Τι θέλει να πει ο ποιητής;

 

Λατρεύω να διαβάζω ποιήματα για τη θάλασσα αυτή την εποχή. Για το απέραντο γαλάζιο, για τα κύματα, τις χρυσαφένιες ακτές, τα βράχια, την απαράμιλλη αίσθηση ελευθερίας....Και μετά πηγαίνω σε μια παραλία. Γαλάζιο βλέπω δε λέω, μαζί με διαφόρων ειδών πλαστικών, πετρελαιοειδών και λαδιών να επιπλέουν. Με την ακτή κρυμμένη κάτω από τόνους ξαπλώστρες πεταμένα καλαμάκια και ποτηράκια του καφέ, αποτσίγαρα, μωρομάντηλα και άλλα πολλά εμπριμέ. Καφετέριες και άλλα μαγαζιά μονοπωλούν το τοπίο εκτοπίζοντας τα βράχια και η ελευθερία περιορίζεται στις αγριοφωνάρες των λουόμενων. Και όλα αυτά υπό τη σκιά της τεράστιας πινακίδας που μας ενημερώνει πως η παραλία έχει γαλάζια σημαία. Και κάπου εκεί πετάγονται κάτι θαλασσινοί στίχοι και λες, ναι, αυτό είναι η θάλασσα. Και μετά ξανακοιτάς. Και ξαναδιαβάζεις τους στίχους. Και αναρωτιέσαι...Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Κράτος

 

Αυτό το κράτος, φωτιές δε σβήνει, στρατιωτικές εγκαταστάσεις δε προστατεύει, περιουσίες και σπίτια όχι, πρώτη κατοικία ούτε γι' αστείο, την ακρίβεια δε μπορεί να τη συμμαζέψει, ούτε τις τιμές στην ενέργεια, το έγκλημα δεν το καταπολεμά με επιτυχία...Τότε, γιατί στην ευχή έχουμε κράτος; Για να το πληρώνουμε και να μας ταλαιπωρεί; Ή γιατί να ακολουθούμε τους νόμους του που έτσι κι αλλιώς είναι υπέρ των λίγων και ισχυρών; Μια κοινωνία υπέρ των λίγων ισχυρών φτιάχνεται και χωρίς κράτος. Οπότε ποιος ο λόγος να μας ταλαιπωρούν οι 300 και οι συν αυτοίς; Κανένας

Δουλευόμαστε;

 

Δε καταλαβαίνω γιατί πανηγυρίζει η κυβέρνηση και τα φίλια ΜΜΕ που κάποιοι Έλληνες πάνε διακοπές. Πάντα πήγαιναν. Αν θυμάμαι καλά, επί ΣΥΡΙΖΑ είχαν γίνει τα πρώτα μεγάλα άλματα στον Τουρισμό, πώς την έλεγαν την υπουργό τότε, Κουντουρά, κάπως έτσι, από τους ΑΝΕΛΛ ήταν. Και απ' όσο θυμάμαι και τότε κάποιοι Έλληνες πήγαιναν διακοπές.  Και κάποιοι άλλοι όχι. Όπως και τώρα. Δε θα μπω σε ποιοτικές αναλύσεις, πόσες μέρες πάνε, πού πάνε, πού μένουν κλπ, πόσοι πάνε και πόσοι δε πάνε, γιατί δεν έχω τέτοια στοιχεία και σιγά μη κάτσω να τα ψάξω. Αλλά ένα συνηθισμένο γεγονός δε μπορεί αν παρουσιάζεται ως φοβερή επιτυχία εκτός κι αν νομίζουν πως απευθύνονται σε ηλίθιους. Είναι οι Έλληνες ηλίθιοι;

Το θαύμα της μοιρασιάς των λίγων

 

Εκείνο τον καιρό, είδε ο Ιησούς πολύν κόσμο και τους σπλαχνίστηκε, και γιάτρεψε τους αρρώστους των. Όταν έπεσε το δειλινό, τον πλησίασαν οι μαθητές του και του είπαν: «Ο τόπος είναι ερημικός, και η ώρα είναι περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για ν’ αγοράσουν φαγητά να φάνε». Ο Ιησούς τους είπε: «Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε». Κι αυτοί του λένε: «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια». Κι αυτός είπε: «Φέρτε μού τα εδώ». Κι αφού πρόσταξε τον κόσμο να καθίσει για φαγητό πάνω στο χορτάρι, πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές κι οι μαθητές στο πλήθος. Έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Και μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Αυτοί αφού έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά. Αμέσως ύστερα ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές να μπουν στο καΐκι και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη.

Διαβάζοντας κανείς την παραπάνω περικοπή, μπορεί να σταθεί μόνο στο θαύμα. Στην υπέρβαση των φυσικών νόμων και στον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων. Και θα έχει χάσει και όλη την ουσία της περικοπής. Όπως χάνουν την ουσία της πίστης μας όσοι ασχολούνται και τρέχουν πίσω από θαύματα και θαυματουργούς και διορατικούς γεροντάδες. Η ουσία όμως δε βρίσκεται εκεί. Βρίσκεται σε πιο άπλα και καθημερινά πράγματα.

Παρεξηγημένος

 

Είμαι παρεξηγημένο άτομο τελικά. Είπα σε φιλικό πρόσωπο δυο τρεις καλές κουβέντες και μου έστειλε στο σπίτι, γιατρό, ΕΚΑΒ(ήρθε με καθυστέρηση δυο τριών ωρών) και στεφάνι για τη κηδεία μου(αυτό ήρθε στην ώρα του). Νόμιζε ότι πεθαίνω και άρχισα να μιλάω καλά σε όλους. Ποτέ δε θα το έκανα αυτό. Θα πέθαινα με το κεφάλι ψηλά και τη γλώσσα με δηλητήριο κροταλία...

Υπερβολική ιστορίας με δόσεις πραγματικότητας

Ζούγκλα

 

Δηλαδή, για να καταλάβω. Επειδή καίγεται η μισή Ελλάδα, θα πρέπει να χάσει τη κράτηση για τις διακοπές του ο υπουργός προστασίας του πολίτη; Δε βλέπω το λόγο. Τη μάνικα θα έπιανε; Να συντονίσει ούτε λόγος, αφού δεν ξέρουν την τύφλα τους, οπότε; Γιατί να μη κάνει διακοπές; Στο κάτω κάτω με ειλικρίνεια έδειξε ποιος είναι ο ρόλος των υπουργών στην πραγματικότητα. Εντελώς διακοσμητικός και ίσα για να πληρώνονται. Τίποτα από όλα αυτά δεν εκτιμήθηκε. Ζούγκλα γίναμε, ζούγκλα...

Ζεϊμπέκικο

 

Το ζεϊμπέκικο είναι ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσει ο χορευτής, τα βαθύτερα αισθήματά του. Τον πόνο, την αγωνία, τον μόχθο. Αν δεν το χορέψει ο περιφερειάρχης με τα χρυσά πόμολα και τα ακριβά ρολόγια ποιος θα το χορέψει; Ο Μητροπάνος που έχει πεθάνει; Στο κάτω κάτω , το λέει και το τραγούδι, όπως θα παίρνω τις στροφές εσύ ΑΝ θέλεις κοίταζέ με. Εσείς γιατί κοιτάτε αφού δε θέτε; Έλεος πια με την ανθρωποφαγία σε αυτή τη χώρα...

Συνήθεια

 

Όπως όλα τα άλλα άσχημα σε τούτη εδώ τη χώρα, όπως την εγκληματικότητα, τη φτωχοποίηση, τα ψέματα, τη διαφθορά, την έλλειψη δικαιοσύνης, τη μιζέρια, έτσι και τις καταστροφές τις συνηθίσαμε. Όταν όμως συνηθίζουμε όλη αυτή την ασχήμια, μήπως γινόμαστε κι εμείς κομμάτι της, μέρος της; Μήπως αυτή η συνήθεια που μετατρέπεται τελικά σε ανοχή, μήπως λέω, τελικά γίνεται συνενοχή; Δεν έχει σημασία σε ποιο βαθμό, σημασία έχει ότι είναι υπαρκτή. 

Ανικανότητα

 

Δεν επιτρέπεται φωτιά να φτάσει σε στρατόπεδο και σε στρατιωτικό αεροδρόμια. Δεν επιτρέπεται. Δηλαδή, δεν υπάρχουν άλλα λόγια. Ειδικά σε τόσο κρίσιμο στρατηγικά αεροδρόμιο. Και το Μάτι ΔΕΝ είναι μέτρο σύγκρισης ούτε επιτρέπεται να χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία. Και τέλος πάντων αν δεν τη παλεύετε με τη κυβέρνηση μια χώρας σαν την Ελλάδα, δώστε τα κλειδιά στο ΠΑΣΟΚ και φύγετε ρε παιδιά, Μη καιγόμαστε κάθε τρεις και λίγο και μη τιναχτούμε και στον αέρα καμιά ώρα.

Κανονικά θα έπρεπε να είχαμε ήδη παραιτήσεις. Αλλά επειδή "στο Μάτι ο ΣΥΡΙΖΑ κλπ κλπ" θα περιμένουμε από Δευτέρα...

Ο Ρυθμός

Η πνοή του Θεού, το Άγιο Πνεύμα, αυτό που κρατά ενωμένο τον κόσμο διατρέχει όλο το σύμπαν. Είναι η μουσική, ο ρυθμός του σύμπαντος. Σε αυτό τον ρυθμό παραδίδονται αυτοί που μπορούν να τον ακούσουν, που έχουν το κατάλληλο μουσικό αυτί, οι προφήτες και οι προφήτιδες, οι μάρτυρες, οι όσιοι και οι όσιες, οι άγιοι και οι αγίες. Αυτοί γίνονται ένα σχεδόν με τον ρυθμό, οδηγούνται και φλέγονται από αυτόν. Όσοι δε μπορούν να ακούσουν αυτό το ρυθμό, διαγράφουν, μάλλον βολικά, την ύπαρξή του και ψάχνουν να βρουν άλλους ρυθμούς, κατώτερους, λιγότερο πλήρεις, για να καλύψουν το κενό τους. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται έναν ρυθμό να ακολουθήσουν άλλωστε. Έστω και κακόφωνο. Υπάρχουν τέλος και αυτοί που ακούν τον ρυθμό αλλά δε μπορούν ούτε να τον καταλάβουν ούτε και να τον ακολουθήσουν. Αυτοί προτιμούν αντί να παιδευτούν για να χορέψουν σωστά στο ρυθμό, να βρουν τα όρια των βημάτων, τη σωστή σειρά και να μην επιτρέπουν την ελευθερία στους χορευτές. Αλλά ακόμα κάποιοι από αυτούς, ψάχνουν να βρουν ποιοι θέλουν να μην ακούγεται ο ρυθμός που διατρέχει το σύμπαν, ποιοι θέλουν να τον διακόψουν και αφιερώνονται σε αυτό το κυνήγι. Το κάνουν δε φωνασκώντας τόσο πολύ ώστε αυτοί κυρίως δεν αφήνουν να ακουστεί ελεύθερα ο ρυθμός του Αγίου Πνεύματος. 

Ο εχθρός

https://www.azquotes.com/quote/425312

Είτε η μάσκα χαρακτηρίζεται ως φασισμός, δημοκρατία ή δικτατορία του προλεταριάτου, ο μεγάλος μας αντίπαλος παραμένει ο μηχανισμός – η γραφειοκρατία, η αστυνομία, ο στρατός. Όχι αυτός που μας κοιτά πέρα ​​από τα σύνορα των γραμμών μάχης, που δεν είναι τόσο εχθρός μας όσο εχθρός των αδελφών μας, αλλά αυτός που αυτοαποκαλείται προστάτης μας και μας κάνει σκλάβους του. Όποιες και αν είναι οι συνθήκες, η χειρότερη προδοσία θα είναι πάντα να υποτάσσουμε τον εαυτό μας σε αυτόν τον μηχανισμό και να ποδοπατάμε, στην υπηρεσία του, όλες τις ανθρώπινες αξίες που έχουμε εμείς και οι άλλοι.

Ήρωες

 

Ήρωες ονομάζει ένα κράτος αυτούς που σκοτώθηκαν εξαιτίας των παραλείψεών του...

Απορίες

 Δεν έχω ιδέα από πυρόσβεση και γι' αυτό ρωτάω. Έχουμε τόσο μεγάλα δάση που να μην μπορούν να σβήσουν οι φωτιές που πιάνουν; Η κλιματική αλλαγή είναι ένα γεγονός. Έχει ληφθεί υπόψη; Υπάρχει κάποιος σχεδιασμός έγκαιρης ειδοποίησης ώστε να αντιμετωπίζονται το ταχύτερο δυνατό οι φωτιές; Υπάρχουν προληπτικές ενέργειες και έργα που γίνονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα ώστε να διευκολύνεται η πρόσβαση των επίγειων δυνάμεων στα σημεία που υπάρχει φωτιά και να επιβραδύνεται η εξάπλωσή τους; Γίνονται οι συντηρήσεις οχημάτων κλπ όπως πρέπει. Χρησιμοποιούνται οι διαθέσιμες τεχνολογίες; Υπάρχει σχέδιο δράσης για την κάθε δασική περιοχή στην Ελλάδα και ειδικά για τους μεγάλους τουριστικούς προορισμούς ή απλά ρίχνουμε πυροσβέστες να σκοτώνονται; Κι επειδή θα παίξει σαν μια δικαιολογία που θα αφεθεί να διακινείται στον αέρα. Αν εμπλέκονται ξένες δυνάμεις, υπάρχει υπηρεσία πληροφοριών σε αυτή τη χώρα και τι ακριβώς κάνει πέρα από το να παρακολουθεί αντίπαλους και μη πολιτικούς;

Αναμενόμενο ήταν να υπάρξουν απώλειες πυροσβεστών. Όταν καίγεται η χώρα δέκα μέρες συνεχώς κάπου θα γίνει το κακό. Και τώρα θα αρχίσουμε τα "ήρωες" και "αθάνατοι" και τα emoji που κλαίνε αλλά αύριο θα ξημερώσει μια καινούρια μέρα για εμάς. Για τις οικογένειες και τους φίλους αυτών των δύο ανθρώπων όμως θα ξημερώνει η ίδια μέρα για πολύ καιρό.

Ο λόγος

 

Εν αρχή ην ο λόγος. Και ο λόγος οφείλει να λέγεται. Και είναι αυτός που ξεχωρίζει τα λογικά από τα άλογα πιθανόν και από τα παράλογα. Διότι ο λόγος είναι υπέρλογος συχνά πυκνά αλλά όχι παράλογος. Ποτέ δε μπορεί να είναι παράλογος. Ο λόγος για να έχει μια ουσία, μια κάποια πνευματικότητα και όχι έναν στείρο ηθικισμό όπως είναι συνήθως ο θεολογικός λόγος, οφείλει να είναι παραληρηματικός και πολλές φορές χωρίς κάποιο προφανές νόημα. Αλλά είναι σίγουρα προτιμητέο, ο λόγος να έχει ροή και μια καλλιτεχνική, ποιητική προσέγγιση. Πώς είναι ο λόγος του κομμουνισμού, μιλιταριστικός και απαρχαιωμένος, ή της ανανεωτικής αριστεράς πιο ευτράπελος και αρκετά φλύαρος και κουραστικός; Το ακριβώς αντίθετο. Επίσης ο λόγος καλό θα είναι να διέπεται από κάποιες αρχές. Να κινείται δηλαδή σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από το λόγο ενός τεχνοκράτη του νεοφιλελευθερισμού ή ενός τεχνοκράτη γενικά. όλοι ίδιοι είναι αυτοί ανεξαρτήτως σε ποια εργαλειοθήκη αποφασίζουν να μπουν. Και φυσικά ο λόγος πάντα κρατάει αποσπάσεις από πάση φύσεως -ολογους, -ολογιες και -ολογισμους. Γιατλι ο λόγος οφείλει να προφυλάσσεται και να προστατεύεται από τέτοιου είδους καταχραστές. Αυτά τα ολίγα περί λόγου και είναι λογικό να υπάρξει κάποια στιγμή και συνέχεια.

Ξεδιάντροποι

 

Η μη ανάληψη ευθυνών από τις κυβερνήσεις είναι κάτι συνηθισμένο πια σε τούτη τη χώρα. Είτε πρόκειται για την ακρίβεια, είτε για φυσικές καταστροφές, είτε για γέφυρες που πέφτουν. Και -όσο αφορά τις φυσικές καταστροφές- πραγματικά η εποχή ΣΥΡΙΖΑ άφησε νέες προδιαγραφές αποτυχίας. Αλλά το να πανηγυρίζουμε τις εκκενώσεις είναι γελοίο στα όρια του γκροτέσκου. Αυτό το πράγμα δε μπορεί να θεωρηθεί δημοσιογραφία σε καμία περίπτωση. όχι ότι υπάρχει δημοσιογραφία, εδώ και δεκαετίες, στην Ελλάδα. Από την άλλη αμφιβάλλω αν υπάρχουν και κυβερνήσεις...

Αέρας

Όταν κάποιος σου λέει, "μην ανησυχείς, μη φοβάσαι, αφέσου στο Χριστό και ζήσε" να ξέρεις πως δε θα πετύχεις τίποτα από όλα αυτά. Θα συνεχίσεις να ανησυχείς και να φοβάσαι, γιατί είσαι άνθρωπος και όχι δίποδο γομάρι και δε θα αφεθείς στο Χριστό γιατί δε ξέρεις πως γίνεται αυτό. Αλλά και αυτός που σου λέει "αφέσου" ούτε αυτός ξέρει πως γίνεται αυτό το πράγμα για να στο εξηγήσει. Είναι ένα όμορφο τσιτάτο, που ακούγεται ευχάριστα στο αυτί και γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό. Στη πραγματικότητα είναι αφρός στην καλύτερη περίπτωση αν όχι αέρας κοπανιστός.   

Ταχύτητα, απόσταση, χρόνος

 

Πέρα από μια ορισμένη ταχύτητα, τα μηχανοκίνητα οχήματα δημιουργούν απόσταση την οποία μόνο αυτά μπορούν να συρρικνώσουν. Δημιουργούν αποστάσεις για όλους και τις συρρικνώνουν μόνο για λίγους. Ένας νέος χωματόδρομος μέσα από την έρημο φέρνει την πόλη εντός οπτικού πεδίου, αλλά όχι σε κοντινή απόσταση, για τους περισσότερους Βραζιλιάνους αγρότες που αυτοσυντηρούνται. Ο νέος δρόμος ταχείας κυκλοφορίας επεκτείνει το Σικάγο, αλλά ρουφάει όσους έχουν όχημα μακριά από ένα κέντρο που μετατρέπεται σε γκέτο

Ιβάν Ίλιτς

Τι ψάχνουμε στην εκκλησία;

 

Αδελφοί, όσοι έχουμε δυνατή πίστη οφείλουμε να ανεχόμαστε τις αδυναμίες αυτών που έχουν αδύναμη πίστη, και να μην κάνουμε ό,τι αρέσει σ’εμάς. Η συμπεριφορά του καθενός μας να είναι αρεστή στον πλησίον, ώστε να τον βοηθάει να προκόβει στο αγαθό κι έτσι να συντελεί στην οικοδομή της εκκλησίας. Άλλωστε, κι ο Χριστός δεν έζησε για να ευαρεστήσει τον εαυτό του, αλλά, όπως λέει η Γραφή, οι ύβρεις όσων σ’ έβριζαν, Θεέ, έπεσαν πάνω μου. Να ξέρετε ότι όσα γράφτηκαν στις Γραφές, έχουν γραφτεί για να μας διδάσκουν. Έτσι, με την υπομονή και την ενθάρρυνση που δίνει η Γραφή, θα στηριχτεί η ελπίδα μας. Είθε ο Θεός, που χαρίζει την υπομονή και την ενθάρρυνση, να σας δώσει την ομόνοια σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού. Έτσι, όλοι μαζί με μια φωνή θα δοξάζετε το Θεό, τον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Να δέχεστε ο ένας τον άλλο, όπως δέχτηκε κι εσάς ο Χριστός, για να δοξάζεται ο Θεός.

"Η συμπεριφορά του καθενός μας να είναι αρεστή στον πλησίον, ώστε να τον βοηθάει να προκόβει στο αγαθό κι έτσι να συντελεί στην οικοδομή της εκκλησίας" λέει σήμερα ο Απόστολος Παύλος απευθυνόμενος σε όλους εμάς. Και ας δούμε λοιπόν τη συμπεριφορά μας. Ας αναρωτηθούμε, γιατί ερχόμαστε στην εκκλησία; Για να βρούμε γαλήνη και ηρεμία; Για να ακούσουμε ωραίες φιλοσοφίες. Για να βρούμε έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής που θα χαμογελάμε συνεχώς και θα αγαπάμε όλο τον κόσμο κάνοντας περιπάτους στη φύση και πάρτι στις παραλίες;

Το μαύρο χρήμα...

 

Κοιτάξτε. Το μαύρο χρήμα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του τρέχοντος συστήματος. Καλύπτει προβλήματα και ανάγκες που δημιουργεί το κράτος και δε θέλει να βοηθήσει για να καλυφθούν.  Όταν δίνεται όμως μαύρο χρήμα, δεν ακολουθούνται ούτε νόμοι ούτε κανονισμοί ούτε μέτρα ασφαλείας. Αυτό το σύστημα το υποστηρίξαμε και το επιβραβεύσαμε. Τουλάχιστον να έχουμε την αξιοπρέπεια να μη κάνουμε τους σοκαρισμένους όταν πεθαίνουν άνθρωποι από αυτό το σύστημα και δεν βρίσκεται υπόλογος κανείς...

Γενειάδες

 

Έχω ένα πρόβλημα. Μπερδεύω συνεχώς τους χριστιανούς φίλους μου, με τους αριστερούς, τους αναρχικούς φίλους και τους οπαδούς των ZZ Top.Οι ΖΖ Τop, για όποιον άσχετο δε ξέρει, είναι ροκ συγκρότημα και συνοδεύει η φωτογραφία τους το κείμενο τούτο. Και πως να μη τους μπερδέψω αφού όλοι κάτι μουσάτου με περίεργα ρούχα έχουν και μου δείχνουν, συνήθως από τη Ρωσία. Οπότε καταλήγω να ρωτάω για το τριαδικό δόγμα τους αναρχικούς, για το πόσο παραξηγημένη μορφή ήταν ο Στάλιν τους χριστιανούς και τους αριστερούς...ατυτούς δε τους ρωτάω συνήθως τίποτα γιατί έχουν την τάση να απαντάνε με κάτι κατεβατά που για να τα διαβάσω θέλω τρεις νταμιτζάνες καφέ παρέα. Καμιά φορά βέβαια τους ρωτάω για τα ακόρντα που χρησιμοποιούν κυρίως στα blues rock τραγούδια αλλά ακολουθεί απάντηση δοκίμιο για τη σαθρότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Μια φορά ρώτησα κι ένα φίλο, οπαδό των ΖΖ Τοp για την ανάγκη ανανέωσης εκ νέου της ήδη ανανεωμένης αριστεράς αλλά αυτός ρεύτηκε στα μούτρα μου και βρώμισε ουίσκι όλο το Περιστέρι. Κάτι πρέπει να γίνει πάντως με όλους αυτούς τους μουσάτους τύπους γιατί εγώ έχω μπερδευτεί κι έχω κι εγώ γενειάδα. 

Από την ανέκδοτη επιστημονική -ερωτική επιστολογραφία "Πού χάθηκε ο Σφακιανάκης;"

Ξεβλάχεμα

 

Είναι γεγονός πως αυτός ο λαός αποτελείται κυρίως από καράβλαχους. Το βλέπουμε καθημερινά. Και αν κάποιος μένει, ξέρω 'γω, στα Καμένα Βούρλα ή στα Γρεβενά, εντάξει είναι δύσκολο να ξεφύγει από τη καραβλαχιά του. Με τη διαφορά ότι ο πρώτος έχει εύκολη πρόσβαση σε ιαματικά λουτρά και τουλάχιστον θα είναι ένας γεροκαράβλαχος χωρίς προβλήματα στη μέση και τις αρθρώσεις. Τυχαία τα παραδείγματα. Αλλά οι άλλοι; Ναι, ναι, εσάς λέω. Που διαβάζατε περιοδικά του Κωστόπουλου. Που επί εικοσαετίας έτρωγε, έπινε και ξεβλάχευε εσάς και τους ομοίους σας. Και μόλις φαλήρησε αμέσως να ξεχάσετε τόσα μαθήματα; Να γυρίσετε αμέσως στη πρότερη βλαχομπνεδιάρικη κατάστασή σας; Ε, όχι! Τέτοιος λαός δεν αξίζει να έχει τέτοιους διαφωτιστές. Και δεν αξίζει να έχει τέτοια κυβέρνηση, η οποία -μη το ξεχνάμε- πήρε και περίπου σαράντα τοις εκατό. Και, για να μπούμε στην ουσία του θέματος: Γιατί ρε δε σας αρέσει η κυβέρνηση; Πρώτα πρώτα, εσείς τη βγάλατε. Ούτε μήνα δεν έχει και αρχίσατε τη γκρίνια. Κάηκε η μισή Αττική και σας πείραξε. Για την άλλη μισή που δε κάηκε δε λέτε τίποτα. Κάηκε πέρσι, θα μου πείτε. Δε μπορούμε να κοιτάμε πίσω, μόνο μπροστά. Προσλαμβάνουν, λέει ο άλλος ο τυχάρπαστος, ημέτερους. Ε, ημέτερους θα προσλάβουν ρε τσέλιγκα. Δικούς τους ανθρώπους, που τους ξέρουν και που μπορούν να τους δώσουν ένα παχυλό μισθό γιατί ξέρουν ότι αυτά τα χρήματα θα τα επενδύσουν σωστά. Πώς θα έρθει η ανάπτυξη αλλιώς; Τα παίρνουν και τα επενδύουν. Είναι απλό. Θα δώσει λέει το Αιγαίο στους Τούρκους. Τι να πεις τώρα στους πατριδοκάπηλους. Franchise λέγεται αυτό. Νομίζω δηλαδή γιατί από οικονομικά δε σκαμπάζω. Αφού αντί να διαβάσω καμιά λογιστική τότε που ήμουν φοιτητής, έπινα τα τσίπουρα πέντε πέντε. Τι έλεγα; Α ναι! Αιγαίο. Κρατάμε το όνομα και τους δίνουμε προϊόντα και τεχνογνωσία. Καταλάβατε; Αλλά αυτά είναι υψηλές πολιτικές ρε χωριαταραίοι! Άλλος λέει για τη Παιδεία. Ποια παιδεία ρε καλοκαιριάτικα; Αφού όλα είναι κλειστά. Άει για ψάρεμα ρε μπάρμπα. Κοιτάχτε.  Είμαστε στα μισά του 2023. Αποφασίστε. Θα μοιραστείτε το όραμα αυτής της σπουδαίας και με ευρεία πλειοψηφία κυβέρνησης ή θα μείνετε τσομπαναραίοι που θα βόσκετε βοβάλες σαν τον Μηλιώκα; Να ξέουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε. 

Με εκτίμηση, υπογραφή:

Μείναμε Ευρώπη, αχ!

Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή με χορευτικά δοκίμια "Κορίτσια ο Μπάρκουλης"

Όλα λειτουργούν άψογα...

 

Κάποια στιγμή οι 100+ νεκροί στο Μάτι θα πρέπει να πάψουν να λειτουργούν σαν δείκτης αποτελεσματικότητας της κάθε κυβέρνησης στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Προφανώς και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε εντελώς ανίκανη αν όχι και εγκληματική σε εκείνη τη περίπτωση. Και το πλήρωσε γιατί αυτή ήταν και η βασική αιτία της κατάρρευσής της. Όλα τα συγχωρεί ο Έλληνας εκτός από την εικόνα καμένων μικρών παιδιών αγκαλιά με τους παππούδες τους. Αλλά από τότε τι είδαμε στις επόμενες πυρκαγιές; Εκκενώσεις ώστε να μην έχουμε θύματα, σωστά ως εδώ και από εκεί και πέρα κανένα σχέδιο αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Και δεν πιστεύω ότι είναι θέμα έλλειψης μέσων ή προσωπικού ή και εκπαίδευσης του προσωπικού. Είναι προφανές ότι το πρόβλημα υπάρχει στη μηδενική προετοιμασία από το κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση ώστε να υπάρχουν οι συνθήκες που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών και κυρίως στην πρόληψή τους. Και κάποια στιγμή πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες και όχι να λέμε μετά από κάθε φωτιά ότι αφού δε κάηκε κανείς όλα δούλεψαν τέλεια...

Αιτίες...

 

Η κλιματική αλλαγή, η εγκατάλειψη της παραδοσιακής αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής που έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία άγριων δασικών εκτάσεων, ειδικά σε ορεινά μέρη, επιδεινώνουν την κατάσταση με τις πυρκαγιές και μεγεθύνουν τα λάθη, τις παραλείψεις και την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού. Αυτό με το παρόν σύστημα δε πρόκειται να αλλάξει όπως δε πρόκειται να αλλάξει ούτε από ένα σοσιαλιστικό σύστημα αφού παρά τις διαφορές τους κινούνται και τα δύο προς τη λεγόμενη πρόοδο. Εφόσον λοιπόν δε θα δούμε σύντομα κάποιου είδους αποανάπτυξη στον κόσμο είτε στη Δύση είτε στην Ανατολή  ας βάλουν τον κώλο τους κάτω κι ας κάνουν όλο το χειμώνα αυτά που είναι απαραίτητα για να μη γίνονται στάχτη το καλοκαίρι χιλιάδες στρέμματα και να μη καίγονται κι εγώ δε ξέρω πόσα ζώα(δε λέω τους κυνηγούς, τα πραγματικά ζώα λέω). Εκτός κι αν υπάρχουν άλλες αιτίες που θυμίζουν πιο πολύ πρακτικές υποκόσμου πίσω από τις φωτιές και τη (μη) κατάσβεσή τους. Βέβαια, όταν το ζητούμενο το μέγα είναι η καταβολή αποζημιώσεων(χωρίς να παραγνωρίζω την αξία τους) τότε ας μη περιμένουμε και πολλά.

Σύμπτωμα

 

Ακολουθεί κείμενο ακραίας οικολογικής οπτικής. Ή ίσως και όχι και τόσο ακραίας. Βλέπω με μια κάποια συμπάθεια όλες αυτές τις αναρτήσεις και τα σχόλια για την οικολογική καταστροφή, τα δέντρα που κάηκαν, τα ζώα που αφέθηκαν στη μοίρα τους, το περιβάλλον που επιβαρύνεται, τις περιουσίες που χάθηκαν, κλπ. Βέβαια όταν η κάθε οικογένεια έχει δύο αυτοκίνητα τουλάχιστον και ένα δυο μηχανάκια, όταν θέλουμε δόμηση οικισμών παντού, με ρεύμα, τηλέφωνο κλπ, όταν ζητούμενο είναι η ανάπτυξη πάση θυσία, τα εργοστάσια, τα κτίρια τα κολοσσιαία, παρέλαση τυποποιημένων αγαθών από κάθε άκρη του κόσμου κλπ, τότε είτε με καπιταλιστικό είτε με σοσιαλιστικό πρόσημο το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Υποβάθμιση του περιβάλλοντος και αχρήστευση του ανθρώπινου σώματος. Η πυρκαγιά και όλα τα καταστροφικά που φέρνει μαζί της είναι ένα απλό σύμπτωμα και τίποτα παραπάνω. Κι επειδή θα ακούσω για πρόοδο, για τεχνολογία, για ευκολία στις μεταφορές κλπ, θα απαντήσω πως δεκτά είναι όλα αυτά αλλά μη μοιρολογάτε όταν έρχεται και ο λογαριασμός...Όλα αυτά χωρίς να παραθεωρώ τις ευθύνες ή την ανικανότητα των κυβερνώντων

Ο πύρινος προφήτης σε καιρούς πύρινων καταστροφών

 

Ο προφήτης Ηλίας, ένας από τους μεγαλύτερους προφήτες της Π.Διαθήκης, ο πύρινος προφήτης, είναι αυτός τη μνήμη του οποίου γιορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα. Πρόκειται για λεναν πολύ αγαπητό προφήτη και τα εκκλησάκια του βρίσκονται σχεδόν παντού στη χώρα μας, σε πόλεις, σε χωριά, σε νησάκια, συνήθως σε υψώματα.

Δε νομίζω να υπάρχει άγιος ή προφήτης στη Παλαιά και τη Καινή Διαθήκη που να έχει συνδεθεί τόσο πολύ με τη φωτιά. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά. Κάποτε με προσταγή του ασεβή βασιλέα Αχαάβ, μαζεύτηκαν τετρακόσιοι ειδωλολάτρες ψευτοιερείς, που τους προστάτευε η βασίλισσα Ιεζάβελ. Τότε ο προφήτης Ηλίας τους προκάλεσε σ’ ένα διαγωνισμό. Του είπε κι έβαλαν πάνω στο θυσιαστήριο τα ξύλα και το σφάγιο για θυσία, και άρχισαν να τρέχουν γύρω και να φωνάζουν όλη την ήμερα τον ψεύτικο θεό Βάαλ, για να ρίξει φωτιά· «και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις». Τότε ο Προφήτης τους είπε· «Κάνετε πέρα! Τώρα θα κάνω εγώ τη θυσία μου». Έκανε δικό του θυσιαστήριο, έβαλε κι έβρεξαν καλά τρείς φορές τα ξύλα με νερό κι ύστερα προσευχήθηκε. Έπεσε τότε φωτιά από τον ουρανό κι αναποδογύρισε κι έκαψε ολόκληρο το θυσιαστήριο. Ύστερα απ’ αυτό το σημείο, ο λαός έπιασε τους τετρακόσιους ψευτοϊερείς κι ο προφήτης Ηλίας τους τιμώρησε αυστηρά. Η Ιεζάβελ, αγριεμένη, κυνήγησε τον Προφήτη κι εκείνος έφυγε ψηλά στο Χωρήβ, εκεί που πριν πεντακόσια χρόνια ο Μωϋσής άκουσε τη φωνή του Θεού κι είδε τη βάτο να φλέγεται και να μην καίγεται. Εκεί ο προφήτης Ηλίας κρυβόταν σε μια σπηλιά κι ο Θεός τον δίδαξε ένα σπουδαίο μάθημα. Του είπε· «Ανέβα ψηλά στην κορυφή, και θα δεις το Θεό. Θα περάσει δυνατός αέρας· θα γίνει σεισμός· θα δεις φωτιά και θα περάσει ένα ανάλαφρο και δροσερό αεράκι. Ο Θεός δεν θα είναι ούτε στη θύελλα ούτε στο σεισμό ούτε στη φωτιά, αλλά στο ανάλαφρο αεράκι». Τέλος ο προφήτης Ηλίας αντί να πεθάνει ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό.

Περπάτημα ξανά και ξανά

 

Όσο το σκέφτομαι, στο μόνο πράγμα που έχω πραγματικά κάποιο ταλέντο είναι στο...περπάτημα. Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο στο οποίο να είμαι καλός. Στη πραγματικότητα δε μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο στο οποίο να μην είμαι μια κινητή καταστροφή. Και είναι το μόνο πράγμα το οποίο συνεχίζω και κάνω με μια κάποια συνέπεια και μι κάποια επιμονή. Όλα τα άλλα τα έχω σε κάποια στιγμή παρατήσει. Όχι ότι έχασε κάτι η ανθρωπότητα αλλά το παραθέτω σαν στοιχείο. Πραγματικά αν το περπάτημα πληρωνόταν θα ήμουν πιο πλούσιος και από Σαουδάραβα πετρελαιά. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να περπατάω. Και σε αντίξοες συνθήκες. Με βροχές, χιόνια, καταιγίδες, θυελλώδεις ανέμους, καύσωνα. Κι ας γίνομαι μούσκεμα, ας παγώνω, ας καίγονται τα πόδια μου. Όσο μπορώ να χρησιμοποιώ το βάδισμα στη μετακίνησή μου νομίζω πως δε φτωχαίνω. Πως δεν είμαι εξαρτώμενος από κάτι. Πως προβάλλω μια κάποια αντίσταση. Αλλά όπως είπα...αυτό απλά το νομίζω...

Ενόχληση

 

Όταν λένε πως ενοχλούμε τον κόσμο με λέξεις όπως πασιφισμός και αναρχία, μπορώ μόνο να σκεφτώ ότι οι άνθρωποι πρέπει να ενοχληθούν, ότι η συνείδησή τους πρέπει να ξυπνήσει, ότι πρέπει πράγματι να κοιτάξουν τε έργα τους και να μελετήσουν νέες τεχνικές αγάπης και πτωχείας και συμπόνιας. Βέβαια οι λύσεις αυτές είναι δραστικές αλλά και το κακό επίσης είναι τρομερό και όλοι εμπλεκόμαστε, όλοι είμαστε ένοχοι.

-Dorothy Day

Ύμνος διά το θέρος

 

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι παραλίες και περνάει το καλοκαιράκι ευχάριστα. Γενικά το καλοκαίρι είναι πολύ ευχάριστο. Είναι η εποχή που μέχρι να σηκωθείς από το κρεβάτι και να πας να πλύνεις τα δόντια σου έχεις ιδρώσει σαν να έχεις τρέξει μαραθώνιο. Είναι η αποχή που με ευχαρίστηση αναπνέεις τον ανακυκλωμένο αέρα των κλιματιστικών και που η ζέστη βοηθά τα σκουπίδια να αναδύουν την υπέροχη μυρωδιά τους σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Οι παραλίες όμως, εεεε, εκεί είναι άλλο πράγμα! Εκεί πηγαίνεις και απολαμβάνεις την ομορφιά του καλοκαιριού. Ξαπλωμένος κάτω από τον ελαφρά καυτό ήλιο, ψήνεσαι σαν ζύμη κρέπας και περιμένεις να δεις αν τελικά η παραγγελία θα είναι για αλμυρή ή γλυκιά. Αλλά δε πειράζει γιατί αποζημιώνεσαι. Αποζημιώνεσαι από τη θαλασσινή αύρα, από τον ήχο του παφλασμού των κυμάτων, από τα κακομαθημένα πιτσιρίκια που ουρλιάζουν σαν δαιμονισμένα μαϊμούδια, από τις θειάδες που μιλάνε στο κινητό και φροντίζουν να μάθει όλη η παραλία τα οικογενειακά τους, η απίστευτη γκρίνια των τύπων από τις διπλανές ξαπλώστρες επειδή άργησαν αν τους φέρουν τους φρέντο τους και από άλλους τέτοιους φυσικούς ήχους. Αλλά έρχονται οι δροσιστικές βουτιές να τα σβήσουν όλα αυτά. Βάζεις τα πόδια σου στη καυτή άμμο ή στα πιο καυτά ακόμα βότσαλα και χοροπηδώντας σαν αναστενάρης φτάνεις στο νερό.

Η Έξοδος

https://anastasiosk.blogspot.com/2023/07/blog-post_787.html

 Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου, 

Αν. Καθηγητή της Ανώτατης Εκκλησιαστικής 

Ακαδηµίας Αθήνας, 

Διευθυντή του περιοδικού «Σύναξη»

«Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που σε έβγαλα από την Αίγυπτο, τον τόπο της δουλείας. Δεν θα υπάρχουν για σένα άλλοι θεοί εκτός από μένα».

Έτσι αυτοπροσδιορίζεται ο Θεός της βιβλικής πίστης: Ως αυτός που αναγνωρίζεται όχι μέσω μιας «χημικής» ανάλυσής του, αλλά από την απελευθερωτική δράση του. Δράση όμως η οποία δεν καθιστά τον άνθρωπο αδρανή ευεργετούμενο, αλλά αντιθέτως του ζητά να γίνει  συμπρωταγωνιστής σε απελευθερωτική πράξη. Καθόσον, το να είσαι πιστός σε αυτόν τον θεό, σημαίνει να αρνείσαι έμπρακτα να καταστήσεις κέντρο της ζωής σου (θεό σου) οποιοδήποτε είδωλο (οτιδήποτε υποδουλώνει). Έτσι, το παραπάνω βιβλικό χωρίο ουσιαστικά απολήγει στην ευθύνη του πιστού για την πηδαλιούχηση του κοινού βίου. Και γι’ αυτό στη συνέχεια το κείμενο εξηγεί σε τι συνίσταται το απελευθερωτικό χρέος το οποίο ανέλαβε εκούσια ο πιστός αποδεχόμενος ως Θεό του τον ελευθερωτή Θεό. Ενδεικτικά:

«Ξένον δεν πρέπει να τον καταπιέζετε ούτε να τον εκμεταλλεύεστε, γιατί κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι στην Αίγυπτο. Χήρα και ορφανό δεν θα τους καταπιέζετε. Αν τους καταπιέσετε και προσφύγουν σ’ εμένα φωνάζοντας για βοήθεια, εγώ [ο Θεός] θα ανταποκριθώ στο αίτημά τους. […] 

Καυσωνικόν

  

Και βέβαια αμφισβητώ την ύπαρξη του καύσωνα. Αμφισβητώ την άνοδο της θερμοκρασίας και την υπερθέρμανση. Μια απλή ζεστούλα είναι. Και σας το υπογράφω εγώ που κάηκε το χέρι μου επειδή το άφησα πολλή ώρα στο κάγκελο πάνω στο μπαλκόνι, που μου κάηκε η καράφλα και δε μπορώ να ξαπλώσω, που έπαθα μια ελαφρά δύσπνοια και πέρασα λίγες ώρες σε νοσοκομείο με μάσκα οξυγόνου, που είμαι τρεις μέρες με μια ελαφρά ζαλάδα κλπ. Παρ' όλα αυτά δεν είμαι κοιμισμένο πρόβατο και διαβλέπω τ ύπουλα σχέδια την Νέας Τάξης Πραγμάτων να μας κλείσει μέσα κα να μας πασάρει τις νέες ταυτότητες με ενσωματωμένο κλιματιστικό για να μπορέσει έτσι να μας τις κάνει απαραίτητες και μέσω αυτών να μας εντοπίζει  οπουδήποτε καθόμαστε και ποστάρουμε τις φωτογραφίες μας στο FB και αλλού γράφοντας από κάτω πόσο ωραία περνάμε στο τάδε και το δείνα μέρος ώστε όλοι να ξέρουν που βρισκόμαστε.

Χαμογελαστά

 

Όσο εμείς γελάμε και ασχολούμαστε με την διαφαινόμενη κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ προς τα χαμηλά παλιά ποσοστά του, ο πρωθυπουργός μας λέει χαμογελαστά για υποχωρήσεις με τους Τούρκους. Πώς λέμε Πρέσπες του Αιγαίου; Αλλά εδώ δεν έχεις να κάνεις με Σκοπιανούς αλλά με τους αδηφάγους και ισχυρούς γείτονες που δεν έχουν φραγμό. Οι Τούρκοι είτε έχουν ισλαμικό είτε κεμαλικό προσωπείο είναι μια επεκτατική, αναθεωρητική, ληστρική δύναμη όπως πολύ καλά το ξέρουνε στη Κύπρο και όπως το βλέπουμε και στη Θράκη με τις γελοίες πολιτικάντικες ενέργειες που γίνονται από διάφορα κόμματα, όπως το ξέρουν στη Συρία, στο Ιράκ, όπως το ξέρουν οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι και άλλοι. Δε σηκώνει χαμογελαστές υποχωρήσεις το πράγμα, ειδικά όταν οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ έχουν πατήσει σε χώρες που γειτνιάζουν με μας από βορρά μεριά....

Λυχνάρια

 

Είπε ο Κύριος στους μαθητές Του, εσείς είστε το φως για τον κόσμο∙ μια πόλη χτισμένη ψηλά στο βουνό δεν μπορεί να κρυφτεί. Οι άνθρωποι, όταν ανάψουν το λυχνάρι, δεν το βάζουν κάτω από το δοχείο με το οποίο μετρούν το σιτάρι, αλλά το τοποθετούν στο λυχνοστάτη, για να φωτίζει όλους τους ανθρώπους του σπιτιού. Έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας. Μη νομίσετε πως ήρθα για να καταργήσω το νόμο ή τους προφήτες. Δεν ήρθα για να τα καταργήσω, αλλά για να τα πραγματοποιήσω. Σας βεβαιώνω πως όσο υπάρχει ο κόσμος, έως τη συντέλειά του, δε θα πάψει να ισχύει ούτε ένα γιώτα ή μία οξεία από το νόμο. Όποιος, λοιπόν, καταργήσει ακόμα και μία από τις πιο μικρές εντολές αυτού του νόμου και διδάξει έτσι τους άλλους, θα θεωρηθεί ελάχιστος στη βασιλεία του Θεού. Ενώ όποιος τις τηρήσει όλες και διδάξει έτσι και τους άλλους, αυτός θα θεωρηθεί μεγάλος στη βασιλεία του Θεού.

(Αυτο)βιογραφικόν

 

Κάποτε έπαιρνα τη ζωή πολύ στα σοβαρά. Όταν όμως ωρίμασαν οι καιροί, πέταξα τη πιπίλα και άρχισα να γελάω με τα χάλια τα δικά μου και του κόσμου όλου! Εκτός κι όταν θυμώνω. Μπορώ να το κρατήσω χρόνια...

Κηρύκου και Ιουλίττης

 

Η Αγία Ιουλίτα, έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Καταγόταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Επειδή όμως τότε κυριαρχούσε ο διωγμός κατά των χριστιανών, πήρε το γιο της τον Κήρυκο και πήγε στην Σελεύκεια και στην συνέχεια στην Ταρσό. Στην Ταρσό συνελήφθη από τον ηγεμόνα Αλέξανδρο, ο οποίος την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια μπροστά στο παιδί της. Στην συνέχεια προσπάθησε να φέρει με το μέρος του τον μικρό. Το παιδάκι όμως δεν δεχόταν και μάλιστα αφού επικαλέστηκε το όνομα του Χριστού, έδωσε μία δυνατή κλωτσιά στην κοιλιά του ηγεμόνα. Αυτός εξοργίστηκε τόσο πού το πέταξε από τα σκαλιά σπάζοντας το κρανίο του μικρού Κήρυκου. Μ' αυτόν τον τρόπο έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου ο μικρός Κήρυκος. Η δε μητέρα του μετά από λίγο, αφού υπεβλήθη σε πολλά και φρικτά βασανιστήρια, παρέδωσε το πνεύμα της στον Χριστό.

Ο Κήρυκος έζησε μόλις τρία χρόνια. Τριών χρονών ήταν όταν μαρτύρησε. Και σε αυτά τα τρία χρόνια, κατάφερε να κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών. Κατόρθωσε να μπει στον Παράδεισο μέσω του μαρτυρίου. 

Συνήθως μετράμε την ποιότητα ζωής με τα χρόνια. Θεωρούμε καλότυχο αυτόν που έζησε μέχρι τα βαθιά του γεράματα, αυτόν που είχε πλούτη και ανέσεις. Αυτόν που έζησε μια τακτοποιημένη και μακριά ζωή. Είναι όμως αυτό το κριτήριο;

Λόγος περί απλότητας

 

Τα πράγματα είναι απλά όσο αφήνουμε να κυλούμε μια τέτοια απλότητα ώστε να επιτρέπεται η ανεμπόδιστη απλοϊκότητά τους. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν υπεισέρχεται η πολυπλοκότητα εκείνη η οποία απειλεί και εμποδίζει την προαναφερόμενη απλότητα και δημιουργεί μικρές πολύπλοκες δομές οι οποίες δρουν ως ανασταλτικοί παράγοντες της απλότητας και της απλής ροής των πιο απλών πραγμάτων. Εμείς δε οφείλουμε να προτρέψουμε και να δείξουμε τον απλό δρόμο που οδηγήσει πέραν των πολυπλόκων παγίδων οι οποίες έχουν στηθεί από το παρόν κατεστημένο αλλά και από παρελθόντα τέτοια ώστε να εμποδίσουν την άνοδο και επικράτηση της απλότητας και την κατάρρευσή της, Είναι απλό...

Πώς να βρείτε το Χριστό σε μία εκκλησία

 

Τι πάει να πει πού είναι ο Χριστός στην εκκλησία; Εκεί είναι και είναι πολύ εύκολο να τον βρεις. Μπαίνεις στον ναό, κάνεις πέρα τα εντυπωσιακά τέμπλα και τα ακριβά σκεύη, προσπερνάς τα πολυτελή άμφια και τις υπερβολικές ψαλμωδίες, αγνοείς τα πομπώδη κηρύγματα και τις επικές προσφωνήσεις πολιτικών, αξιωματούχων ή άλλων αρχιερέων και ιερέων, κάνεις δυο βήματα πέρα από τους πιο πλούσιους εκκλησιαζόμενους που διαθέτουν μια κάποια καλύτερη αντιμετώπιση και μια κάποια ιδιαίτερη περιποίηση σε σχέση με τους πιο λαϊκούς τύπους που έρχονται, στρίβεις πρώτα δεξιά και μετά αριστερά μετά από τους εναγκαλιζόμενους με την εξουσία και τη πολιτικολογία κληρικούς και επιφανείς λαϊκούς, τις εθνικές σημαίες, τα φλάμπουρα, τις τιμητικές θέσεις, τις παρελάσεις και τους παραδοσιακούς χορούς και ορίστε! Στέκεται μπροστά σου, με το απλό ρούχο που φορούσε τότε και σε περιμένει. Αρκεί να κάνεις πόσα; Πέντε, δέκα βήματα; Τόσα νομίζω τα μέτρησα...

Η μαγιά των ηλιθίων

 

Δυο εγκλήματα, διαφορετικά μεταξύ τους αλλά εξόχως αποκαλυπτικά για την ηλιθιότητα που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Προσέξτε, όχι κακία, ηλιθιότητα. Ο κακός κάνει ή λέει κάτι κακό με σκοπό το κέρδος του. Ο ηλίθιος κάνει ή λέει κάτι κακό ακόμα κι αν δεν έχει κέρδος από αυτό ή ακόμα κι αν έχει ζημία. Πάμε λοιπόν.

Άλκης Καμπανός. Δολοφονήθηκε γιατί υποστήριζε τον Άρη και έπεσε πάνω σε οπαδούς του ΠΑΟΚ που είχαν βγει να κυνηγήσουν "εχθρούς". Η ζωή του ανθρώπου κάτω από τη σημαία της ομάδας. Ιδεολογικοποίηση ενός αθλητικού σωματείου. Η αποθέωση της βλακείας. Ο ορισμός της κενότητας. Οι επιτυχίες της ομάδας δε μας προσφέρουν χαρά, αυτό είναι το φυσιολογικό, αλλά γεμίζουν τα κενά της ζωής μας. Δε περιορίζεται στη Θεσσαλονίκη φυσικά αυτό. Το έχουμε δει κι αλλού. Και όμως - για όποιον δε θυμάται- υπήρξαν υποστηρικτές των δραστών. Και αυτών και άλλων παλαιότερα. Ακόμα και σε τηλεοπτικές εκπομπές τα βλέπαμε. Μισούμα ανθρώπους όχι για κάποιον σοβαρό λόγο αλλά για την ομάδα που υποστηρίζουν. Αν αυτό δεν είναι αποτυχία της παιδείας  και της κοινωνίας όλης τότε δε ξέρω ποιο είναι.

Άννα. Τρανς γυναίκα από τη Κούβα. Δολοφονήθηκε αγριότατα στο διαμέρισμά της. Τον ένοχο δεν τον ξέρουμε. Κάποιοι βρήκαν ευκαιρία για πολιτικοποίηση. "Έδειξαν" χριστιανούς οικογενειάρχες, νοικοκύρηδες πολίτες, υποταγμένους και συμβιβασμένους σε αντιδιαστολή με αυτούς τους καταπληκτικούς αγωνιστές προφανώς, και άρα υπαίτιους για έναν φόνο του οποίου τα κίνητρα δε ξέρουμε αφού δε γνωρίζουμε το δράστη. Όταν βρεθεί, ελπίζω πως δε θα σφυρίξουν αδιάφορα αν δε ταιριάζει στο αφήγημά τους. Και δώστου διαδηλώσεις για να δείξουμε ότι άξια μπήκαμε στη Βουλή. Από την άλλη, στα ακροδεξιά μετερίζια, μηνύματα μίσους για έναν άνθρωπο που κατασφάχτηκε και ένα απίστευτο πανηγύρι χαράς πάνω από ένα κατακρεουργημένο πτώμα. Γιατί; Ποιον από αυτούς είχε πειράξει; Κανέναν. Απλά μίσος για το μίσος. 

Τώρα όλες αυτές οι ορδές των ηλιθίων δεν είναι τόσοι πολλοί όσο φαίνονται ή όσοι νομίζουν ότι είναι οι ίδιοι. Αλλά είναι μια μαγιά που θα κάνει το υπόλοιπο αλεύρι να φουσκώσει. Μόνο που αυτή η μαγιά δε το φουσκώνει μόνο το αλεύρι αλλά το δηλητηριάζει κιόλας.

Και οι πολλοί; Είτε μένουν αμέτοχοι, είτε σιγά σιγά, παρασυρόμενοι από τις τύπου role playing game συγκρούσεις, αρχίζουν σιγά σιγά να διαλέγουν μεριές. Η ηλιθιότητα πάντα στο τέλος θριαμβεύει. Και έρχεται από ένα σωρό μεριές...

Αρχή διαλόγου

 

Βασικές αρχές (μου) για τον διάλογο:

-Δεν υπάρχει διάλογος στη πραγματικότητα αλλά συνδυασμένοι μονόλογοι

-Η αξία του διαλόγου είναι υπερτιμημένη 

-Ο διάλογος είναι πολύ βολικός για όσους δε θέλουν να βρουν λύσεις

-Οι απόψεις που ακούγονται σε ένα διάλογο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι όλες σεβαστές αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να εκφράζονται και να ακούγονται

-Στο διάλογο τα επιχειρήματα πάντα έχουν λιγότερα αποτελέσματα  από τους θεατρινισμούς και τις εξυπνάδες

-Δε μπαίνεις σε διάλογο με ανθρώπους που έχουν από πριν αποφασίσει με ποιον θα συμφωνήσουν

-Οι παραπάνω άνθρωποι είναι ηλίθιοι και στην Ελλάδα, τουλάχιστον, αποτελούν πλειοψηφία.

-Δε θέλω να πείσω κανέναν πως έχω κάποιο αλάθητο και δε με ενδιαφέρει τι άποψη θα αποκομίσουν για μένα οι υπόλοιποι συμμετέχοντες

-Θα έγραφα και κάτι αστείο αλλά δε μου ήρθε τίποτα

Παρένθεση;

 

Νομίζω πως η εμφάνιση και υποψηφιότητα της κας Αχτσιόλγλου όσο και οι άλλες υποψηφιότητες που ακούγονται(με όσα τις ακολουθούν, προγράμματα, ιδέες κλπ) δείχνουν πως στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδεχτεί τη θεωρία της αριστερής παρένθεσης και θέλουν να τη κλείσουν οι ίδιοι και να κλειστούν στον μικρόκοσμο του πάλαι ποτέ Συνασπισμού. Δείχνουν να μην καταλαβαίνουν και - το χειρότερο- να μη θέλουν να καταλάβουν τις συνεχόμενες αποτυχίες στις εκλογές από το '19 και δώθε. Φαίνεται ακόμα πως προτιμούν την επιστροφή σε ποσοστά προ μνημονίων από την πιθανότητα να προχωρήσουν σε αυτοκριτική. Δε ξέρω αν στεναχωριέμαι ιδιαίτερα με την κατεύθυνση που παίρνουν τα πράγματα, σπάνια στεναχωριέμαι για τη πολιτική αφήστε που μπορεί να τα βλέπω και λάθος τα πράγματα, πάντως αφήνει όλη αυτή η ιστορία από το 2012 και μέχρι σήμερα πως πράγματι υπήρχε μια ευκαιρία για κάτι διαφορετικό αλλά μάλλον την αφήσανε/με να περάσει. Ε, το μέλλον θα γίνει παρόν και θα φέρει καινούρια ή και όχι και τόσο καινούρια πράγματα με τα οποία θα πορευθούμε όπως πορευόμαστε τόσα χρόνια σε τούτον εδώ τον τόπο.

Αλλαγή

 

Δε μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο όσο κι αν προσπαθήσουμε. Είμαστε πολύ μικροί. Δε μπορούμε να αλλάξουμε ούτε τη κοινωνία της χώρας μας. Ούτε καν αυτή της πόλης μας. Ας μη γελιόμαστε δε μπορούμε να αλλάξουμε ούτε το χωριό μας ούτε τη γειτονιά ούτε το εργασιακό περιβάλλον μας. Θα παραμείνουν όπως είναι. Εκμετάλλευση, νόμος του ισχυρού, μοχθηρία, κουτοπονηριά και κουτσομπολιό. Αυτά δε μπορούμε να τα αλλάξουμε. Μπορούμε όμως να το προσπαθήσουμε. Και αν το κάνουμε αυτό θα έχουμε αλλάξει τουλάχιστον τη δική μας ζωή και θα βλέπουμε ένα λαμπερό πρόσωπο κάθε πρωί στον καθρέφτη...

Ταυτότητες....

 

Επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, έχουν αρχίσει ήδη μια σειρά από αντιδράσεις για τις νέες ταυτότητες, οι οποίες φυσικά είναι κινητές συσκευές εντοπισμού γιατί τα κινητά δε φτάνουν ούτε οι αναρτήσεις στο fb, έχουν δόλια κυκλώματα και μικροτσίπ για να μας επηρεάζουν διότι η τεχνητή νοημοσύνη η οποία βρίσκεται παντού επίσης δε κάνει αρκετά καλή δουλειά, σαφώς και μας οδηγούν σε μια εξάρτηση από το διαδίκτυο στο οποίο δημοσιεύουμε καθημερινά κείμενα, φωτογραφίες, σκέψεις, ιδέες και πάσης φύσεως περιττές βλακείες. Anyway -που λέγαμε και στην Ορεινή Ναυπακτία τα καλοκαίρια που μαζευόμασταν και μπεκρουλιάζαμε στο χωριό- επειδή κι εγώ θέλω να είμαι προετοιμασμένος, έχω πάρει ικανές ποσότητες ποπ κορν και πατατάκια ούτως ώστε να παρακολουθήσω με τη πρέπουσα σωβρακότητα και το ανάρμοστο ενδιαφέρον το διάλογο που θ ααναπτυχθεί επί του θέματος! Ζήτω η τρέλα!

Καύσωνας

 

Γιατί στα ρεπορτάζ που μας προειδοποιούν για καύσωνες και υψηλές θερμοκρασίες(τα οποία κρατούν πιο πολύ από τους ίδιους τους καύσωνες) μας δείχνουν καλλίγραμμες κοπέλες με μπικίνι στις παραλίες και όχι παπούδια που ιδρωκοπάνε και πέφτουν τ' ανάσκελα στη μέση του δρόμου, που είναι και ο λόγος για τον οποίο παίζουν οι προειδοποιήσεις έτσι κι αλλιώς; Όχι ότι παραπονιέμαι, καλύτερα τα όμορφα γυναικεία σώματα από τους παππούδες που πέφτουν σαν τις μύγες, απλά το έχω απορία...

Αποστάσεις

 

Δεν έχουμε κανένα λόγο, καμία υποχρέωση και καμία δικαιολογία να προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα πάντα στους πάντες. Δε πάει έτσι το πράγμα. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν ούτε τη θέληση ούτε τη δυνατότητα να καταλάβουν. Είναι απλά ηλίθιοι. Αντί λοιπόν να προσπαθούμε να τους δώσουμε να καταλάβουν απλά πράγματα, καλύτερα να παίρνουμε τις αποστάσεις μας από δαύτους, διότι ο ηλίθιος είναι πάντα επικίνδυνος...

Υπερμνησία

 

Μία φίλη, της οποίας τη πολιτική σκέψη εκτιμώ αφάνταστα αλλά αυτό είναι άσχετο με το θέμα μου, μου είπε ορθά κοφτά τις προάλλες: "έχεις υπερμνησία"! Να πω την αλήθεια, ιδέα δεν έχω τι είναι αυτό το πράγμα και ούτε ξέρω αν πραγματικά υπάρχει αυτή η λέξη αφού βαριόμουν να την κοιτάξω και στο google. Και είναι γνωστό πως ό,τι δεν υπάρχει στο google ή έστω δεν το έχω ψάξε στο google, απλά δεν υπάρχει γενικότερα. Αν, δηλαδή,  μου έλεγε κάποιος να βρω τις διαφορές ανάμεσα σε σκύλους και κατσίκες κι εγώ δεν το έψαχνα ή δεν απαντούσε ρητώς το google σε κάτι τέτοιο, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές. Τέλος πάντων, επιστρέφω στη υπερμνησία. Δε ξέρω αν υπάρχει αλλά νομίζω πως ακούγεται σαν αρρώστια. Αυτό είναι πολύ καλό γιατί πάντα ενθουσιάζομαι όταν κάποιος μου παρουσιάζει κάποιο χαρακτηριστικό μου σαν ένα είδος πάθησης. Δημιουργείται μια ευχάριστη διάθεση μέσα μου, αφού πλέον σκέφτομαι γιατρούς, χάπια, θεραπείες. Είναι σαν να μεγαλώνεις και να σου λέει κάποιος πως έχεις καλπάζοντα γεροντισμό. Ακούγεται πολύ καλύτερα δε νομίζετε; Δημιουργείται και η ψευδαίσθηση πως με μια κάποια θεραπεία θα περάσει αυτό, ό,τι κι αν είναι. Ενώ αν σου πει ο άλλος απλά πως γερνάς, ε, αυτό δεν είναι αναστρέψιμο!  Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο ήμουν σίγουρος ότι κάπου αλλού ήθελα να επικεντρωθώ και κάπου να καταλήξω αλλά τέλος πάντων οδηγήθηκα εδώ. Μου αρέσει και το αφήνω ως έχει...Πάω να γκουγκλάρω την υπερμνησία, για να υπάρξει σίγουρα.

Ψήφος

Να ένα πρόβλημα της δημοκρατίας. Ο ποδηλάτης(παιδίατρος νομίζω) που σταμάτησε να δει το άλογο-και φορούσε και κράνος- με τον καροτσέρη που και το ψόφησε το ζωντανό και ζητούσε και τα ρέστα από πάνω και ο τραμπούκος φίλος του έχουν από μία ισάξια ψήφο. Με τη διαφορά ότι ο ποδηλάτης είναι ένας ενώ οι άλλοι είναι δύο και βγάζουν κυβέρνηση. Ή βάζουν κόμματα στη Βουλή εν πάση περιπτώσει.

Οι Γεργεσηνοί

 

Εκείνο τον καιρό, ήρθε ο Ιησούς στην περιοχή των Γεργεσηνών όπου τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι που έρχονταν από τα μνήματα, τόσο φοβεροί, που κανένας δεν τολμούσε να περάσει από κείνον το δρόμο. Και με κραυγές του είπαν: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ΄εμάς Υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ για να μας βασανίσεις πριν την ώρα μας;» Μακριά απ΄ αυτούς έβοσκε ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους. Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Αν είναι να μας διώξεις, άφησέ μας να πάμε στο κοπάδι των χοίρων». Και εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε». Αυτοί βγήκαν και πήγαν στο κοπάδι των χοίρων. Και όλο το κοπάδι των χοίρων όρμησε και γκρεμίστηκε στη λίμνη και πνίγηκαν μέσα στα νερά. Τότε οι βοσκοί έφυγαν, πήγαν στην πόλη και ανάγγειλαν όλα τα συμβάντα και ό,τι έγινε με τους δαιμονισμένους. Βγήκε τότε όλη η πόλη να συναντήσει τον Ιησού, κι όταν τον είδαν, τον παρακάλεσαν να φύγει από την περιοχή τους. Ο Ιησούς επιβιβάστηκε στο πλοίο, διέσχισε τη λίμνη και ήρθε στην πόλη του. 

Πολύ γνωστή η σημερινή περικοπή. Ο Ιησούς βγάζει τα δαιμόνια από δύο δαιμονισμένους και τους επιτρέπει να μπουν σε ένα κοπάδι γουρουνιών, τα οποία στη συνέχεια γκρεμίστηκαν στη λίμνη και πνίγηκαν. Γιατί το επέτρεψε αυτό; Υπάρχουν δύο πιο κλασικές ας το πούμε, εξηγήσεις και μία τρίτη που θα δούμε παρακάτω.

Τι να πεις...

Τι να πρωτοσχολιάσεις τώρα για το περιστατικό στη Κέρκυρα. Για τον άθλιο που εξάντλησε μέχρι θανάτου το άλογο για να (υπερ)χρεώσει τη βόλτα στους τουρίστες; Για τους τουρίστες που με 35 βαθμούς θέλανε βόλτα με άλογο μεσημεριάτικα; Για τη μαγκιά που πούλησε ο μπάρμπας μαζί με τα φιλαράκια του; Για το τι σημαίνει επαρχιωτισμός; Για το ότι δεν υπάρχει έλεγχος πουθενά; Για το μύθο που ζούμε κάθε καλοκαίρι για να αναπτυχθεί ο τουρισμός; Για το ότι υπάρχουν ηλίθιοι που υποστηρίζουν τους καροτσέρηδες; Και άμα θα πεις θα βγάλεις άκρη; Ο ηλίθιος είναι ανίκητος...

Hammerfall - Riders of the Storm

 

Καμία ανησυχία

 

Πιστεύω πως δε χρειάζεται να ανησυχούμε ούτε για το κλίμα ούτε για το περιβάλλον ούτε για τα είδη που εξαφανίζονται. Άλλωστε η βιωσιμότητα του πλανήτη μπροστά στην ανάπτυξη της οικονομίας, της τεχνολογίας, της επιστήμης κλπ δε φαίνεται και τόσο σημαντική. Το θέμα είναι να μπορούμε να ταξιδεύουμε και να ξοδεύουμε ακόμα κι αν οι προορισμοί μας θα έχουν μετατραπεί σε νεκρά τοπία και τα αποκτήματά μας σε στάχτη...

Δημοκρατία φίλε...

 

Ε, η δημοκρατία τα έχει αυτά. Δεν επιλέγουμε εμείς ποιος θα εκπροσωπηθεί και ποιος όχι. Ο λαός το επιλέγει. Αυτοί που πάνε να ψηφίσουν τέλος πάντων. Και πολλές φορές ο λαός έχει διαφορετική γνώμη από τη δική μου, τη δική σου, του άλλου και της άλλης. Αν θέλει στη Βουλή ακροδεξιούς, θρήσκους, συνομωσιολόγους και τύπους με παπαγάλους στο πουκάμισο αυτούς θα βάλει και αυτοί θα ακούγονται. Οι άλλοι που δε βρήκαν τη ψήφο τους ας ψαχτούν γιατί δε τη βρήκαν. Κατά τη γνώμη μου, οι απόψεις όλες ΔΕΝ είναι σεβαστές, αλλά όλες έχουν το δικαίωμα να ακούγονται. Χωρίς αστερίσκους κλπ. Ακόμα και αυτές που στρέφονται κατά της ίδιας της δημοκρατίας. Έτσι πάει το πράγμα. Κάποτε είχαμε πολλούς αριστερούς, τώρα έχουμε πολλούς δεξιοακροδεξιούς. Έπεισαν και μπήκαν στη Βουλή. Εκτός και αν θέλετε να θέτουμε κριτήρια στο ποιος θα μπορεί να ψηφίσει. Να το κουβεντιάσουμε κι αυτό...

Edu Falaschi - Heroes of Sand

 

Κυνήγι νο2

 

Ναι, μπορεί να κάνω λάθος με τους κυνηγούς. Μπορεί πίσω από έναν μαντράχαλο που έχει μαζί του όπλα, φυσίγγια, γυαλιά νυκτός, παγίδες, κιάλια κλπ για να σκοτώσει καμιά εκατοστή πουλάκια που δε θα τα φάει γιατί η γυναίκα του βαριέται να τα μαδήσει ή κι αν τα μαγειρέψει το κρέας τους δε φτάνει ούτε  ένα ποτήρι κρασί να συνοδεύσει, μπορεί να κρύβεται ένας ευφυής, ευαίσθητος, συμπονετικός άνθρωπος. Επίσης τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός, τα δώρα των Χριστουγέννων ο χοντρούλης με τη κόκκινη στολή, οι βουλευτές ενδιαφέρονται για τη χώρα μας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτη δύναμη στις αυτοδιοικητικές εκλογές...