Ο Απόστολος Θωμάς και η δυσπιστία του βρίσκονται σήμερα , Κυριακή του Αντίπασχα όπως λέγεται, στο επίκεντρο της ευαγγελικής περικοπής.
Η δυσπιστία του Θωμά βέβαια δικαιολογείται.Οι υπόλοιποι μαθητές που του αναγγέλλουν την Ανάσταση του Κυρίου δεν έχουν αλλάξει σε σχέση με την πρότερη κατάστασή τους.Δεν φαίνεται να τους έχει αγγίξει το γεγονός πέρα από μια επιφανειακή χαρά.Είναι ακριβώς όπως όταν τελούμε ή παρακολουθούμε τις ακολουθίες της Μ.Εβδομάδας και της Αναστάσεως σαν ένα είδος φολκλορικής παραστάσεως αλλά δεν συμμετέχουμε ουσιαστικά.Αισθανόμαστε μια στενοχώρια κατά τα Πάθη, ανάβουμε τις λαμπάδες μας και σκάμε τα βαρελότα στην Ανάσταση,τρώμε τη μαγειρίτσα και το αρνάκι και μετά... τίποτα.Τα ξεχνάμε όλα την επόμενη ημέρα γιατί τίποτα δεν μας άγγιξε βαθιά.
Αυτή την εικόνα είχε μπροστά του και ο Απόστολος Θωμάς και γι'αυτό δεν πίστεψε μέχρι που είδε τον Χριστό.Τότε γιατί ο Χριστός τον μάλωσε;Διότι ο Θωμάς δεν πίστεψε σε αυτά που είπε ο Χριστός.Αυτό που είπαν οι άλλοι μαθητές στο Θωμά δεν ήταν τίποτα άλλο παρά επιβεβαίωση όλων αυτών που ο ίδιος ο Ιησούς τους είχε πει τις τελευταίες ημέρες πριν τη Σταύρωση.Δεν χρειαζόταν λοιπόν ο Θωμάς να ζητήσει σημεία ή θαύματα για να πιστέψει.Όπως κι εμείς δε χρειάζεται να επιζητούμε θαυμαστά γεγονότα για να πιστέψουμε.Τίποτα πιο θαυμαστό από το Κήρυγμα της Αγάπης του Χριστού δεν υπάρχει.Κι αν δεν έχουμε αγάπη τότε ακόμα κι αν κατεβαίνουν άγγελοι και μας υπηρετούν, καμία θέση δεν υπάρχει για εμάς δίπλα στον Χριστό.
Ο Απόστολος Θωμάς όμως είχε αγάπη.Γι'αυτό και φώναξε με δύναμη και συντριβή "ο Κύριός μου και ο Θεός μου".Και από τότε έζησε μια ζωή αγάπης,μια ζωή αφιερωμένη στη διάδοση του Ευαγγελίου.Ας αγωνιστούμε κι εμείς να αποκτήσουμε αυτή την αγάπη και να πάψουμε να αφήνουμε τις διάφορες μικρότητες να μας κλείνουν το δρόμο προς τον Αναστημένο Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου