Ο Χριστός στη σημερινή περικοπή, καθώς εισέρχεται στην πόλη Ναϊν συναντά την κηδεία ενός μοναχογιού.Πλησιάζει τη μητέρα του νέου,της λέει να σταματήσει να κλαίει και στη συνέχεια με ένα μόνο λόγο Του ανασταίνει τον νεαρό.
Ο θάνατος είναι κάτι το φρικτό.Είναι ο αφύσικος χωρισμός της ψυχής από το σώμα.Είναι το δηλητήριο που εισήλθε στον κόσμο όταν επιλέξαμε την αμαρτία.
Γιατί ο πραγματικός θάνατος είναι η αμαρτία.Η αποτυχία μας να ενωθούμε με τον Θεό.Ο θάνατος έκανε την εμφάνισή του όταν ο άνθρωπος θέλησε να γίνει θεός ο ίδιος , απέρριψε τις εντολές του Θεού και χωρίστηκε από Αυτόν.
Ο Χριστός με μία και μόνο κουβέντα Του, ανασταίνει τον νεαρό και νικά τον θάνατο.Τον κάνει να φαίνεται ένας απλός ύπνος.Όμως δεν μπορεί να εξαλείψει την αμαρτία.Εκεί χρειάζεται και η δική μας συνεργασία.Χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να ζητήσουμε να απελευθερωθούμε από την αμαρτία ώστε να μετατραπεί ο θάνατος σε ένα απλό ύπνο.
Έχουμε κάθε δίκιο να θλιβόμαστε μπροστά στο τέλος της ζωής.Να κλαίμε για έναν αγαπημένο με τον οποίο αποχωριζόμαστε,έστω, προσωρινά.Όχι όμως να φοβόμαστε.Το μόνο που πρέπει να μας φοβίζει είναι η αμαρτία.Γιατί αυτή κάνει πανίσχυρο τον θάνατο.Και αυτό ας το θυμόμαστε όσο το δυνατόν συχνότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου