Ο Μωυσής ο Αιθίοπας είναι πιθανότατα ο αγαπημένος μου άγιος. Μια που σήμερα γιορτάζει αποφάσισα να προσφέρω στο αναγνωστικό κοινό τον βίο του γραμμένο με το δικό μου τρόπο .
Ο όσιος είχε ζωή λιγάκι ταραγμένη . Ήταν δούλος σε κάποιον αφέντη, ο οποίος τον έδιωξε κλωτσηδόν. Ο Μωυσής δεν έσκασε. Δυνατός και μονίμως τσαντισμένος το γύρισε στην παρανομία. Εκεί έκανε καριέρα λαμπρή! Δεν άφησε τίποτα αξίας που να μην κλέψει. Και πώς να αφήσει αφού οι φύλακες μόλις τον έβλεπαν πάθαιναν ακράτεια ούρων( και όχι μόνο) και φεύγαν τρέχοντας.
Μια φορά , λοιπόν , που τον στρίμωξαν κάμποσοι στρατιώτες για να τον συλλάβουν , ο Αιθίοπας την έκανε προς την έρημο. Εκεί βρήκε κάμποσους μοναχούς αλλά και την κλίση του. Πλήρης μεταμόρφωσις που έλεγαν και στην ταινία με τον Βέγγο!
Ο Μωυσής έγινε ένας από τους σοφότερους και ταπεινότερους μοναχούς της πιάτσ...της ερήμου,συγνώμη.Τόσο που τον έκαναν και ιερέα. Κι εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να σε κρίνουν ικανό για ιερέα , όχι όπως σήμερα που χειροτονείται ο κάθε βαρεμένος κι έχουμε πήξει σε ζουρλούς και υποκριτές ηθικιστές που κουνάνε δάχτυλα δεξιά κι αριστερά .
Anyway , ο όσιος μας άφησε κάμποσες σύντομες και αποφθεγματικές διδασκαλίες σε αντίθεση με τους τόνους φιλοσοφίζουσας μπουρδοθεολογίας που κυκλοφορούν στη χώρα μας εδώ και κάτι δεκαετίες .
Αυτός ήταν εν συντομία ο βίος ενός υποδείγματος μετάνοιας, υπομονής , ταπείνωσης και σοφίας .Ε, σε όποιον δεν αρέσουν αυτά ας πάει να διαβάσει Γιανναρά(χοχο, δεν κρατήθηκα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου