Είδα έναν ιερωμένο σε μια ακρογιαλιά,που είχε πιαστεί στα νύχια ενός άγριου θηρίου,και μόλις είχε κατορθώσει να σωθεί.Κανένα βάλσαμο δεν μπορούσε να του μαλακώσει τους πόνους,απ'τις βαθιές πληγές που του 'χαν προξενήσει στο σώμα του τα νύχια του θεριού.Υπόφερε πολύ και όμως πάντα ευχαριστούσε το Θεό,και υψώνοντας το πρόσωπο στον ουρανό,έλεγε με καρτερία:
-Ευλογημένο ,Θεέ μου, τ' Όνομά Σου,που έπσα στην Τύχη την Κακή, κι όχι στην Αμαρτία.
«Αν η πολυαγαπημένη μου με προστάξει να πεθάνω,δε θα κλάψω για τη ζωή που αφήνω,ούτε θα ρωτήσω το γλυκό μου τύραννο "γιατί;",μόνο για τις αμαρτίες μου θα λυπηθώ.»
Σααντί,Γκιουλιστάν,εκδ. Ηριδανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου