Πραγματικά , ο Χριστός ήρθε και έφερε φως στο ανθρώπινο γένος που είχε παραδοθεί στο σκοτάδι.Και μας κάλεσε να δεχτούμε αυτό το φως μετανοώντας,αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης και ζωής.
Αυτό το κάλεσμα επαναλαμβάνεται συνεχώς από τότε σε κάθε ακολουθία,σε κάθε λειτουργία,σε κάθε μυστήριο της Εκκλησίας.
Το ακούμε όμως; Και αν το ακούμε ,έχουμε σκοπό να το αποδεχτούμε;Ερχόμαστε στην εκκλησία αλλά για ποιο λόγο;
Γινόμαστε ιερείς για να διακονήσουμε τον πιστό λαό ή για να τον διαφεντεύουμε και να επιβαλλόμαστε; Ψάλλουμε για να δοξολογήσουμε τον Κύριο ή για να επιδείξουμε τις φωνητικές επιδόσεις και τις μουσικές μας γνώσεις;Αναλαμβάνουμε να προσφέρουμε μια υπηρεσία στην ενορία για να βοηθήσουμε ή για να κερδίσουμε κι εμείς ένα κομμάτι αναγνώρισης και ίσως και εξουσίας;Προσερχόμαστε στις ακολουθίες και τις λειτουργίες για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο για την αγάπη Του και να τη μοιραστούμε με τη σειρά μας με τους αδελφούς μας ή απλά για να κουτσομπολέψουμε και να περάσουμε την ώρα μας;
Τελικά η Εκκλησία αξίζει σήμερα να υπάρχει,προσφέρει κάτι ή πρέπει να μπει στο μουσείο ως λαογραφικό ή θεσμικό στοιχείο κενό πνευματικού περιεχομένου;
Το Φως προσφέρεται απλόχερα από την ίδια την πηγή του, τον Ιησού Χριστό.Μας καλεί σε μετάνοια και αναμένει με αγωνία.Ας μην Τον αφήσουμε να μας περιμένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου