Δέκα λεπροί προσήλθαν στον Ιησού για να τους θεραπεύσει και ο Κύριος φυσικά δεν τους το αρνήθηκε.Κι ενώ θεραπεύθηκαν όλοι,μόνο ένας γύρισε να Τον ευχαριστήσει.Και μάλιστα ένας αλλοεθνής,ένας αιρετικός,ένας Σαμαρείτης.
Η αχαριστία,την όποια συναντάμε πολύ συχνά και στους εκκλησιαστικούς χώρους,σε λαϊκούς και κληρικούς,είναι μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του ανθρώπου.Φανερώνει όλες τις υπόλοιπες αδυναμίες του.Την πλεονεξία,τον εγωισμό, την αρχομανία,την μοχθηρία του.Φανερώνει ακόμα και την αγένεια και τους κακούς τρόπους.Δείχνει ακόμα και μια κακογουστιά,αν θέλετε, στον τρόπο που επιλέγουμε να ζήσουμε.
Πραγματικά τι πιο αποκρουστικό υπάρχει από το να μας αντιμετωπίζει κάποιος με κατανόηση, με ευγένεια,να μας βοηθά κι εμείς είτε να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε,να αδιαφορούμε ή να ζητάμε συνεχώς και κάτι παραπάνω;
Αυτή τη συμπεριφορά στηλιτεύει στη σημερινή περικοπή ο Ιησούς.όχι με κάποιο δηκτικό σχόλιο αλλά με μια απλή ερώτηση.Πού είναι οι άλλοι εννιά που θεραπεύτηκαν;
Ο Χριστός ανοίγει την αγκαλιά Του για να θεραπεύσει και να υποδεχτεί όλους μας.Ας πέσουμε στα πόδια Του όπως ο Σαμαρείτης και ας δοξολογήσουμε τον Θεό,όταν μας προσφέρει τη θεραπεία Του και την καλοσύνη Του μέσω των συνανθρώπων μας,ώστε να μην Τον πληγώσουμε με την αχαριστία μας όπως οι άλλοι εννιά λεπροί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου