Διαβάζω ένα σωρό πράγματα σχετικά με το σεισμό στη Τουρκία. Από σχόλια αφελούς αδελφοσύνης μέχρι κτηνώδους χαιρεκακίας. Σε αυτή τη χώρα ποτέ δε καταλάβαμε πως υπάρχουν ώρες να μιλάμε και ώρες να σιωπούμε. Να σιωπούμε και να αναλογιζόμαστε τι είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει τώρα, μπροστά μας και πόσο μικρούς μας κάνει να φαινόμαστε. Αυτή είναι μία από εκείνες τις ώρες της σιωπής και του διαλογισμού. Ας σιωπήσουμε λοιπόν. Θα δούμε πως στη σιωπή μπορούμε να μάθουμε πολλά περισσότερα απ' ό,τι στη φλυαρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου