Ο Κύριος μάς δίδαξε ότι το μοναδικό κριτήριο για να είναι ο κάθε πιστός δίπλα Του, μέσα στην Εκκλησία Του, είναι η Αγάπη

romfea.gr

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναϊρόμπης κ. Μακαρίου

Δημοσιεύτηκε ήδη στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε εκτενή δημοσιογραφικά μηνύματα η πρόσφατη συνάντηση ή – καλύτερα – το διεθνές συνέδριο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, που ασχολήθηκε με την ιεραποστολή και τον Ευαγγελισμό.

Ήμουν παρών σ’ όλα τα στάδια της προετοιμασίας αυτού του συνεδρίου και θα ήθελα σήμερα να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία και να ενημερώσω το ευρύ κοινό αφού απ’ ό,τι γνωρίζω ήδη έχουν δοθεί λανθασμένες εκτιμήσεις και αναφορέ εφ’ όσον επρόκειτο για οικουμενιστική συνάντηση με τη συμμετοχή περισσοτέρων από χιλίων ατόμων που προέρχονταν από 140 χώρες και ανήκαν σε διαφορετικές ομολογίες, εκπροσωπούσαν, έτσι, λαούς και φυλές ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Αυτοί που συμμετείχαν έφεραν οπωσδήποτε μαζί τους τις γλώσσες τους, τον πολιτισμό, τα ήθη και έθιμά τους, την κουλτούρα τους και πάνω απ’ όλα την πίστη τους, ανεξάρτητα αν δεν συμφωνούμε μαζί τους, αφού εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε και παραμένουμε η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Είμαστε η συνέχεια της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, των Αποστόλων, των Μεγάλων Πατέρων, της αδιαιρέτου Εκκλησίας των επτά οικουμενικών Συνόδων, των μεγάλων ασκητών της ερήμου και των αγωνιστών της πίστεώς μας, μαρτύρων και ομολογητών.

Πράγματι, αυτές τις μέρες μέσα στις κατανυκτικές ακολουθίες της Μεγάλης και Αγίας Τεσσαρακοστής ζούμε πλούσια και με ταπείνωση μια πραγματικότητα.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα ταλαιπωρείται, ο άνθρωπος βασανίζεται και περιφρονείται, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταδυναστεύεται από τους μεγάλους και ισχυρούς, σκοτεινές και σατανικές δυνάμεις προσπαθούν να επιβληθούν και να απομακρύνουν τον πτωχό, αδικημένο και περιφρονημένο από τον κόσμο της Βασιλείας του Θεού και της αιωνιότητας, της μοναδικής αυτής οδού που οδηγεί στην εξασφάλιση αυτής της Βασιλείας μέσα από τις αρετές της αγιότητας, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της καταλλαγή, της ταπείνωσης, της ελευθερίας του ατόμου, το έλεος και η χάρις του ίδιου κόσμου. Αυτός ο ίδιος ο Θεός, ο Αρχηγός και Κυβερνήτης του σύμπαντος κόσμου.

Μέσα σ’ αυτή την πολιτισμική πραγματικότητα, τη σύγχυση, τον πληθωρισμό, τις αλληλοσυγκρούσεις και την περιφρόνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έρχεται αυτή την ώρα η Ορθόδοξη Εκκλησία να δώσει μια δυναμική και μόνιμη απάντηση σ’ όλους αυτούς τους κοσμικούς άρχοντες και αιρετικούς, αφού είναι πλημμυρισμένη με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που κατευθύνει και διοικεί τις ζωές των ανθρώπων που γνώρισαν αυτή τη θεοποιό χάρη που αναπαύει και ξεκουράζει τις ψυχές.


Κι εμείς, ταπεινοί προσκυνητές, ακολουθούμε με την πίστη μας και τη βεβαιότητα ότι ο μόνος τρόπος για να σωθεί η ανθρωπότητα είναι να επικρατήσει η Βασιλεία του Θεού, αφού μας το επιβεβαιώνει και δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ή άλλη επιλογή. Μας το ομολογεί ο ίδιος ο Χριστός μας και Θεός μας «Ιδού η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί» (Λουκά ιζ΄, 21).

Αφού έτσι είναι, εμείς τη ζούμε, τη γευόμαστε μέσα από το μυστήριο που επιτελείται αυτή τη στιγμή, αυτή την ώρα, αφού όλοι μας, μέσα από την Εκκλησία μας, την οποία αποδεχόμαστε, είμαστε Σώμα Χριστού και εκείνη την ώρα ξεχύθηκε το Άγιο Πνεύμα τη μέρα της Πεντηκοστής, για να σώσει τον κόσμο και όλες τις φυλές της οικουμένης.

Είναι αυτό το ίδιο Πνεύμα που για μας, που ζούμε στον χώρο της ιεραποστολής, κινείται και δραστηριοποιείται μυστικά και με τον τρόπο αυτό ζωογονεί τις πράξεις και τις σκέψεις όλων μας, αφού ζούμε το μυστήριο αυτό. στην πράξη όχι από μακρυά αλλά μέσα στη ζωή της Εκκλησίας μας.

Αυτό είναι το μέγα μυστήριο που επιτελείται σήμερα και που φανερώνει το μεγαλείο και τη δόξα Εκείνου και σαν μια ξεχωριστή οικογένεια και πολιτεία που επισφραγίζει και επιβεβαιώνει τη Βασιλεία του Θεού πάνω στη γη.

Παρ’ όλο που η Εκκλησία και ο κόσμος βρίσκονται σ’ αυτή την αλλοπρόσαλλη κατάσταση με τις επεμβάσεις του σατανά και των αιρετικών, μας βροντοφωνάζει ότι εδώ σ’ αυτή τη Βασιλεία του Θεού, όλος ο κόσμος, όλη η φύση, όλα τα πλάσματα κι όλες οι φυλές της γης αγιαζόνται, σώζονται, γίνονται ένα με τον ίδιο τον Θεό.

Τώρα γευόμαστε τους καρπούς της επίγειας Βασιλείας του Θεού. Μέσα όμως πιστεύουμε, από τα δρώμενα στον χώρο μας, ότι θα μπορέσουμε χαρισματικά να γευθούμε την ίδια την επουράνια Βασιλεία Του και θα έχουμε τη χαρά και την ευτυχία να γίνουμε κι εμείς πολίτες της.

Έτσι, με την ταπεινή εισήγηση προς τους διοργανωτές του συνεδρίου αυτού ταξιδέψαμε μαζί με ενδεκαμελή χορωδία της Πατριαρχικής Σχολής «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος ο Γ΄» στην Αρούσα της Τανζανίας, συμμετείχαμε ενεργά και δώσαμε τη μαρτυρία μας, την Ορθοδοξία μας, σ’ αυτούς τους ανθρώπους που δεν είχα καμιά απολύτως ιδέα ή γνώση για την παρουσία της Ορθοδοξίας στην Αφρικανική Ήπειρο.

Μπροστά σ’ αυτή την πολύμορφη λαοθάλασσα ανθρώπων και φυλών, γλωσσών και χρωμάτων, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν επίκαιρο να δώσουμε μια άλλη διάσταση στην πολιτισμική αυτή επανάσταση που δεν είναι κάτι το συνηθισμένο και δεν συμβαίνει τόσο συχνά.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα προσπαθήσαμε και αγκαλιάσαμε όλους αυτούς τους ανρθώπους με εξαιρετική διάκριση, δεν είχαμε άλλη επιλογή, αφού στη σκέψη μας η θεολογία και η ανθρωπολογία μας, μας υπενθύμιζε το «κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωση» (Γεν. 1, 26).

Σκεφθήκαμε ότι δεν είχαμε κανένα δικαίωμα να τους περιφρονήσουμε ή να τους ξεχωρίσουμε αφού συνυπάρχουμε μαζί τους, συναναστρεφόμαστε, επικοινωνούμε και συνεπώς έχουμε αυτή την πνευματική ισότητα, που, οπωσδήποτε, είναι διαχρονική, ακολουθώντας το αγιογραφικό κείμενο «ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» (Γεν. 1, 26).

Γι’ αυτό τον λόγο ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος της κάθε καταγωγής και προέλευσης έχει αυτή την ιδιότητα να αισθάνεται ότι είναι ίσο με κάθε άλλο πλάσμα ανθρώπινο της Δημιουργίας.

Ο αρχέτυπος του Θεού έχει αυτή την ιδιότητα να αισθάνεται ότι είναι εικόνα Του. Η Εκκλησία κι εμείς ιδιαίτερα εδώ στον χώρο της ιεραποστολής είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε αυτό ακριβώς το υπερβατικό, αφού καθημερινά συναναστρεφόμαστε με όλους, πιστούς και άπιστους, ειδωλολάτρες και γνωστικούς, χριστιανούς και μη.

Πόση χαρά αισθάνεται καθέναςα από εμάς, όταν μπορεί να ζει αυτό το μυστήριο που πηγάζει μέσα από την άπειρη αγάπη και φιλανθρωπία του ίδιου του Θεού.

Έτσι, στην διορθόδοξη θεία λειτουργία της περασμένης Κυριακής, στον ιερό ναό του Ευαγγελισμού Αρούσας διαβάστηκε στα Αγγλικά από την αναξιότητά μ ου προς τους συνέδρους του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεοδώρου του Β΄ που ήταν μια αληθινή και αυθεντική μαρτυρία της παρουσίας στον χώρο της Αφρικής που βρίσκεται συνέχεια ως Εκκλησία κοντά στον πρόσφυγα, τον μετανάστη, τον διπλανό, τον γείτονα, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Χριστό.

Ο Μακαριώτατος υπογράμμισε με σαφήνεια και καθαρότητα ότι «ο Κύριος μάς δίδαξε ότι το μοναδικό κριτήριο για να είναι ο κάθε πιστός δίπλα Του, μέσα στην Εκκλησία Του, είναι η Αγάπη.

Ειδικότερα, μας δίδαξε ότι, ως Χριστιανοί, πρέπει να αισθανόμαστε την ανάγκη να δώσουμε απεριόριστη Αγάπη προς τον πλησίον, ιδιαίτερα τον εμπερίστατο, ειδικότερα δε τον πρόσφυγα και τον μετανάστη, τον «ξένο», τον οποίο καλούμαστε να «συναγάγουμε και να φροντίσουμε ...». Η χορωδία της Πατριαρχικής Σχολής έψαλλε μελωδικότατα τόσο τον όρθρο όσο και τη θεία λειτουργία.

Τις επόμενες μέρες, ιδιαίτερα τα απογεύματα και τα βράδια, οι ιεροσπουδαστές παρουσίασαν εκκλησιαστικούς ύμνους στ’ Αγγλικά, Ελληνικά και Σουαχίλι, όπως και πνευματικά τραγούδια.

Οι σύνεδροι καταχειροκρότησαν τη χορωδία και ζήτησαν όπως η συνήθεια αυτή να συνεχιστεί, αφού για πρώτη φορά σε παρόμοιο συνέδριο παρουσιάστηκε Ορθόδοξη εκκλησιαστική χορωδία και δη Αφρικάνικη.

Έτσι, εκφράστηκε με τον πιο δυναμικό τρόπο η οικουμενικότητα της Μιας και Μοναδικής Αδιαιρέτου Εκκλησίας. Ο άνθρωπος πια κινείται μεταμορφωμένος μέσα από τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.

Επιστρέψαμε πίσω στους χώρους της Πατριαρχικής μας Σχολής, ό που συνεχίζουμε το κανονικό μας πρόγραμμα με τα μαθήματα και τις ιερές μας ακολουθίες, όπως και το καθιερωμένο ανάγνωσμα την ώρα του βραδινού φαγητού στην τραπεζαρία μας.

Ευχαριστήσαμε τον Κύριό μας και Θεό μας για τις μεγάλες εποικοδομητικές ευκαιρίες που μας προσέφερε και συνεχίζει να μας προσφέρει όπου με τν παρυσία και τις δραστηριότητες μας εκπληρώνουμε την ανατεθείσα σε όλους μας αποστολή να κηρύξουμε το Ευαγγέλιό Του σ’ όλους αυτούς που ακόμα βρίσκονται στο σκότος και στην άγνοια, αφού με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να τους μεταφέρουμε αυτούσιο τον Ευαγγελικό Λόγο και να χαρίσει σ’ αυτούς, που θα δεχθούν να Τον αποδεχθούν ως Σωτήρα και Λυτρωτή τους, το φως το αληθινό και το μήνυμα της Ανάστασης.

Ο Χριστός μας που καθημερινά υπηρετούμε με τις ελαχιστές μας δυνάμεις αποτελεί τη μοναδική ελπίδα και σωτηρία. Η οικουμένη ολόκληρη αναμένει ακόμα το μήνυμα αυτό της ελπίδας και της Ανάστασης να γίνει γνωστό παντού, για να αναπνεύσουν οι άνθρωποι και να ζήσουν από κοντά την επουράνια Βασιλεία Του.

Αυτή είναι η σημερινή μας αποστολή στον σύγχρονο κόσμο. Να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά στον Θεό να γίνουν κι αυτοί παιδιά δικά Του αγαπητά!

Μέσα σ’ αυτή την κοσμοσυρροή ήλθε η ώρα της μαρτυρίας της Ορθοδοξίας. Όπως τονίσαμε ήδη υπάρχει άγνοια. Δεν γνωρίζουν για την Εκκλησία μας ή δεν θέλουν να παραδεχθούν.

Η παρουσία της χορωδίας της Πατριαρχικής Σχολής ήταν ενδεικτική και έντονη. Παρόντες όλοι. Άκουσαν, ίσως οι πιο πολλοί για πρώτη φορά, ότι κάπου στα βάθη της Αφρικής κινείται και δραστηριοποιείται μια Ορθόδοξη Εκκλησία με τεράστια ιεραποστολική δράση, ιδιαίτερα στον τομέα της Θεολογικής κατάρτισης.

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής με την ηγετική φυσιογνωμια και προσωπικότητα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Θεοδώρου του Β΄, το έργο του Ευαγγελισμού συνεχίζεται σ’ όλα τα πλάτη και βάθη της Αφρικανικής Ηπείρου.

Ακούραστος ο ίδιος κι εμείς όλοι, Επίσκοποι, κληρικοί και ο πιστός λαός του Θεού ακολουθούμε και πορευόμαστε με τον σταυρό στο χέρι, για να φέρουμε τον πολυβασανισμένο, ταλαιπωρημένο και αδικημένο άνθρωπο της Αφρικής, κοντά στον Χριστό και στην Ορθοδοξία, αυτό τον πολύτιμο και αναντικατάστατο θησαυρό που για περισσότερες από δύο χιλιετίες υπηρετεί την ανθρωπότητα ολόκληρη.