Ο Έλληνας αστυνομικός που δίνει μαθήματα ανθρωπιάς

Μαθήματα ανθρωπιάς παραδίδει ένας νεαρός αστυνομικός από την Πάτρα ο οποίος όχι μόνο έχει βοηθήσει παιδιά που γνώρισαν από τα πρώτα τους βήματα το σκληρό πρόσωπο της ζωής, αλλά εξακολουθεί να έχει επαφή μέσω facebook με τους μετανάστες ακόμη και όταν φτάσουν στις νέες τους πατρίδες.

Ο Μάριος Κουτσούκος, φοιτητής στο μαθηματικό της Πάτρας μέχρι το 2009, προτίμησε μια καριέρα στην αστυνομία και δεν το έχει μετανιώσει. Μέχρι πριν από λίγο καιρό υπηρετούσε στην Σάμο, στο κέντρο υποδοχής μεταναστών. Εκεί ήρθε σε επαφή τον ανθρώπινο πόνο και αποφάσισε να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορούσε...

Ακόμη και σήμερα που υπηρετεί στο αστυνομικό τμήμα Μεγάρων, νέοι από τη Συρία που έφυγαν από τη Δαμασκό κυνηγημένοι αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στη Γερμανία διατηρούν επαφή έστω και μέσω facebook με τον αστυνομικό που γνώρισαν στην Σάμο και τον φώναζαν με το μικρό του όνομα.

madata.gr

Μιλώντας στο thebest.gr εξήγησε την ιστορία της Μπέλα, ενός κοριτσιού που ήθελε να βοηθήσει αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε:

"Προσπάθησα να κανω ενέργειες ώστε να γίνω ανάδοχος γονέας δηλαδή να δίνω κάποιο ποσό και να έρχομαι σε επικοινωνία με την μικρή ώστε να μαθαίνω το πώς μεγαλώνει! Αλλά δεν είχε καθόλου χαρτιά, ήταν αγνώστου διαμονής και δεν ήταν εφικτό".

Για την απόφασή του να εγκαταλείψει το μαθηματικό για την αστυνομία:

"Ενα χρόνο είχα παρακολουθήσει το μαθηματικό Πάτρας! Μετά με το 10% πέρασα στην αστυνομία, οπότε έπρεπε να διαγραφώ γιατί δεν γινόταν να είμαι διπλογραμμένος. Δεν μπορείς να πεις οτι είχα και όνειρο να γίνω αστυνομικός! Δεν είχα ούτε έναν στην οικογένεια! Χωρίς να ξέρω το παραμικρό για την αστυνομία το έκανα! Αλλα έχω μάθει τόσα πολλά πραγματα από την δουλειά μου και έχω δει τόσα πολλά που σίγουρα δεν μετανιώνω για την επιλογή!".

Για την εμπειρία του στη Σάμο και την επαφή με τους μετανάστες:

"Τα καλυτερα! 6 μήνες εκεί είδα τα πραγματα όπως έχουν και όχι όπως τα παρουσιάζουν! Είχα πολλές καλές εμπειρίες στην Σάμο. Μέχρι και δώρα έχω απο τους μετανάστες! Θυμάμαι ότι ενώ τους δίναμε τα τιμαλφή τους να φύγουν να πάνε με το βανάκι της Ελ.ΑΣ. στο λιμάνι για Πειραιά καθόντουσαν και μου φώναζαν "Mario one photo please" και βγάζαμε σέλφι. Φώναζαν οι άλλοι άντε τελείωνε θα χάσουμε το πλοίο!".