Όσο οι άνθρωποι θα προσαρμόζουν την πραγματικότητα στην ιδεολογία, τη θρησκεία, τις αντιλήψεις και τις φοβίες τους και όχι το αντίστροφο, άκρη δε θα βγάζουμε. Πάνω κάτω αυτό κάνουν τα κόμματα. Δεν έχουν λιγότερο αλάθητο από του Πάπα ή από τον αρχηγό κάποιας σέκτας. Και αυτό είναι εύκολο να διαπιστωθεί. Ας πάει κάποιος νεοφιλελεύθερος να πει στο συνέδριο του κόμματός του ότι οι πολυεθνικές και οι απρόσωπες αγορές είναι η πηγή πολλών δεινών και η αγορά δεν μπορεί να αυτορυθμιστεί χωρίς αυστηρό κρατικό έλεγχο και επεμβάσεις ή ας πάει ένας αριστερός να πει πως οι μετανάστες προκαλούν μεγάλα προβλήματα στις κοινωνίες σε επίπεδο εγκληματικότητας αλλά και πολιτισμικών διαφορών ή πως ο κρατισμός σκοτώνει την ανάπτυξη και θα δείτε τι θα πάθουν αμφότεροι. Θα εύχονται να ήταν καρδινάλιοι και να είχαν πει πως ο Πάπας είναι βλαξ.
Στην πραγματικότητα και τα κόμματα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέρος του προβλήματος αφού ο βασικός τους σκοπός είναι η διατήρηση του συστήματος το οποίο τα θρέφει. Το μόνο που ζητάνε ή προτείνουν είναι όσο το δυνατόν ανώδυνες μεταρρυθμίσεις.
Πάνω κάτω αυτό έγινε και με εκείνο το ρημάδι το δημοψήφισμα που το Όχι έγινε Ναι αλλά τώρα μας λένε πως εκείνο το Όχι δεν ήταν Όχι πραγματικά και πως τελικά δεν το έκανε Ναι ο τότε πρωθυπουργός γιατί εξαρχής δεν είχε σκοπό το Όχι να το διατηρήσει Όχι και τέλος πάντων καταλάβατε.
Αυτά για σήμερα. Αυτές είναι οι απόψεις που καταθέτω, αν δε σας αρέσουν, έχω άλλες που μπορεί να είναι της αρεσκείας σας!!!
Υγ. Πάντως ο "πίσω από τις λέξεις" ήταν καλύτερος μνημονιακός πρωθυπουργός από τον ανορθόγραφο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου