«Γενιά άπιστη και διεφθαρμένη, ως πότε θα είμαι μαζί σας; Ως πότε θα σας ανέχομαι; ».Με αυτά τα φαινομενικά σκληρά λόγια μίλησε ο Χριστός στους μαθητές Του όταν δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν τον δαιμονισμένο νεαρό που τους έφερε ένας πατέρας .
Τα λόγια αυτά δεν είναι όμως αποτέλεσμα σκληρότητας.Είναι αποτέλεσμα αγάπης και αγωνίας.Αγωνιά ο Χριστός για την κατάσταση των μαθητών Του.Μπορεί να Τον ακολουθούν,να ακούν τις διδασκαλίες Του,να μιλάνε στους άλλους για τον Κύριο αλλά δεν πιστεύουν πραγματικά.Δεν έχουν ακόμα πίστη ούτε καν ίση με έναν κόκκο σιναπιού.
Η πίστη και η αγάπη δεν φαίνονται μόνο στα λόγια.Φαίνονται και στη ζωή του κάθε Χριστιανού.Σε μια τέτοια ζωή μας καλεί ο απόστολος Παύλος στην αποστολική περικοπή που διαβάσαμε." Ως αυτή την ώρα πεινάμε, διψάμε, γυρνάμε με κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, από τόπο σε τόπο χωρίς σπίτι, και μοχθούμε να ζήσουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά".
Αυτό είναι το παράδειγμα που προβάλει και ζητά να ακολουθήσουμε ο απόστολος Παύλος.Ας ρίξουμε μια ματιά λοιπόν γύρω μας,στην ενορία μας,στην κάθε ενορία.Καλύτερα ας ρίξουμε μια ματιά μέσα μας.
Βλέπουμε άραγε κάτι που να μοιάζει σε αυτό το παράδειγμα;Μπορούμε να το πούμε αυτό για εμάς χωρίς να κοροϊδεύουμε το ίδιο μας τον εαυτό;
Μήπως μοιάζουμε περισσότερο με τον άνθρωπο που έκλεβε το πιθάρι κάνοντας τον άγιο Λάζαρο να γελάσει,για μοναδική φορά μετά την ανάστασή του,λέγοντας πως "είναι αστείο να βλέπεις πηλό να κλέβει πηλό;".
Προσπαθώντας να φαινόμαστε σοβαροί και ισχυροί στους ανθρώπους,καταφέρνουμε να φαινόμαστε γελοίοι στα μάτια του Θεού.Διότι νομίζουμε πως μπορούμε να κοροϊδέψουμε κι Αυτόν με την ψεύτικη πίστη και την ψεύτικη ευσέβειά μας.
Ας μοιάσουμε λοιπόν στους αποστόλους,ας μοιάσουμε στον Παύλο .Ας γίνουμε αρεστοί στο Θεό ακόμα κι αν οι υπόλοιποι άνθρωποι μας θεωρούν "αποβράσματα της κοινωνίας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου