Ο Χριστός στη σημερινή περικοπή θεραπεύει,ελευθερώνει θα λέγαμε καλύτερα,έναν δαιμονισμένο νέο τον οποίο έφερε ο πατέρας του.Στη συνέχεια εξήγησε στους μαθητές του γιατί δεν μπόρεσαν αυτοί να διώξουν το δαιμόνιο και τέλος τους προλέγει ότι οι άνθρωποι θα Τον συλλάβουν,θα Τον σταυρώσουν και θα αναστηθεί την τρίτη ημέρα.
Έχουμε ακούσει τόσες φορές αυτή την περικοπή και έχουμε διαβάσει αυτά τα γεγονότα που δεν μας κάνουν κάποια εντύπωση πια.Και τώρα πριν από λίγο είπαμε ότι "να,ο Χριστός θεράπευσε τον δαιμονισμένο και μετά μίλησε για την σταύρωσή Του".Τόσο απλά το αντιμετωπίζουμε.
Ας σκεφτούμε όμως λίγο.Ο Χριστός ήρθε,δίδαξε,μίλησε με αγάπη και για αγάπη,θεράπευσε αρρώστους,έδιωξε δαιμόνια,αγκάλιασε όλους τους ανθρώπους,έπραττε αυτά που δίδασκε-δεν ήταν δηλαδή κάποιος υποκριτής ή απατεώνας-και τελικά οι άνθρωποι,πολλοί από αυτούς ήταν αυτοί που Τον ακολουθούσαν,Τον σταύρωσαν.Κάποιον που μόνο καλά έκανε και πρόσφερε τον οδήγησαν στον πιο ατιμωτικό θάνατο.Γιατί;
Ο Χριστός έφερε στον άνθρωπο την ελευθερία.Ελευθερία από τις δυνάμεις του κόσμου,ελευθερία από τα πάθη,από την αμαρτία από τον θάνατο.Αυτή η ελευθερία όμως για α βιωθεί προϋποθέτει πίστη και ταπείνωση.Και ο Χριστός αποκάλυψε στους ανθρώπους το αποκρουστικό τέρας της υποκρισίας που κρύβουν-και κρύβουμε και πολλοί από εμάς-βαθιά μέσα τους.Ακόμα και οι μαθητές Του δε είχαν αρκετή πίστη ώστε να νηστέψουν και να προσευχηθούν πραγματικά ώστε να διώξουν το δαιμόνιο.
Ας αναρωτηθούμε και ας απαντήσουμε ειλικρινά πόσοι από εμάς έχουμε την ταπείνωση και το θάρρος να κοιτάξουμε μέσα μας και να φωνάξουμε τα λόγια του πατέρα του δαιμονισμένου:"πιστεύω Κύριε,βοήθα με στην απιστία μου".Πόσοι από εμάς τολμάμε να παραδεχτούμε ότι αν σήμερα ερχόταν ο Χριστός θα ήμασταν οι πρώτοι που θα Τον σταυρώναμε;
Το νόημα της Μ.Τεσσαρακοστής είναι ακριβώς αυτό.Μέσα από μια μακρά περίοδο νηστείας,εγκράτειας και προσευχής,με τη βοήθεια και όλων των κατανυκτικών ακολουθιών μέσα στις εβδομάδες αυτές,να καταφέρουμε να αντικρίσουμε τον πραγματικό εαυτό μας.Αυτόν που κρύβουμε κάτω από ένα απατηλό επιφανειακό στρώμα πίστης.Να κατανοήσουμε και να παραδεχτούμε την αμαρτωλότητα και την απιστία μας.Και τότε,να ανοίξουμε πραγματικά την καρδιά μας στο Χριστό και να φωνάξουμε:"πιστεύω Κύριε,βοήθησε με τον ολιγόπιστο!"
Και σίγουρα, μια τέτοια καρδιά ο Χριστός θα την ελευθερώσει και θα την ανασηκώσει όπως και τον δαιμονισμένο νέο της σημερινής περικοπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου