Τον πρώην πια Περιστερίου, Κλήμη, δεν τον γνώριζα. Ούτε σαν αρχιμανδρίτη ούτε σαν επίσκοπο. Κοιμήθηκε νωρίς, στα 66 του χρόνια, μόλις δυο χρόνια περίπου από την ενθρόνισή του ως μητροπολίτης Περιστερίου. Ήξερα ότι ήθελε να γίνει Μητροπολίτης και μάλιστα στη συγκεκριμένη Μητρόπολη. Είχε σχέδια πολλά για να κάνει πράγματα.
Όμως η πανδημία από τη μία και η υγεία του από την άλλη δεν τον άφησαν να κάνει σχεδόν τίποτα αυτά τα δυο χρόνια. Είναι φοβερό. Σχεδιάζουμε, αγωνιζόμαστε, μοχθούμε για να κάνουμε πράγματα και ξαφνικά σε μία ροπή που λέει και η εξόδιος ακολουθία τα πάντα γίνονται σκόνη. Και το βλέπουμε δίπλα και μυαλό δε βάζουμε. Συνεχίζουμε να έχουμε φιλοδοξίες, σχέδια, προστριβές, κακίες μικρότητες. Μέχρι που να μας έρθει και μας ξαφνικά από εκεί που δεν το περιμένουμε και να πάμε να αναπαυθούμε κάτω από τις ρίζες άγριων χορταρικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου