Ορθοδοξία και ηλιοστάσια

romfea

Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου

Στις 20 Ιουνίου έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο, ο ήλιος μπαίνει στον Καρκίνο, αρχίζει το καλοκαίρι (θερινή τροπή) και έχουμε την μικρότερη νύχτα και την μεγαλύτερη ημέρα του έτους.

Από τις 21 Ιουνίου η ημέρα αρχίζει σιγά-σιγά να μικραίνει, μέχρι που εξισώνεται με τη νύχτα στις 23 Σεπτεμβρίου (φθινοπωρινή ισημερία: ο ήλιος μπαίνει στο Ζυγό, αρχίζει το φθινόπωρο, εορτή συλλήψεως Ιωάννου του Προδρόμου).

Στις 24 Ιουνίου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γιορτάζει τη γέννηση Ιωάννου του Προδρόμου.

Στις 22 Δεκεμβρίου έχουμε το χειμερινό ηλιοστάσιο, ο ήλιος μπαίνει στον Αιγόκερω, αρχίζει ο χειμώνας (χειμερινή τροπή) και έχουμε τη μεγαλύτερη νύχτα και την μικρότερη ημέρα του έτους.

Από τις 23 Δεκεμβρίου η ημέρα αρχίζει σιγά-σιγά να μεγαλώνει, μέχρι που εξισώνεται με τη νύχτα στις 21-22 Μαρτίου (χειμερινή ισημερία: η ήλιος μπαίνει στον Κριό, αρχίζει η άνοιξη, στις 25 εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου).

Στις 25 Δεκεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γιορτάζει τη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού 
Χριστού.



Οι γιορτές της Εκκλησίας μας τοποθετήθηκαν σ΄αυτές τις ημερομηνίες προκειμένου να ελευθερώσουν τον άνθρωπο από την ειμαρμένη των ζωδίων.

Έτσι, η αιτιολογία αυτής της συμμετρικής κι αντίστροφης μέτρησης εξηγείται με το στίχο 30 του 3ου κεφαλαίου του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, όπου ο Πρόδρομος εξηγεί στους μαθητές του ότι δεν είναι αυτός ο Μεσσίας, αλλά Εκείνος που τους είχε υποδείξει στον Ιορδάνη.

Οπότε, ο ίδιος πρέπει νά ελαττωθεί, ενώ ο Χριστός να αυξηθεί.

Γι΄ αυτό η Εκκλησία, σε σχέση με τον ήλιο τοποθέτησε τη γέννηση του Χριστού, όταν μεγαλώνει η ημέρα (αὔξηση τοῦ φωτός), ενώ τη γέννηση του Προδρόμου, όταν μικραίνει η ημέρα (στὴ μείωση τοῦ φωτός).