«Κύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά». Αυτά τα λόγια του Πέτρου προς τον Χριστό είναι λόγια μεγάλης πίστης και εμπιστοσύνης.
Ο Χριστός πράγματι κάλεσε τον Πέτρο και αυτός ξεκίνησε να περπατά πάνω στο νερό.Όμως στη συνέχεια συνέβη αυτό που συμβαίνει σχεδόν σε όλους μας.Τα κύματα και η θαλασσοταραχή φόβισαν τον Πέτρο,κλόνισαν την εμπιστοσύνη του και έτσι άρχισε να βυθίζεται.
Το ίδιο συμβαίνει πολλές φορές και σε μας.Ξεκινάμε με πίστη στον Χριστό την πορεία μας,αλλά οι πειρασμοί,οι μέριμνες,οι αμφιβολίες μας,η καθημερινότητα,η σιγουριά ότι οι δυνάμεις μας μόνο είναι αρκετές, ο περίγυρός μας κλονίζουν την πίστη μας. Βουλιάζουμε τότε σε μια θάλασσα απογοήτευσης,στενοχώριας ίσως και απόγνωσης.
Τότε, όταν βρισκόμαστε σε αυτό το σκοτάδι, είναι η ώρα να χρησιμοποιήσουμε και μια άλλη φράση που είπε ο Πέτρος όπως περιγράφεται στη σημερινή περικοπή."Κύριε, σώσε με!"
Κύριε ,με πνίγουν οι αμφιβολίες μου,με σαρώνουν οι θλίψεις μου, με καταποντίζει η περηφάνια μου.Είναι τέτοιο το βάρος που με συνθλίβει Κύριε,που μόνο Εσύ μπορείς να το σηκώσεις.Μόνο Εσύ μπορείς να το ελαφρύνεις.Ταπεινώνομαι Κύριε,για να καθαρίσω την καρδιά μου,να κάνω χώρο για να μπορέσεις να έρθεις,να ενοικήσεις μέσα μου,να με βοηθήσεις να σηκώσω το ζυγό μου.Πιστεύω Κύριε στο λόγο σου : «Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς.»
Και τότε Εκείνος θα έρθει.Τότε θα μας παρηγορήσει.Τότε θα μας θεραπεύσει και θα μας παρηγορήσει.Γιατί είναι πάντα εδώ και περιμένει την ειλικρινή παράκλησή μας για βοήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου