Κάθε αναζήτηση της αλήθειας περιέχει κάποιας μορφής "φυγή",κάποιας μορφής άσκηση.Κάθε πράξη ευφάνταστης δημιουργίας,τόσο στην επιστήμη όσο και στην τέχνη,απαιτεί σιωπή,μια επιφυλακτικότητα προς ό,τι φαντάζει εύκολο.Και σε καιρούς όπου η πολιτική όλο και περισσότερο κυριαρχείται,κατά τα φαινόμενα,από την έγνοια των πολιτικών για το φαίνεσθαι και τον τρόπο της παρουσίασης,για το "πως θα γράψει" αυτό που θα πουν,σε καιρούς όπου η κουλτούρα της διασημότητας σημαίνει ένα καθημερινό δούναι και λαβείν απατηλών εικόνων,όπου η show business απλώνει τα πλοκάμια της προς όλες τις κατευθύνσεις,σε τέτοιους καιρούς,λοιπόν,είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε πότε και πώς να "φεύγουμε"·
να έχουμε κατά νου ότι δεν είναι τόσο η τρέλα των άλλων αυτό από το οποίο φεύγουμε μακριά,όσο η δική μας βαθιά ριζωμένη ροπή που μας παρασέρνει προς τέτοια παιχνίδια.Ας θυμηθούμε την ασυμβίβαστη συνοπτική διαπίστωση του Μακαρίου,ότι ο κόσμος είναι ένας τόπος όπου σε ωθούν να κάνεις ανοησίες.
Rowan Williams,το μυστικό της ερήμου,εκδ. Εν Πλω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου