Είπε ο Κύριος: «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ’ αυτούς. Γιατί, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Κι αν κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας κάνουν καλό, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Αν δανείζετε σ’ όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέψουν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν στους ομοίους τους για να τα πάρουν πίσω. Αντίθετα, εσείς ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτα. Έτσι, ο Θεός, που είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς, θα σας ανταμείψει με το παραπάνω και θα σας κάνει παιδιά του. Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι κι ο Θεός Πατέρας σας».
Η σημερινή περικοπή περιλαμβάνει αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ως Χρυσό Κανόνα: "Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ’ αυτούς." Ένας κανόνας φαινομενικά πολύ απλός και εύκολος αλλά τελικά στην εφαρμογή του πάρα πολύ δύσκολος. Το βλέπουμε σε οικογένειες, σε γειτονιές, σε σε χωριά, σε κράτη μεταξύ τους. Τα πάθη που μας ταλανίζουν και οι διάφοροι πειρασμοί μας οδηγούν να επιζητούμε όχι την ειρηνική συνύπαρξη μέσω της αγάπης αλλά της επιβολής αυτού που εμείς θεωρούμε σωστό και δίκαιο μέσω της δύναμης. Και αυτό γίνεται σε όλες τις προαναφερθείσες κλίμακες. Η δύναμη και η επιβολή μοιάζουν πολύ θελκτικότερες στα μάτια μας από την αγάπη και τη συνύπαρξη. Και μας οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο ανταγωνισμού και βίας.
Και είναι αυτό ακριβώς που μας ζητά ο Κύριος να σπάσουμε. Αυτό τον φαύλο κύκλο. Πολύ συχνά παίρνουμε κατά γράμμα τα λόγια του Χριστού και προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε ακριβώς. Αγαπώντας τους εχθρούς μας ή αυτούς που μας έκαναν κακό για παράδειγμα. Μα πώς να γίνει αυτό; Πώς να αγαπάς, για παράδειγμα, έναν γείτονα που σε βρίζει μόλις σε βλέπει. Ή έναν καταπιεστικό γονιό; Δε πάω σε πιο περίπλοκες καταστάσεις, γιατί ακόμα και αυτές οι φαινομενικά απλές είναι εξαιρετικά δύσκολες. Πράγματι, δύσκολα αγαπάμε και συγχωρούμε τους εχθρούς μας. Άλλωστε η συγχώρηση είναι ένας δρόμος διπλής κατεύθυνσης. Τον μισό τον διανύουμε εμείς αλλά τον άλλον μισό πρέπει να τον διανύσει ο άλλος. Το ίδιο και η αγάπη.
Ε λοιπόν, ας διανύσουμε το δικό μας μισό. Ας πάψουμε να μισούμε τον όποιον εχθρό. Και αν δεν μπορούμε να τον αγαπήσουμε ή να τον συγχωρήσουμε ας δείξουμε έστω μια αδιαφορία. Να μη τον κακολογούμε, να μην τον βρίζουμε σε διάφορες συζητήσεις. Να μην απαντάμε στις όποιες προκλήσεις. Κατά το παράδειγμα των Μαρτύρων οι οποίοι δε ζήτησαν εκδίκηση για τους άδικους βασανισμούς και τις εκτελέσεις που υπέστησαν.
Δεν μπορούμε εμείς να σώσουμε και να μεταμορφώσουμε όλον τον κόσμο από μόνοι μας. Αυτό μόνο ο Κύριος μπορεί να το κάνει. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε το άμεσο περιβάλλον μας. Τις συζυγικές σχέσεις και τις σχέσεις με τα παιδιά μας. Μπορούμε να σταματήσουμε να διαιωνίζουμε, εμείς μονομερώς έστω το κακό και τη φαυλότητα. Μπορεί να φαίνεται μικρό και ασήμαντο αλλά είναι μια αλλαγή. Μπορεί να μας φαίνεται σταγόνα στον ωκεανό αλλά και ο κατακλυσμός της εποχή του Νώε με μια πρώτη σταγόνα ξεκίνησε.
Ο Χριστός δεν ήταν ανόητος και δε ζητά από εμάς να γίνουμε ανόητοι. Όποιος νομίζει ότι θα πάψουν οι κόντρες και συγκρούσεις στη ζωή μας αν αρχίσουμε σαν χαζοχαρούμενοι να μοιράζουμε σε όλους ανεξαιρέτως αγκαλιές και φιλιά πλανάται. Αν όμως σταματήσουμε αρχικά να απαντάμε στις διάφορες προκλήσεις, αν επιφέρουμε γαλήνη μέσα στα σπίτια μας έχουμε ήδη κάνει ένα πρώτο βήμα. Έχουμε ήδη φυτέψει ένα σπόρο. Και ο Χριστός θα βοηθήσει και ο σπόρος αυτός να μεγαλώσει αλλά και εμείς να μπορέσουμε τελικά να φτάσουμε σε σημείο που θα αγαπήσουμε ακόμα και τους εχθρούς μας. Θα φτάσουμε δηλαδή στην αγιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου