Μια ουσιαστική πλευρά στην περιφρούρηση της καρδιάς είναι ο πόλεμος κατά των παθών.Λέγοντας εδώ πάθος δεν εννοούμε μόνο τη σεξουαλική επιθυμία,αλλά οποιαδήποτε άλογη επιθυμία κατακτά βίαια την ψυχή,.Το θυμό,τη ζήλια,τη λαιμαργία,την επιθυμία για δύναμη,την υπερηφάνεια και τα υπόλοιπα.Πολλοί από τους Πατέρες θεωρούν τα πάθη ως κάτι βασικά κακό δηλαδή σαν εσωτερικές αρρώστιες,ξένες προς την αληθινή φύση του ανθρώπου.Μερικοί από αυτούς όμως υιοθετούν μια πιο θετική άποψη,θεωρώντας τα πάθη δυναμικές ωθήσεις,βαλμένες μέσα στον άνθρωπο από το Θεό,κι επομένως καλές στο βάθος τους,αν και προς το παρόν έχουν διαστραφεί από την αμαρτία.
Πάνω σ'αυτή τη δεύτερη και πιο λεπτή άποψη,σκοπός μας δεν είναι να εξαλείψουμε τα πάθη,αλλά ν'αλλάξουμε κατεύθυνση στις ενέργειές τους.Η ανεξέλεγκτη οργή μπορεί να μετατραπεί σε δίκαιη αγανάκτηση,η γεμάτη κακεντρέχεια ζήλια,σε ζήλο για την αλήθεια,η σεξουαλική επιθυμία σ'έναν έρωτα αγνό μέσα στη ζέση του.Τα πάθη επομένως πρέπει να εξαγνιστούν και όχι να σκοτωθούν,να παιδαγωγηθούν κι όχι να ξεριζωθούν,να χρησιμοποιηθούν θετικά και όχι αρνητικά.Στους εαυτούς μας και στους άλλους λέμε:όχι "καταπίεση" αλλά "μεταμόρφωση".
Κάλλιστος Γουέαρ,Ο Ορθόδοξος Δρόμος,εκδ.Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου