Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020

Παραληρήματα γιατί πάλι δε θα πάρω άδεια



- Υπάρχουν δύο κολάσεις.Η μία είναι αυτή που θα πάμε-πιθανότατα-μόλις πεθάνουμε και θα μας ψήνουν τα διαβολάκια με σάλτσα μπάρμπεκιου.Γι'αυτή δε μπορούμε να κάνουμε και πολλά.Άμα πάμε,τη πατήσαμε.Η άλλη είναι αυτή που φτιάχνουν για εμάς οι υπόλοιποι ενοχλητικοί δίποδοι,άτριχοι κάτοικοι του πλανήτη(όχι,δε μιλάω για μαδημένους κόκορες).Από τους πιο κοντινούς ως τους πιο μακρινούς.Εδώ ίσως και κάτι να γίνεται.Το μυστικό είναι ένα και καλά κρυμμένο σε κοινή θέα.Φυγή.Όχι κατ'ανάγκη γεωγραφική.Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ.

- Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων.Αυτοί που κάνουν τα πάντα για να ξεχωρίζουν και καταντούν αστείοι.Και αυτοί που ξεχωρίζουν χωρίς κάποια προσπάθεια. Διαλιέχτε, το λοιπόν.

- Εγώ επιμένω.Τα κρούσματα κορωνοϊού στην Αττική αυξάνονται λόγω των κακών συγκοινωνιών που έχουν ως αποτέλεσμα να στοιβάζονται πολλοί άνθρωποι στα λεωφορεία.Και τώρα που το γύρισαν σε μειωμένο θερινό πρόγραμμα να δείτε τι έχει να γίνει ακόμα.Κορυφαίος σχεδιασμός σας λέω.

- Δώδεκα χρονάκια στην Εκκλησία κι έχω βαρεθεί να μιλάω με και να γνωρίζω ανισόρροπους.Δε μιλάω για δια Χριστόν σαλότητα.Μάλλον αντί Χριστόν σαχλότητα είναι αυτό το πράγμα.Τώρα πάω να προσευχηθώ να κατακρεουργηθούν τα τρία τέταρτα των Τούρκων.Ή τα  δύο τρίτα.'Ο,τι είναι πιο εύκολο.Και να αδειάσω και κανένα σούπερ μάρκετ(αν και αυτό το κάνουν και οι άθεοι αριστεροί χοχοχο).Α,μην το ξεχάσω! Φταρνιστείτε ελεύθερα,δεν υπάρχουν ιοί.Είναι ηθοποιοί αυτοί που κυκλοφορούν.


-Παρακολούθησα το κάτωθι διάλογο:
- Πόσα χρόνια έχουμε να τα πούμε!
-Πάνω από δέκα.
-Πόσο μου έλειψες
-Κι εσύ μου έλειψες πολύ
Και αφού λείψατε τόσο πολύ ο ένας στον άλλο δέκα χρόνια δε ξέρατε να πάρετε ένα τηλέφωνο, να στείλετε ένα sms,mms,gps,mma,dri,dhi μπας και φύγει κι η φαλάκρα.Και τα πιο απλά πράγματα σαπουνόπερα τα έχουμε κάνει στη ζωή μας...

- Σκέφτονται να κάνουν υποχρεωτικές τις μάσκες στις εκκλησίες.Νέοι ομολογητομάρτυρες ετοιμάζονται να πάρουν τα καριοφίλια τους.Αέρα βρε ! Αέεερααα !

6 σχόλια:

  1. Να σου πω την αλήθεια Παπακώστα αυτό με τις μάσκες δεν μου κάθεται καλά τώρα το καλοκαίρι, κυρίως για τους μεγαλύτερους που με το ζόρι ανασαίνουν χωρίς να φοράνε μάσκα. Προτιμότερο να αραιώσουν τα καθίσματα, να έχουν παράθυρα - πόρτες τέρμα ανοιχτά και λίγο κόσμο μέσα και να προσαρμόσουν τους εξωτερικούς χώρους (καθίσματα, σκίαστρα) για τον υπόλοιπο κόσμο.

    Και για το Θεό, ας βάλουν οι ενορίες μια καλή σειρά κατά την ώρα της Μετάληψης, πλακώνουν όλοι μικροί μεγαλοί σαν παλαβοί λες και δεν θα περισσέψει Κοινωνιά. Πήγα τις προάλλες να κοινωνήσω τα δυο παιδάκια που έχω, κανονικά από το πλάι, και πλάκωσαν οι του μνημοσύνου από την μέση σαν να έκαναν ντου σε αντίπαλους οργανωμένους οπαδούς. ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Οκ τι είπα τώρα, δεν ανακάλυψα την Αμερική, αλλά οι καλές προθέσεις δυστυχώς δεν αρκούν, πρέπει ο κάθε κληρικός να βάλει όρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντελώς άβολες είναι αλλά νομίζω πως είναι το καλύτερο μέτρο.Με περιορισμό πιστών εντός έχουμε κάτι θείτσες και κάτι θείτσους που έρχονται από τα ξημερώματα και πιάνουν τις θέσεις σε κάθε λειτουργία.Σκίαστρα δεν μπορείς να βάλεις παντού και ειδικά τώρα το καλοκαίρι ο ήλιος είναι πρόβλημα.Νομίζω πως πρέπει να συντομεύουμε και τις λειτουργίες.Δε χρειάζονται τα μακρόσυρτα αααα,οοοοο ή τα τεριρέμ.

      Εγώ έχω εκπαιδεύσει τις κόρες μου πως να χρησιμοποιούν τους αγκώνες τους όταν δέχονται επίθεση στη σειρά !

      Διαγραφή
    2. Μερικές φορές αυτά τα τραβήγματα που αναφέρεις με ξενίζουν κιόλας, με πάνε αλλού. Είναι απαραίτητο 3 Κύριε Ελεησον για παράδειγμα να τραβάνε 2 και 3 λεπτά; Ίσως είμαι λάθος και άσχετος το πιθανότερο δεν ξέρω αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι υπερβολή, τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι.
      Π

      Διαγραφή
    3. Μου έχει τύχει να ξεχάσω ποια εκφώνηση πρέπει να κάνω μέχρι να τελειώσει ο ψάλτης το...ψάλσιμο!

      Διαγραφή
  2. Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του Νίκου Γκάλη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η παραβολή του άφρονα πλουσίου

Είπε ο Κύριος την εξής παραβολή «Κάποιου πλούσιου ανθρώπου χωράφια έδωσαν άφθονη σοδειά. Κι εκείνος σκεφτόταν και έλεγε: τι να κάνω; Δεν έχω...