Η αποτυχία της Εκκλησίας

(φωτο από εδώ)


Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο στο Amen.gr(εδώ) στο οποίο ο συντάκτης αναρωτιόταν γιατί η κρίση δεν έστρεψε τον κόσμο στην Εκκλησία.Με βάση αυτό το άρθρο ας δούμε κάποια πράγματα.


Πρώτα απ'όλα είναι πέρα για πέρα λάθος,κατά τη γνώμη μου,να μετράμε την επιτυχία ή την αποτυχία της Εκκλησίας με αριθμούς.Με το αν έρχονται πολύ ή λίγοι την Κυριακή στη Λειτουργία,αν προτιμούν περισσότεροι τον πολιτικό γάμο ή τον θρησκευτικό κ.α.Καμία σημασία δεν έχουν αυτά.Θυμάμαι κάποιες συζητήσεις,όταν ήμουν στη Λάρισα,που νοσταλγούσαν την εποχή της Χούντας διότι είχε κλειστά τα καφενεία την Κυριακή μέχρι να τελειώσει η Λειτουργία και αναγκάζονταν οι άντρες να πάνε στην Εκκλησία.Ή έναν ιερέα που έλεγε πόσο επιτυχημένο ήταν το κατηχητικό παλιά και πόσα πολλά παιδιά είχε.Μικρή λεπτομέρεια ότι το κατηχητικό ήταν υποχρεωτικό και η απουσία τιμωρούνταν.

Δεν είμαστε σκυλάδικο ούτε σούπερ μάρκετ ούτε άλλο μαγαζί για να μετράμε την επιτυχία με την προσέλευση.Η επιτυχία μετριέται με το αν αυτοί που έρχονται,έρχονται συνειδητά και αν καταλαβαίνουν και προσπαθούν να εφαρμόσουν την διδασκαλία της Εκκλησίας.Τι να τους κάνω τους καλλίφωνους ψάλτες όταν το μόνο που τους νοιάζει είναι να προβάλλουν το ταλέντο και το ψώνιο τους;Τι να το κάνω τον θρησκευτικό γάμο αν ο ένας απατάει ή δέρνει τον άλλο;Τι να το κάνω να γεμίζει ο ναός από ανθρώπους που δεν ξεκολλάνε από τα βιοτικά;Αυτό είναι αποτυχία.Μακάρι να είναι λίγοι αλλά να το πολεμάνε το πράγμα παρά πολλοί που να έχουν μια μαγική ή φολκλορική οπτική της εκκλησιαστικής ζωής.Όπως γράφει πολύ εύστοχα ο μοναχός Μιχαήλ δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει να γεμίσουν οι εκκλησίες αλλά να αδειάσουν.Να γίνει ένα "κοσκίνισμα" και οι λίγοι που θα μείνουν να αποτελέσουν μια μαγιά.Δεν μιλάω για εκλεκτούς ή αγίους.Μιλάω για ανθρώπους που έρχονται στην Εκκλησία για να θεραπεύσουν τα πάθη τους και όχι για να τα δικαιολογήσουν.

Όσο για το γιατί δεν πείθει η Εκκλησία σήμερα;Όποιος ρίξει μια ματιά στις ιστοσελίδες Εκκλησιαστικών ειδήσεων θα καταλάβει.Το μόνο που ενδιαφέρει τις περισσότερες Μητροπόλεις είναι να στείλουν όσο το δυνατόν πλουσιότερο φωτογραφικό υλικό από τα πανηγύρια.Λαμπρές στολές,εγκόλπια σε μέγεθος κεφαλιού κασεριού, πατερίτσες με πολύτιμους λίθους και δεν συμμαζεύεται.Και μέσα σε όλα αυτά να και τα κηρύγματα για απλότητα,λιτή ζωή κλπ.Όταν αρθρώνεις ή θες να αρθρώσεις λόγο προφητικό πρέπει να έχεις και ανάλογο βίο.Αλλιώς είσαι απατεώνας.

Μια που έπιασα τα κηρύγματα.Διαβάστε τα ουαί του Χριστού στους Γραμματείς και Φαρισαίους και δείτε τη συμπεριφορά της πλειονότητας των κληρικών(ανεξαρτήτου βαθμού) ή την επιστολή του Ιακώβου στο κομμάτι που λέει να μην δίνουμε καλύτερη θέση στον πλούσιο αντί για το φτωχό και παρακολουθήστε μια Λειτουργία με "επισήμους",είτε μιλάμε για τον ΠτΔ είτε για τον δήμαρχο του τελευταίου κουτσοχωρίου.Θα καταλάβετε πολλά.Δεν χρειάζεται αυτοκριτική η Εκκλησία σήμερα.Χρειάζεται ξεριζωμό μιας αρρωστημένης νοοτροπίας πολλών χρόνων.Ο Χριστός,οι Άγιοι,οι Μάρτυρες δίδασκαν και με το παράδειγμά τους.Όχι μόνο με λόγια.

Συνοψίζοντας,η αποτυχία της Εκκλησίας δεν βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν ήρθε κοντά της πολύς κόσμος τώρα με την κρίση.Άλλωστε όταν κάποιος βλέπει το βιοτικό του επίπεδο να καταρρέει δεν μπορεί να σκεφτεί υψηλά θεολογικά νοήματα.Σκέφτεται πως να βρει τρόπους για να έχει κάποιο εισόδημα.Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που έρχονται σε τίποτα δεν διαφέρουν από αυτούς που δεν έρχονται.Δεν δείχνουμε,με τη ζωή μας ,έναν άλλο δρόμο που θα μπορέσει να ακολουθήσει κάποιος.Ίσα ίσα,για να μη χάσουμε και αυτούς που έρχονται βάζουμε,πολύ,νερό στο κρασί της διδασκαλίας της Εκκλησίας.Αυτό όμως είναι λογική μαγαζιού και όχι λογική κάποιου που θέλει να αλλάξει τον κόσμο.