Κορεάτες κλέφτες:Πώς δρούσαν κατά την Ιαπωνική κατοχή

koreatimes

Μετά την προσάρτηση  της Κορέας από την Ιαπωνία, τον Αύγουστο του 1910, το αντι-ιαπωνικό αίσθημα ήταν διαδεδομένο σε όλη τη χερσόνησο, καθώς και στις κορεατικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Οι άνδρες, όπως ο 38χρονος Yi Chin-Yong, οπλίστηκαν και επιτέθηκαν σε απομονωμένα ιαπωνικά αστυνομικά τμήματα και εγκαταστάσεις. Στο μεγαλύτερο μέρος, οι Δυτικοί και οι επιχειρήσεις τους ήταν γενικά απρόσβλητοι από αυτές τις επιθέσεις, αλλά όχι στις 6 Οκτωβρίου του 1916, σε ένα έρημο βόρειο τμήμα της Κορέας. 

Στην κορυφή ενός απότομου λόφου, οYi Chin-Yong και οκτώ από τους ακολούθους του, ντυμένοι «με ξένα χακί ρούχα  και οπλισμένοι με πέντε τουφέκια,» έστησαν ενέδρα σε μια ομάδα  ανδρών με προορισμό την Ανατολική Ενοποιημένη Μεταλλευτική Εταιρεία [OCMC] - - μια Αμερικανική εταιρεία  εξόρυξης χρυσού. 

Κάθε μήνα, η OCMC μετέφερε χρυσό στο  Mochuri (τον πλησιέστερο σιδηροδρομικό σταθμό, 100 χιλιόμετρα από το ορυχείο) και έφερνε πίσω τη μισθοδοσία της εταιρείας - περίπου 75.000 γιεν. Ένα βαγόνι με οκτώ μουλάρια μετέφερε το χρυσό και μια άμαξα χρησιμοποιούταν  για τη μεταφορά των δυνάμεων ασφαλείας που αποτελούταν από πολλούς Δυτικούς και έναν αριθμό Ιαπώνων αστυνομικών, οπλισμένων με τα καλύτερα όπλα που μετέφεραν αρκετά πυρομαχικά «για να καταστρέψουν τα φρούρια του Verdon.» 



Πώς ο Yi γνώριζε το πρόγραμμα μεταφοράς του χρυσού είναι ασαφές. Ίσως αυτός ή ένας από τους άνδρες του είχαν δουλέψει στα ορυχεία ή τους είχαν πληροφορήσει από μέσα. Μπορεί να ήταν κοινή γνώση: η OCMC έκανε  χρήση αυτού του συστήματος για πάνω από μια δεκαετία και δεν είχε συναντήσει προβλήματα στο παρελθόν, εκτός από κακούς δρόμους και καιρικές συνθήκες. 

Ανεξάρτητα από το πώς το ήξερε, οYi είχε προγραμματίσει την επιχείρησή  του καλά. Ακριβώς όπως η ομάδα του χρυσού πλησίαζε στην κορυφή του λόφου, οι ενεδρεύοντες πυροβόλησαν τους απροετοίμαστους άνδρες. Ο Κινέζος οδηγός του οχήματος του χρυσού σκοτώθηκε ακαριαία, και όλοι οι άλλοι, εκτός από ένα Ιάπωνα αστυνομικό, τραυματίστηκαν σοβαρά. Αλλά οι άνδρες έδωσαν μάχη και οι ενεδρεύοντες ήταν σε θέση να αρπάξουν μόνο μερικές σακούλες με  διάφορα προϊόντα μικρής αξίας, προτού εκδιωχθούν. Η μισθοδοσία είχε σωθεί, αλλά το κόστος ήταν εξαιρετικά υψηλό. 

Ο Nishioka, ο αστυνομικός, που είχε  «δεχτεί σφαίρες στους ώμους του, τα χέρια, και τα πλευρά,» πέθανε αμέσως μετά την επίθεση.Ο Fin Welhaven ( Νορβηγός αδελφός του γενικού διευθυντή) πέθανε  το επόμενο πρωί. Ο λογιστής της εταιρείας, AA Williams (Άγγλος), πυροβολήθηκε και στα δύο πόδια και τελικά συνήλθεί. Ο επιβλέπων της ομάδας χρυσού, λοχαγός Ebenezer Σ Barstow, «ένας δυνατός και αθλητικός» Αμερικανός που κάποτε εργαζόταν ως καπετάνιος για μια ιαπωνική εταιρεία ατμόπλοιων, υπέστη μια δυσάρεστη πληγή - δέχτηκε βολή στους γλουτούς που,όπως ένας ανθρακωρύχος θυμόταν, τον έκανε περίγελο του καταυλισμού του ορυχείου. 

Μετά την ξεδιάντροπη επίθεση, μια ομάδα 50 Ιαπώνων χωροφυλάκων και αστυνομικών εντόπισε και συνέλαβε τον Yi και δύο από την ομάδα του - δύο αδέλφια: Whang Pong-un (25) και Whang Pong-sin (19). O Yi ομολόγησε και, σύμφωνα με τoν Τύπο της  Σεούλ , «υπεροπτικά δήλωσε ότι διέπραξε το έγκλημα, προκειμένου να μαζέψει τα κεφάλαια που απαιτούνται για τον πόλεμο ενάντια στην Ιαπωνία για τον σκοπό της ανάκτησης της ανεξαρτησίας της Κορέας». Ο Yi ζήτησε να δειχθεί έλεος στα νεαρά αδέλφια, αλλά δεν έγινε δεκτό το αίτημα. 

Την 1η Μαΐου 1918,ο Yi και οι Whang καταδικάστηκαν σε θάνατο σε φυλακή της Πιονγκγιάνγκ . Η εκτέλεση έγινε αμέσως και «οι τρεις κράτησαν την  προκλητική στάση τους», μέχρι τη στιγμή του θανάτου τους. 
Η ιστορία θα τους θυμάται ως δολοφόνους ληστές ή ήρωες πατριώτες;