Κυριακή Γ΄ Λουκά

 

Εκείνο τον καιρό, πήγε ο Ιησούς σε μια πόλη που λεγόταν Ναΐν. Μαζί του ήταν αρκετοί μαθητές του και πολύ πλήθος. Την ώρα που πλησίαζαν στην πύλη της πόλης, έβγαζαν έναν νεκρό, τον μονάκριβο γιο μιας μάνας, που μάλιστα ήταν χήρα. Κόσμος πολύς από την πόλη τη συνόδευε. Όταν είδε τη χήρα ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε: «Μην κλαις». Έπειτα προχώρησε, ακούμπησε τη σορό, και αφού στο μεταξύ αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν, είπε: «Νεαρέ, σε διατάζω να σηκωθείς». Ο νεκρός ανακάθισε κι άρχισε να μιλάει. Ο Ιησούς τότε τον παρέδωσε στη μητέρα του. Όλους τους κυρίεψε δέος και δόξαζαν τον Θεό: «Μεγάλος προφήτης», έλεγαν, «εμφανίστηκε ανάμεσα μας!» και: «Ο Θεός ήρθε να σώσει τον λαό του!». 

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του Ιησού μας διηγείται η σημερινή περικοπή. Την ανάσταση ενός νεαρού άνδρα, γιου μιας χήρας. Ένα θαύμα που αποδεικνύει τη θεότητά Του και που αποκαλύπτει την εξουσία Του πάνω στον θάνατο. Αξίζει να σημειωθεί πως σε καμία από τις αναστάσεις που επιτέλεσε ο Κύριος, της κόρης του Ιαείρου, του γιου της χήρας της Ναϊν και του Λαζάρου δεν προηγήθηκε προσευχή, όπως έκαναν οι προφήτες σε ανάλογη περίπτωση. Αυτό το έκανε ο Ιησούς για να δείξει πως Αυτός είχε πλήρη εξουσία επάνω στον θάνατο. Και με τη δική Του Ανάσταση διέλυσε οριστικά την εξουσία του θανάτου επάνω στους ανθρώπους.

Ωραία όλα αυτά. Γιατί όμως μόνο αυτούς; Γιατί δεν ανέστησε κι άλλους ή ακόμα καλύτερα γιατί δεν τους ανέστησε όλους; Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε στη γη για να μας βοηθήσει να κλέψουμε, να αποδράσουμε από τις στεναχώριες και τις ασθένειες. Δεν ήρθε για να μας βοηθήσει να κλέψουμε. Όλα αυτά εισήλθαν στη ζωή μας με δική μας επιλογή και με δική μας επιλογή πρέπει να ξεφύγουμε από αυτά. Όλο το ανθρώπινο γένος έπεσε στην αμαρτία και όλο θα σηκωθεί από αυτή. Τα θαύματα είχαν σκοπό είτε να αποκαλύψουν την θεότητά Του είτε να ενδυναμώσουν την πίστη των ανθρώπων συνήθως. 

Το ουσιαστικό όμως, αυτό που θα μας βοηθήσει να σπάσουμε τα δεσμά της αμαρτίας και να Τον ακολουθήσουμε στην Ανάστασή Του, η πρόσκληση για να σηκωθούμε οι άνθρωποι από το βάλτο της αμαρτίας, είναι η διδασκαλία Του. Γιατί ακόμα κι αν έρθει ο Χριστός και με αναστήσει λίγο αφού πεθάνω αν δεν έχω σκοπό να ακολουθήσω τη διδασκαλία Του, τον τρόπο ζωής που αποκάλυψε θα είμαι και πάλι νεκρός. Γιατί κάποιος που ακολουθεί τον Χριστό πραγματικά, επιτελώντας το έργο που ο Χριστός του ανέθεσε, αν πεθάνει στα τριάντα του για παράδειγμα θα είναι πιο ζωντανός και θα έχει ζήσει περισσότερη ζωή από κάποιον που έφτασε ως τα εκατό και ενδιαφέρθηκε μονάχα για τον εαυτό του. 

Ο θάνατος, ο πόνος, η αρρώστια, δεν νικιούνται θαυματουργικά. Μια τέτοια νίκη μπορεί να μείνει και κενή περιεχομένου. Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να τα ξεπεράσουμε με την εν Χριστώ μεταμόρφωσή μας. Ακολουθώντας τις διδασκαλίες Του και με τη πίστη μας σε Αυτόν, φτάνουμε στο φωτισμό, στον αγιασμό, στη θέωση. Και τότε πραγματικά ο πόνος, η θλίψη, ο θάνατος, δεν έχουν καμία εξουσία επάνω μας.