Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου. Μια γιορτή τόσο σπουδαία που αποκαλείται συχνά "Πάσχα του καλοκαιριού".
Θα πει κανείς, πώς είναι δυνατόν να γιορτάζουμε το θάνατο; Προφανώς και δε γίνεται. Γιατί δε γιορτάζουμε το θάνατο αλλά την κατάργηση και την ήττα του θανάτου. Γιορτάζουμε το γεγονός, πως εκεί που μας περίμενε μόνο σκοτάδι, παγωνιά, θλίψη και φόβος, στις πύλες του θανάτου δηλαδή, πλέον μας περιμένει φως, αγάπη και ζεστασιά. Εκεί που τελειώνει η επίγεια ζωή, δεν είναι ο Άδης που καραδοκεί αλλά το ξεκίνημα της μυστικής ημέρας, η πρόγευση της αιώνιας ζωής.
Η Παναγία, με την Κοίμησή της μετατρέπει το θάνατο σε θρίαμβο ζωής. Ποιο λοιπόν καλύτερο πρόσωπο υπάρχει για να στραφούμε για παρηγοριά από εκείνη; Μετά από μια τόσο δύσκολη περίοδο, με πανδημία, πυρκαγιές, θλίψη, καταστροφή περιουσιών και απώλειες ζωών; Ποιο καλύτερο πρόσωπο από αυτήν που ήταν πάντα αφιερωμένη και παραδομένη στο θέλημα του Θεού και που έζησε και ένιωσε τον πόνο και την απώλεια όσο κανείς άλλος άνθρωπος στη γη; Ποιος μπορεί να μας σταθεί και να μας παρηγορήσει αν όχι η Παναγία, η μητέρα του Θεού;
Ας στρέψουμε λοιπόν τα βλέμματα, τις προσευχές κα ιτις ψυχές μας προς την Θεοτόκο. Ας ζητήσουμε σήμερα συμπαράσταση και παρηγοριά για τις ατυχίες που περάσαμε και ενίσχυση για τις δυσκολίες που μας έρχονται. Και να είμαστε σίγουροι πως και μετά την Κοίμησή της, η Παναγία δεν μας εγκατέλειψε και δε θα μας εγκαταλείψει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου