Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή τέσσερις άνδρες κατεβάζουν τον παράλυτο φίλο τους, μαζί με το κρεβάτι του, από την οροφή στα πόδια του Χριστού ώστε να τον θεραπεύσει. Το έκαναν αυτό γιατί το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο στο σπίτι που δίδασκε ο Χριστός, που δεν μπορούσαν να περάσουν. Ο Χριστός θαυμάζοντας την πίστη τους πρώτα έδωσε άφεση αμαρτιών στον παράλυτο και ύστερα τον θεράπευσε.
Είναι πολύ σημαντική η πίστη των φίλων του παραλύτου. Ξεπέρασαν κάθε εμπόδιο που συνάντησαν μπροστά τους ώστε να φτάσει ο φίλος τους στον Χριστό. Δεν πρέπει όμως να φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι αυτό από μόνο του φτάνει. Αν ο ίδιος ο παράλυτος δεν είχε πίστη δεν θα τους άφηνε να τον μεταφέρουν με τέτοιο τρόπο. Άλλωστε και ο προφήτης Ιερεμίας προσευχήθηκε για το λαό του, επειδή όμως ο λαός δεν προσέφερε τη δική του πίστη γι’αυτό και δεν εισακούστηκε.
Δεν μπορούμε λοιπόν να χρησιμοποιούμε την πίστη των άλλων σαν πρόφαση, ρίχνοντας επάνω τους όλο το φορτίο. Αν νομίζουμε ότι επειδή κάποιος προσεύχεται για εμάς ο Θεός θα μας ελεήσει χωρίς να κάνουμε τίποτα πλανόμαστε! Αυτό είναι μαγεία, για να μην πω και ανοησία.
Ο παραλυτικός όμως προσέφερε και την δική του πίστη και αξιώθηκε να του συγχωρηθούν οι αμαρτίες, που είναι το σημαντικότερο, αλλά και να θεραπευτεί. Συνεργάστηκε, θα μπορούσαμε να πούμε, με το Χριστό. Αυτή τη συνεργασία περιμένει και από εμάς ο Θεός. Αυτός έχει ήδη απλωμένο το χέρι Του. Ας απλώσουμε κι εμείς το δικό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου