Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Χριστός θεωρήθηκε και κατηγορήθηκε από το ιουδαϊκό ηθικό και θρησκευτικό κατεστημένο σαν συνεργός του δαίμονα και ακόμα περισσότερο σαν δαιμονισμένος,αφήνει περιθώρια στην Εκκλησία για την εμφάνιση μιας χαρισματικής σαλότητας.Άλλωστε ο Ίδιος πολλές φορές τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση την ανάγκη της παιδικής απλότητας στην ύπαρξη και τη ζωή μας.
Ακολουθώντας τα βήματα του Διδασκάλου του,ο Απόστολος Παύλος,στην προσπάθειά του να οδηγήσει τους ανθρώπους της εποχής του στην "οδό των αγίων",χρησιμοποίησε την "μωρία του Θεού"(Α' Κορ. 1,25) για να το πετύχει.Γενόμενος "θέατρο τω κόσμω και αγγέλοις και ανθρώποις,...μωρός διά Χριστόν...ασθενής...άτιμος"(Α΄Κορ. 4,9-10) γέννησε όπως λέει ο ίδιος "εν Χριστώ Ιησού" πολλούς.
Φαίνεται ότι όσο η εκκλησία ασκούσε με ένταση,κάτω απ'την πίεση των διωγμών,το ιεραποστολικό της έργο,υπήρξαν πολλοί μιμντές του Απ.Παύλου.Αργότερα,στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία πια,όταν η εκκλησία έχει αποκτήσει ένα κώδικα,οι προηγούμενες περιπτώσεις εξαφανίζονται σχεδόν.Από καιρό σε καιρό όμως εμφανίζονται μερικοί Χριστιανοί,μοναχοί κυρίως,που ζουν μια ζωή που δεν ταιριάζει σε αυτόν τον κώδικα.Η ζωή τους είναι γεμάτη παραξενιές που προκαλούν σκανδαλισμό.Η συμπεριφορά τους δεν προσαρμόζεται σε κάποια παραδεκτή μορφή χριστιανικής ζωής.Μοιάζουν πάρα πολύ με ανθρώπους που έχουν προβλήματα με τη διανοητική τους κατάσταση και τους ονομάζουν "σαλούς",τρελούς δηλαδή.Αυτών όμως των ανθρώπων η σαλότητα διαφέρει.Η διαφορά βρίσκεται στο ότι η ζωή τους είναι γεμάτη από διδασκαλίες και θαυματουργίες που βοηθού και επιστρέφουν πολλούς ανθρώπους στην ορθότητα της χριστιανικής ζωής.Γι'αυτό η Εκκλησία τους ονόμασε "σαλούς",αλλά "διά Χριστόν".Δεν γνωρίζουμε πολλούς που έχουν αυτόν τον τίτλο.Οι πιο γνωστοί είναι οι άγιοι Ανδρέας και Συμεών.
Εκτός όμως από αυτούς,υπήρξαν και πολλοί άλλοι που αυτοονομάζονταν "σαλοί διά Χριστόν",με αποτέλεσμα πολλοί εκκλησιαστικοί άνδρες να κάνουν αρνητικές κρίσεις,όπως ο Συμεών ο νέος Θεολόγος ή ο Φιλόθεος Κόκκινος.Φαίνεται όμως ότι το πρόβλημα ήταν αρκετά μεγάλο.Η εν Τρούλω Στ Οικουμενική Σύνοδος μάλιστα,έφτασε στο σημείο α ασχοληθεί μ'αυτό το πρόβλημα και ν'αναφερθεί σε ειδικό κανόνα της(ξ΄)σ'αυτούς.Τους ονομάζει "υποκρινομένους δαιμονάν" και "τρόπων φαυλότητι προσποιητώς τα εκείνων σχηματιζομένους".
Χαρακτηριστικό των "διά Χριστόν σαλών" είναι ο "εμπαιγμός του κόσμου".Μετά από μακροχρόνια άσκηση εγκαταλείπουν την έρημο και επιστρέφουν στις πόλεις,συμπεριφερόμενοι κάθε άλλο παρά σαν "καλοί Χριστιανοί".Δημιουργούν προβλήματα στις ακολουθίες μέσα στους ναούς,αλλά και στους "ηθικούς ανθρώπους".Αδιαφορούν για τους τύπους της κοινωνικής ζωής.Παρουσιάζουν μια εξωφρενική ελευθεριότητα συμπεριφοράς.Οι άνθρωποι όμως προβληματίζονται όταν τους βλέπουν να θαυματουργούν ή να καθοδηγούν στην χριστιανική ζωή ανθρώπους που δεν είχαν σχέση μαζί της.
(Από τον πρόλογο του βιβλίου "'αγιος Συμεών,ο διά Χριστόν σαλός,εκδ.Περιβόλι της Παναγίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου