Στις 16 Ιουλίου του 2012 ημέρα Δευτέρα η rock μουσική έχασε τον μεγαλύτερο της Άρχοντα. Έφυγε εκείνος που «βρώμισε» τα ευυπόληπτα πλήκτρα μια για πάντα, μα συγχρόνως «καθάρισε» την μουσική μας υπόληψη όσο κανένας άλλος. Έφυγε ο μεγαλύτερος Μαέστρος που γνώρισε ποτέ ο κόσμος της σκληρής μουσικής. Ήταν αυτός που πάτησε πόδι ενάντια σε όσους αντιμετώπιζαν έως τότε το rock ‘n’ roll ως παιδική αρρώστια! Εξαιτίας του οι πληκτράδες έπαψαν να θεωρούνται αφανείς ήρωες και ήρθαν στην πρώτη γραμμή μια για πάντα. Στις 16 Ιουλίου του 2012 η αναθεματισμένη αρρώστια χαμογέλασε μέσα στην κλινική ‘’London’’ νομίζοντας ότι ‘’κέρδισε’’. Κούνια που την κούναγε. Μάλλον δεν ήξερε με ποιόν τα έβαλε. Σήμερα θα της θυμίσουμε ότι οι Άρχοντες είναι αήττητοι και δεν φεύγουν ποτέ. Ειδικά με τέτοιο έργο είναι αδύνατον να μην περάσουν στην αθανασία!
Τιμά ο Παναγιώτης Πατσάης
Οι περισσότεροι από εμάς όταν ακούμε το όνομα Jonathan Douglas ‘’Jon’’ Lord η σκέψη μας κατευθύνεται με την ταχύτητα του φωτός στις ανατριχιαστικές εισαγωγές του ‘’Child in Time’’ και ‘’Perfect Strangers’’ συνειρμικά και απολύτως δικαιολογημένα. Κι αν αυτές οι δυο εισαγωγές αποτελούν το σήμα κατατεθέν του να θυμίσουμε ότι ο τρισμέγιστος Jon το καλοκαίρι του 1964 «στόλισε» με τα πλήκτρα του το πρώτο κατά πολλούς heavy metal riff που γράφτηκε ποτέ! Ο λόγος για το ‘’You Really Got Me’’ των Κinks. To συγκεκριμένο τραγούδι έφτασε στο #1 των βρετανικών charts γεγονός το οποίο συντέλεσε καίρια στο να αποκτήσει ο Jon Lord την απαραίτητη φήμη και ώθηση όσο αφορά την μουσική πιάτσα του Λονδίνου. Την ίδια περίοδο ο φοιτητής υποκριτικής με την κλασική παιδεία στο πιάνο Jon πέρασε από διάφορα jazz και blues σχήματα της περιοχής και συνεργάστηκε με λαμπρούς και χαρισματικούς μουσικούς, ένας εκ των οποίων ήταν και ο μετέπειτα κιθαρίστας των Rolling Stones Ron Wood στο project ‘’Santa Barbara Machine Head’’.
Κι αν όλα αυτά τα γεγονότα συνέβαλαν καταλυτικά στο να εδραιωθεί ως session μουσικός της ευρύτερης περιοχής μετά από λίγο καιρό το γεγονός ότι υπήρξε ιδρυτικό μέλος των τεράστιων Deep Purple τον καθιέρωσε ως υπέρτατο μαέστρο και τον εκτόξευσε στα ουράνια! Από αυτό το σημείο και έπειτα το να ψάξουμε να βρούμε μέτρια στιγμή στην ατελείωτη δισκογραφική και συναυλιακή παρουσία του Jon Lord κατά την ταπεινή μου άποψη, ισοδυναμεί με άτοπο. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι πάντρεψε το hard rock με την κλασική μουσική γράφοντας έργα για rock συγκρότημα και συμφωνική ορχήστρα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τα ‘’In Rock’’ και ‘’Machine Head’’ επηρέασαν τους πάντες και τα πάντα και λάμπουν μέχρι και σήμερα ως διαμάντια του παγκόσμιου πολιτισμού. Είναι και οι αξεπέραστες ενορχηστρώσεις του που αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους επόμενους συνθέτες του σκληρού ήχου και όχι μόνο.
Είναι το ανυπέρβλητο συνθετικό του ταλέντο καθώς κατάφερε να συνδυάσει με πανέξυπνο τρόπο την τεχνική αρτιότητα με την μουσικότητα και την αισθητική γράφοντας ύμνους που θα ζούν και θα ακούγονται όσο υπάρχει αυτός ο πλανήτης. Πέρα απ’ όλα αυτά όμως το μεγαλύτερο του όπλο υπήρξε ο καινοτόμος παραμορφωμένος ήχος του ο οποίος ήταν αποτέλεσμα του συνδυασμού μεταξύ Hammond οργάνου και Leslie καμπίνας. Ένας ήχος ο οποίος έγινε το δακτυλικό του αποτύπωμα και το προσωπικό του στίγμα και με τον οποίο επηρέασε όλους τους συναδέλφους του ανεξαρτήτως είδους και ύφους για τις επόμενες δεκαετίες!
Επίσης άλλο ένα στοιχείο που τον χαρακτηρίζει είναι το γεγονός ότι πάντα υπήρξε ανοιχτόμυαλος και υποστηρικτής της απόλυτης ελευθερίας έκφρασης. Ουδέποτε φοβήθηκε τον ατέρμονο πειραματισμό με άλλα μουσικά ιδιώματα και ηχοχρώματα και αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς ακούγοντας τόσο τα albums των Deep Purple της Μark III και Μark IV περιόδου όσο και τις προσωπικές του δουλειές στις οποίες είχε την απόλυτη ελευθερία καλλιτεχνικών κινήσεων και επιλογών. Κι αν στους Deep Purple είχε να «συναγωνιστεί» έναν ακαταμάχητο κιθαρίστα (όλοι ξέρουμε ποιος είναι αυτός!), στους Whitesnake κλήθηκε να τα βγάλει εις πέρας με το κιθαριστικό δίδυμο των Μoody/Marsden και το έπραξε και με το παραπάνω, καθώς η παρουσία και ο ρόλος του ( παρόλο που ήταν ένας πληρωμένος οργανίστας χωρίς ελευθερία έκφρασης ) κατάφεραν να καθορίσουν ηχητικά την πρώτη περίοδο των Whitesnake και το στίγμα του σε όλα τα albums στα οποία συμμετείχε από το 1978 μέχρι το 1984 παραμένει μέχρι και σήμερα ανεξίτηλο.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε το project με τον Tony Ashton και τις αμέτρητες συμμετοχές του σε ένα κάρο δίσκους άλλων καλλιτεχνών άνετα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ο Jon Lord καλλιτεχνικά και δημιουργικά έπραξε και έπαιξε τα ΠΑΝΤΑ! Εγώ προσωπικά αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποιο άλμπουμ και προτείνω ανεπιφύλακτα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό ΟΛΕΣ τις δουλειές στις οποίες έχει συμβάλλει και ξέρεις γιατί; Γιατί ακούγοντας την μουσική του σε όλες τις εκφάνσεις της θα νιώσεις πιο ‘’πλούσιος’’, θα θαυμάσεις και θα εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο το μεγαλείο και τη σημασία του έργου του, θα καλλιεργήσεις το πνεύμα και τα συναισθήματα σου και θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Ο Μαέστρος μέσα από τη στάση, τα έργα και τις επιλογές του δεν μας δίδαξε μόνο μουσική… Μας δίδαξε ήθος και ακεραιότητα χαρακτήρα. Ένας πραγματικός gentleman τόσο στην μουσική του πορεία όσο και στην προσωπική του ζωή ο οποίος ενέπνεε σεβασμό και σοβαρότητα και όλοι ήθελαν να τον γνωρίσουν και να συνεργαστούν μαζί του.
Όσο αφορά την σκηνική του παρουσία και την απόδοση του στο σανίδι έπραξε όπως ακριβώς του επέβαλλε το επώνυμο του… Άρχοντας! Άπαξ και τον έβλεπες μια φορά on stage δεν τον ξεχνούσες ποτέ. Η μορφή του, η παρουσία του και τα επιτεύγματα του επί σκηνής τον καθιστούν ως τον πιο εμβληματικό πληκτρά που γνώρισε ποτέ η σύγχρονη μουσική.
O Jon Lord είναι ένας καλλιτέχνης ο οποίος άνοιξε τον δρόμο για τους υπόλοιπους, επηρέασε τους πάντες και τα πάντα και δεν μπορώ καν να φανταστώ πως θα ήταν η σύγχρονη μουσική χωρίς την παρουσία και το έργο του. Είναι ένας καλλιτέχνης του οποίου ο χαρακτήρας και η δημιουργικότητα θα πρέπει να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους καλλιτέχνες ανεξαρτήτως είδους και ύφους και όχι μόνο. Είναι ένας καλλιτέχνης που δεν ξεχνάς ποτέ, τον ευχαριστείς συνέχεια για όσα έχει προσφέρει και πορεύεσαι από τις δημιουργίες του. Απ’ ότι βλέπεις καρκίνε δυσκολεύομαι να χρησιμοποιήσω παρελθοντικό χρόνο καθώς αυτοί οι άνθρωποι και αυτοί οι καλλιτέχνες δεν πεθαίνουν ποτέ και θα ζουν για πάντα μέσα από το έργο τους.
Σου είπα… Δεν έχεις καμία πιθανότητα απέναντι στον Άρχοντα!
front cover shot & Deep Purple on stage photo by Chris Kissadjekian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου