Κορίνθιανς

ardin-rixi

Του Ιωάννη Μιχαλακόπουλου από την Ρήξη φ. 143

Προσφάτως, διαβάζοντας για πολλοστή φορά τις «Μικρές αθλητικές ιστορίες» του αγαπητού Μάκη Διόγου, ο σελιδοδείκτης… κόλλησε στο κεφάλαιο της «Κορίνθιανς» (www.corinthians.com.br). Οι απανταχού της υφηλίου ποδοσφαιρόφιλοι πιθανότατα γνωρίζουν ότι στη Βραζιλία («των έντονων κοινωνικών αντιθέσεων») υπάρχει μια ομάδα 30.000.000 οπαδών με αυτό το όνομα, η οποία ιδρύθηκε το 1910 στην πόλη Σάο Πάολο (άγιος Παύλος). Εκεί, αγωνίστηκε τη δεκαετία του ’80 ο αείμνηστος «Doctor», ο «Ιατροφιλόσοφος» υπεραθλητής της Σελεσάο, Σώκρατες, επιδεικνύοντας αξιοσημείωτη ακτιβιστική πολιτική δράση σε καιρούς χαλεπούς για τη δημοκρατία στη χώρα του καφέ…
Εύλογα δημιουργείται, και στον πιο «ανυποψίαστο» αναγνώστη, το ερώτημα σχετικά με την προέλευση της επωνυμίας του συγκεκριμένου αθλητικού συλλόγου. Μήπως σχετίζεται με το νυν «προάστιο των Αθηνών», την Κόρινθο; Ίσως κάποιοι –εκ Κορινθίας– Έλληνες μετανάστες, εκεί στις αρχές του 20ού αιώνα έβαλαν το χεράκι τους κατά την ιδρυτική διακήρυξη της ομάδας και την επιλογή του ονόματος; Μάλλον όχι! Το θέμα είναι πιο σύνθετο. Οι Λατινοαμερικάνοι «Κορίνθιοι» αυτοπροσδιορίστηκαν μέσω μιας ενθουσιώδους συμπάθειας που αναπτύχθηκε το 1910 (σε έναν φιλικό αγώνα) προς μια ήδη υπάρχουσα αγγλική ομάδα, την Corinthian (www.corinthian-casuals.com) η οποία είχε ιδρυθεί το 1882. Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας του ερασιτεχνικού (amateur) βρετανικού ποδοσφαίρου, προκύπτει πως η αγγλική Corinthian συνέδεσε την ύπαρξή της με τον υγιή αθλητισμό όπου η «χαρά της συμμετοχής» είναι ανώτερη από τη «νίκη» και το «έπαθλο». Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και η αντίστοιχη τοπική κατηγορία στην Αγγλία, είναι η ερασιτεχνική Isthmian League (www.isthmian.co.uk) που παραπέμπει ευθέως στην αρχαία περιοχή της Ισθμίας (με τους ομώνυμους αγώνες, τα Ίσθμια). Παράλληλα, υπενθυμίζεται ότι ο όρος «ερασιτέχνης» προέρχεται από το ρήμα εράω (αγαπώ) και τέχνη…


Σχεδόν ταυτόχρονα (ίσως και λίγο νωρίτερα), κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αναπτύχθηκε και στον τομέα της Ιστιοπλοΐας μια παρόμοια «ρομαντική» τάση αχρήματου αθλητισμού, η οποία ονομάστηκε έκτοτε «Κορινθιακό Πνεύμα» (“Corinthian Spirit”). Έτσι, το θέμα «σαλπάρισε» και ξέφυγε από τα στενά όρια του ποδοσφαίρου, λαμβάνοντας ευρύτερες διαστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Από καθαρά «ετυμολογικής» άποψης, δεν είναι ξεκάθαρη η αρχική ερμηνεία που έδωσαν οι εμπλεκόμενοι αθλητές (ποδοσφαιριστές και ιστιοπλόοι) στον όρο «Κορινθιακός», υιοθετώντας τον. Κάποιες σχετικές ιστοσελίδες αναφέρονται συμβολικά σε μια αριστοκρατική πόλη της αρχαίας Ελλάδας, την Κόρινθο η οποία είχε συσσωρεύσει πλούτο και πολιτισμό. Κάποιες άλλες επικαλούνται τον –υψηλής αισθητικής– περίτεχνο κορινθιακό ρυθμό από την αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική. Πιθανόν, οι σύγχρονοι ναυσιπλόοι, ως θιασώτες του «Κορινθιακού Πνεύματος» είχαν υπόψη τους το αρχαιοελληνικό «ου παντός πλειν ες Κόρινθον». Η Βασιλική Λέσχη Ναυσιπλοΐας (royalcorinthian.co.uk) πιστεύει ακράδαντα ότι ο όρος «Κορινθιανισμός» προέρχεται από την κλασική πόλη της Κορίνθου, η οποία φιλοξενούσε τα «Ίσθμια» προς τιμήν του θεού της θάλασσας Ποσειδώνα (“This word [Corinthianism] was derived from the Isthmian games of the Greeks held at Corinth in honour of Poseidon”). Τονίζεται, ότι οι πάλαι ποτέ «Ισθμιονίκες» δεν ελάμβαναν κάποιο υλικό – χρηματικό «βραβείο»!
Όπως και να έχουν οι τεχνικές λεπτομέρειες της προέλευσης του “Corinthian Spirit”, είναι σίγουρο ότι υπάρχει συσχέτιση με την ιστορική πόλη που δίδαξε ο Απόστολος Παύλος, την Κόρινθο. Τον τελευταίο ενάμιση αιώνα, ο όρος αυτός έχει ουσιαστικά συνδεθεί άρρηκτα με υψηλές αξίες όπως: «ευ αγωνίζεσθαι», «σεβασμός», «αθλητικό ήθος» (‘’fair play”, “respect”, “sportsmanship”). Σε παγκόσμιο επίπεδο, το «Κορινθιακό Πνεύμα» παραπέμπει σε έναν αγνό (μη επαγγελματικό) αθλητισμό που δεν αποσκοπεί σε «νικηφόρο» όφελος – κέρδος. Το μοναδικό κίνητρο των «Κορινθίων» είναι η ανιδιοτελής – ανυστερόβουλη αγάπη για αυτό που κάνουν!
Κλείνοντας, σε μια εποχή σαν αυτή που βιώνουμε, όπου ο μηδενισμός και η αποδομητική σκέψη έχουν επιβληθεί άνωθεν σαν μόδα, ίσως θα ήταν καλό το εν λόγω θέμα να διερευνηθεί – αναδειχθεί από αρμόδιους φορείς, συλλόγους και ιδιώτες. Να αξιοποιηθεί το δεδομένο και διεθνώς παγιωμένο αυτό πολιτισμικό ‘’brand’’ σε πολλά επίπεδα όπως αθλητικό – ποδοσφαιρικό, ναυταθλητικό, παιδαγωγικό (!) κτλ μακριά από τα δόγματα του φανατισμού και της νοσηρής εμπορευματοποίησης των πάντων… και πασών.