Ο άνθρωπος τελικά δεν αλλάζει

Το παρακάτω είναι σχόλιο που έστειλε φίλος σε χθεσινή ανάρτηση(Ριζοσπάστες του πληκτρολογίου ),μου άρεσε και το ανεβάζω:

Ακούγεται χαζό αλλά μετά από 54 χρόνια που ζω αυτή η παράνοια της αντιπαλότητας για το ποιος είναι καλύτερος στο να είναι στο τιμόνι και που το πολιτικό σύστημα του βέβαια είναι το καλύτερο, το πιο "δίκαιον" και το "σωστόν" με ξεπερνάει κατά πολύ.
Από μικρός είχα μια απέχθεια για όλα αυτά παρόλο που ήμουν ειδησιοφάγος διαβάζοντας τουλάχιστον 3 εφημερίδες τις περισσότερες φορές αντίθετων απόψεων, πχ απογευματινή και ριζοσπάστη ακόμα. Δεν ήμουν με κανενός το μέρος μέσα μου, απλά παρατηρούσα, παρακολουθούσα. Οι αριστεροί ωστόσο μου φαίνονταν πιο κοντά μου για κάποιο λόγο. Έφηβος γαρ. 


Πάλι όμως τους απέκρουα όταν προσπαθούσαν να με "εντάξουν" επίσημα στις τάξεις τους. Δεν έβλεπα το νόημα, δεν ένιωθα ότι όλα αυτά είχαν κάποια σημασία πέρα από κάποια συμφέροντα που ποιος ξέρει που φτάνουν στην άλλη άκρη.Επίσης αυτή η στρατολόγηση ομάδων με σκοπό την επικράτηση τους με όλα σχεδόν τα μέσα μου έφερνε αποστροφή. Αυτά και πολλά άλλα σκεφτόμουν πάνω κάτω γύρω στα 18 μου χρόνια.
Τώρα μετά απο κάποιες δεκαετίες δόξα τω θεω και που η εποχή μας πλέον με την τεχνολογία τουλάχιστον έχει αλλάξει τόσο που δεν χρειάζεται να τρεχεις για εφημερίδες(αν και αυτό είχε τη χάρη του) απλώς κάθεσαι καμια ωρίτσα με ένα καφεδάκο και τα βλέπεις όλα σε μια οθόνη μπροστά σου, καταλαβαίνω ότι τα πράγματα είναι χειρότερα από ότι αντιλαμβανόμουν. 
Ο άνθρωπος τελικά δεν αλλάζει, τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή του Χριστού μας και βάλε. Φιλάργυρος, φιλόδοξος, εγωιστής, εξουσιομανής, πόρνος, σαρκικός και πάει λέγοντας. Ειδικά αυτοί που έχουν αξιώματα και καρέκλες άστα βράστα και σε μεγάλο ποσοστό δυστυχώς. 
Ένα σύνολο είναι τα στοιχεία που το αποτελούν, αν αυτά έχουν...αρπάξει και αρχίζουν και μυρίσουν σαπίλα όσο και να τα ανακατεύεις δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Θα πρέπει να θεραπεύσεις τα στοιχεία στο μεγαλύτερο σύνολο τους, να επανέλθουν και μετά υπάρχει ελπίδα. Τόσο απλό, η φύση δίπλα μας διδάσκει αρκεί να βλέπουμε λίγο και να μην τυφλωνόμαστε με τα τόσα αστραφτέρα γύρω. Ας προσευχόμαστε για μας αλλά κυρίως για τους άλλους, αυτό λέω.
Π