"Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν".Η βία αυτή δεν περιορίζεται στην εγκράτεια στο φαγητό και στα διάφορα πάθη,αλλ' αφορά όλη την εσωτερική και εξωτερική δραστηριότητά μας.Να κάνεις τα εντελώς αντ΄θετα απ' ό,τι επιθυμεί η σάρκα.Θέλεις να ξαπλώσεις κάπως αναπαυτικότερα;Βίασε τον εαυτό σου για το αντίθετο.Θέλεις να καθήσεις με τους αγκώνες ακουμπισμένους;Μην τους ακουμπάς...Σε όλα να φέρεσαι έτσι.
Βίαζε τον εαυτό σου ,όταν δεν επιθυμεί να προσεύχεται και όταν δεν έχει όρεξη να πράξει το αγαθό.
Δεν φτάνει να φυλάμε την αγνότητα του σώματος.Πρέπει απαραιτήτως να έχουμε καθαρούς και αγνούς λογισμούς.
Η διάκριση είναι πάνω απ'όλα.Η υπομονή,η πιο αναγκαία απ'όλα.Η σιωπή,προτιμότερη απ'όλα.Η πολυλογία,χειρότερη απ'όλα.
Η αγάπη προς τη φτώχεια και η αφιλοχρηματία προξενούν μεγάλους θησαυρούς στην ψυχή.
Η ακτημοσύνη και η προσευχή συντελούν στη σωτηρία μας.Η προσευχή γεννά την ακτημοσύνη και η ακτημοσύνη την προσευχή.
Το να ζεις ενάρετα και να πράττεις το καλό,δεν είναι θυσία προς τον Θεό,αλλά το ανθρώπινο χρέος σου.
Για ν'αποκτήσεις απόλυτη καθαρότητα,να μην έχεις εμπαθείς δεσμούς,έστω και πνευματικούς,με πρόσωπα ή πράγματα.Αγάπα τον καθένα με απέραντη αγάπη σαν τον εαυτό σου,αλλά μη δένεις την καρδιά σου σε τίποτε.Μην επιθυμείς να αντικρίζεις την όψη και ν'απολαμβάνεις την παρουσία ενός προσφιλούς σου προσώπου,και μην ευχαριστιέσαι να το αναπολείς διαρκώς στο νου σου.
Στάρετς Παρθένιος,εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου