαδάρα, αν χάνουμε φταίει η διαιτησία. Ενώ οι αριστεροί βρε παιδί μου έχουν και μια άλλη κουλτούρα. Και πολλές υποομάδες. Άλλοι λένε είναι του Στάλιν, άλλοι του Λένιν, άλλοι του Μάο, άλλοι του Τρότσκι, εγώ τον Μπλαχίν ξέρω που ήταν μεγάλος παίκτης και προπονητής του Ολυμπιακού κάποτε. Και τον Τσατσένκο που έδωσε την αγκωνιά στο Γιαννάκη στον τελικό του 1987. Από τότε είχα κάποια αντισοβιετικά αντανακλαστικά. Θεώρησα, μικρό παιδί τότε, ότι οι Σοβιετικοί είναι κάτι ψηλά γομάρια που ρίχνουν αγκωνιές σε μας τους κοντούς μελαχρινούς Έλληνες. Ναι, τότε οι Έλληνες ήμασταν μελαχρινοί γενικά, σήμερα κάποιοι λένε ότι είμαστε πολύ λευκοί και ξανθοί και οι μελαχρινοί είναι Παλαιστίνιοι και Αφγανοί. Δε ξέρω, θα σας γελάσω. Ας επιστρέψω όμως στους αριστερούς, αυτοί που μου αρέσουν πιο πολλοί είναι οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων παραομάδων που προέκυψαν από αυτόν. Γιατί οι κομμουνιστές μιλάνε σαν Ρώσοι αγρότες του 18ου αιώνα ή σαν Ρώσοι φιλόσοφοι του 20ου αιώνα. Το ίδιο μου κάνει αφού δε ξέρω ρώσικα έτσι κι αλλιώς.

Επιτυχίες

 

Θεωρώ πως στα νιάτα μου υπήρξα πιο καλός τζογαδόρος παρά εραστής. Δεν είναι ότι δεν είχα επιτυχίες με το γυναικείο φύλο. Απλά ήταν λιγότερες απ' ότι με το φύλλο της τράπουλας. Τώρα που το σκέφτομαι δεν κέρδισα ποτέ στα χαρτιά....

Από την βαθιά φιλοσοφική συλλογή μου(φυσικά και είναι ανέκδοτη) με τίτλο "Δηλωτή"

Rainbow - Gates of Babylon

 

Μεγαλεία!!!

 

Πολλοί μου είπανε πως είμαι φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα. Και κόπιασα πολύ είναι η αλήθεια για να τους διαψεύσω τελείως...

Από την -επίσης αδημοσίευτη- συλλογή γνωμικών με τίτλο: Γιατί δεν τονίζονται τα αγγλικά

Ωδή στα σόσιαλ

 

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω αυτούς που δεν εκτιμούν τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία σήμερα. Όλους αυτούς τους ανθρωποεπαφάκηδες που μας ζαλίζουν από το πρωί ως το βράδυ με την αναντικατάστατη ανθρώπινη επαφή. Πόσο αγνώμονες και αχάριστοι μπορούν να γίνουν; Ε; Πόσο; Αντί να ευγνωμονούν τον Ζούκερμπεργκ και όλους τους άλλους που έφτιαξαν τα σόσιαλ μίντια κάθονται και ανεβάζουν ηλίθια κείμενα χωρίς καμία νομική αξία ότι δε δέχονται να τους πάρει τις φωτογραφίες ο Μαρκ. Πρώτον, δε τις παίρνει, τις βάζετε μόνοι σας. Από κάθε καφετέρια, μπαρ, παραλία, πόλη, ξενοδοχείο και λαϊκή αγορά που πηγαίνετε λες και κάποιος νοιάζεται πραγματικά για το που είστε. Και μη ξεγελιέστε με τα λάικςςς, την ώρα που πατάνε το κουμπάκι οι φίλοι σας λένε "ας του πατήσω του μ...κα του ψωνισμένου" και μετά πατάνε. Οι άλλοι, όχι εγώ. Εγώ είμαι κύριος. Σας το στέλνω και σε μήνυμα μετά. Και να ένα από τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας. Τον βρίζεις τον άλλον αλλά δε σε ακούει. Έτσι και του τα σούρνεις και ξεσπάς αλλά και δε παρεξηγιέσαι. Από την άλλη, έχεις φίλους που δε τους χωνεύεις; Αντί να τους πεις κατάμουτρα ότι θα προτιμούσες να μιλάς με μια γελάδα σε βουστάσιο την ώρα που κάνει την ανάγκη της αντί σε αυτούς και να χαλάσετε τις καρδιές σας, στέλνεις μια καρδούλα. Σαν τον Κουτσούμπα όταν κορόιδευε τη Κωνσταντοπούλου. Τι πιο ωραίο και πιο αγαπησιάρικο; Δώρο της τεχνολογίας και των σόσιαλ και αυτό. Αμ τις ιώσεις; Που τις πάτε; Κάποτε σε έβλεπε η θειά σου και άρχιζε να σε φτύνει για να μη σε ματιάσει. Έτσι σε κόλλαγε όποια ίωση κουβαλούσε, γιατί πάντα κουβαλούσε μία. Τώρα;

Black Sabbath - Children of the Sea

 

Ηλιθιότητα...

 

Αν μη τι άλλο, η ηλιθιότητα διατρέχει όλο το φάσμα της πολιτικής αυτού του τόπου και, ευτυχώς, μας το υπενθυμίζει συχνά πυκνά. Αυτή τη φορά αφορμή στάθηκε, κακώς, το κοριτσάκι που είχε μαζί του ο νέος δήμαρχος Αθηναίων, ο κ.Δούκας στην αλλαγή του χρόνου. Το κοριτσάκι(κόρη της παρουσιάστριας της εκδήλωσης και του πρώην μπασκετμπολίστα Ν.Γαλακτερού) δεν ήταν αρκούντως...γαλακτερό, λευκό δηλαδή, ήταν μελαχρινό. Άλλο που δεν ήθελαν οι ηλίθιοι του ακροδεξιού φάσματος να ξεκινήσουν πόλεμο για την καθαρότητα της φυλής. Οι εκφράσεις γνωστές. Προδοσία, λαθρο, μουσλίμια κλπ κλπ. Όλο αυτά για ένα εννιάχρονο κοριτσάκι, το θυμίζω για να μη μπερδευόμαστε. 

Μέχρι εδώ δε μάθαμε κάτι καινούριο. Οι ακροδεξιοί είναι ηλίθιοι αλλιώς δε θα ήταν ακροδεξιοί. Τόσο ηλίθιοι που θεωρούν ότι οι Έλληνες είμαστε μια ξανθή, γαλανομάτικη φυλή. Έχουμε κάτι τέτοια δείγματα, αλλά γενικά είμαστε μάλλον μελαμψοί. Γιατί, τι έχουμε στην Ελλάδα που δεν έχουν στις βόρειες ξανθές χώρες; Πολύ ήλιο. Μπράβο παιδάκια. Έτσι δε μπορούμε να είμαστε ξανθά αγόρια και κορίτσια στη πλειοψηφία μας. Θα πεθαίναμε από καρκίνους του δέρματος. 

Ο ρατσισμός όμως κρύβεται εκεί που δεν το περιμένεις. Και στις καλύτερες προθέσεις. Αυτή είναι και η μαγεία της ανθρώπινη ψυχής άλλωστε. Οπότε, με το που φάνηκε το κοριτσάκι στις οθόνες, κι επειδή κυμάτιζαν σημαίες της Παλαιστίνης από κάτω, ενθουσιάστηκαν κάποιοι του πιο αριστερού, ανθρωπιστικού χώρου και έδωσαν συγχαρητήρια στον δήμαρχο για το πολιτικό μήνυμα που πέρασε ανεβάζοντας ένα κοριτσάκι από την Παλαιστίνη. Είδαν δηλαδή οι αντιρατσιστές και ανθρωπιστές ένα μελαχρινό κοριτσάκι και είπαν "α, να ένα παιδί από τη Παλαιστίνη". Αυτό, λέγεται ρατσισμός επίσης. Και λέγεται και ηλιθιότητα γιατί αν ο κ.Δούκας ήθελε να εράσει κάποιο πολιτικό μήνυμα θα έλεγε ευθύς εξαρχής, "έχω μαζί  μου την τάδε, που είναι ένα μικρό κορίτσι από τη Παλαιστίνη που ξεθεμελιώνει ο Ισραηλινός στρατός". Δε θα το άφηνε να το μαντέψουμε. Δε θα έπαιζε σπαζοκεφαλιές.

Ταύτιση

 

Κατά καιρούς μου άρεσαν διάφορες γυναίκες. Ευτυχώς για εκείνες(πιθανόν και για μένα) τα γούστα μας δεν συνέπεσαν...

*Για όσους/ες είναι μπουρντζόβλαχοι/ες και ξέρουν μόνο τα εγχώρια φρούτα, η εικονιζόμενη είναι ηθοποιός και δε συναντηθήκαμε ποτέ...Αυτή έχασε!

Judas Priest - Freewheel Burning

 

Καθηγητές

 

Λοιπόν, είναι πραγματικά δύσκολο να συνεργάζεται κάποιος με μένα και ειδικά να με έχει συνεφημέριο. Θα έλεγα πως συμπάσχω με τον προϊστάμενο του ναού στον οποίο υπηρετώ αν δεν είχε τόση πλάκα να τον βλέπω να αναψοκοκκινίζει όταν δείχνω μια απίστευτη αδιαφορία για τα μουσικά της λειτουργίας, για τα άμφια, για τον στολισμό του ναού και όλα όσα ένας καθώς πρέπει σημερινός κληρικός θεωρεί ως σημαντικά. Δηλαδή όλα τα ασήμαντα. Επίσης υπάρχει μια άλλη δυσκολία, καθώς λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας, δε μπορεί να ξέρει τι θα πω και σε ποιον θα το πω. Για παράδειγμα μπορεί να  έχουμε καλεσμένο κάποιον καθηγητή πανεπιστημίου κι εγώ με μεγάλη άνεση και ελαφρότητα να του πω πως το πρόβλημα με τους ακαδημαϊκούς δεν είναι μόνο ότι δε ξέρουν τίποτα αλλά ότι πιστεύουν πως ξέρουν τα πάντα. Πραγματικά αυτό με τους καθηγητές πάντα μου έκανε εντύπωση. Μιλάνε ακατάπαυστα και για πράγματα ασήμαντα κάνοντάς τα να φαίνονται πολύ σημαντικά. Κι όταν τους ρωτάς από που πηγάζει η σιγουριά τους για τις θέσεις τους ενώ υπάρχουν πολλά πράγματα που συνηγορούν για το αντίθετο, σου λένε ότι είναι καθηγητές. Και τώρα που έπιασα τους καθηγητές, ποτέ δε κατάλαβα γιατί ο καθηγητής θεωρείται σοφότερος από τον αγρότη ή τον κτηνοτρόφο. Εννοώ προφανώς ένας καθηγητής μαθηματικών έχει μεγαλύτερες γνώσεις από τους δύο παραπάνω στα μαθηματικά. Αλλά πολύ λιγότερες για την καλλιέργεια πατάτας και την εκτροφή γιδοπροβάτων. Ή το μάζεμα ελιών και το πήξιμο του τυριού. Κι εδώ που τα λέμε τα μαθηματικά δε τρώγονται, δε ψήνονται, δεν τηγανίζονται και δε συνοδεύονται με μέλι και μπαχαρικά. Επίσης προσπαθώ να καταλάβω που ακριβώς χρησιμεύουν τα καταραμένα τα μαθηματικά στη καθημερινή ζωή πέρα των τεσσάρων βασικών πράξεων και μας αναγκάζουν να παιδευόμαστε να μάθουμε τετραγωνικές ρίζες(ορκίζομαι πως κανείς ποτέ, εκτός φυσικά από τους καθηγητές ποιους άλλους, δε με ρώτησε για τη τετραγωνική ρίζα κάποιου αριθμού), τα ολοκληρώματα και άλλες ανοησίες που το μόνο που κάνουν είναι να μας χαλάνε τα καλοκαίρια για να δώσουμε δεύτερη φορά το Σεπτέμβρη. Δηλαδή, δε θα ήταν προτιμότερο να μας μαθαίνουν πώς να φτιάχνουμε γιαούρτι ή να καλλιεργούμε μαρούλια; Τα οποία δε καταλαβαίνω γιατί να τα καλλιεργήσουμε στον κήπο αφού τα μισά και παραπάνω τα τρώνε τα σαλιγκάρια. Βέβαια, μετά μπορούμε κι εμείς να φάμε τα σαλιγκάρια για εκδίκηση. Εκτός κι αν είστε από εκείνους τους φλώρους που τρώνε μόνο συμβατικά φαγητά. Επίσης δε καταλαβαίνω τις γυναίκες που παντρεύονται καθηγητές και παραπονούνται για την πλήρη άγνοιά τους σε θέματα κτηνοτροφίας, καλλιεργειών και οικοδομικών τεχνικών ή παντρεύονται οικοδόμους, αγρότες και κτηνοτρόφους και διαμαρτύρονται για τη πλήρη άγνοιά τους σε θέματα ποίησης, φιλοσοφίας και μαθηματικών. Καλά το τελευταίο δεν ισχύει. Κανείς άνθρωπος δε παραπονιέται για την έλλειψη μαθηματικών γνώσεων του άλλου. Ούτε ακόμα κι οι Μαθηματικοί που έχουν πλήρη άγνοια των μαθηματικών. Αλλιώς θα έβγαζαν και κανένα μαθητή ή καμιά μαθήτρια που να καταλαβαίνει μαθηματικά. Δε ξέρω αν το κάνουν αυτό και οι άντρες που έχουν παντρευτεί γυναίκες των αντίστοιχων κατηγοριών αλλά δε με νοιάζει καθόλου γιατί στη πραγματικότητα είμαι ένας βρωμερός φαλλοκράτης και θα έβρισκα έτσι κι αλλιώς ένα λόγο να δικαιολογήσω την οποιαδήποτε αντρική συμπεριφορά. Τώρα που κοιτάζω αυτό το κειμενάκι, είμαι σίγουρος πως άλλο ήθελα να γράψω και άλλο έγραψα. Ε, καλά. Χρονιάρες μέρες είναι δε πειράζει. Σταματάω εδώ γιατί πάω να διαβάσω τα καινούρια κόμικς που πήρα και για τα οποία λίγοι ακαδημαϊκοί έχουν μια κάποια γνώση.