Οι Αλεβίτες σήμερα στη Τουρκία

                              


Η μεγαλύτερη ωρολογιακή "βόμβα" στην Τουρκία δεν είναι οι Κούρδοι του ΡΚΚ αλλά η θρησκευτική κρυπτοχριστιανική μειονότητα των Αλεβητών (αδελφών των Σύρων Αλαουϊτών) που αγγίζουν τα 20 εκατομμύρια πιστούς, προσεγγίζοντας το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας.

Εάν συνυπολογιστούν και τα 18 εκατομμύρια Κούρδων που διαβιούν στην τουρκική επικράτεια καθίσταται σαφές ότι η Τουρκία είναι ένας πολύ ευάλωτος αντίπαλος για κάποιον που θα ήξερε πως να την «ανατινάξει».

Η αλεβιτική αίρεση είναι ένα σιιτικό παρακλάδι με χριστιανικές δοξασίες και αποτελεί «κόκκινο» πανί για την ισλαμική σουνιτική Τουρκία του Ερντογάν. Είναι φίλα προσκείμενοι στους Ορθόδοξους πληθυσμούς, κάτι που θα γίνει αμέσως κατανοητό στις επόμενες παραγράφους, ενώ θεωρούν αδέλφια τους τους Σύρους αλαουϊτες και τον πρόεδρο Άσαντ. Κατά πολλούς οι Αλεβίτες είναι κρυπτοχριστιανοί, οι εν δυνάμει χριστιανοί. Σημειώνεται ότι η Αγία Γραφή αποτελεί μπεστ σέλερ στην Τουρκία. Στο διάστημα 2009-2012 πουλήθηκαν πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα! Κάποιοι τα αγόρασαν και βέβαια ήταν Αλεβίτες στην συντριπτική πλειοψηφία τους. Να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Συρίας Άσαντ τρέφει μεγάλο σεβασμό για την Ελληνορθοδοξία, πράγμα φυσιολογικό καθώς αντιλαμβάνεται την κοινή ρίζα και την προέλευση των Αλαουϊτών από τους Ελληνορθόδοξους.

Δεν είναι τυχαίο που Ελληνορθόδοξοι και Αλαουϊτες/Αλεβήτες, μαζί και με τους Σιίτες (που θεωρούνται αποπαίδι του Ισλάμ και διατηρούν φιλικές σχέσεις με την Ορθοδοξία) βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο εναντίον των Σουνιτών που υποστηρίζονται με πάθος από ΗΠΑ,Σ.Αραβία,Κατάρ, και την ισλαμική Τουρκία.

Ο δε Ερντογάν τα προηγούμενα χρόνια απέταξε 800 στελέχη της ΤΗΚ επειδή ήταν Αλεβήτες δείχνοντας έτσι τον φόβο του για την κρυπτοχριστιανική αίρεση.

Από τα μέχρι τώρα δρώμενα και τις γενοκτονίες που επιβάλλουν οι ισλαμιστές του ISIL στην Συρία σε ελληνορθόδοξους και αλαουϊτικούς πληθυσμούς, καθίσταται σαφές ότι η Δύση και ειδικότερα οι ΗΠΑ που κατευθύνουν τις σουνιτικές χώρες του Κατάρ και της Σ.Αραβίας δεν επιθυμούν την ύπαρξη εχθρικών προς τα συμφέροντά τους πληθυσμών που νιώθουν αγάπη και φιλία για την ορθόδοξη Μόσχα και επιδιώκουν τον εξανδραποδισμό τους με κάθε μέσον.

Τελικός στόχος η διελευση του αγωγού που θα φέρει το φυσικό αέριο του Κατάρ από το συριακό έδαφος στην Ευρώπη στην προσπάθεια εξοβελισμού της Ρωσίας από την ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά. Αυτός είναι ο λόγος που καθημερινά σκοτώνονται εκατοντάδες γυναικόπαιδα δίχως έλεος στη Συρία, και αν ποτέ η Ιστορία μπορέσει να γραφτεί αντικειμενικά, θα καταδικάσει τους υπαίτιους σε βαρύτατο όνειδος.

Οι Αλεβίτες στην Τουρκία είναι γύρω στα 25 εκατομμύρια και ανέκαθεν ήταν υπό διωγμόν. Παρά τις πολλές προσπάθειες των Τούρκων Σουνιτών να τους αφομοιώσουν, δεν έχασαν τη συνοχή τους. Η καχυποψία και η προκατάληψη χωρίζει τους Αλεβίτες και τους Σουνίτες, οι οποίοι κατηγορούν τους Αλεβίτες ως ετερόδοξους, σχηματικούς, προδότες και ανήθικους.

Οι Σουνίτες στην Τουρκία, με ασπίδα τον στρατό, την αστυνομία και το σύνταγμα, κλείνουν τους τεκέδες των Αλεβιτών, τους κόβουν την παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, μπλοκάρουν τα αναπτυξιακά έργα στις περιοχές τους κ.ά. Τη μεγαλύτερη εξόντωση Αλεβιτών (40.000 νεκροί) την έκανε ο Σουλτάνος Σελίμ, το όνομα του οποίου έδωσε ο Ερντογάν πριν από 2 χρόνια στην τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου.

Αυτό, σε συνδυασμό με τους νόμους για το αλκοόλ και την αντισύλληψη, ενόχλησε τους Αλεβίτες, επειδή θεωρούν ότι οι νόμοι αυτοί στρέφονται εναντίον τους.

Μετά την κατάληψη της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους, εκατομμύρια Έλληνες χριστιανοί υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν, όπως και μετέπειτα συνέβη στην Ελλάδα και στην Κύπρο (λινοπάμπακοι), οι οποίοι φαίνεται να επέλεξαν το δόγμα των Αλεβιτών, παρά των Σουνιτών. Τα βασικά χαρακτηριστικά της πρόσμειξης Αλεβιτών και χριστιανών, που είναι η βάση του δόγματος των Τούρκων Αλεβιτών, είναι:

1. Εργασία και δημιουργικότητα.
2. Ισότητα των φύλων.
3. Η μονογαμία.
4. Πιστεύουν σε μια δική τους εκδοχή της Αγίας Τριάδας: Αλλάχ ίσον Θεός, Μωάμεθ ίσον ύλη, και Αλί ίσον πνεύμα.
5. Έχουν δώδεκα ιμάμηδες που είναι πανομοιότυποι με τους δώδεκα αποστόλους της χριστιανικής θρησκείας. Στις τοιχογραφίες στους τεκέδες δεν διαφέρουν από τους δώδεκα αποστόλους στον Μυστικό Δείπνο.
6. Επιτρέπεται ο χορός και η διασκέδαση και έχουν ελευθερία στον έρωτα.
7. Είναι αυστηροί εναντίον της μοιχείας και του διαζυγίου.
8. Θεωρούν αμαρτία να κατηγορήσεις κάποιον στην απουσία του.
9. Εκτός από τον Αλί και τη σύζυγό του Φατιμά, αποδέχονται ως προφήτες τον Χριστό, τους Εβραίους προφήτες, όπως επίσης και τους Μικρασιάτες Αγίους των Χριστιανών, όπως τους Άγιο Γεώργιο, Άγιο Χαράλαμπο, Άγιο Μάμαντα και Προφήτη Ηλία.
10. Χρησιμοποιούν αγίασμα, έχουν κεριά και εκφράζουν ένα είδος βάπτισης.
11. Δεν κάνουν περιτομή.
12. Δεν ακολουθούν το ραμαζάνι και τους κανόνες του, γι’ αυτό και είναι σύνηθες φαινόμενο οι προστριβές με τους Σουνίτες κατά την περίοδο αυτή.
13. Στις γιορτές τους υπάρχουν έντονα αρχαιοελληνικά και διονυσιακά στοιχεία.

Μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071, άρχισαν οι Τούρκοι να κατακλύζουν τη Μικρά Ασία. Οι Αλεβίτες εγκαταστάθηκαν στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή της Καισάρειας, Καππαδοκίας και Ικονίου, που ήταν το προπύργιο του χριστιανισμού στη Μικρά Ασία. ιδρυτής του τάγματος της περιοχής ήταν ο Χατζή Μπεκτάς Βελή, που καταγόταν απευθείας από τον Αλί.
Δανείστηκαν αρκετά στοιχεία από τους Έλληνες και ονόμαζαν τους σοφούς «σούφι», από την ελληνική λέξη. Ενστερνίζονται τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, και τη Μικρά Ασία την αποκαλούν «Ρουμί», τόπος Ρωμιών δηλαδή.

Στην περιοχή αυτή έγινε η πρόσμειξη πολιτισμών και η σημερινή θρησκεία των Αλεβιτών είναι ένα κράμα αυτής της πρόσμειξης. Τα εκατομμύρια Ελλήνων Χριστιανών της Μικράς Ασίας, κάτω από την πίεση των Τούρκων υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν και επέλεξαν τους Αλεβίτες. Μέχρι σήμερα οι περισσότεροι είναι κρυπτοχριστιανοί και διατηρούν χριστιανικά έθιμα, ανάβοντας καντήλια και αναρτώντας σταυρούς στα σπίτια τους.

 «Σκάνδαλο η ιστορία των Αλεβητών». Το βιβλίο αυτό, περιγράφοντας την ιστορία των Αλεβητών, υποστηρίζει ότι οι Αλεβήτες της Τουρκίας είναι στην πραγματικότητα οι χαμένοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας, ένα πραγματικά μεγάλο ιστορικό πρόβλημα στο οποίο όμως η σύγχρονη επίσημη Τουρκία αποφεύγει συστηματικά να δώσει πειστικές απαντήσεις.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, οι Αλεβήτες αποτελούν το χαμένο χριστιανικό ποίμνιο της Μικράς Ασίας που χάθηκε μετά την επικράτηση των Οθωμανών και ότι σε πολλές περιπτώσεις τα θρησκευτικά κέντρα των Αλεβητών έχουν κτιστεί πάνω σε χριστιανικές εκκλησιές.

Ο Çınar φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι όλοι οι Γέροντες, (Ντεντέδες), των Αλεβητων δεν είναι παρά χριστιανοί που θέλοντας να αποφύγουν ….. τον δια της βίας εξισλαμισμό, κατέφυγαν στην δημιουργία μιας ισλαμικής αίρεσης με πολλά χριστιανικά στοιχεία.

Ακόμα και στο μεγάλο θρησκευτικό κέντρο των Αλεβητών, το Χατζή Μπεκτάς της Καππαδοκίας, αποδίδει χριστιανική, ακόμα και αρχαιοελληνική προέλευση, κάνοντας λόγο για ύπαρξη στο ίδιο σημείο παλαιότερο ναό του Δια και στην συνέχεια χριστιανικής μονής.

Μέχρι και τον απόστολο Παύλο, τον ιδρυτή, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, της χριστιανικής εκκλησίας της Μακεδονίας, ταυτίζει με τον μεγάλο πνευματικό ηγέτη των Αλεβητών, που δεν είναι άλλο από τον Pir Sultan Abdal.

Ο Τούρκος συγγραφέας επικαλείται ακόμα και τα συγγράμματα του γνωστού Τούρκου περιηγητή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Εβλιγιά Τσελεμπί, για να υποστηρίξει ότι ήταν καθοριστικές οι επιδράσεις του αποστόλου Πέτρου, του απόστολου Ματθαίου από την Ούρφα της νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, ακόμα και της αυτοκράτειρας Άννας Κομνηνής, στους πιστούς, μετέπειτα Αλεβήτες, χαρακτηρίζοντας όλα αυτά σε ένα μεγάλο ιστορικό σκάνδαλο για τους σημερινούς Αλεβήτες της σύγχρονης Τουρκίας.

Όπως είναι φυσικό το βιβλίο αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και συζητήσεις αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά το έντονο πρόβλημα των Αλεβητών, που εξακολουθεί να είναι ένα μεγάλο «αγκάθι» για την συνοχή της Τουρκίας.

Γεγονός είναι ότι τα τελευταία χρόνια ένεκα της μεγάλης ανόδου του πολιτικού Ισλάμ και των Σουνιτών στην Τουρκία, το ζήτημα της θρησκευτικής μειονότητας των Αλεβιτών έχει αποκτήσει μια ξεχωριστή πολιτική σημασία.

Η πρόσφατη απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, στις 10 Ιουλίου 2012, για άλλη μια φορά να μην αναγνωρίσει τα «Cem Evleri», δηλαδή τα θρησκευτικά κέντρα των Αλενβητών, επέτεινε το πρόβλημα αυτό.

 Το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό αν αναλογιστεί κάνεις ότι η μειονότητα των Αλεβητών φτάνει μέχρι και τα 20 εκατομμύρια και αποτελεί μια ακόμα «πυριτιδαποθήκη» στα θεμέλια της σύγχρονης Τουρκίας.

Η αδιαμφισβήτητη ιστορική αλήθεια είναι ότι οι Αλεβήτες εμφανίστηκαν σε μια περιοχή στην βορειοανατολική Καππαδοκία, όπου υπήρχε πυκνός ελληνορθόδοξος χριστιανικός πληθυσμός.

Πολλά χριστιανικά στοιχεία που υπάρχουν στους Αλεβήτες δίνουν πραγματικά ερείσματα σε όσους υποστηρίζουν την εκδοχή περί χαμένης χριστιανικής τους ταυτότητας. Οι Αλεβητες πίστευουν στον άγιο Γεώργιο, ενώ στα μοναστήρια τους γίνονταν εξομολόγηση των νέων μελών και μετά την εξομολόγηση τους έδιναν να ποιούν κρασί και να φάνε ψωμί και τυρί.

Οι «μοναχοί» τους είχαν εφαρμόσει την αγαμία και σε πολλά σημεία θύμιζαν χριστιανικά ορθόδοξα μοναστήρια.

Οι δοξασίες τους έχουν πολλά κοινά στοιχεία με την ορθόδοξη χριστιανική παρουσία στην Μικρά Ασία και για τον λόγο αυτό προσέλκυσαν από νωρίς χιλιάδες χριστιανούς ελληνορθόδοξους στις τάξεις τους.

Μια μοναδική τελετουργία που είχαν και που μας θύμιζε τον Μυστικό Δείπνο, ήταν η αλεβητική παράδοση του τελετουργικού δείπνου.

Οι γυναίκες διατηρήσαν το καθεστώς της ελευθερίας και της ισότητας με τους άντρες, κάτι που υπήρχε από την αρχαία εποχή στον ελληνισμό της Μικρας Ασίας.

Ακόμα και Οθωμανοί ιστορικοί, όπως οι Γιακούμπ και Χασλούκ, έχουν τονίσει ότι ο Αλεβητισμός οφείλει πάρα πολλά από τις δοξασίες του στις χριστιανικές δοξασίες και τελετές των κατοίκων της Μικράς Ασίας.

Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η αλεβητική δοξασία για την Αγία Τριάδα που έφερε ακόμα πιο κοντά τους Αλεβήτες στον ελληνορθόδοξο χριστιανισμό της Μικράς Ασίας. Η Ενότητα του Θεού, του Μωάμεθ, και του προφήτη Αλί, ήταν η αλεβητική έκδοση της Αγίας Τριάδας.

Αλλά οι ελληνορθόδοξες επιδράσεις εκδηλώνονταν και με άλλους τρόπους, όπως η εγκατάσταση προσκυνημάτων σε προσκυνήματα ή τοποθεσίες όπου οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί τις θεωρούσαν ιερές και μέχρι σήμερα είναι τόποι προσκυνήματος των Αλεβητών.

Οι Αλεβήτες στο παλιό κεμαλικό τουρκικό κράτος το οποίο ήταν άθεο δεν είχαν προβλήματα ενσωμάτωσης στην τουρκική κοινωνία. Σήμερα όμως λόγω του ισλαμιστικού διαχωρισμού από τις πολιτικές Ρ.Τ.Ερντογάν και Α.Νταβούτογλου νιώθουν πλέον ως ξένο «σώμα» στον τουρκικό κορμό, και είναι πάρα πολλοί για να περάσει αυτό ανώδυνα.

propaganda.net

Σχόλιο:Δεν είναι τόσο εύκολο να αποδώσουμε τον τίτλο του κρυπτοχριστιανού στους Αλεβίτες για διάφορους λόγους.Αλλά το άρθρο είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα.