Cohen.gr Κυριακή 7.7.2019
Τεύκρος Σακελλαρόπουλος.
Τεύκρος Σακελλαρόπουλος.
Διαβάζω διάφορα σχόλια και κάποιες πρώτες αναλύσεις. Δυστυχώς όλες λίγο-πολύ κινούνται στα τετριμμένα μίας τυπικής εκλογικής ημέρας. Τη θέση μου για την συγκεκριμένη κυβέρνηση και τον απερχόμενο πρωθυπουργό ποτέ μου δεν την έκρυψα και μάλιστα από την πρώτη στιγμή· ευτυχώς, verba volant, scripta manent (τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν). Επρόκειτο καθαρά για μία συμμορία τυχοδιωκτών με μοναδικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Τίποτα άλλο.
Προερχόμενος, ως γνωστόν, από μία ιδιαίτερα προοδευτική οικογένεια (με την ορθή έννοια του όρου) δεν μπορώ να γράψω πως πετάω τη σκούφια μου όσον αφορά τον επόμενο. Ναι μεν φεύγει ότι χειρότερο, αλλά και πάλι θα εγκαθιδρυθεί μία παράταξη πολύ περισσότερο ρεαλιστική όσον αφορά τις επιδιώξεις της.
Τι έχω λοιπόν να γράψω εγώ ως ένας ελεύθερος και ανεξάρτητος πολίτης αυτής της χώρας;
Πως οι λεγόμενοι προοδευτικοί άνθρωποι φέρουν τεράστια ευθύνη και για πάρα πολλά δεινά. Διότι όταν το 1981 ήλθε, μετά από μία τόσο ποθούμενη μεταστροφή ο Ανδρέας Παπανδρέου, αποδείχθηκε άκρως καταστροφικός για έναν λόγο:
Δεν φρόντισε να εμπνεύσει και να επιβάλλει σε έναν βαθμό, τις αρετές της παιδείας, του ήθους και της μόρφωσης στις λαϊκές μάζες. Ο καταφερτζής έγινε το πρότυπο του νέο-Έλληνα. Και με τις Σταλινικές και τότε δομές το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατάφερε και διάβρωσε μία γενιά μη δίδοντας της τίποτα ουσιαστικό και σταθερό. Διότι οι Μερσεντέ και οι Μπεμβέ με τα μπουζούκια έρχονται και παρέρχονται. Τα άλλα όμως μένουν.
Στην πορεία η επόμενη γενιά απέκτησε δικαιώματα και αυθάδεια αλλά με συνεχώς λιγότερη μόρφωση, ήθος και παιδεία. Και φτάσαμε στην ωραία στιγμή οι “πολλοί” να επιλέξουν έναν τυχοδιώκτη –και εντελώς ανίκανο τελικά- για πρωθυπουργό.
Τώρα όλοι πρέπει να κλαίτε.
Οι οπαδοί του τυχοδιώκτη να δουν (;) επιτέλους τι πίστευαν και να καταλάβουν πως αυτό είναι συγκολλητική ουσία εξουσίας και όχι προόδου. Οι άλλοι να κατανοήσουν πως θέτουν ακόμα ένα εμπόδιο στο να δουν πρωθυπουργούς τα δικά τους παιδιά. Διότι η οικογενειοκρατία αυτό ακριβώς σημαίνει: θέτεις εμπόδια για τα παιδιά σου. Τίποτα περισσότερο και αυτό ισχύει για όλες τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες Μητσοτάκη, Παπανδρέου και Καραμανλή.
Η αποτυχία είναι και των δύο τεράστια:
Οι πρώτοι διότι επέλεξαν μία συμμορία να ηγείται του πεθαμένου πλέον (υποτίθεται) προοδευτικού χώρου, ενώ οι δεύτεροι, διότι δεν έκαναν τίποτα για να επιτύχουν. Τα έκανε όλα ο πρώτος για να χάσει. Και επιπλέον όλοι μαζί, διότι με την είσοδο της Ελλάδας στα μνημόνια (με την ψήφο των προηγουμένων δεκαετιών) σαν κότες κάθισαν μοιρολατρικά να δεχτούν τη μοίρα τους. Μία χώρα δεν μπορεί να ελπίζει με ριψάσπιδες πολίτες.
Φυσικά δεν αφήνω απαρατήρητο το γεγονός και της εισόδου και άλλων μικρότερων κομμάτων στη Βουλή για τα οποία η ψυχιατρική αποτυγχάνει ως επιστήμη.
Συμπέρασμα:
Εάν θέλετε να δείτε μία ουσιαστική βελτίωση στο μέλλον, αλλάξτε τους εαυτούς σας και μεταλαμπαδεύσατε ήθος, παιδεία και μόρφωση στα παιδιά σας. Άλλωστε τίποτα δεν θα αλλάξει και όχι μόνον αυτό, τα επόμενα θα είναι πολύ χειρότερα από τα προηγούμενα.
Αυτά τα ολίγα για την ώρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου