Υπάρχει μια πτυχή στο Παλαιστινιακό στην οποία δεν έχει δοθεί αρκετή σημασία.Μέσα στις γεωπολιτικές αναλύσεις,στις ιδεολογικές τοποθετήσεις και στους συσχετισμούς των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων χάθηκε κάτι πολύ απλό.
Κανείς δεν αναλύει το γεγονός πως και οι μεν και οι δε έχουν προ πολλού πάψει να βλέπουν αλλήλους σαν ανθρώπους.Για τον μέσο Παλαιστίνιο και τον μέσο Ισραηλινό,ο εχθρός δεν έχει κανένα ανθρώπινο στοιχείο.Η δολοφονία τους ενός ή του άλλου δεν έχει κανένα απολύτως συναισθηματικό ή άλλο βάρος.Και δεν χρειάζεται να έχει και κανένα τέλος.
Ακόμα κι αν αύριο σταματήσουν οι μεγάλες δυνάμεις να ασχολούνται με την περιοχή,οι σφαγές δεν πρόκειται να σταματήσουν.Θα συνεχιστούν διότι δεν ενοχλούν τους μεν ή τους δε.Μόνο αν αρχίσει η "επανανθρώπιση" του εχθρού μπορεί να ανατείλει μια ακτίνα ελπίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου