Καρναβάλι

 

https://sfigmoi.wordpress.com/2023/02/26/carnival/

Επιστρατεύοντας κανείς αναμνήσεις από τα όμορφα παιδικά χρόνια, ασφαλώς θα σταθεί και στην περίοδο του καρναβαλιού και θα συνομιλήσει με ευχάριστα γεγονότα τα οποία δεν έχουν υποχωρήσει από την μνήμη του, τόσο εξαιρετικά ήταν. Τότε που μαθητές στεκόμασταν με τις ώρες μπροστά από τον καθρέπτη κάποιας ντουλάπας και δοκιμάζαμε τι στολή θα φορούσαμε στο καρναβάλι. Επειδή δεν υπήρχαν οι ευκαιρίες που προσφέρονται σήμερα με δυνατότητες αγοράς ή ενοικίασης στολών, φτιάχναμε οι ίδιοι στολές με την βοήθεια μαμάδων, θειάδων ή κάποιας γειτόνισσας ράφτρας. Ιδέες παίρναμε από περιοδικά, φωτογραφικά άλμπουμ, αλλά και από την καθημερινότητα που είχε πολλά να προσφέρει. Ένας ντυνόταν στρατηγός, η άλλη βασίλισσα, κάποιος άλλος, πλοίαρχος, φούρναρης, αστυνομικός κ.λπ

Στην Κέρκυρα όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα υπήρχαν πολλές καρναβαλικές εκδηλώσεις. Στις εκδηλώσεις εκείνες κυριαρχούσαν χαρά, γέλιο, ξεφάντωμα, υπερβολή, χλευασμός της μελαγχολικής καθημερινότητας, ελευθερία εκφράσεων και κινήσεων σε μια εποχή και μια κοινωνία όπου υπήρχαν πολλοί περιορισμοί, μερικοί παράλογοι, όπως η απαγόρευση για τους μαθητές μετά τις οκτώ το βράδυ να βρίσκονται εκτός σπιτιού. Κυρίως όμως υπήρχε έκφραση της εσωτερικής ανάγκης ο καθένας να εντυπωσιάσει τους άλλους με την εμφάνισή του και να αποσπάσει χειροκροτήματα και επαίνους: Δες τι μπορώ να κάνω! Κοίτα πόσο υπέροχη είναι η στολή που φοράω! Έχω πολλές δυνατότητες, δεν είμαι αυτός που βλέπετε καθημερινά! Το μεγαλύτερο ξεφάντωμα στο κερκυραϊκό καρναβάλι ήταν το “bal d’ enfant”, χορός μεταμφιεσμένων που γινόταν στο κινηματοθέατρο “ΦΟΙΝΙΞ”.

Σκοπός του καρναβαλιού είναι να ξεφύγουμε από την καθημερινή πραγματικότητα γιατί δεν την εμπιστευόμαστε και θέλουμε να την ξεχάσουμε για λίγο. Επειδή πιστεύουμε πώς ο τρόπος που λειτουργούν οι κοινωνίες μας είναι αρκούντως ανεπαρκής ώστε να καλύψει τις πραγματικές,τις εσωτερικές ανάγκες μας και ότι παντού κυριαρχούν υποκρισία, αδικία, ανομία, πόλεμοι και άλλα κακά, από τα οποία δεν μπορούμε να απαλλαγούμε, προσπαθούμε να τα διακωμωδούμε με εκδηλώσεις καρναβαλιού. Το καρναβάλι διακωμωδεί την καθημερινότητα, δίνει την πολύτιμη ευκαιρία να μεταμφιεστούμε και να πούμε πράγματα που δεν λέγονται με ακάλυπτο πρόσωπο.

Αλλαγή προσωπείου δεν έχουμε μόνο τις αποκριές, αλλά καθημερινά. Στις συναναστροφές, στις φιλίες, στις επαγγελματικές, ακόμη και στις ερωτικές ή οικογενειακές σχέσεις οι άνθρωποι συχνά φορούν μάσκες, κρύβουν τα λόγια τους, δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους, δεν αποκαλύπτουν τις μύχιες επιθυμίες τους, υποκρίνονται, ο ένας φοβάται ή δεν εμπιστεύεται τον άλλο. Η μάσκα μάς ταιριάζει καλύτερα από το γυμνό πρόσωπο, στο οποίο αποτυπώνονται ευδιάκριτα τα χαρακτηριστικά μας.

Ακόμη και ο Απόστολος Παύλος, αυτή η διαχρονικά μεγάλη ιστορική και εκκλησιαστική προσωπικότητα, φορούσε “μάσκα”. Προσπαθούσε τα λόγια του να τα ταιριάζει στη νοοτροπία των ανθρώπων της εποχής του, ώστε να τους κερδίσει στην Πίστη. “Τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω”(Α΄Κορινθ. 9,22). Καταλάβαινε ο Παύλος τις ανάγκες των ανθρώπων και επειδή ήθελε να τούς βοηθήσει, χρησιμοποιούσε την γλώσσα τους, μιλούσε με απλό και προηγμένο για την εποχή τους τρόπο.

Το Καρναβάλι είναι ένα ευγενέστατο σατυρικό είδος που παρακάμπτει, έστω για λίγο, το σύνηθες, μελαγχολικό, ελλειμματικό ή φθηνό καθημερινό και μάς βοηθάει να σκεφθούμε πώς κάθε τι το οποίο δεν έχει αξία, έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και πρέπει να παραμερίζεται, να μπαίνει στη γωνία γιατί δεν έχει δυνατότητες να κάνει βήματα προς τα εμπρός.

Κουρασμένοι από τον βίο και την πολιτεία ανθρώπων στους οποίους είχαμε πιστέψει αλλά αποδείχτηκαν ασυνεπείς και δεδομένου του φόβου που προκαλεί στους φαύλους η ανοιχτή καρναβαλική σάτιρα, διερωτάται κανείς μήπως η χρονική διάρκεια του καρναβαλιού πρέπει να επιμηκυνθεί κατά μερικές εβδομάδες…